In harmonie met elkaar leven

• Hoe de egocentrische gedachte een sleutel is in alles wat we doen
• De disharmonie die we hebben met anderen en met onszelf
• Hoe we constructief naar onszelf kunnen kijken

Nog een van Lama's korte "sock it to you"-zinnen. Deze zijn zoals de Kadampa-uitspraken, ze zijn zo kort en krachtig, maar als je kijkt naar alle oefeningen die je moet doen…. Er is hier veel inbegrepen.

Deze zegt:

Leef in harmonie met elkaar.
en wees een voorbeeld van
vrede, liefde, mededogen en wijsheid

In harmonie leven horen we veel over in de vinaya, over hoe belangrijk dat is. In harmonie leven met andere kloosterlingen. De Buddha zegt dat het bestaan ​​van de Dharma afhangt van de sangha harmonieus zijn. Want als de sangha is gebroken, dan kan niemand goed oefenen. Iedereen heeft het te druk met ruzie maken. Niemand oefent goed, wat gebeurt er dan met de lekengemeenschap als de... sangha oefent niet goed?

Natuurlijk, wat? Lama zegt hier is niet alleen gericht op de sangha. Hij praat ook met iedereen in de Dharmacentra en met mensen in het algemeen in de samenleving, je familie, op je werkplek, waar je ook bent.

Harmonie is iets moeilijks. Zoals we allemaal weten, zoals het gezegde luidt, wil ik wat ik wil wanneer ik het wil. Dat is een beetje het motto, of het merk, van ons egocentrisch denken. Ik wil wat ik wil wanneer ik het wil. En ik wil niet wat ik niet wil als ik het niet wil. Die houding die zo diep geworteld is in onze geest, dat is wat alle moersleutels gooit in alles wat we doen. Situaties gaan goed en alles gaat goed, en dan is er een klein detail, of iets is niet precies zoals we het willen, en onze geest ontploft. Iemand zet die spatel op de verkeerde plek en de wereld vergaat. We worden alleen maar geïrriteerd en gefrustreerd en boos. Dan oefenen we onze duimen op deze manier [mime-teksten], we oefenen onze vingers op deze manier [wijzende vingers]. Deze vingeroefening is "het is jouw schuld en je moet veranderen." We beginnen met de vinger te wijzen naar de hele planeet, terwijl het enige dat we ooit kunnen controleren en wijzigen deze [onszelf] is. We willen dat de wereld verandert, maar we zijn niet bereid om te veranderen.

Als je er zo over nadenkt…. Ik verwacht dat al het andere zal veranderen, om te zijn wat ik wil, maar ik ben niet bereid om iets te veranderen. Mijn ideeën zijn mijn ideeën, en dat is het. En dat zorgt voor zoveel disharmonie.

Dat is de disharmonie met anderen. Er is ook de disharmonie die we in onszelf hebben, waar de Dharma niet altijd zo direct over spreekt. Maar ik denk dat de twee met elkaar verbonden zijn, omdat de disharmonie in onszelf…. Als we deze kant op wijzen (naar onszelf), doen we dat niet op de juiste manier. Het is "je bent zo'n probleem, je doet alles verkeerd, je bent zo in de war, je bent waardeloos, als iedereen echt wist hoe je bent, zou niemand met je praten..." Al dat soort wijzen met de vinger hier (naar onszelf). Wat, nogmaals, totaal onrealistisch is, creëert disharmonie in onze eigen geest. Natuurlijk, als we disharmonie in onze eigen geest hebben, dan zijn we gefrustreerd, we zijn ongelukkig, hoe praten we met anderen als we ongelukkig zijn? En zo gaat het hele gebeuren maar door.

Het gaat erom dat we harmonie als prioriteit houden, met anderen en ook met onszelf. Als we zien dat we disharmonie creëren door een sterke egocentrische gedachte die ons op de been houdt "of anders", vraag ons dan af of dit echt nodig is? Wat zeggen ze? Je wint de strijd, maar je verliest de oorlog.

Ik herinner me dat een van onze vrienden hier was en ons vertelde dat zij en haar man samen in therapie zaten omdat ze het niet met elkaar konden vinden, en hij stond er gewoon altijd op om alles te winnen en zijn zin te krijgen, en de therapeut keek hem eindelijk aan en zei: 'Je kunt er op aandringen je zin te krijgen, of je kunt van haar houden. En je moet beslissen welke je wilt doen.” Want als je echt om andere mensen geeft, kunnen we er niet altijd op staan ​​onze zin te krijgen. En dan natuurlijk, zoals Zijne Heiligheid zegt, als je egoïstisch wilt zijn, wees dan verstandig egoïstisch en zorg voor anderen, want dan leven we met andere mensen die gelukkig en tevreden zijn, wat ons leven fijner maakt. Dus om dat echt te onthouden wanneer onze geest vast komt te zitten in het spatelverhaal. En die spatel is zo belangrijk.

Het andere is wanneer we met de vinger naar binnen wijzen op een echt zelfkritische, onrealistische manier, om dat te identificeren en te beseffen dat dat niet waar is. Het is erg nuttig, vind ik, schrijf die zelfkritische gedachten op en kijk er dan gewoon naar, en ze hebben altijd extreme uitspraken. "Ik ben waardeloos." Dat is nogal extreem, niet? Met andere woorden, ik kan niets goed doen, ik word niet gewaardeerd, ik kan nergens aan bijdragen. Is dat waar? Klopt het dat we 100% waardeloos zijn? Dat is helemaal niet waar. "Ik kan niets goed doen." Werkelijk? Niks? Helemaal niets? Als je naar deze extreme uitspraken kijkt, zijn ze allemaal gewoon onzin. Dus om ze heel vierkant te kunnen bekijken en te zeggen: "Is dat waar?" En als het niet waar is, gooi je het weg als een hete aardappel. Gooi het eruit. Laat je geest op die manier harmonieus zijn. Harmonieus zijn met andere mensen, kijken naar de dingen die we aan hen waarderen, en alles wat ze doen, beïnvloedt ons op een positieve manier. Dat verandert echt ons gevoel en helpt ons harmonieus te zijn met de mensen met wie we leven. In harmonie zijn met onszelf, kijk naar onze goede eigenschappen. Verheug u in onze eigen deugd. Gun onszelf een pauze, in godsnaam. En op die manier een gevoel van harmonie en vrede in onszelf creëren. We moeten aan twee kanten werken. Echt, als Lama gezegd, leef in harmonie met elkaar.

Om van gedachten te veranderen om dit te doen, moet je echt mediteren op alle lamrim onderwerpen en over doen zuivering en het creëren van verdienste. En als je merkt dat je intern en extern echt vastzit in negativiteit, is het erg nuttig om sterke zuivering. Dan kijk je echt naar de gondro praktijken is zo nuttig. Zuiveren betekent onthullen, dus openbreken. Het is alsof, oké, ik ben totaal disharmonisch van binnen en met andere mensen, en in plaats van al deze chaotische rationalisatie en ontkenning, splijt ik het open. Ik leg het bloot. Ik onthul het, en ik kijk ernaar en zeg dat ik anders wil zijn. En dan doe je je zuivering, en dat helpt je echt, want dan doe je de zuivering met een zeer sterke motivatie om echt van gedachten te veranderen.