Retraite motivatie

• De motivatie bepalen om retraite te doen
• Retraite gebruiken om de oorzaken van ons eigen lijden te stoppen en de oorzaken te creëren om anderen te helpen
• Onze onbevredigende situatie en de oorzaken ervan beschouwen als een motivatie om niet alleen voor onszelf, maar ook voor anderen te oefenen

Vajrasattva 02: Retreat motivatie (Download)

We beginnen eerst met onze motivatie. Dat is eigenlijk het belangrijkste in de retraite. Motivatie is waarom we dit doen. Het is iets goeds. Ik weet zeker dat je jezelf dit tijdens de retraite zult afvragen: "Waarom ben ik hier in vredesnaam?" Als je zo'n vraag stelt, kom je met bepaalde specifieke soorten antwoorden. Ze kunnen waar zijn of ze kunnen niet waar zijn. Dat is aan jou om te onderzoeken. Maar wat die motivatie ook is, we willen die ook uitbreiden en uitvergroten. Een groot deel van onze retraite gaat over het bewust cultiveren van een motivatie van bodhicitta, niet alleen aannemen, maar opzettelijk cultiveren. We doen dat door eerst en vooral te kijken naar wat samsara is - in welke situatie we ons bevinden.

Onze situatie in samsara

De situatie is dat we een lichaam en geest die onder controle zijn van kwellingen en karma. We gingen niet rechtop op een wolk zitten en naar beneden kijken en zeggen: "Oh, ik ga dit kiezen" lichaam of dat lichaam.” We werden volledig voortgedreven door dingen uit het verleden; in dit geval wat goeds karma, maar toch zijn we in samsara en dus namen we de lichaam dat we hebben. Zodra we dit nemen lichaam wat gebeurt er dan? Het moment na de conceptie begint de veroudering. Het is niet zoals wat AARP zegt dat je pas oud bent als je 65 bent. We worden ouder vanaf het moment dat we verwekt zijn in de baarmoeder van onze moeder. We zitten in het proces van veroudering. Wat gebeurt er naarmate het verouderingsproces vordert? Wij worden ziek. We zijn allemaal ziek geweest; verkoudheid en griep en zo, maar, zoals de... lichaam wordt ouder en meer vervallen, verschillende soorten ziekten en disfuncties verschijnen. Dan eindelijk, op een gegeven moment, de lichaam sterft en wij sterven ermee. Dat overkomt iedereen die geboren wordt. Ze worden oud en ziek en gaan dood - en er is geen manier omheen.

Als we erover nadenken, is dit dan een geweldige ervaring waar we naar uitkijken? Nee helemaal niet. Zoals in de laatste sessie naar voren kwam, zijn we erg bang wanneer onze lichaam voelt niet goed en is oncomfortabel. Ouder worden maakt ons gek. Kun je je voorstellen dat je morgenochtend in de spiegel gaat kijken en eruitziet alsof je 80 jaar oud bent? Wat ga je denken als je naar dat 80-jarige gezicht in de spiegel kijkt? Dat gezicht ziet er helemaal niet uit zoals je er nu uitziet - tenzij voor degenen onder ons die bijna 80 worden, er misschien wat zijn. Maar anders, als je jong bent, verandert je gezicht zo veel als het oud wordt dat mensen soms niet kunnen herkennen (de verandering). Mensen die je kennen op de middelbare school kunnen niet herkennen wanneer je oud bent. De lichaam verandert zoveel. Wat vinden we ervan om minder aantrekkelijk te zijn? Wat de advertenties ook zeggen, wat ze ons ook proberen te verkopen, is dit de realiteit? We zijn minder aantrekkelijk, hebben meer lichamelijke klachten en we zien onze vrienden oud worden en sterven.

Dit is de situatie die ons gaat overkomen en we kunnen er niet omheen. De enige manier om veroudering te voorkomen is als we jong sterven. En we zouden liever ouder worden, nietwaar? Maar het is niet leuk.

We hebben allemaal verschillende stappen doorlopen met onze lichaam—waar we echt kunnen voelen dat onze lichaam energie aan het verliezen is en dat we niet meer zo jong zijn als vroeger. We kunnen niet meer doen wat we vroeger konden. Herinner je je dat nog? Die dingen komen en er is geen manier om ze terug te draaien. Het maakt niet uit wat de medische wetenschap doet, de lichaam gaat uit elkaar vallen. Zijn we mentaal uitgerust om die veranderingen van wat er gaat gebeuren met de? lichaam? Dus de lichaam zal zijn eigen pijn hebben, maar dan zal de geest zijn pijn hebben als hij kijkt naar wat er met de lichaam. Kunnen we het verouderingsproces gracieus accepteren of maakt het ons een beetje bang?

