Compassiemoeheid

• Hoe "compassion burn-out" te voorkomen
• Persoonlijke nood overwinnen
• Vreugde nemen in meelevende actie

In een van de boeken die ik schreef, gebruikte ik de uitdrukking "compassion burn-out" en Joan Halifax schreef me daarna en ze zei: "Weet je, ik denk dat er niet zoiets bestaat als compassie burn-out." Wat er werkelijk aan de hand is, is dat je mededogen beperkt is. Als je echt volledig mededogen hebt, bereik je nooit een punt dat het opbrandt. Dus het ding om te beseffen is dat we gewone wezens zijn. We kunnen maar zoveel: we doen wat we kunnen. we verheugen ons over wat we kunnen doen, en dan bouwen we er langzaam op voort.

Een van de dingen die ik zie gebeuren, is dat mensen beginnen met veel enthousiasme voor compassievolle actie en dan gebeuren er een paar dingen. Een daarvan is dat je zoveel lijden ziet dat je in wat genoemd wordt persoonlijk leed valt en je voelt je zo slecht, zo zwaar, dat de wereld zo verschrikkelijk is omdat je al het lijden ziet. Die persoonlijke nood is niet langer mededogen. Als er compassie is, ligt de focus op de ander. Als er persoonlijk leed is, ligt de focus op mij, omdat ik lijd als ik hun lijden zie. We moeten op onze hoede zijn voor persoonlijk leed en stoppen als we dat zien aankomen. Dat is meer een indicatie - als we in persoonlijk nood raken - dat we meer tijd moeten nemen en aan onze eigen oefening moeten werken, onze eigen geest moeten kalmeren, onze standvastigheid, bouw onze innerlijke kracht op.

Een ander ding dat ik zie gebeuren is dat mensen beginnen met mededogen en veel enthousiasme en na een tijdje raken ze echt gefrustreerd, echt boos. Het is zoiets als: "Ik doe zo mijn best om deze mensen te helpen en ze gaan en doen precies het tegenovergestelde van wat ze moeten doen." Of ik doe zo mijn best om ze te helpen en ze zeggen: "Ga weg, je bemoeit je ermee." Dan raken we van streek en zijn we gefrustreerd, en ik denk dat we hier, weet je, echt moeten inzien dat we geen controle hebben over andere mensen. Als we denken dat we mededogen gaan gebruiken om andere mensen opnieuw te vormen, zodat ze worden wat we denken dat ze zouden moeten zijn, dan is dat geen mededogen. Dat is proberen ze te beheersen. Het beheersen van andere mensen is iets heel anders dan mededogen met hen hebben. Dus, mededogen... Zijne Heiligheid praat erover zoals u bent het aanbieden van een geschenk en je gevoel van vreugde in het aanbieden van dienst of hulp of wat je ook aan iemand geeft, je gevoel van vreugde om dat te doen, dat is je "beloning". Als je wacht op een beloning die is dat de persoon doet wat je wilt dat hij doet, dan komen ze terug en zeggen ze: "Oh je bent zo geweldig, je hebt mijn leven gered", dat is niet de juiste motivatie. Dus om echt te leren vreugde te putten uit het leven van mededogen, ongeacht wat er gebeurt, en ervoor te zorgen dat we echt onze eigen beoefening in stand houden, zodat we voor een lange tijd door kunnen gaan met compassievolle actie.