Vers 67: De wijze en bekwame leraar

• Het belang van het ontwikkelen van innerlijke wijsheid
• Dharma integreren in ons leven
• Weten hoe we met onze geest moeten werken, maar hulp zoeken bij een externe leraar wanneer dat nodig is

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 67 (Download)

Wie is de wijze en bekwame leraar die iemand wegleidt van plaatsen van negativiteit?
De kracht van mentale aandacht ontwaakt voor de realiteit van het moment.

Ze hebben het vaak over de externe spirituele mentor en de interne spirituele mentor. De uiterlijke is de persoon die ons onderwijst en leidt en ons op het pad leidt. Maar de interne spirituele mentor is degene die we moeten ontwikkelen. Uiteindelijk is het de dharmakaya van de verlichte geest. Maar op ons niveau heeft onze interne spirituele mentor, waar we beginnen, het over mentale aandacht.

Wat doet deze mentale aandacht? Het is wakker voor de realiteit van het moment. Het is niet alleen aandacht schenken aan wat er hier en nu gebeurt (zoals we soms horen, "wees in het moment, let op"). Het is niet alleen: "oh er zijn schalen daar en er zijn druiven daar ..." Dat soort aandacht. Het is de aandacht van wat er in mijn hoofd omgaat? Welke tendensen komen er op dit moment in mij op? Hoe verhouden die neigingen zich tot de externe omgeving? Hoe ervaar ik de externe omgeving? Is het realistisch? Is het niet realistisch? Zijn de manieren waarop ik erop reageer, realistisch, heilzaam? Waar komen mijn reacties vandaan? Komen ze gewoon voort uit oude gewoonten, of komen ze voort uit een beredeneerd denken? Komen ze uit een goed hart? Komen ze voort uit wrok?

Waarom noemen ze dit - op het basisniveau, ons niveau, mentale aandacht - waarom noemen ze dit een wijze en bekwame leraar? Het is omdat we proberen een dokter voor onze eigen geest te worden en deze vermogens in onze eigen geest te ontwikkelen. En daarbij kunnen we onszelf leiden…. "Leid iemand weg van de plaatsen van negativiteit." We kunnen onszelf wegleiden van de plaatsen van negativiteit.

Als we dit soort interne mentale aandacht niet hebben voor wat er in ons omgaat, en ook niet voor de Dharma - met andere woorden, als we de Dharma niet in onze geest hebben geïntegreerd - dan zullen we elke keer dat we met een situatie worden geconfronteerd we bevriezen een beetje en denken: "Wat moet ik doen?" En dus ontmoet je soms mensen die elke keer dat ze een nieuwe situatie tegenkomen, het eerste is dat ze verbijsterd raken en zeggen: "Wat moet ik doen?" Of: 'Ik doe het verkeerd. Vertel me wat ik moet doen." Ze willen dat iemand van buiten hen vertelt wat ze moeten doen. Wat we op het pad proberen te doen, is een mentale oplettendheid cultiveren die dingen zelf kan beoordelen.

Dat gezegd hebbende, zijn er momenten waarop onze mentale oplettendheid niet erg goed is en we hulp nodig hebben van mensen die meer weten dan wij. Dus we zijn geneigd extremisten te zijn. Ofwel zijn we als kinderen en elke keer als er iets gebeurt, zeggen we: 'Wat moet ik doen, waar ga ik heen, wat zeg ik? Doe ik het goed?" Of we gaan naar het andere uiterste van: 'Oké, ik word mijn eigen leraar, dus vertel me niet wat ik moet doen. Ik ga mijn eigen besluit nemen op basis van wat mijn ego denkt.” Dat is ook niet zo slim.

Deze mentale aandacht moet een geest zijn die geïntegreerd is met de Dharma, een geest die wijsheid in zich heeft, die naar de situatie kan kijken en een stap terug kan doen en kan zeggen: “Wat gebeurt er in mij en waar komt dat vandaan? Komt het van een misleide plaats, komt het van een realistische plaats? Wat is hier mijn drijfveer? Hoe zit het precies?” Omdat we soms in een situatie één element eruit pikken en dan bouwen we een verhaal over het geheel. Of we pikken er gewoon een woord uit en dan wordt onze geest gek van dat ene woord en dan creëren we er een hele realiteit over, wat weer niet erg helpt. Dus dit is waar de mentale aandacht binnenkomt en ons doet pauzeren en ons een beetje bewust is van wat er werkelijk aan de hand is.