Tussen dit alles, tussen geboorte en dood, komen we veel onaangename ervaringen tegen. Ook al proberen we ze te vermijden komen er problemen. We proberen te krijgen wat we willen en dat lukt niet altijd. Die kennen we heel goed, nietwaar? Werk heel hard om te krijgen wat we willen - we kunnen het niet altijd krijgen. Soms krijgen we het en blijkt het niet erg goed te zijn. Of zelfs als het goed blijkt te zijn, zijn we ervan gescheiden.

Dat is de aard van de werkelijkheid: dat dingen veranderen. Zodra iets bij elkaar komt, is het aan het desintegreren en uit elkaar vallen. Dit is de aard van ons leven. We komen met veel verschillende mensen samen, maar we kunnen niet altijd bij hen blijven. De relaties eindigen om de een of andere reden, of ze veranderen op zeer dramatische manieren die we in het begin niet hadden verwacht, of misschien worden we gewoon moe, of de andere persoon wordt moe, of we zijn gescheiden door oorlog of een soort van externe situatie die ons scheidt van de mensen om wie we geven. Dit is de aard van het cyclische bestaan.

We vinden er een zekere mate van geluk tussen, maar al dat geluk duurt niet al te lang. We hebben vandaag heel lekker geluncht, hoe lang duurde dat geluk? Niet zo lang. We hebben hele goede gesprekken met mensen, hoe lang duurt dat geluk? We hebben seksuele relaties, hoe lang duurt dat geluk? Ik zei een keer tegen mijn vader (omdat we in mijn familie onze ouders bedanken voor het opvoeden): "Bedankt dat je mijn vader bent en dat je mij hebt." Hij zei: "Het is oké, het duurde niet lang." Dat is het precies, niet? Dat plezier duurt niet lang. En wat krijg je daarvoor in de plaats: een schreeuwend kind zoals ik. Dus als we kijken naar wat we als bevrediging en plezier beschouwen, duurt het echt niet lang. Wat we in plaats daarvan zien, is dat mensen een sociale status hebben en die verliezen; mensen die rijkdom hebben en verliezen; relaties hebben en dan uiteenvallen. Dingen veranderen de hele tijd. Dit is geen pessimistische kijk. Dit is gewoon de realiteit van de situatie.

De oorzaken van samsara en hoe er vanaf te komen

Wanneer we ons die realiteit realiseren en we beseffen dat deze onbevredigend is, dan zoeken we naar de oorzaak ervan. En in tegenstelling tot hoe we zijn opgegroeid, zijn de oorzaak van onze verwarring en onze ellende en onze problemen niet externe mensen. Het is niet de regering, en het zijn niet de terroristen, en het is niet wat we gewoonlijk de schuld geven. Maar waarom bevinden we ons om te beginnen in deze situatie? Waarom hebben we dit genomen? lichaam en deze geest die onder controle is van kwellingen en karma? Waarom hebben we ze meegenomen? Het is vanwege onze kwellingen en onze... karma. Als we deze bestaanscyclus willen stoppen, dan moeten we de karma die de wedergeboorte veroorzaakt. Om dat te doen, moeten we ons ontdoen van de aandoeningen die de karma. Om van de kwellingen af ​​te komen, moeten we de onwetendheid uitroeien die de wortel is van alle kwellingen.

Dit is een heel leven lang oefenen. Het is niet zomaar een hobby die we een poosje doen tussen naar de discotheek gaan en familiediners en kerstbomen houden. Het is een serieuze zaak, want deze hele cyclische bestaanscyclus zal maar door blijven gaan, tenzij we er een einde aan maken. We zijn er niet zeker van dat het altijd in de goede staat zal zijn die we nu hebben. Het is heel gemakkelijk om geboren te worden als een dier, of een hongerige geest, of een helwezen. Je zou naar onze kleine poesjes kunnen kijken en zeggen: "Oh, ze zijn zo schattig", en: "Ze hebben geen angsten en zorgen en het enige wat ze doen is de hele dag slapen." Maar ze leven maar voor een korte tijd. Hun bewustzijn zit volledig gevangen in wat ze daarmee kunnen doen lichaam en hersenen. Geen kans om de Dharma te beoefenen. Geen kans om enige deugd te creëren. Na slechts een paar jaar te hebben geleefd, sterven ze en gaan ze weer opnieuw geboren worden. Dus we kunnen niet zeggen dat een kat in de abdij continu zal zijn gelukzaligheid omdat we gewoon vastzitten in een cyclisch bestaan. Dat laat ze ons zien.

