Vers 58: Het glibberige pad van werelds gewin

• Hebben boeddhisten ambitie?
• We kunnen nooit genoeg materiële rijkdom, lof of roem krijgen
• In plaats van wereldse ambitie, Dharma-ambitie

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 58 (Download)

"Wat is de berg waarop hoe sneller men klimt, hoe sneller men terugglijdt?"

Publiek: Ambition

Eerwaarde Thubten Chodron: Eigenlijk is ambitie daar een heel goed antwoord op. Hij zegt hier: "Wereldse bezittingen die net zo snel worden uitgegeven als moeizaam worden verworven." Maar dat is toch een vorm van ambitie? Wereldse bezittingen verwerven.

Wat is de berg waarop hoe sneller men klimt, hoe sneller men terugglijdt?
Wereldse bezittingen die net zo snel worden uitgegeven als moeizaam worden verworven.

Ik hou van het antwoord van 'ambitie'. Er zijn verschillende soorten ambities. Iemand vroeg me ooit: "Heeft een praktiserend boeddhist ambitie?" En het zette me aan het denken. Weet je, er zijn verschillende soorten ambities. Er is het soort ambitie waarover hier meestal wordt gesproken: ik wil veel materiële bezittingen verwerven, of ik wil beroemd worden, of ik wil veel macht hebben, of dat soort ambitie. Maar ook, als je ambitie ziet als het hebben van een heel duidelijk doel en het bereiken ervan, dan zou je kunnen zeggen dat boeddhisten ambitie hebben. Of spirituele mensen in elke traditie zouden ambitie kunnen hebben, als je het zo definieert: een heel duidelijk doel hebben en daarnaar streven. Omdat hier je doel iets spiritueels is.

Ambitie verwijst echter meestal naar een meer alledaags doel, nietwaar? Hoe rijk, beroemd of machtig te worden, naam voor mezelf te maken, bla bla bla. Maar het is als een berg, want hoe meer je omhoog klimt, hoe meer je terugglijdt, want je zult nooit de top van die berg bereiken.

Ik bedoel, het voorbeeld van materiële bezittingen is een goed voorbeeld, want je krijgt iets, of je krijgt wat geld, en dan gebruik je het op en geef je het net zo snel uit als je het krijgt. En mijn hemel, daar hebben mensen tegenwoordig enorm veel moeite mee, nietwaar? Je weet wel?

Weet je nog jaren geleden…. Wat deden ze toen je ergens voor spaarde in de winkel? Layaway-plannen, waar je op moest slaan, en toen kreeg je het artikel. Nu is het aan jou om het artikel te krijgen, en je zet het op je creditcard, en dan probeer je een manier te vinden om het te betalen. Ja? Dat is een uitstekend voorbeeld van de berg opklimmen en terugglijden. Omdat je uiteindelijk echt minder hebt. Want als je de rente op de creditcard betaalt, kost het ding uiteindelijk een fortuin. En dan gaat het kapot en moet je betalen om het te repareren. Dus je verliest echt op veel manieren.

Hetzelfde…. Uw vermogen, u geeft het uit zodra u het krijgt. Maar als je kijkt naar proberen krachtig te worden…. Je doet al deze dingen om machtig te worden, maar als je eenmaal bezig bent met het spelen van dat spel, speel je het met andere mensen die ook machtig proberen te zijn, en zo raak je verwikkeld in een hoop achterbaksheid, en one-upmanship, enzovoort, tot het punt waarop je nooit het gevoel hebt dat je het soort macht hebt dat je wilt. En je denkt: "O, als ik gekozen word als..." waar je ook voor gekozen probeert te worden, dan ben je machtig. Maar als je de vierde hoofdstuk van Aryadeva's 400, weet je, hij praat daar over hoe een leider volledig afhankelijk is van de persoon die hij leidt. En dit kun je zien. Je denkt: "Oh, de president van de Verenigde Staten is zo belangrijk." Eigenlijk is hij volledig afhankelijk van de andere mensen in de regering, en is hij nu vastgebonden door wat er gaande is. Dus in naam heb je macht…. Weet je, hoeveel heb je?

En toen zei hij dat hij zelfs dingen zou gaan doen buiten presidentiële macht, maar dat kan hij niet doen vanwege het risico van wat er zou kunnen gebeuren bij de verkiezingen. Dus als je dat spel speelt om macht te krijgen, kun je nooit de macht krijgen die je wilt.

