Werken met jaloezie

• De pijn van jaloezie
• Waar we jaloers op worden
• De definitie van jaloezie
• Jaloezie en zelfmedelijden
• Verzen uit Shantideva
• Vreugde als het tegengif voor jaloezie
• Vragen en antwoorden

Laten we, voordat we daadwerkelijk beginnen, onze motivatie genereren om er zeker van te zijn dat we luisteren en deelnemen aan de Dharma met de juiste intentie. Laten we onze motivatie er een maken om over onszelf te leren, en specifiek om te leren hoe we onze jaloezie kunnen identificeren en vervolgens transformeren en hoe we onze goede eigenschappen kunnen ontwikkelen, vooral vreugde en vreugde, zodat we vooruitgang kunnen boeken op het pad naar volledig ontwaken. En terwijl we op het pad zijn, en nadat we volledig ontwaken als een BoeddhaMogen we voortdurend handelen voor het welzijn van andere levende wezens met een geest die anderen meer koestert dan onszelf en een geest die zich verheugt in de goedheid en deugd en goede kansen van anderen. Stel dat in als uw motivatie om nu te luisteren.

[Leringen verloren]

Onszelf vergelijken met anderen

Omdat we vergelijken: "En ze zijn beter dan wij, ugh!" Wie wil dat toegeven? En jaloezie is ook ongelooflijk pijnlijk. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vond het misschien wel een van de meest pijnlijke emoties. Als je jaloers bent, zit je daar maar, je zit vast in deze ketel van ontevredenheid, haat en kwade wil. Ik voel me nooit goed als ik jaloers ben. Als ik boos ben, voel ik me rechts. Natuurlijk, dat is gekweld en misleid, maar ik voel me... rechts. Jaloers, ik voel me slecht en verkeerd en minderwaardig en het is gewoon waardeloos. Bovendien is er iets in mijn achterhoofd dat zegt: "Oh, Chodron, je bent jaloers." En het is alsof, oh, ik wil niet toegeven dat ik dat ben. Dus ja, het is nogal een ongemakkelijke emotie.

Waar worden we jaloers op? Zowat alles, want jaloezie heeft te maken met onszelf met iemand vergelijken. Als we onszelf vergelijken met iemand die gelijk is aan ons, dan heet dat concurrentie. Dus de samenleving zegt: "Dat is oké." Als we onszelf vergelijken met iemand waar we beter in zijn, dan heet dat trots. De maatschappij zegt: "Dat is oké", zelfs als je vastzit en een beetje onaangenaam bent.

Als we onszelf met iemand vergelijken, maar er minder uit komen, is dat jaloezie. Oké. En we kunnen het niet aanzien dat ze een goede kwaliteit of goede kans krijgen. We kunnen het niet verdragen. Het is alsof het in ons hart brandt dat zij dit hebben en wij niet. Dus we zullen overal jaloers op worden. Op het werk kreeg iemand een promotie die wij niet kregen; iemand wordt geprezen; we werden niet geprezen. Romantische relaties, mijn god: Jaloezie neemt alleen maar toe. "Mijn vriend, vriendin, keek naar iemand anders en zei: 'Hallo.' Ahaha!” Je weet wel? Kan dat niet uitstaan.

Zelfs in Dharma-kringen - soms vooral in Dharma-kringen - komt jaloezie naar boven en het is echt verraderlijk: 'Iemand anders moet bij de leraar zijn, moet dineren met onze leraar, en ik niet. Wie is die andere persoon? Waarom zijn zij zo belangrijk dat zij dit mogen doen en ik niet? En hoe komt het dat de leraar ze kent en hun de hand schudt, maar niet weet wie ik ben? En hoe komt het dat de leraar in hun auto rijdt, maar niet in mijn auto? En kijk naar Die-en-die. Ze zijn zo stil als ze mediteren, perfect, en ik ben zo. [gelach] En het is niet eerlijk. Ik ben jaloers dat ze zo stil zitten. En nadat ze uit zijn gekomen meditatie ze gaan een beetje - zoals, ze zijn net opgegaan in samadhi of leegte of, je weet wel, echt bodhicitta. En ik kom uit meditatie en ik ben gewoon boos, omdat mijn rug pijn doet en mijn knieën pijn doen.” En iemand anders: "O, ze studeren zo goed, ze weten zoveel. En, weet je, ik ben nooit erg goed geweest in studeren. Ik weet niet zo veel. Zij kennen Dharma beter dan ik.” Ja, en Die-en-die heeft meer kniebuigingen gedaan dan ik. Ze hebben het geheel afgemaakt gondro op knielen en ze hebben gedaan Vajrasattva en ze hebben hun toevlucht gezocht in goeroe yoga… En ik? [zucht] Dat heb ik allemaal niet gedaan. Ik ben een mislukte boeddhist.” [gelach]

