ข้อ 9: โซ่ที่ผูกมัดเรา

• จิตใจของ ความผูกพัน ตามเรามาแม้ยามที่เราถอย
• ที่เราติดเป็นนิสัยได้ง่ายๆ สงสัย และความฟุ้งซ่านแม้อยู่ในสถานการณ์ที่ดีเพื่อการฝึกฝนที่มุ่งเน้น

อัญมณีแห่งปัญญา: ข้อ 9 (ดาวน์โหลด)

ข้อที่ 8 ข้อที่แล้วเราทำคือ “อะไรจะหนีจากคุกได้แม้เราจะถือกุญแจไว้” และคำตอบก็คือ “ความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ยุ่งเหยิง เช่น ความผูกพัน แก่ครอบครัวและเพื่อนฝูง” เพราะความสัมพันธ์ส่วนตัวที่พัวพันเหล่านั้นทำให้เราเต็มไปด้วย ความผูกพัน และกังวลและกลัวและพยายามทำให้ผู้คนพอใจและสิ่งต่างๆ เช่นนั้น แล้วบทต่อไปก็ต่อจากนั้น คัมภีร์​ไบเบิล​เขียน​ว่า “โซ่​อะไร​ที่​ผูก​มัด​แม้​คน​หนึ่ง​จะ​ออก​จาก​คุก​นั้น?”

ผู้ชม: ความคิดถึง.

หลวงปู่ทวบ โชดรอน: คุณไปถึงที่นั่นแล้ว! “สิ่งที่แนบมา ไปสู่กิจกรรมทางโลกแม้ในขณะที่อยู่ในที่ลี้ภัย”

อะไรคือโซ่ที่ผูกไว้แม้เมื่อออกจากคุกนั้นแล้ว?
สิ่งที่แนบมา ไปสู่กิจกรรมทางโลกแม้ในขณะที่อยู่ในที่ลี้ภัย

“กิจกรรมทางโลก” ไม่ได้หมายถึงสิ่งที่เราทำเท่านั้น แต่ยังหมายถึงสิ่งที่เราคิดด้วย คุณอาจจะแยกจากความสัมพันธ์ที่พันกันเหล่านี้ในระดับกายภาพ และไปวัดหรือไปทำหัตถการหรืออะไรก็ตาม แต่แล้วจิตใจของคุณเต็มไปด้วยอะไรเมื่ออยู่ที่นั่น? นิสัยเก่าของคุณ คุณเดาความคิดถึงได้ ดังนั้นมันจึงฟังดูเหมือนนิสัยเก่าของคุณ เรามองย้อนกลับไปถึงกิจกรรมทางโลกที่เราเคยทำและไป “โอ้ เยี่ยมมาก วิเศษมาก คิดถึงวันเก่าๆที่ดี.... จดจำช่วงเวลาดีๆ….” และเราเติมความคิดของเราด้วยความทรงจำที่ยอดเยี่ยมทุกประเภท

นั่นคือสิ่งที่เป็นความคิดถึง มันเป็นอดีตที่ประดิษฐ์ขึ้นใช่ไหม เราประดิษฐ์สิ่งมหัศจรรย์เหล่านี้ขึ้นมา และ “ฉันคิดถึงมัน และฉันต้องการมัน แล้วฉันทิ้งมันไปได้อย่างไร” เราก็เลยประดิษฐ์บางอย่างขึ้นมา แล้วจิตของเราก็ฟุ้งซ่านไปทั้งๆ ที่เรา ร่างกาย อยู่ที่วัดหรือในที่ลี้ภัย

พวกเราคนอื่นๆ อาจมีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป ที่นี่มันเน้นไปรอบ ๆ ความผูกพัน. สิ่งที่แนบมา สู่กิจกรรมทางโลก เป็นไปได้ บางทีเราเป็นคนประเภทที่มีส่วนร่วมในธุรกิจของทุกคน และต้องแก้ไขปัญหาทั้งหมดของพวกเขา ตัวแก้ไขปัญหา ไปวัด ไปถอย คิดอะไรอยู่ทั้งวัน “โอ้ คนธรรมดา มีปัญหานี้ ซึมเศร้า ฆ่าตัวตาย คนพวกนี้ไม่มีเงินพอจะมีชีวิตอยู่ อะไรจะเกิดขึ้น? สิ่งนี้จะเกิดขึ้น สิ่งนี้ สิ่งนี้… ฉันจะแก้ไขได้อย่างไร โอ้ ญาติของฉันไม่มีเงินพอ ฉันควรเปิดธุรกิจและหาเงินให้พวกเขาเพิ่ม บางทีฉันควรโทรหาพวกเขา และตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่เป็นไร บางทีฉันควรไปที่ Facebook และพูดคุยกับพวกเขา บางทีฉันควรส่งหนังสือธรรมะให้พวกเขา…. อาจจะ…. อาจจะ…." และจิตใจของเราก็เต็มไปด้วยนิสัยเดิมๆ พยายามแก้ไขปัญหาของทุกคนอีกครั้ง และสลิปอีเมล สลิปพวกเขา บันทึกสั้น ๆ เพียงเล็กน้อย…. รู้ไหม ที่เราบอกตัวเองเพียงเพื่อให้พวกเขารู้ว่าเราห่วงใย แต่จริงๆ แล้ว เรากำลังไปที่นั่นและพยายามแก้ปัญหา