Eens kijken of ik een voorbeeld kan geven. Ik dacht laatst dat als we ouder worden…. Veroudering, ziekte en dood, ze komen eraan. Je bent nu gezond, maar je weet dat er ziekte op komst is. Tenzij je eerst sterft, word je ziek. Of, tenzij je eerst sterft, ga je de ouderdom tegemoet. Maar dan, hoe we reageren als we een woord horen. Zoals wanneer we de woorden 'ouderdom' horen. Of ‘dementie’. Dementie is een goede. We horen het woord 'dementie'. Wat gebeurt er in jou als je aan dementie denkt in termen van jezelf? [Duw het weg.] Of je hoort de woorden 'hartziekte' in termen van jezelf. Jij bevriest. En toch, dat is iets dat eraan komt, nietwaar? We hebben eigenlijk best geluk als we het niet van tevoren hebben gehad, omdat sommige mensen deze dingen krijgen als ze heel jong zijn. Als we zo ver zijn gekomen als we zijn zonder veel hiervan, hebben we veel geluk. Ze komen. Maar waarom reageert mijn geest zo? Dementie. Zoals, [hijg] Weet je? Terreur. Of ‘hartziekte’. Kanker. Nierziekte. Elk van deze woorden. Terreur komt in de geest. En het is maar een woord.

Ik zat hierover na te denken, denkend: "Wauw, ik hoor een woord, en dan gaat de geest in paniek / freak-out-modus en creëert een heel beeld van pijn en lijden en rampspoed vanwege één woord." Ik dacht: "Is dat niet interessant?" Terwijl als je echt kijkt…. Zoals dementie. Er zijn veel soorten dementie. Hartziekte. Er zijn veel verschillende soorten. Er zijn veel verschillende manieren waarop dingen zich kunnen ontvouwen. Er zijn veel verschillende manieren om op deze dingen te reageren.

Ik herinner me een van mijn vrienden wiens moeder zeer ernstige dementie had, hij zei dat ze nog steeds dezelfde persoonlijkheid had. Ze ging altijd rond om voor alle andere mensen in de bejaardentehuis te zorgen en ervoor te zorgen dat ze in orde waren. En zodra hij haar iets bracht, ging ze rond en gaf iedereen er een stukje van. En ik dacht: "Wauw, als ik dement ga worden, zou ik ook op die manier dement willen zijn." Je weet wel? Ik bedoel, ik zou graag een aardig persoon willen zijn, zelfs als ik er niet meer ben. Ik zou graag een aardige zorgzame, liefdevolle persoon willen zijn. Dus hoe ga ik die kant op? Wel, door nu zo te handelen. Dus train nu de geest, dan ontwikkel je die gewoonte, dat als je dementie krijgt, je nog steeds met dezelfde motivatie handelt, omdat het zo automatisch gaat. En als dat je mentale toestand is…. Ik bedoel, niemand wil dementie. Maar als je eraan vastzit, is dat geen slechte manier om ermee vast te zitten, toch?

Of hetzelfde met hartaandoeningen. Je hoort "hartziekte", en [hijg]: "Nu kan ik dit niet, ik kan dat niet, en ik kan dit niet, en ik moet dit eten, en ik kan dat niet eten .” Maar dan denk je, nou ja, hartziekte kan een goede wake-up call zijn. Het kan je in staat stellen om je hart te openen - je andere soort hart - om meer compassie voor andere mensen te hebben. Het kan je helpen om te vertragen en na te denken over wat belangrijk is in het leven en prioriteiten te stellen. Om te zien met sommige van deze dingen, als je ze op een Dharma-manier bekijkt, kun je ze transformeren in iets dat nuttig is voor je Dharma-beoefening. Omdat ze praten over het transformeren van alles in het pad. Dus, zoals ik al zei, op een of andere dag zullen deze dingen met ons gebeuren, dus om nu te oefenen, te leren hoe ze te transformeren.

