Vers 42: De ijdelste van alle wezens ter wereld

• We gebruiken onze rijkdom, bezittingen en zelfs onze vrienden om een ​​beeld te creëren
• De samenleving moedigt ons aan om een ​​beeld te creëren van wie we willen zijn

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 42 (Download)

Wie zijn de ijdelste van alle wezens ter wereld?
Degenen die hun rijkdom en vrienden alleen als uiterlijke versiering gebruiken.

Soms ontmoeten we mensen - of soms vinden we een kant van onszelf - die dat beschrijft. Als er rijkdom staat, betekent dat niet dat je rijk moet zijn. Het betekent gewoon 'bezittingen'. Dus je gebruikt alles wat je hebt om een ​​beeld te creëren, om mensen het idee te geven dat dit is wie je bent. En op dezelfde manier, vrienden gebruiken als contactpersonen: "Oh, ik weet die-en-die wie je een 'in' met die-en-die kan bezorgen, dus ik moet heel belangrijk zijn." Je weet wel, dat hele naam-dropping gedoe. En met wie je verbonden bent, en, weet je, "The lama binnengereden my auto en niet jouw auto." En al dit soort dingen.

Daar kunnen we makkelijk aan ten prooi vallen. En de maatschappij leert ons om dat te doen, omdat we een beeld hebben van het soort persoon dat we willen zijn, wat dat beeld ook is. Je wilt een activist zijn, je wilt een moeder zijn, je wilt een bedrijfsmanager zijn, je wilt een atleet zijn, je wilt in een gevangenis werken - wat je ding ook is. En daarvoor moet je bepaalde bezittingen hebben en in een bepaald soort auto rijden om zo'n carrière te hebben. Jij niet? Dus je moet het geld van je werk verdienen om de bezittingen te ondersteunen die je het imago zullen geven, zodat je die baan kunt hebben. En als je die baan hebt, moet je ook een bepaalde sociale situatie hebben. Je moet dus een partner hebben die er op een bepaalde manier uitziet, die zich op een bepaalde manier gedraagt, die van een bepaalde sociale klasse of educatieve klasse is. En dan moet je je kinderen met diezelfde mentaliteit opvoeden. En dus is er een beeld van wat je wilt zijn, en dan gebruiken we mensen en bezittingen om dat beeld te creëren en dat beeld te bevestigen. En het komt erop neer dat we ze op de een of andere manier gebruiken als ornamenten, om het beeld te creëren van wie we willen zijn, of wie we denken dat we zouden moeten zijn.

En we kunnen zien dat wanneer mensen dit niet goed doen, iedereen naar hen kijkt. Ik herinner me bij DFF [Stichting Dharma Vriendschap] er was één arts in de groep. Hij reed in deze oude, versleten auto. En mensen willen graag: "Wat? Hoe kun je dokter zijn en in deze oude, versleten auto rijden?” Het is alsof je dat niet hoort te doen. Je hoort er zo uit te zien en, weet je, enz.

En dus de hippies, de punks, wat je ook doet, we willen een imago creëren en dan gebruiken we mensen en bezittingen om ons daarbij te helpen.

Het is een soort van ijdelheid omdat we niet echt oprecht zijn met andere mensen. Ik denk dat dit vers echt gericht is op de mensen die dat extreem doen, die we volgens mij allemaal hebben ontmoet. Je krijgt echt het gevoel dat deze mensen je gebruiken omdat je iemand kent, of je hebt iets, of je hebt iets gedaan dat bijdraagt ​​aan hun status. Dus soms is het heel duidelijk. En soms is het veel subtieler.

En dan, draai de situatie om, hoe zit het met ons? Doen wij dat? Hebben we een beeld van een bepaald soort persoon te zijn. Je weet wel, een student aan zo'n universiteit. Je gaat naar bepaalde universiteiten, nogmaals, je moet een bepaald soort auto besturen, een bepaald soort partners hebben, enz. Terwijl als je naar die universiteit gaat, je verschillende mensen en verschillende bezittingen moet hebben…. En dus, weet je, alles.

Je weet wel? Hoe vaak doen we dat ook - vooral als we niet zeker weten wie we in de wereld zijn - om afbeeldingen te maken en mensen en bezittingen te gebruiken om dat te doen. En uiteindelijk is het een beetje leeg. Niet bepaald leeg. Het is erg leeg. [gelach]

Een ding dat ik erg verrassend vond, is dat ik vele jaren geleden, toen ik voor het eerst in de Dharma kwam, bepaalde vrienden had en we waren er allemaal - sommigen waren Tibetaanse vrienden, sommigen waren westerse vrienden - en we waren er allemaal en we waren allemaal , weet je, we weten niets, we zijn zo laagdrempelig en zo. En dan dertig jaar later is het alsof, oh, mijn vriend is de directeur van IBD. Oh mijn god. Hoe is dat gebeurt? Ik kende ze toen ze zo waren…. En het is gewoon een beetje grappig hoe soms mensen die je al vele jaren kent, opgroeien en je meer macht of verantwoordelijkheid moet nemen of wat het ook is.

[In reactie op het publiek] Ja, zo zullen mensen soms zeggen, zoals uw voorbeeld: "Nou, nu je een non bent in de abdij, heb ik meer respect voor je." En je gaat, "Hé, ik ben gewoon ik." Je weet wel? En: "Verwar mij niet met iets anders, of ontwikkel geen verwachtingen voor mij die niet realistisch zijn." En dus van onze kant, altijd met de geest die zegt: 'Ik ben een student. Tot ik een ben Boeddha, Ik ben een student." In de eerste plaats. We kunnen in andere rollen worden geplaatst, maar onze rol is altijd die van discipel of leerling.

[In reactie op het publiek] Je zegt alleen maar overstappen van de ene school naar de andere, hoe moet je een ander beeld creëren en hoe doe je dat? Als ik dat idee ken, die persoon, dit dit dit…..

Het is nutteloos. Ja. Als je leert indruk te maken op mensen. [Schudt hoofd]

[In reactie op het publiek] Dus ja, de valkuilen waar we in kunnen trappen. Omdat er een deel van ons is dat een oprechte band heeft met een leraar. En dat is echt oprecht. En dan is er nog een ander deel dat ervan houdt wanneer andere mensen ons vragen wie onze leraar is, want als we "die-en-die" zeggen en ze zeggen: "Wauw!"

"Oh ja, ze zijn mijn leraar." [gelach]

Maar dan dat andere, zegt u, soms de persoonlijkheid van de leraar. Wil je dat nader toelichten? Je voelt je tot iemand aangetrokken vanwege zijn persoonlijkheid, niet vanwege de leringen?

Publiek: Tja, daar raak je aan gehecht. Ja, deze persoon is belangrijk, deze persoon heeft dit boek geschreven en zo. Dus die motivatie corrumpeert het.

Eerwaarde Thubten Chodron: Ja, trots. "Dit is mijn leraar." Dit is wat ik deze "chai-shop roddels" noem. In India zit iedereen rond de theewinkels en ze praten allemaal: "Wiens jouw? goeroe een reïncarnatie van? Mijn goeroe is een reïncarnatie van ..." “Nou mijn goeroe….” En ze praten allemaal over wie hun goeroes zijn reïncarnaties van en de afstammingslijnen van hun goeroes en bla bla. En geen van de mensen praat over de leringen. Je praat niet over wat je leraar je leert. het is een soort van: "Ik heb een speciale leraar die bla bla is." Chai winkel roddels.

Het is heel gemakkelijk om naar zulke oppervlakkige dingen te kijken.