De 10 niet-deugden: Idle talk

• multitasking
• Over waardevolle onderwerpen gesproken
• Verbinden met mensen, maar bewust van de motivatie
• Zich bewust zijn van de tijd dat we zitten en praten

We hadden het gisteren over harde woorden. En nu onze favoriete: ijdele praat.

Dus dat doen we veel. Ook hier in het klooster. We kunnen de hele dag praten. “Bla-bla-bla….” Hopelijk is wat we proberen en doen echt - omdat we in deze omgeving zijn - onze toespraak een beetje meer te bekijken. Bekijk de onderwerpen waarover we praten. Let op de hoeveelheid praten die we doen.

Ik weet niet hoe het met de rest van jullie is, maar ik vind het moeilijk om te praten en iets anders te doen. Ik kan niet zo goed multitasken. Ik ken veel mensen. Je kunt zien wanneer je aan de telefoon bent, ze praten met je aan de telefoon en ze doen ook een paar andere dingen. En ze praten heel goed, maar je vraagt ​​je af - ik vraag me tenminste altijd af - hoeveel ze echt begrip hebben van het gesprek. Omdat ik dat kan, en het gewoon een beetje doorgeeft en het klinkt alsof ik geïnteresseerd ben, maar ik ben niet echt aanwezig bij de persoon. En in mijn gedachten, als ik daar niet echt aanwezig ben bij de persoon, dan wordt het een soort ijdele praat, omdat ik gewoon "bla bla bla."

Ik vind het altijd beter als je gaat zitten om een ​​gesprek te voeren, dan moet het iets interessants zijn, anders wil je daar niet blijven zitten. En als het iets interessants is, dan is het hopelijk ook de moeite waard. Hoewel ik weet dat veel mensen praten over waar je de laatste nieuwe auto kunt krijgen, enzovoort, enzovoort, buitengewoon interessant is. Ik vind het nogal saai. Maar we zouden moeten proberen om gesprekken te voeren waarbij er echt iets met andere mensen wordt gedeeld.

Dat betekent niet dat al onze gesprekken van hart tot hart zinvolle discussies moeten zijn. Maar in ieder geval in onze gedachten om te proberen het op de een of andere manier in verband te brengen met de Dharma. En om voorzichtig te zijn met de onderwerpen waarover we praten. Want waar we het ook over hebben, komt meestal tot ons in onze meditatie later.

Daarom houden we de stilte tijdens retraites, want als je praat dan ga je zitten en mediteren, herinner je je het gesprek, en het is: "Oh, dat ben ik vergeten te vertellen." Of: "Ik had dit moeten zeggen..." Of: "Ze zeiden dat, ik vraag me af wat ze daar echt mee bedoelden..." En dan begint de geest te draaien in meditatie tot een gesprek van nutteloze praat die we net hadden.

Er zijn bepaalde tijden, bepaalde omstandigheden, bepaalde mensen waar je contact maakt door gewoon met iemand te kletsen, dus als je dat doet om je ervan bewust te zijn dat ik dat doe. En een specifieke reden hebben waarom je het doet. En doe het maar voor een bepaalde tijd, besteed er geen uren, of zelfs maar een uur, aan omdat het hele leven voorbij kan gaan en…. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar vaak van dit soort gesprekken weet ik niet eens meer waar we het de volgende dag over hadden. Doe je? Ik weet het niet. Ik vergeet het vaak. Het is gewoon een soort informatie-overload.

En dan ook de hoeveelheid tijd die we kunnen besteden aan het praten over eten…. Dit verbaast me gewoon. Als je familie gaat bezoeken en dan zit je uren te praten over naar welk restaurant je gaat, of welk eten je gaat koken, wat je lekker vindt... Uren en uren. En dan natuurlijk, als je gaat zitten om het voedsel te eten waar je uren over hebt gepraat, praat je nog steeds met elkaar en proef je niet echt het voedsel waar je klaar mee bent.

Het is waar, nietwaar? Ik heb het een keer met de familie getimed. Weet je, ze hadden 45 minuten nodig om te beslissen wat voor afhaalrestaurant ze gingen halen. En dit was hoe iedereen met elkaar verbonden was, waar ze over spraken.

Dus gewoon om, een beetje, niet zoveel tijd te besteden aan het praten over dingen die niet de moeite waard zijn. En altijd om niet het gevoel te hebben dat we aan dat soort gesprekken worden onderworpen. Soms hebben we het gevoel: "Oh, ik ben gewoon met iemand, je moet dit doen..." Maar dan, weet je, is er een manier om het gesprek te sturen naar iets dat misschien iets tofu-eyer is, en niet zo frivool.

En dan ook nog eens in de gaten houden hoe lang we praten. Omdat we allemaal aan de telefoon zijn geweest met iemand die gewoon niet stil kan zijn. Maar we hebben nooit het gevoel dat wij het zijn. Maar misschien doen andere mensen dat wel, en ze zouden willen dat we na een tijdje stil zouden zijn, want we gaan "blah blah blah", maar door en door, en onszelf herhalen, dezelfde oude verhalen vertellen over dit en dat dat we de laatste keer vertelden tijd…. Dus gewoon om je daar bewust van te zijn.

Dat betekent niet dat je gewoon je mond moet houden. Maar om voorzichtig te zijn en te weten met wie we praten over welk onderwerp en met welk doel.

Want als we praten en praten en praten, weet ik niet hoe het met jou zit, maar ik raak uitgeput. Ik raak helemaal uitgeput. En daarom denk ik dat het goed is om onszelf in de gaten te houden. Als er mensen komen, praat dan een tijdje, excuseer ons dan en ga een wandeling maken, wees een tijdje stil en zorg dan wat meer voor de bezoekers. Maar help onze bezoekers ook om de rust te vinden die ontstaat door niet constant 24/7 blah blah te hoeven gaan.

Natuurlijk denken we allemaal dat zij het zijn die zoveel praten. Niet Wij. Ook al zijn er twee mensen bij het gesprek betrokken, toch? [Gelach]