Relaties met ouders

• Methoden voor het genereren bodhicitta
• De vriendelijkheid van onze zorgverleners zien
• Onze ouders accepteren

In de Lam Rim, een manier om te genereren bodhicitta is zien dat alle levende wezens onze ouders zijn geweest en dat onze ouders, vooral onze moeder, aardig voor ons zijn geweest. En dus, wat doen we als we geen goede relatie hebben met onze ouders, of vooral onze moeder, als het gaat om die bemiddeling om de vriendelijkheid van onze ouders te zien? Dus wat ze aanbevelen is als je een moeilijke relatie met je ouders hebt, bedenk wie het was die je heeft opgevoed of wie de belangrijkste persoon in je leven was in termen van het aanleren van waarden, in termen van voor je zorgen en het maken van zeker dat je een opleiding hebt genoten, enzovoort. Concentreer je op die persoon, die persoon met wie je een heel sterk gevoel hebt. Dat is hoe ze aanbevelen om daar meestal mee om te gaan.

Dat gezegd hebbende, omdat ik een moeilijke relatie met mijn ouders had, merkte ik dat ik door te mediteren over de vriendelijkheid van mijn ouders de relatie met mijn ouders op een heel andere manier zag. In plaats van eruit te halen: "Oh, ik vond het niet leuk dat ze dat deden en ik had deze behoefte en zij voldeden niet aan die behoefte" - mijn erg klagende geest. Ik moest die gedachten opzij zetten en kijken naar wat mijn ouders voor me deden, en toen ik dat deed, was het helemaal geweldig. Ik had zoveel als vanzelfsprekend beschouwd in mijn relatie met mijn ouders, dat ik gewoon de weinige dingen uitkoos die ik niet leuk vond terwijl er zoveel dingen waren die ze voor mij deden. En dus was het in het begin erg moeilijk om dat te doen – het was zo moeilijk om hun goede eigenschappen te zien, enzovoort – omdat mijn gedachten maar doorgingen: "Maar dit, maar dat", en voor mij was een van de grote maren: "Ik wil ze gewoon om me te accepteren zoals ik ben en ze houden niet van me om wie ik ben. Ze houden alleen van me omdat ik hun dochter ben, maar niet om wie ik ben. Waarom kunnen ze me niet accepteren zoals ik ben?” Toen besefte ik op een dag dat ik mijn ouders niet accepteer zoals ze zijn. Ik wil dat ze anders zijn, en toen ik dat zag, was dat heel erg vernederend. Het is alsof ik ze niet kan beschuldigen dat ze niet zijn wat ik wil dat ze zijn en dan verwachten dat ze me voor alles accepteren. Dus dat was heel erg nuttig voor mij.

Ook kijkend naar de sfeer en wat er gebeurde op het platteland toen mijn ouders opgroeiden. Mijn ouders waren kinderen van vluchtelingen die kwamen, weet je, mijn grootouders kwamen met niets naar het land. Het waren kinderen van vluchtelingen. Ze hebben heel hard gewerkt om de Amerikaanse droom te verwezenlijken, zodat mijn generatie niet hetzelfde leed zou doormaken als zij, omdat mijn ouders zijn opgegroeid tijdens de Grote Depressie. Gezien wat er in het land gebeurde, gezien hun eigen achtergrond, hoe ze hun leven leidden, was wat ze deden volkomen logisch, en ze deden het allemaal zodat hun kinderen een beter leven zouden hebben. Dus alleen omdat hun manier van leven misschien niet de manier is waarop ik wil leven, hoe kan ik hun geweldige motivatie van liefdevolle vriendelijkheid negeren, die het beste voor hun kinderen wilden? Ik kan dat niet negeren. Ik kan dat niet bekritiseren. Dus het heeft me enorm geholpen om over de problemen heen te komen die ik met mijn ouders had, omdat ik zag dat de problemen meestal van mijn kant kwamen, en oké, er waren wat externe dingen en ze maakten opmerkingen en deden dingen, maar dat deed ik niet. Daar hoef je niet op te reageren. Ik kon dat gewoon loslaten, want daaronder kon ik hun vriendelijkheid zien.