Print Friendly, PDF & Email

Vers 82: Impulsiviteit

Vers 82: Impulsiviteit

Onderdeel van een serie talks over Juweeltjes van Wijsheid, een gedicht van de Zevende Dalai Lama.

  • Nadenken over wat goed is om te doen op korte en lange termijn
  • Consciëntieusheid: een geest die geeft om wat we doen
  • Vooruitdenken: nadenken over de effecten van ons handelen
  • Hoe impulsiviteit te herkennen en tegen te gaan?

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 82 (Download)

Welke inspanning kan er worden gedaan die enig voordeel zal opleveren?
Elke poging als het met gewetensvolheid wordt gedaan en met voorbedachte rade wordt gezegend.

Betekent gewetensvol en vooruitziend. [In reactie op het publiek] Over iets nadenken voordat je het doet. Daar ga ik het eigenlijk over hebben.

Welke inspanning is de moeite waard? Daar denken we vaak aan, nietwaar? Wat moet ik doen? Wat is het waard om te doen? Wat is het niet waard om te doen? En hier verwijst hij naar om ons in het moment vast te houden. Wat goed is om nu te doen in het moment met wat recht voor onze neus ligt. En ook wat op de lange termijn goed is om te doen als we plannen maken.

Twee belangrijke elementen waar hij het hier over heeft zijn consciëntieusheid en vooruitziendheid. Consciëntieusheid is een mentale factor die respect heeft voor goedheid en respect voor ethisch gedrag. Het is dus een gewetensvolle geest, een geest die geeft om wat ik doe, en kiest wat ik ga doen. Begrijp je wat ik bedoel? We hebben bepaalde waarden en we willen gewetensvol zijn, we willen doen wat gepast en gepast is en wat een goed effect zal hebben.

Deze zorgvuldigheid is het tegenovergestelde van roekeloosheid. Roekeloosheid is gewoon impulsief, zeggen wat er uit onze mond komt, typen wat we willen in een e-mail, verzenden. Fysiek doen wat er op dat moment in ons opkomt. Dat is een gebrek aan gewetensvolheid. We denken niet aan de effecten van onze acties op onszelf, of de effecten van onze acties op andere mensen.

Vooruitdenken is in die zin vergelijkbaar. Vooruitdenken vertraagt ​​ons, en voordat we iets doen, denken we op de lange termijn: "Wat is het effect van deze actie?" En zelfs op korte termijn. “Wat is het effect van deze actie?”

Deze twee dingen, gewetensvolheid en vooruitziendheid, voorkomen dat we impulsief zijn. Impulsiviteit is iets waar we vaak last van hebben, vooral wanneer de geest onder invloed is van een aandoening. Dus de geest is ongemakkelijk of ontevreden (iets willen, wat dan ook), en dus komt er een idee in ons op over wat we moeten doen, hoe we kunnen krijgen wat we willen, of hoe we van de omstandigheid af kunnen komen die we niet leuk vinden, en zonder denken aan de effecten op andere mensen, zonder na te denken over de effecten die karmisch op onszelf zijn, gewoon impulsief iets doen. Weet je waar ik het over heb?

[In reactie op het publiek] Nee! [gelach]

En het probleem met impulsief zijn is vaak wanneer er een aandoening in de geest is die we niet echt in contact hebben met wat we eigenlijk willen. En dus omdat we niet in contact zijn met wat we willen, wanneer we impulsief zijn en een idee of een impuls in onze geest komt en we handelen het uit, brengt het gedrag vaak het tegenovergestelde teweeg van wat het is dat we willen .

[In reactie op het publiek] Oh, ik heb veel voorbeelden.

Ik heb een situatie waarin ik het echt zag, waar mijn vriend de auto van iemand anders gebruikte (de andere man was in India) en de motorkap zou omhoog vliegen (open). En ik zei tegen mijn vriend, ik zei: "Je moet dit oplossen. Nutsvoorzieningen. Direct." En hij zei: "Nee nee nee, het is geen probleem, ik keten het gewoon." Nou, op een dag zouden we elkaar ontmoeten voor de Dharma-les of zoiets, ik weet niet wat het was, hij kwam niet opdagen. Dus ongeveer een uur, anderhalf uur later komt hij en ik zeg "wat is er gebeurd?" En hij zei: "Ik reed op de I-5 en de motorkap vloog omhoog." I-5, de grote snelweg langs de westkust. En de kap vloog omhoog. En ik werd zo boos. Ik zei: "Mijn hemel, ik heb je al eerder gezegd dit te laten oplossen en je bent zo onverantwoordelijk", en etc.... Dus wat ik eigenlijk bedoelde was: "Ik ben zo blij dat je nog leeft!" Je weet wel? "Ik ben zo blij dat je nog leeft en dat ik om je geef." Maar wat ik zei klopte niet boosheid en het duwde hem weg.

Dit zien we zo vaak. Wat we willen is vrienden hebben, maar we handelen op manieren die mensen van ons wegduwen. En dan vragen we ons af waarom we problemen hebben in onze relaties. Maar we geven altijd de ander de schuld. We denken nooit dat het iets te maken heeft met mijn gedrag. Rechts? Het is altijd de ander. Maar het is te wijten aan ons gebrek aan consciëntieusheid en vooruitziendheid, dus we doen vaak dingen die mensen wegduwen terwijl we dichtbij willen zijn.