En dus worden we gewoon jaloers, je weet wel, noem maar op. We worden jaloers op iemand die ouder is als we kleine kinderen zijn. We worden jaloers op oudere broers en zussen omdat ze dingen mogen doen die wij niet kunnen. Als we ouder zijn, worden we jaloers op jongere mensen, omdat ze er beter uitzien dan wij. Jaloezie is gewoon gebaseerd op ontevredenheid en vergelijking en ons hart is nooit in vrede.

We worden jaloers op andermans bezittingen. "Ze hebben deze nieuwe flitsende, rode sportwagen." (Dan weet je dat het een man van middelbare leeftijd is.) [gelach] Maar we worden jaloers. "Hoe komt het dat zij een flitsende, rode sportwagen hebben en niet ik?" Of: "Oh, kijk eens wat ik heb?" Weet je, mijn man heeft een nieuwe diamanten ring voor me gekocht. Je visualiseert gewoon - [gelach] We kijken naar de diamanten ring van iemand anders en het is als: "Oh, dat is verschrikkelijk. Hoe komt het dat hun man hen dat kreeg en mijn man mij dat niet?”

Mensen krijgen goede kansen die wij niet krijgen. Ze hebben goede talenten die wij niet hebben. Ze zijn muzikaal of artistiek of atletisch en ze zijn beter dan wij. Van alles zullen we jaloers worden. En we zullen gewoon heel lang in die pijn blijven steken, vaak bedenkend hoe we hun geluk zullen vernietigen.

Ik denk dat dat nog een reden is waarom we niet graag over jaloezie praten, want als we jaloers zijn, willen we het geluk van iemand anders vernietigen. We willen dat geluk voor onszelf. Maar het is een beetje gênant om toe te geven dat je het geluk van iemand anders wilt vernietigen. Dat is niet zo leuk om te doen. Maar dat is wat we willen doen. En we zullen zitten en het tot in detail plannen ... soms terwijl we perfect zitten meditatie positie. Plannen hoe we hun geluk gaan vernietigen en in plaats daarvan krijgen we de erkenning. En dan dragen we natuurlijk de, nou ja, er is geen verdienste. Dat kunnen we niet opdragen! [gelach] Er is veel negatiefs karma; dat kun je niet opdragen. Dus je zit een beetje vast aan het einde van je sessie. [gelach]

Jaloezie definiëren

Wat is jaloezie precies? Hier is een definitie die we hebben: “Het is een verontrustende gemoedstoestand die uit de diepte komt en die een onvermogen inhoudt om het fortuin van een ander te dragen als gevolg van gehechtheid aan goederen en diensten. Het houdt haat in en heeft de functie om ongemak te veroorzaken in de geest en niet in contact te blijven met geluk.” Dat is een technische definitie.

"Een onvermogen om het fortuin van een ander te dragen." Weet je, vooral in de kersttijd: “Moge iedereen in vrede leven; moge iedereen zijn behoeften vervuld zien; moge iedereen blij en tevreden zijn…. Behalve die persoon, die geluk en tevredenheid heeft en ik heb niet eens iets gedaan om het hen te geven! Maar ik kan er niet tegen dat ze het hebben."

Jaloezie is nogal tegenstrijdig, niet? Met Kerstmis zeggen we altijd: "Moge iedereen gelukkig en vervuld zijn." We reciteren elke dag de vier onmetelijke dingen: “Mogen alle levende wezens geluk en de oorzaken ervan hebben; mogen ze vrij zijn van lijden en de oorzaken ervan; mogen ze nooit worden gescheiden van verdrietloos gelukzaligheid; mogen zij in gelijkmoedigheid blijven, vrij van vooringenomenheid, gehechtheid en boosheid.” We hebben deze mooie wensen voor levende wezens. Maar als ze gelukkig zijn en we vinden dat ze het niet verdienden, omdat we het zouden moeten hebben, gooi dan de vier onmetelijke dingen het raam uit. Laten we deze persoon ongelukkig maken, want dat is wat jaloezie wil doen. Het wil dat geluk voor onszelf en het wil het in andere mensen vernietigen.