Er is een alternatief, en dat alternatief is wat we nirvana of bevrijding noemen - of in de termen van Mahayana-beoefenaars volledige verlichting. Het is uit deze cyclus van bestaan ​​breken en echte vrijheid hebben. We denken meestal dat vrijheid betekent: "Ik kan gaan waar ik wil en doen wat ik wil, en niemand kan me vertellen wat ik moet doen." Wat vertelt ons eigenlijk wat we moeten doen? Het is onze egocentrische geest, onze gehechtheid, Onze boosheid, onze trots en onze jaloezie - ze vertellen ons altijd wat we moeten doen. We zijn niet echt vrij van die dingen, ook al hebben we politieke vrijheid.

Voor echte vrijheid moet onze geest vrij zijn van deze mentale aandoeningen. Het is mogelijk om ze te elimineren omdat ze gebaseerd zijn op onwetendheid - en onwetendheid is een foutief bewustzijn. Met andere woorden, onwetendheid vat dingen precies op de tegenovergestelde manier op van hoe ze werkelijk bestaan. Omdat onwetendheid onjuist is, als we eenmaal dingen zien zoals ze bestaan ​​(en dit is de directe tegenkracht van onwetendheid), dan hoe onwetendheid zegt dat dingen bestaan, wijsheid zegt dat ze niet op die manier bestaan. Wijsheid zegt dat ze op de tegenovergestelde manier bestaan. Het is mogelijk door wijsheid te cultiveren om onwetendheid volledig te overmeesteren. Dat is wat we willen doen, en het is mogelijk om te doen.

In dit specifieke leven hebben we het geluk gehad om geboren te worden in een tijd waarin de historische Buddha heeft geleefd, wanneer de afstamming van die leringen nog steeds bestaat, en waar het mogelijk is om leraren te ontmoeten die ons instructies kunnen geven op het pad. We hebben het geluk dat we alle voorwaarden hier om te kunnen oefenen. Het is heel moeilijk om al deze verschillend te krijgen voorwaarden samen zodat we echt iets kunnen doen om uit het cyclische bestaan ​​te komen. Toch hebben we die mogelijkheid nu.

We zijn volledig afhankelijk van andere voelende wezens

Alleen focussen om onszelf uit het cyclische bestaan ​​te halen, helpt niet echt, omdat we ons in een wereld bevinden waar we volledig afhankelijk zijn van andere levende wezens. We verbouwen niet ons eigen voedsel. De meesten van ons hebben onze lunch vandaag niet gekookt - misschien een paar mensen wel. We hebben onze eigen kleding niet gemaakt, of de stof gemaakt, of het katoen verbouwd, of de wol gekregen, waarvan onze kleding is gemaakt. Alles wat we weten is te danken aan de vriendelijkheid van onze leraren en alle mensen die ons lesgaven toen we klein waren. Als we kijken naar elke kwaliteit die we hebben, elk vermogen dat we hebben, komen ze eigenlijk door de vriendelijkheid van andere levende wezens. We kunnen niet overleven op deze planeet zonder de zorg, genegenheid, inspanningen en kennis van andere levende wezens. We zijn totaal afhankelijk.

Om gewoon te zeggen: "Kijk mensen, ik ga voor mijn eigen verlichting. Veel geluk. Ik heb medelijden met je. Succes, maar ik ga hier weg. Doei." Dat schiet niet echt op, toch? Als je denkt aan de hoeveelheid vriendelijkheid die we hebben ontvangen van andere levende wezens in de beginloze tijd, dan lijkt het heel ondankbaar om alleen maar om onze eigen spirituele oefening en onze eigen bevrijding te geven. Het is niet iets om je schuldig te voelen, zoals: "Oh! Ik zou dankbaarder moeten zijn.” Maar eigenlijk als we tijd besteden aan het nadenken over hoe afhankelijk we zijn van anderen, en hoe alles wat we zijn, hebben en doen afhankelijk is van anderen, dan groeit natuurlijk deze geest die andere voelende wezens waardeert. We zien ze in schoonheid en willen hun vriendelijkheid teruggeven.