Leden van de community delen hun gedachten

Eerbiedwaardige Thubten Tarpa: Nou, deze week zei ik impulsief wat woorden toen ik boos was. Ik heb dat eigenlijk al een paar maanden niet meer gedaan, wat fantastisch is. Maar de smaak ervan deed me denken aan iets dat ik hier negen jaar geleden deed, toen ik tegen je sprak [in het publiek] en ik probeerde uit te zoeken wat…. Het is een van die lastige dingen waar de waarheid in de woorden zit, maar het is niet oké. Je probeert iets aan te pakken waarvan je niet weet hoe je ermee om moet gaan. En je zegt iets dat alleen maar pijn veroorzaakt bij de andere persoon. En dus werkt het niet echt. Dat is mijn voorbeeld. Dus de impulsiviteit ontbreekt beide factoren volledig. Dus ik weet niet of dat een goed voorbeeld is, maar…. Het was impulsief.

Ik heb ook een paar andere dingen gedaan die impulsief waren. Toen ik hierheen verhuisde, dacht ik eigenlijk niet dat ik een impulsief persoon was, omdat er bepaalde categorieën dingen zijn waarin ik niet impulsief ben. Maar ik heb geleerd dat er hele andere categorieën van dingen zijn waar de aandoening zo sterk is dat ik mijn gedrag eigenlijk niet onder controle heb. Op die manier heb ik de NVC [geweldloze communicatie] nuttig gevonden, omdat ik soms, wanneer ik dingen analyseer, kan ontdekken wat mijn begraven behoeften zijn die in feite impulsief gedrag veroorzaken.

Eerwaarde Thubten Semkye: Mijn impulsiviteit is vermomd in de smaak van 'dingen voor elkaar krijgen'. Het was een paar jaar geleden dat ik werd gevraagd om een ​​poort op de benedenweg te plaatsen, en ik nam twee van onze dierbare gasten mee om dit te doen. Ik dacht dat het een paar uur zou duren, misschien twee of drie uur. We gingen rond negen uur 's ochtends naar beneden, dachten dat we op tijd terug zouden zijn voor de lunch. Nou, als Semkye eenmaal aan de gang is, raakte ze opgewonden over deze poort en besloot ze gewoon door te werken tijdens de lunch. Geen probleem. Het duurt langer dan ik dacht, we worden allemaal een beetje boos en zeggen: "we gaan dit gewoon doen."

Wel, buiten het medeweten van mij, denkt de hele gemeenschap dat we de auto van de rand van de klif hebben gereden omdat ik de gemeenschap niet heb verteld dat we vanwege een aantal problemen onze plannen hebben gewijzigd. Dus we zijn daar wat gereedschap weg, en dan ga ik ze meenemen (in plaats van meteen terug te gaan naar de abdij, want nu ben ik blij dat de poort klaar is) en ik ga ze een rondleiding geven door de Woud. Dus ik neem de vrachtwagen, we gaan naar het andere deel van het terrein, en ik wijs ze de grenzen. Ondertussen zijn Eerwaarde Samten en K op zoek naar ons, denkend dat we de truck van de klif hebben gerold en nu zijn we ergens in een ravijn.

Dus K komt en zegt: "Semkye, je bent zo kapot." Dat was de eerste reactie uit K's mond toen hij ons eindelijk vond. Ik heb zoiets van, "Wat K?"

Dus ik werd naar de Eerwaarde Abdis gebracht en verteld, omdat het dit enthousiasme was, deze impulsieve neiging om dingen voor elkaar te krijgen en gewoon vol te houden totdat het klaar is, niet nadenkend hoe mijn acties andere mensen beïnvloeden, vooral als je in een gemeenschap leeft . En natuurlijk R en J, ze zijn een beetje verslaafd aan mijn enthousiasme, ze hadden waarschijnlijk liever gaan lunchen, maar ze waren niet van plan om Semkye "nee" te vertellen.

Dus ik heb geleerd dat het beter is om te communiceren. Het is beter om realistisch te zijn over wat kan worden bereikt. En er is altijd nog morgen.

En K…. Elke keer als ik hem drie maanden daarna aankeek, zei hij: "Je bent gepakt, je bent gepakt!" [gelach] Dat was een van de liefste dingen die K ooit tegen me heeft gezegd. [gelach]

Klooster van de Abdij van Sravasti

De kloosterlingen van de Abdij van Sravasti streven naar een genereus leven door hun leven te wijden aan de leer van de Boeddha, ze ernstig in praktijk te brengen en ze aan anderen aan te bieden. Ze leven eenvoudig, zoals de Boeddha deed, en bieden een model voor de samenleving als geheel, waaruit blijkt dat ethische discipline bijdraagt ​​aan een moreel gefundeerde samenleving. Door actief hun eigen kwaliteiten van liefdevolle vriendelijkheid, mededogen en wijsheid te ontwikkelen, streven de kloosterlingen ernaar om van de abdij van Sravasti een baken voor vrede te maken in onze door conflicten verscheurde wereld. Leer meer over het monastieke leven hier...