Als we het hebben over geweldloze communicatie, dan is jaloezie een soort reactie op een onvervulde behoefte. We hebben behoefte, misschien aan communicatie, aan erkenning, aan waardering. We hebben wat nodig. We krijgen niet in onze behoefte voorzien, maar iemand anders wel. Het is een onvervulde behoefte voor ons, aan verbinding of liefde of wat dan ook. Maar we kunnen er niet tegen dat iemand anders die behoefte heeft (vervuld).

Met jaloezie komen we er altijd minder uit dan. We zijn altijd inferieur. We zijn minder dan. En bij sommige mensen wordt dit een hele manier van kijken naar het leven. Bij sommige mensen is jaloezie gewoon iets dat van tijd tot tijd gebeurt; bij andere mensen wordt jaloezie het hele kader waardoor ze het leven bekijken - altijd deze vergelijking en altijd minder uitkomen dan en het geluk of de kansen van anderen ondraaglijk vinden.

Dat wordt erg problematisch als het onze hele kijk op het leven is, want elke keer dat we iemand ontmoeten, kunnen we geen nieuwe persoon benaderen - "Oh, hier is een bewust wezen, misschien kunnen we vrienden worden? Hoe kunnen we een goede relatie creëren? Ze zijn waarschijnlijk interessant. Ze hebben nieuwe ervaringen waar ik nog nooit van gehoord heb.” Zo kunnen we een nieuwe persoon niet benaderen. We benaderen mensen altijd alsof ze gevaarlijk zijn, omdat ze misschien beter zijn dan wij. En misschien hebben zij iets wat wij niet hebben. Dus we benaderen elke nieuwe persoon altijd met deze vergelijking die minder uitkomt dan, van streek is en ook medelijden met onszelf heeft.

Jaloezie en zelfmedelijden

Jaloezie is ook een grote kweker van zelfmedelijden, en zelfmedelijden is zo verleidelijk omdat het net zoiets is als: "Oh, arme ik. Oh, ze hebben een betere kans dan ik. Ze zien er beter uit dan ik. Ze hebben meer talent dan ik. Ze zijn populairder dan ik. Ze zijn vaardiger dan ik. Mensen merken ze op. Ze merken me niet op. Alles - ik kan het gewoon niet halen en iedereen is altijd beter dan ik. En ik ben waardeloos." En zo brengen we ons hele leven door. Iemand hier? We hebben een levenslang medelijdenfeestje.

Hoe je merkt dat jaloezie in je opkomt. Er zijn veel verschillende soorten gedachten die achter jaloezie schuilgaan, dus het is heel goed om op te merken wat die gedachten zijn. Hier komt deze mentale factor 'introspectief bewustzijn' om de hoek kijken, omdat het de geest controleert om te zien wat we denken, wat onze emoties zijn. Wanneer we een scherp introspectief bewustzijn hebben, kan het bepaalde gedachten vinden, zelfs als die gedachten onder de oppervlakte op de loer liggen, maar ons zeker erg beïnvloeden.

Wat voor soort gedachten zitten er achter jaloezie? Welnu, een daarvan is: "Hoe komt het dat zij dit krijgen en ik niet?" Soms denk ik dat de eerste woorden die Amerikaanse kinderen leren - drie woorden afgezien van mama en papa - zijn: "Het is niet eerlijk." Heb je al vroeg leren zeggen: "Het is niet eerlijk"? Ik deed. Weet je, telkens als ik iets niet kreeg en mijn broer of zus deed, "Het is niet eerlijk!" Dus je zou opgroeien met deze hele mentaliteit van "Het is niet eerlijk. Hoe komt het dat zij dit krijgen en ik niet? Hoe komt het dat zij dit kunnen en ik niet? Het is niet eerlijk."

