Leegte en het object van ontkenning, deel 1

Een tijdje geleden hadden we het over leegte en over het kunnen identificeren van het object van ontkenning door op te merken wanneer het er niet is, of over het kunnen identificeren van het zelfgrijpen door op te merken wanneer het er niet is. En ik zei dat het object van ontkenning altijd is verschijnen voor onze zintuigen voor ons normale, gemiddelde wezens die geen directe realisatie van leegte hebben gehad, maar het grijpen naar het inherente bestaan ​​is niet altijd manifest in onze geest. 

Bedenk dat het inherente bestaan ​​voortdurend aan ons verschijnt, maar we vinden het moeilijk om te identificeren wat de schijn van het inherente bestaan ​​is, en zonder te identificeren wat het inherente bestaan ​​is, kunnen we het niet ontkennen. Een manier om jezelf af te vragen of het object dat aan ons verschijnt inherent bestaat of niet, is door alles wat in je geest verschijnt weg te nemen en jezelf af te vragen of er nog iets is dat het object is.

We kijken hierheen en zeggen: ‘Voorzitter.’ We zeggen gewoon ‘stoel’ omdat er iets in onze geest opkomt. Wat er feitelijk gebeurt, is dat er een bepaalde basis in onze geest opduikt en dat noemen we ‘stoel’. Neem nu weg wat er in onze geest verschijnt, en is daar een stoel die vanuit zijn eigen kant bestaat? Het lijkt erop dat dat zo zou moeten zijn. Als we naar iets kijken, lijkt het alsof er een eigen essentie in zit, dat er iets is dat het maakt it. Het lijkt niet alleen maar een schijn van de geest. Het lijkt een echt object. Om te begrijpen wat inherent bestaan ​​is, moet je wegnemen wat er in je geest verschijnt, en wat overblijft zou het inherente bestaan ​​moeten zijn dat dat object feitelijk heeft – als het inherent bestaat.

We gebruiken slechts een persoon als voorbeeld. Wat is de persoon, afgezien van wat u lijkt? Als we naar Diane kijken, afgezien van wat ons lijkt, wat is Diane dan? Het lijkt erop dat Diane voor ons niet slechts een verschijning is, het lijkt alsof er een echt persoon aanwezig is. Maar afgezien van wat er verschijnt, wat is zij?

En dat kunnen we ook voor onszelf doen, omdat we labelen mezelf afgezien van wat er lijkt te zijn me aan ons. Wat ben ik? Omdat het erop lijkt dat er iets zou moeten zijn, afgezien van wat het lijkt. Omdat we niet alleen maar schijn zijn, zo lijkt het tenminste. Wij zijn iets echts! Je zou dus de schijn moeten kunnen wegnemen, en dat is het inherente bestaan. 

Maar in onze beleving is het heel moeilijk. Dat is de reden waarom het gemakkelijker is om het object van de ontkenning te identificeren als je een sterke emotie hebt en een greep op het inherente bestaan ​​manifesteert. Want als je op dat moment naar iets kijkt, lijkt het echt alsof het een inherent bestaan ​​heeft. Je hebt dan dus het gevoel dat als je de schijn wegneemt, je iets zou vinden dat er was, want op dat moment voelt het echt alsof er iets is. Daarom is het nuttig om naar de situatie te kijken waarin er een sterke emotie is, een sterke aandoening die in de geest opkomt – niet een sterke deugdzame emotie, omdat je op dat moment niet noodzakelijkerwijs het inherente bestaan ​​begrijpt. Maar bij een sterke negatieve emotie wil je zeker wel kijken

Wat is de persoon, afgezien van wat u lijkt? Bestaat er een essentie die verder gaat dan die verschijning? Het lijkt erop dat dat zo is. Zeker als je echt aan iemand gehecht bent, lijkt het alsof daar de essentie van die persoon zit. Neem een ​​familielid of een vriend aan wie je zo gehecht bent, en het voelt alsof er een essentie in zit die ervoor zorgt dat je aan hen gehecht bent. We hadden het er laatst over dat het lijkt alsof er een goede kwaliteit in zit, omdat je je niet tot zomaar iedereen aangetrokken voelt. Er zit iets in hen waardoor je je tot hen aangetrokken voelt, iets dat van hun eigen kant bestaat waardoor je je tot hen aangetrokken voelt. 

Als dat zo sterk lijkt, neem dan het uiterlijk van die persoon weg en je zou in staat moeten zijn om te ontdekken wat de essentie is die verder gaat dan wat aan jou verschijnt. Je zou moeten kunnen vinden wat is die persoon, of dat is die goede kwaliteit.

Als je wegneemt wat verschijnt, wat blijft er dan over? Want voordat je wegneemt wat verschijnt, lijkt het alsof er meer is dan wat verschijnt. In feite denk je niet eens dat wat verschijnt iets is dat verschijnt; jij denkt dat het is Het! [gelach] Nietwaar? Je denkt niet eens dat er een essentie en een verschijningsvorm zijn die met elkaar vermengd zijn. Dat denken wij niet. It is it. Maar neem dan gewoon het uiterlijk weg, en wat is het? Wat is er over? Omdat je dat als bestaand beschouwt.

Vragen

Toehoorders: Zintuiglijk bewustzijn geeft schijn en mentaal bewustzijn geeft schijn ook, dus waar zou je dan naar zoeken? Of wat gaat er verder dan deze dingen? Wat is er over?

Eerbiedwaardige Chodron (VTC): Ja, de verschijnselen komen zowel tot het mentale bewustzijn als tot het zintuiglijke bewustzijn.

Toehoorders: Wat zou je voelen?

VTC: Oh, je bedoelt met je ogen? 

Toehoorders: Nee, ik bedoel, als je het mentale bewustzijn en de vijf zintuiglijke bewustzijnen terzijde schuift, wat blijft er dan over? 

Citybike: We zeggen niet dat je het bewustzijn dat vasthoudt wegneemt. Wij zeggen: neem weg wat er aan dat bewustzijn verschijnt.

Toehoorders: Dus alle bewustzijnen geven schijn?

Citybike: Alle bewustzijnen hebben schijn, ja. 

Toehoorders: Het is alsof je redenering kunt gebruiken.

Citybike: Ja dat is waar. We gebruiken redenering, want als we de schijn willen wegnemen, kunnen we die fysiek niet wegnemen. We onderzoeken en analyseren mentaal. Als ik zou wegnemen wat mij verschijnt, wat zou er dan zijn? 

Toehoorders: Maar waarmee zou je het voelen?

Citybike: Nou, als er daadwerkelijk iets was, dan zou je bewustzijn het moeten kunnen zien. Dat is wat inherent bestaan ​​is: iets dat er werkelijk is. Dus als de dingen echt een essentie hadden, zou je bewustzijn in staat moeten zijn dat zowel te voelen als te bevatten, zelfs nadat je de schijn ervan hebt weggenomen. Maar dit gebeurt door redenering, door het mentale bewustzijn. 

Toehoorders: Ik denk dat dit de definitie is van uiterlijk. Wat is, afgezien van de ervaring, het object?

Citybike: Het is niet zozeer ervaring, want ervaring zit hierbinnen, in ons, maar het is gewoon wat er verschijnt. Dat is een goede vraag, omdat we normaal gesproken niet analyseren wat er in onze gedachten opkomt. We nemen gewoon de schijn als object. Het is dus moeilijk om er zelfs maar achter te komen wat we gaan wegnemen, nietwaar?