ฉันรู้จักคนหนึ่งที่ในที่สุด หลังจากหลายปีของความพยายาม สร้างบ้านสำหรับพักผ่อน ตกแต่งอย่างสวยงาม อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีมาก ได้พักฟื้นและจากนั้น—ฉันจำไม่ได้ว่าบุคคลนี้มีปัญหาเรื่องวีซ่าหรือไม่ แต่คนรอบข้างมีปัญหาเรื่องวีซ่า จู่ๆ เธอก็เป็นคนที่พยายามจะลงไปที่สำนักงานทะเบียนต่างประเทศและพูดให้พวกเขาทำวีซ่าให้คนอื่น ฯลฯ…. และการล่าถอยก็จบลง เพราะใจของคุณก็พาลไปกับสิ่งต่าง ๆ

หรือไม่ก็ไปวัด ไปสถานที่พักผ่อน และคุณเอาแต่คิดถึงโครงการต่างๆ ที่คุณเคยเกี่ยวข้องมาก่อนซึ่งเป็นสิ่งที่ดีและเป็นประโยชน์มาก และ “บางทีฉันควรกลับไป คุณรู้ไหม ฉันเคยทำเรกิมาก่อน ฉันได้ช่วยเหลือผู้คนจริงๆ ดังนั้นบางทีฉันควรกลับไปทำอย่างนั้น หรือควรทำกายภาพบำบัด ตอนนั้นฉันช่วยเหลือผู้คนจริงๆ ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ รู้ไหม? มองที่สะดือของฉันแล้วรู้ไหม? ผมต้องการที่จะทำอะไรบางอย่าง. ฉันเป็นครูมาก่อน ฉันได้ช่วยเหลือผู้คนจริงๆ ฉันเห็นผลของมัน ฉันเป็นนักบำบัดโรคมาก่อน ฉันเคยเป็น…." คุณรู้ไหม สิ่งที่คุณเคยเป็นมาก่อน “และฉันก็เลยช่วยเหลือผู้คนเกี่ยวกับพวกเขาจริงๆ และนั่นอาจจะมีค่ามากกว่านั้น….” แล้วจิตก็จะไปเป็นนิสัย สงสัยเพราะนั่นเป็นวิธีคิดที่เป็นนิสัย กับ ความผูกพัน ที่จะเป็นใครสักคน “ฉันเคยเป็นทหารมาก่อน ฉันมียศแบบนี้และฉันก็ทำอย่างนั้น….” อะไรก็ตามที่เป็น

เราอยู่ที่นั่น สิ่งที่แนบมา สู่อัตลักษณ์เก่าของเรา ความผูกพัน ให้รู้สึกว่าเรามีที่ในโลก บางครั้งเมื่อคุณเข้าไปในวัด คุณก็ไปถอยออกมา แบบว่า “แล้วฉันเป็นใคร” จากนั้น "ฉันควรสร้างตัวตนให้เร็วขึ้นดีกว่า"

สังเกตนิสัยเก่าๆ เหล่านี้ที่ ความผูกพัน ออกมาแม้ว่าเราอาจดึงตัวเองออกจากสถานการณ์ทางกายภาพ การยับยั้งจิตใจและการสร้างนิสัยจิตของเราใหม่เป็นเรื่องยากมาก

มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับองค์ที่ห้า ดาไลลามะมหาราชที่ห้า ตามที่เขาเรียกว่า เมื่อครั้งยังเด็กมาก พระในธิเบตและมองโกเลีย ที่ทรงมีญาณทิพย์มาเยี่ยมพระองค์และพระกุมาร ดาไลลามะคนใช้ของเขาก็หันหลังกลับและพูดว่า “เขากำลังถอย” และ พระในธิเบตและมองโกเลีย บอกเขาว่าเมื่อเช้านี้ฉันเห็นเขาที่ตลาด และต่อมา ระหว่างพักเบรก บริวารก็บอกกับเด็กว่า ดาไลลามะและเขาก็พูดว่า “ใช่ จริงสิ ฉันฟุ้งซ่านในตัวฉันจริงๆ การทำสมาธิ และฉันกำลังฝันถึงตลาด” ดังนั้นมันเกิดขึ้นกับทุกคนฉันคิดว่า