Dat is een groot verhaal dat achter de jaloezie schuilgaat: “Waarom mogen zij daar wel heen en ik niet? Hoe komt het dat zij dit doen en ik niet?” Zelfs de Abdij: “Hoe komt het dat iemand anders meer kan studeren dan ik? Hoe komt het dat iemand anders mag reizen en hier en daar heen gaat en ik niet?” Altijd dat vergelijkingsding. 'Iemand mag ze, maar zij mij niet. Zelfs als je naar alle foto's van de nonnen kijkt, ben ik de lelijkste non." [gelach] "Iedereen ziet er stralend en rooskleurig uit en ik kijk... Zij zien er beter uit dan ik. Mensen vinden ze leuk; ze mogen me niet. Zelfs als ik het probeer, zal ik nooit zo goed zijn. De wereld is tegen mij. Ik heb nooit dezelfde kans gehad als zij. Het is niet eerlijk."

Luister ook naar de gedachten die beginnen: "Ik heb nooit..." of beginnen met "Ze altijd..." "Dat krijg ik nooit voor elkaar. Ze mogen het altijd doen. Ik word nooit erkend, ook al is wat ik doe beter dan zij. Ze worden altijd erkend, ook al is hun werk niet zo goed. Waarom waarderen mensen hen meer dan ik? Waarom hebben ze een liefdevolle relatie en ben ik helemaal alleen? Hoe komt het dat mijn vriend voor haar viel terwijl ik veel beter ben?”

Het komt er altijd op neer dat we onszelf met andere mensen vergelijken en minder uit de kast komen. Het is dus best pijnlijk. Omdat we dit niet voor het internationale gerechtshof kunnen brengen. [gelach] Dat zouden we graag willen, omdat "het niet eerlijk is." Maar niemand gaat onze zaak horen. In feite kan het andere mensen niet zoveel schelen. [gelach] Wat nog erger is! 'Omdat ik lijd en het hun niets kan schelen. Het is niet eerlijk. Arme Ik." Oh mijn god, weet je dat? Jaloezie werkt ook om een ​​laag zelfbeeld en een gevoel van lage eigenwaarde te voeden. "Niemand herkent me, en dat is omdat ik gewoon inferieur ben om mee te beginnen."

Uit jaloezie komen

Hoe komen we uit jaloezie? Het eerste wat we doen is dat we het moeten herkennen, en we moeten de gedachten herkennen die erachter liggen. Als we niet kunnen toegeven dat we die gedachten hebben, kunnen we ook niet toegeven dat we jaloers zijn. En als we niet kunnen toegeven dat we jaloers zijn, hoe kunnen we dan ooit onze jaloezie tegengaan en er vrij van worden?

Het is alsof je ziek bent, je moet toegeven dat je ziek bent en naar de dokter moet voordat je beter kunt worden. Hetzelfde. Als we jaloers zijn, moeten we dat toegeven en dan naar de... Buddha, de bekwame geestelijke arts, en pak de remedie en oefen het dan. Maar als we niet kunnen toegeven dat we jaloers zijn, als we het niet eens kunnen opmerken en herkennen, dan hebben we onszelf in een gat gegraven, en niet alleen zitten we in het gat dat we hebben gegraven, maar we zijn een dop op het gat zetten zodat we er niet uit kunnen, en dan jammeren terwijl we erin zitten dat het niet eerlijk is.

Een ding waarvan ik denk dat het heel belangrijk is als er jaloezie is, is om zelfacceptatie te cultiveren en gewoon te accepteren: "Ik ben wie ik ben, en (om Lama Yeshe's term) 'dat is goed genoeg, schat.' Ik ben wie ik ben. Ik heb de kwaliteiten en kansen die ik heb, en dat is goed genoeg. Natuurlijk kan ik in de toekomst verbeteren. Mijn situatie kan in de toekomst veranderen. Dus door het heden te accepteren, zeg ik niet dat de toekomst moet zijn zoals het heden, maar het heden is wat het is. Dus in plaats van het af te wijzen, moet ik het accepteren.”