Uiteindelijk zien we dat de beste manier om de vriendelijkheid terug te geven, is door te gaan op het pad naar volledig ontwaken. Als een volledig ontwaakt wezen zullen we anderen zoveel beter kunnen helpen dan we nu voor hen kunnen doen. Nu proberen we anderen te helpen en wat gebeurt er? Het idee komt in ons op: "Oh, ik wil een donatie geven aan dit goede doel." Onmiddellijk daarna is er de geest die zegt: “Nou, geef niet zoveel. Geef minder, want als je te veel weggeeft, heb je het niet.” Ken je dat soort geest dat komt direct nadat de gedachte genereus te zijn komt? Of de gedachte om goed ethisch te handelen: "O ja, ik ga niet liegen." En dan weten we wat er gebeurt? Er komen een soort verdraaide woorden uit onze mond. Ja, gewoon door de kracht van gewoonte.

De motivatie creëren voor onze eigen verlichting om anderen te helpen

Het zal wat tijd, energie en moeite kosten. We moeten er echt aan werken. Maar we kunnen deze dingen elimineren en onszelf ervan weerhouden anderen kwaad te doen en onszelf ervan weerhouden de oorzaken van ons eigen lijden te creëren. Dat is wat we hier op de retraite willen doen. We willen de oorzaken van ons eigen lijden stoppen en de oorzaken creëren om anderen echt te kunnen helpen in plaats van zo beperkt te zijn.

Soms zien we iemand die in een grote hachelijke situatie zit en we willen ze helpen, maar we hebben geen idee hoe we moeten helpen. Zoals een familielid of iemand die een probleem heeft met middelenmisbruik en u volledig vastzit in termen van hoe u hen kunt helpen. We hebben niet de wijsheid die weet hoe te helpen, of de bekwame middelen die weten hoe het te doen. Of soms zien we iemand een probleem hebben en denken we: "Ja, ze hebben een probleem, maar ze verdienen het." We hebben niet de compassie die nodig is om iemand echt te helpen. We praten, vooral tijdens Kerstmis zoals nu, "O, moge iedereen in vrede leven en moge iedereen in harmonie samenleven ... bla bla bla bla." Maar dan ga je naar je familiediners en wat gebeurt er? Mensen kibbelen en praten achter elkaars rug om en wij doen mee.

We zien dat we een kant van ons hebben die anderen echt wil helpen, maar we hebben ook een andere kant die ons volledig in de problemen brengt en onszelf saboteert. In de retraite willen we mediteren diep om onze liefde, mededogen en de goede doelen voor anderen sterk te maken. Mediteren om de kracht van de tegengestelde krachten te verminderen die ons in de weg staan ​​om zoveel voordeel te hebben als we zouden willen zijn. We doen dit allemaal voor het langetermijndoel van onze eigen verlichting - zodat we over de kwaliteiten zullen beschikken om anderen het beste te kunnen helpen.

We kunnen er nu zeker wat aan hebben, maar ook ons ​​voordeel is beperkt, nietwaar? Zou het niet fijn zijn om veel verschillende lichamen te kunnen manifesteren om eropuit te gaan en alle verschillende mensen te helpen die op een bepaald moment hulp nodig hebben? Zou het niet fijn zijn om precies te weten wat je moet doen volgens de manier van denken van die persoon en diens karma voor hen van nut zijn? Zou het niet fijn zijn om van onze kant absoluut niet te aarzelen als liefde en mededogen de kop opsteken? We zouden gewoon gaan met de liefde en mededogen zonder aarzeling of angst. Dat zou echt mooi zijn, niet?

Dit is wat we in onze beoefening proberen te doen, zodat we echt van steeds groter nut kunnen zijn voor onszelf en ook voor andere levende wezens. Met die motivatie doen we de retraite. Met die motivatie dat we vriendelijkheid en mededogen met elkaar beoefenen en echt samenleven als een gemeenschap - elkaar helpen en ondersteunen.

Dankbaar zijn voor de mogelijkheid om deze retraite te doen

Of je nu de retraite van zes sessies doet of de Vajrasattva terugtrekken, we zijn allemaal aan het doen zuivering. We zijn allemaal bezig met het creëren van verdienste. We proberen allemaal onze wijsheid, liefde, mededogen en verzaking. Voor al deze praktijken gebruiken we dezelfde motivatie. Voel me echt zo gelukkig dat ik deze kans heb om hier een maand of drie maanden aan te besteden. Denk er over na. Heb je in je vorige leven ooit een maand vrij genomen en die helemaal alleen aan spirituele oefening besteed? Wanneer krijg je weer de kans om een ​​maand, laat staan ​​drie maanden retraite te doen? Wanneer ga je het weer doen? Dit is een zeer kostbare kans. Het is erg belangrijk om hiervan te profiteren en er een sterke motivatie voor te hebben bodhicitta.