Toevlucht nemen vanuit het hart

• Opnieuw verbinding maken met toevluchtsoord
• De tijd nemen om een ​​motivatie te genereren
• De drie redenen om ga voor toevluchtsoord

Vajrasattva 08: Toevlucht nemen uit het hart (Download)

Ik ben uitgenodigd om te praten over toevlucht nemen en het genereren van de altruïstische intentie. Ik dacht dat ik eerst zou praten over mijn ervaring met het doen van de Vajrasattva retraite in 2003 (lang geleden). Het was in het Kopan-klooster [in Nepal]. Er was geen abdij van Sravasti. Nou, er was een Sravasti-abdij in iemands hoofd, maar deze fysieke plek bestond nog niet.

Ik ging naar Kopan en het was een ongelooflijke ervaring. Aan het begin van de retraite werd ons verteld om je retraite te zien als een rijstkorrel. Ik dacht: “Dat is heel poëtisch, maar ik heb deze retraite anderhalf jaar gepland, en dit is echt belangrijk: 111,111! [mantra voordrachten] Een rijstkorrel? Zeker!" Maar ik had de wiskunde gedaan. Zie je, ik had echt mijn hele leven rond deze retraite gepland en ze begrepen niet dat ik dit bepaalde aantal mala's had dat ik per dag moest doen. Hun analogie met rijstkorrels was voor de retraite: voorzichtig en gracieus beginnen; en dan momentum opbouwen. Maar ik dacht: 'Nee, het spijt me, je begrijpt het niet. Ik moet dit doen omdat ik heb zuivering Te doen! Er zijn van die enorme dingen die ik van mijn bord moet krijgen!”

Hoe dan ook, ik weet zeker dat je deze ervaring niet hebt, maar dit was echt mijn motor. En dus ging ik door alle dingen die we moesten doormaken in de sadhana. Natuurlijk Lama Zopa Rinpoche had de retraite ontworpen en dus waren er naast de sadhana nog andere dingen die we deden. Er was Lama chopa puja. Ik kan het me allemaal niet meer herinneren. Er waren gewoon stapels spullen. Ik zou er doorheen vliegen om op mijn bestemming te komen van het doen van de mantra. Ik moet behoorlijk snel zijn. Ik was eigenlijk heel snel. Ik had deze houten slecht en ik bleef me zorgen maken dat het een soort van licht zou gaan branden. Het deed het niet.

De reden dat ik dat noem, is dat ik daarvoor door alles vloog, inclusief toevlucht nemen en het genereren van de altruïstische intentie. Natuurlijk, ik zei de woorden. Dat zijn de woorden die we minstens vijf keer per dag op retraite zeggen. Maar er schuilt een enorm gevaar in degenen die net rot worden - er doorheen vliegen, en er is helemaal geen hartverbinding. Op de dagen dat we ons kunnen settelen, denk ik dat we dat beseffen, wat denk je? Het momentum zal toenemen, je zult de snelheid krijgen die je nodig hebt, je zult de retraite afmaken en je hebt waarschijnlijk meer gedaan mantra dan je dacht dat je zou kunnen doen.

Dat is niet het probleem.

en zeggen: mantra heel snel? Ik heb nog nooit in een tekst gelezen waar een held staat om te zeggen mantra bliksemsnel. We horen niets over dat soort boeddha's die heel snel kunnen praten. Dit alles kwam bij me op in ongeveer de laatste week van mijn retraite.

Hartadvies

Een ding dat ik tegenkwam in een van de sadhana's die ik nu gebruik, is - zeg, als er een dag is waarop het gewoon weer uit het hoofd is, voel je je niet verbonden met toevlucht nemen, probeer het met deze woorden te beginnen. In plaats van te zeggen: "Ik toevlucht in de Drie juwelen' en dat alles - de gebruikelijke. Zeg: "Vanuit mijn hart ga ik naar de... Drie juwelen voor toevlucht.” Toen ik dat las, hield het me een beetje tegen. Dus: “Vanuit mijn hart, ik ga voor toevluchtsoord. '

Dan, zoals Eerwaarde Chodron ons eraan herinnert, is de hele reden voor dit deel van de beoefening dat we onze motivatie bepalen. Dat is echt kritisch. Dit gaat bepalen hoe de rest van onze sessie eruit zal zien. Het gaat de rest van onze dag inrichten. Het zal de rest van ons leven bepalen, omdat we dit toevluchtsgebed blijven zeggen. We kunnen daar echt de tijd nemen. Als we eenmaal hebben ontdekt dat (al het andere) niet zo belangrijk is, kunnen we er gewoon van genieten en het koesteren.

Geshe Tegchok heeft ook goed advies over dit deel van deze oefening. Hij zegt:

De diepte van onze toevlucht komt overeen met de kracht van onze motivatie om die te zoeken.

Hij zegt ook dat er drie redenen zijn waarom we dat zouden moeten doen: ga voor toevluchtsoord. De eerste reden is angst. Ik denk dat wij allemaal in de kamer daar iets van hebben geproefd. Dit is waarom we hier zijn. Ik bedoel, we kunnen nu overal ter wereld zijn. We zouden op een cruiseschip in het Caribisch gebied kunnen zijn. Wij zijn niet. We zijn hier in de abdij om ons terug te trekken. We zijn bang voor een cyclisch bestaan.

Als je in ieder geval niet bang bent voor een cyclisch bestaan, kijk dan eens naar ouder worden. Ga naar een bejaardentehuis. Ga op bezoek bij iemand met Alzheimer of dementie. Ga kijken hoe mensen zijn in hun achtste of negende decennium. Dat maakt me bang. Sommige mensen hebben het geluk dat hun geest intact is, en sommige mensen niet. Dit is geen gekke, hysterische angst. Het is wijsheidsangst. Dat dit is waar we naartoe gaan, dit lichaam houdt niet op, er komt een einde aan.

De tweede reden om toevlucht te zoeken is geloof. Hij heeft het over drie soorten geloof. De eerste heet lucide geloof. Door lucide geloof, zegt hij, alleen al denkend aan de... Drievoudig juweeltje en denken aan hun kwaliteiten zou onze geest gelukkig moeten maken. De tweede soort geloof noemt hij geloof met overtuiging. Daarom is de kamer nu gevuld. We hebben de leringen uitgeprobeerd, we weten van delen ervan die we kunnen begrijpen, het werkt echt. We kunnen onze geest transformeren. De derde reden om toevlucht te zoeken is het streven naar geloof. Hij zegt dat dit het soort geloof is dat we hebben als we willen streven naar de kwaliteiten van de Drie juwelen.

De volgende keer zal ik het hebben over het genereren van de altruïstische intentie. Voor nu wil ik terugkomen op het allereerste punt. Als het droog aanvoelt, als het rot aanvoelt, onthoud dan: "Vanuit mijn hart, ik ga voor toevluchtsoord aan de Drie juwelen. '