Het is nooit te laat

• Enthousiasme voor de Dharma, ongeacht wanneer we die in het leven tegenkomen
• Hoe we onze tijd gebruiken, is belangrijker dan de leeftijd die we hebben
• De luiheid van ontmoediging vermijden

Vida [in het publiek] is een lange tijd supporter van de abdij. En ze is een heel goed voorbeeld van het onderwerp waar ik het over ga hebben. ik lees er wat van Lama Yeshe sluit opmerkingen in zijn boek Als de chocolade op is. Een van hen zegt

Wees redelijk in de manier waarop je groeit
en denk nooit dat het te laat is.

Gisteren had ik het over 'redelijk zijn in de manier waarop je groeit'. En vandaag is hier Vida die een voorbeeld is van "denk nooit dat het te laat is." Vida en haar man gingen naar onze UU-groep en ontmoetten de Dharma op die manier en kwamen toen naar hier en elke keer dat ze kwamen hadden ze een lange lijst met vragen over deze lange, zo geïnteresseerd in de Dharma. Ze waren toen in de 70. Zowel Bob als Vida zouden zeggen: “O, we hebben de Dharma zo laat in ons leven ontmoet. We waren in de 70' en hier staat: 'maar denk nooit dat het te laat is.' Ze zijn daar perfecte voorbeelden van, omdat ze de Dharma ontmoetten en toen meteen klikte het gewoon en ze volgden het op. Ik denk dat ik ze allebei heb horen zeggen: "O, het spijt ons dat we de Dharma zo laat hebben ontmoet", maar het zijn zulke goede voorbeelden van mensen die een voorbeeld zijn dat het niet uitmaakt hoe oud je bent als je de Dharma ontmoet. Vanaf dat moment pak je de bal en loop je ermee. Echt beginnen te leren, oefenen, de geest zuiveren, enzovoort.

Een andere persoon die afgelopen weekend op de retraite was, vertelde me dat ze 60 was en dat ze net een jaar of twee geleden de Dharma ontmoette, en ze voelt zich zo sterk dat ze veel zuivering dat ze moet doen, dat ze wil doen, dus vroeg ze me naar zuivering oefenen en hoe je een dagelijkse praktijk opzet en zo. Ik waardeerde dit soort enthousiasme voor het oefenen gewoon enorm. Ik weet dat een aantal van de mensen die hier zijn gewijd de Dharma hebben ontmoet toen ze in de veertig waren. Wie van jullie ontmoet het in de vijftig? De meeste mensen in de veertig. Het kostte je een tijdje om je gewaden aan te trekken, maar het duurde niet zo lang voordat je begon te oefenen. Je ontmoette de Dharma en toen nam je gewoon de bal en rende ermee weg.

[Tegen toeschouwer] Hoe oud was je toen je de Dharma ontmoette? 61, 62. Wederom een ​​goed voorbeeld, zeer actief in haar Dharmacentrum in Sacramento. Het maakt echt niet uit hoe oud je bent. Het gaat erom hoe we onze tijd gebruiken, want er zijn mensen die de Dharma ontmoeten als ze nog heel jong zijn en dan spelen ze de volgende 50 jaar, en dan gebeurt er eindelijk iets en ze denken: "Oh, eigenlijk zou ik wat oefening." We krijgen ook een aantal van die mensen.

Hoe dan ook, met welke leeftijd we ook naar de Dharma komen, zelfs als je er jong bij bent gekomen en dan een paar decennia hebt gespeeld en dan kom je terug, het maakt niet uit. Het belangrijkste is dat op dit huidige moment je hart in de Dharma is, dat je het enthousiasme hebt om te oefenen en dus ga je door en doe je het in plaats van te zeggen: "O, nou, weet je, ik heb zoveel tijd verspild". Die manier van denken ontmoedigt onszelf, dat is toch een vorm van luiheid? De luiheid van zelfontmoediging, dus laten we die kant maar niet op gaan. Rechts?

En als je de Dharma ontmoet als je jong bent, dan heb je nog meer geluk. Maar het ontmoeten als je jong bent, is geen garantie dat je het voortdurend zult oefenen, dus je hoeft daar niet arrogant over te worden. Want als je de Dharma ontmoet als je jong bent, maar je tijd niet gebruikt om te oefenen, dan zoomen de mensen die hem ontmoeten als ze 60 of 70 zijn of wat dan ook echt vooruit en laten je achter.