Ik merk dat wat vaak een echte leveller voor mij is als ik jaloers ben, is dat een andere persoon de heeft gemaakt karma, en ik niet. Dus al dit gezeur over: "Het is niet eerlijk", vanuit een karmische visie, gaat niet op. Omdat ik de oorzaken niet heb gecreëerd. En voor mij zet dat echt mijn mopperende, jaloerse geest op zijn plaats. Zij creëerden de oorzaken, en ik niet. Dus als ik de oorzaken niet heb gecreëerd, maar ik wil dat soort resultaat, dan moet ik die oorzaken creëren. En zelfs als de oorzaken niet onmiddellijk komen, zelfs als ze niet in dit leven komen – omdat liefde, karma, en de effecten ervan werken, op een dag zal ik die resultaten krijgen, maar ik kan tevreden zijn met de wetenschap dat ik de oorzaken nu aan het creëren ben. Dus een soort acceptatie van de situatie, een soort acceptatie dat: "Ik heb de oorzaken niet gecreëerd, en zij wel."

We zouden zelfs kunnen kijken in situaties waar er vooringenomenheid en discriminatie is, en door een soort van discriminatie of vooringenomenheid, word ik buitengesloten, maar iemand anders krijgt de kans. Die situaties zijn erg moeilijk, omdat we een heel sterk rechtvaardigheidsgevoel hebben in dit land, hoewel ik niet helemaal zeker weet wat rechtvaardigheid betekent. In die situaties is het dus moeilijk om te zeggen: 'Zij hebben de oorzaken gecreëerd, maar ik niet', want dat klinkt alsof je alleen maar toegeeft aan onrecht en discriminatie en vooringenomenheid en vooroordelen. En dat is het niet. Daar geef je niet aan toe. En je gelooft niet in het gevoel van lage eigenwaarde dat hoort bij een inferieure status, en je gelooft niet in de boosheid dat hoort bij de "het is niet eerlijk" mentaliteit. Maar liever zeggen: "Ze hebben de oorzaak in een vorig leven gecreëerd, maar ik niet." Voor mij is het enige dat doet, het kalmeert mijn geest.

Ik heb veel te maken met discriminatie op grond van geslacht, vooral op het gebied van religie. Religie is meestal de meest conservatieve instelling in elke samenleving - de meest achterlijke. Ook al heeft het de mooiste waarden en wenst het het beste voor levende wezens, als we kijken naar religieuze structuren, zijn het vaak de meest achterlijke. Het is echt vreemd. Dus elke keer als ik een brief krijg van iemand die mij niet kent - ze schrijven gewoon naar het hoofd van het klooster - is het altijd "Geachte heer". Omdat nooit de gedachte bij iemand opkomt dat het hoofd van het klooster een vrouw zou kunnen zijn. Het is altijd "Geachte heer", weet je? En voor veel andere dingen - zoals uitgenodigd worden voor conferenties - 'Geachte heer.' En gewoon om te zeggen: "Ok. Dat is goed." Ze hoeven niet te schrijven: "Beste mevrouw." [gelach] Ik heb evenmin betrekking op "madame" als op "meneer".

Ik kan mijn eigen ruimte vinden waarin ik kan bewegen en creatief kan zijn en mijn talenten kan gebruiken, en ik hoef niet vijandig te blijven in een structuur met vooringenomenheid. De samenleving is groot. De wereld is groot. Je kunt de ruimte vinden waar je je talenten en capaciteiten kunt gebruiken, waar je echt tot bloei kunt komen. We hoeven niet jaloers te blijven omdat andere mensen een kans hebben die wij niet hebben.

Ik was zo jaloers op de monniken omdat ze naar de kloosters in Zuid-India mochten gaan om te studeren, en ik kon het niet, omdat ik een vrouw was. De vrouwen, de nonnen, hadden niet zo'n studie toen ik begon. Dat deden de monniken. Dat soort studieprogramma werd echt verheerlijkt door al mijn docenten. Maar toen ik informeerde of ik daar ging studeren: 'Sorry. Nee." Ik was vroeger zo jaloers. Maar nu ik erop terugkijk, realiseerde ik me dat het eigenlijk goed was dat ik niet ging, want als ik het geshe-programma was gaan doen, denk ik dat ik behoorlijk arrogant zou zijn geworden. Als ik naar mijn persoonlijkheid kijk, zou ik behoorlijk arrogant zijn geworden. Het viel dus eigenlijk best mee.

