Van mijn knoppen af

Ik hoorde eens een van de senior kloosterlingen zeggen dat het de taak van onze leraar was om op onze knoppen te drukken, en het was onze taak om ze te ontmantelen. Dus begon ik veel na te denken over knoppen. Wat zijn ze? Zijn ze groot en rond zoals degene die we op kleding naaien? Zijn het klikknoppen? Zijn ze als computerknoppen met lange snoeren en draden? Wat zijn deze knoppen die mijn leraar en anderen blijven indrukken?

Ik begon door te proberen hun locatie te bepalen. Ik vroeg me af: zitten deze knoppen in mijn lichaam? Nee. Ik kon geen knoppen op of in mijn zien lichaam. Ze moeten dus standaard in de geest zijn. Aangezien de geest geen tastbaar iets is, volgt daaruit dat alles erin ook ontastbaar moet zijn. Maar hoe kunnen deze knoppen in mijn gedachten bestaan?

Uit mijn ervaring voelen deze knoppen aan als een zwakke plek, een kwetsbaar gebied dat, wanneer ermee geconfronteerd wordt, pijnlijk en pijnlijk is en aanleiding geeft tot een reactie. Ze doen me denken aan een vleeswond, een schaafwond, een snee of uitslag op de lichaam die zeer gevoelig is voor aanraking - zelfs het geringste contact veroorzaakt een pijnlijk gevoel en onmiddellijke afkeer of een reactie van het type 'weggaan'.

De tweede vraag was: wat in de geest kan aanleiding geven tot pijn en afkeer? De enige dingen die ik kon bedenken die zo'n toestand in de geest creëren, zijn gedachten, in dit geval verkeerde gedachten - verkeerde opvattingen, ongeldige syllogismen.

Dus ik heb dit idee getest. Als ik goed keek, ontdekte ik steevast dat mijn knoppen in feite ideeën of gedachten zijn die niet op de werkelijkheid zijn gebaseerd; het zijn ongeldige syllogismen. Ik voelde me bijvoorbeeld boos wanneer een bepaalde persoon me vertelde wat ik moest doen - dit was een knop voor mij. Toen ik keek naar de bron van mijn reactie - het onderliggende syllogisme - ontdekte ik het volgende: "Mij hoeft niet verteld te worden wat ik moet doen omdat ik ouder en meer ervaren ben dan de persoon die me vertelt wat ik moet doen." Gaat deze redenering op?

Om te beginnen zijn er tal van jongere mensen die meer ervaring en kennis hebben dan ik op veel verschillende gebieden, zoals koken, sport, wiskunde, computers, enz. En zelfs als de persoon in feite niet meer ervaring heeft dan ik, hij/zij kan zich op dat moment bewust zijn van iets dat gedaan moet worden waar ik bij kan helpen. Daarom is er, zoals we in de debatles zeggen, geen doordringing.

Omdat de logica achter deze gedachte niet klopt, creëert de dissonantie met de realiteit een kwetsbaarheid in mijn denken die een reactie uitlokt wanneer ik wordt uitgedaagd. Eureka! Dat is de knop.

Om deze knoppen vervolgens te ontmantelen, moet ik ongeldig denken identificeren en vervangen door correcte syllogismen. Een correct syllogisme dat ik in dit geval zou kunnen gebruiken, zou kunnen zijn: "Ik vind het leuk als anderen om mijn hulp vragen omdat ik teamwerk waardeer." Als ik deze manier van denken onderschrijf en iemand, ongeacht leeftijd, me vertelt wat ik moet doen, heb ik minder kans om afkeer of boosheid.

Als resultaat van deze oefening let ik beter op wanneer mijn knoppen worden ingedrukt, zodat ik mijn eigen foutieve logica kan identificeren en corrigeren. Kortom, ik verander mijn gedachten, knop voor knop.