Hetzelfde met roem. Als je de berg beklimt om beroemd te worden, weet je, je krijgt één ding en je wordt opgemerkt, je krijgt iets anders en je wordt opgemerkt, maar hoe lang kan dat doorgaan, want al snel andere mensen - zoals tijdschriften enzovoort - ze blijven niet bij één persoon.

Er is bijvoorbeeld een grote honkballer die net met pensioen is. Hij stond ongeveer twee dagen op de voorpagina van de New York Times en toen was hij weg. Niemand zal zich hem herinneren. (Ik had nog nooit van hem gehoord.) Dit soort dingen om beroemd te worden. Je beklimt de berg maar dan … lost u weer op in waar u vandaan kwam.

Dus, in plaats van ambitie te hebben voor de berg van roem en macht en materiële bezittingen, heb iets voor de Dharma.

Soms hebben we hetzelfde over populair zijn. Of geliefd zijn. Zoals veel mensen zeggen: "Oh, ik wil niet beroemd zijn." Is populariteit niet een vorm van beroemd zijn? "Ik wil dat iedereen in mijn groep me kent en goed over me praat." Je bent niet beroemd in het nieuws, maar in je eigen kleine groep, weet je, populair zijn betekent dat iedereen aan je denkt. Oké?

Of we beklimmen de berg van de liefde. "Ik wil dat iedereen van me houdt." En weet je, als je steeds meer liefde probeert te krijgen, steeds meer liefde, word je natuurlijk zo bezitterig en zo geobsedeerd door geliefd te worden dat na een tijdje mensen het niet meer kunnen uitstaan ​​om bij je te zijn, want alles wat je wilt doen is praten over de relatie.

Herinner je je die dagen nog? Ja? "Nou, we moeten praten over de relatie, schat." [rolt met ogen] "Alweer!"

Ja, soms moet je over de relatie praten, maar op een gegeven moment is het zo van: "Ugh, kunnen we over iets anders praten?" Je weet wel? Omdat er zo'n honger is om de berg van liefde te beklimmen, en meer en meer liefde te krijgen, dat je na een tijdje, weet je, gewoon terug bent gegleden. Heb je niet?

Of, zoals de wandelaars op die berg in Japan die onlangs een vulkaan werd en onder de as kwam te zitten. Je beklimt de berg van wat je ambitie ook is, hij ontploft, en dan stikt je door de as.

Niets te vertrouwen in werelds succes. Dus geef het op.

[In reactie op publiek] Dus dit was een beroemde actrice - of cabaretier, ja - die stierf. En voordat ze haar uit het ziekenhuis zouden halen, moest ze haar haar laten doen, haar nagels lakken en make-up opdoen, en dan een mooi nep-nertsdingetje op haar zetten zodat ze er mooi uitzag op haar begrafenis. Ze kon niet eens bij het mortuarium komen. Wauw. Ze was 81, maar kreeg veel plastische chirurgie.

Ze moet dat in haar testament hebben staan, of zoiets, dat een familielid dat heeft uitgevoerd - voordat ze zelfs maar de ziekenhuiskamer kon verlaten.

Sommige mensen zijn erg gehecht aan wat er met de lichaam nadat ze zijn overleden. Weet je, als je kijkt in "The Ten Innermost Jewels of the Kadampa", daar wordt veel gediscussieerd over opgeven gehechtheid naar wat er met je gebeurt lichaam nadat je sterft. Maar veel mensen zijn daar behoorlijk aan gehecht. Je weet wel? Zoals we zagen toen het vliegtuig boven de Oekraïne ontplofte, wilden ze zelfs de overblijfselen krijgen van - je weet wel, een arm, een been - van het lichaam van hun geliefde. lichaam, als een symbool van die persoon, om het goed te begraven. Alsof de lichaam waren de persoon, en weet je, het geeft je iets om aan vast te houden.

Een lijk er prachtig uit laten zien. Maar dit is waar balsemen om draait. Ik bedoel, dit is niet echt ongebruikelijk. Ik herinner me dat toen ik op de universiteit zat, de moeder van een van mijn vrienden stierf. Ik heb niet naar het lijk gekeken, maar ik hoorde mensen achteraf zeggen, toen ze haar bekeken, "Oh, ik heb haar er in lange tijd niet zo goed uit gezien."