Deze mentale aandacht is attent op wat er in ons omgaat, maar het is ook geïntegreerd met de Dharma, zodat het de situatie op een nauwkeurige manier kan zien en vervolgens kan beslissen welke Dharma-benadering we in onze eigen geest moeten gebruiken om de situatie te begroeten. En dat leidt ons weg van negativiteit.

Mijn punt bij dit alles was dat we de Dharma niet alleen van een externe leraar moeten leren, we moeten de Dharma ook in onze eigen geest integreren. En om te weten wanneer we iemand anders om advies moeten vragen, en wanneer we het zelf moeten uitzoeken? Of wanneer moeten we er in ieder geval eerst over nadenken voordat we ernaar vragen? En wanneer moeten we er eerder naar vragen? Je weet wel? Om te proberen een aantal van deze dingen te zien.

En ik zeg dit omdat ik het me herinner Lama Yeshe, zoveel mensen zouden naar hem kijken en, “Lama Ja hij is zo geweldig.” “Lama, moet ik hierheen, moet ik daarheen, moet ik dit doen, moet ik dat doen?” En ik herinner me dat hij daar stond en zei: "De volgende keer gaan ze me vragen waar ze moeten plassen." Je weet wel? "Gebruik je eigen wijsheid, lieverd!"

Leer hoe we onze eigen wijsheid kunnen hebben in situaties. En op dezelfde manier zullen mensen soms een opmerking tegen ons maken, en meteen gaan we in op: twijfelen. Er was onlangs een situatie, iemand heeft op een bepaalde manier geoefend, een persoon vroeg naar de oefening, en bekritiseerde het niet echt, maar gaf die persoon het gevoel dat het goed was, misschien zou ze iets anders moeten doen. En aanvankelijk ging ze in op twijfelen. Het is als: "Oh, ik doe vast iets verkeerd, misschien moet ik meer dingen doen zoals deze andere persoon zei," en etc. En het was alsof, wacht. Vertragen. Is dat wat die persoon echt bedoelde? En denk er zelf over na. Wat vind je van hoe je praktijk gaat? Vind je dat het goed of niet goed werkt? In plaats van onmiddellijk…. Want soms zijn we zo. Mensen zeggen een klein ding en we gewoon twijfelen onszelf omhoog, omlaag en over, zonder echt na te denken over: "Wel, wat bedoelde die persoon eigenlijk?" En: "Moet ik? twijfelen mezelf? Misschien is het wel goed wat ik doe." Want als elke keer dat iemand iets tegen ons zegt dat zijn eigen mening uitdrukt, en het is niet precies onze mening of onze manier van doen, jongen, dan komen we in de staat van twijfelen het grootste deel van ons leven. Omdat iedereen een andere mening heeft. We moeten dus onze eigen wijsheid ontwikkelen. En begin met uitzoeken waar je moet plassen, en ga dan verder. [Gelach] Ontwikkel je eigen wijsheid.

[In reactie op het publiek] Oké, dus ik vertelde het verhaal hoe in de begindagen van de abdij, toen we probeerden uit te zoeken wat voor soort generator we moesten krijgen, en ze me een e-mail stuurde "deze, of die, of de andere één, of de derde” alsof ik de expert was op het gebied van generatoren. Je weet wel? Ik kan het woord spellen, en dat is het dan ook. Ik weet niets van generatoren. Ze hebben iets met elektriciteit te maken en je wilt er een als de lichten uitgaan. Dat is wat ik weet. En zij wist veel meer dan ik. Dus ik moest zeggen, weet je, jij beslist omdat jij degene bent die het weet. en niet doen twijfelen jezelf als je het onderzoek hebt gedaan en je hebt de informatie. En als je de verkeerde keuze maakt, zal ik je later de schuld geven, maar dat geeft niet. [Gelach] Ja, precies, daarom moet je innerlijke wijsheid hebben.

[In reactie op het publiek] Dat is een goede opmerking, dat hoe meer je de Dharma internaliseert, hoe meer je je externe leraar vertrouwt. En dat werkt, want hoe meer je de Dharma vertrouwt en je integreert het in je eigen geest, hoe meer je ziet dat het waar is en dat het werkt. Dus dan zie je, oké, dan leert de persoon die me dit leert me wat waar is en wat werkt. En dus wordt je vertrouwen in die persoon groter omdat ze je leren wat de... Buddha geleerd, en het werkt.