Ik kijk naar een paar van mijn vrienden die Tibetaans spreken, en ik ben jaloers op hen, want na al die jaren…. Ik ben al 38 jaar non en ik moet nog steeds iemand anders vragen om te vertalen als ik met sommige van mijn leraren wil praten. Dat is wat vernederend. En hier komen al die jonge mensen binnen, en zij kennen Tibetaans, en ik niet. Gewoon leren daar vrede mee te sluiten. Ik had niet de kans. Toen ik een leraar had, had ik geen visum. Toen ik een visum had, had ik geen leraar. Toen ik een leraar en een visum had, had ik geen geld. Dus dat was de situatie. Dat was het. Ik wil er niet jaloers en verbitterd over blijven.

En het had ook een aantal goede punten, want ik denk, nogmaals, als ik Tibetaans had geleerd, ik waarschijnlijk veel op Tibetaans jargon zou hebben vertrouwd. Maar omdat ik geen Tibetaans kende, moest ik heel diep nadenken over wat woorden betekenden en wat concepten betekenden. Dus ik denk dat het me op de een of andere manier eigenlijk dieper over de Dharma heeft doen nadenken dan ik anders zou hebben gedaan. Zelfs in situaties waarin je het gevoel hebt: "Ik ben ongelukkiger dan iemand anders", kun je altijd wat fortuin vinden in die situatie.

Ik weet dat de tijd zal komen dat ik ziek word, en ik niet in staat zal zijn om te doen wat ik graag doe, en het zal op dat moment erg verleidelijk zijn om naar andere mensen te kijken en jaloers te zijn, omdat zij kunnen in het bos lopen en ik niet. Ik weet dat die tijd komt, maar ik heb een lichaam die tot stand kwam door aandoeningen in karma, dus wat moet ik hier nog meer van verwachten lichaam? Natuurlijk gaat dat gebeuren. Dus er zal geen reden zijn om jaloers te worden op iemand anders die een betere gezondheid heeft dan ik, of meer mobiliteit dan ik, of wat het ook is, want, hey, ik heb de oorzaak gecreëerd om dit te hebben lichaam, en ik creëerde de oorzaak voor wat voor soort gezondheid ik ook heb. Dus laten we leren wat ik kan van deze situatie, en de situatie gebruiken om mijn goede eigenschappen te vergroten, in plaats van alleen maar te gaan zitten en jaloers te zijn op andere mensen. Begrijp je wat ik zeg?

Situaties transformeren

Elke situatie waar we naar kunnen kijken, waar we zeggen: 'Ik ben minder dan', kijk welke goede eigenschappen je in die situatie kunt ontwikkelen. Kijk wat je ervan kunt leren, dat je anders nooit zou hebben geleerd. Omdat we soms alleen door ontberingen onze eigen interne bronnen ontdekken. En we concurreren met niemand om de perfecte persoon te zijn, want hoe dan ook, wat betekent dat? Dus ik denk dat, in welke situatie we ons ook bevinden, we het gebruiken om te leren en onszelf daarin te ontwikkelen.

En dit is de zegen van het kennen van de Dharma, is dat we elke situatie kunnen gebruiken om te oefenen. Ik denk zelfs aan mijn leraren, en ze zaten midden in hun opleiding, en toen gebeurde de opstand en moesten ze vluchten. Ze hadden rond kunnen zitten en brommen, en: "O, hoe komt dat? Andere mensen mogen hun opleiding afmaken, en ik ben een vluchteling in India, en ik ben blut en ik ben ziek.” Maar ze lieten hun gedachten daar niet heen gaan. Ze zeiden: 'Oké, ik ben blut en ziek en een vluchteling in een land waar ik de taal niet spreek, dus wat kan ik leren? Hoe kan ik verbeteren? Hoe kan ik naar deze situatie kijken en me er zelfs over verheugen, want het is het rijpen van een negatief iets? karma dat me nu niet langer zal kwellen en mijn geest zal verduisteren?”

Ik denk dat we het in elke situatie kunnen transformeren, op de een of andere manier. Om dit te doen moeten we inzien dat de zin van ons leven is om anderen te helpen, en om dat te doen moeten we onze goede eigenschappen ontwikkelen. De zin van ons leven is niet om de rijkste, de meest populaire, de meest erkende, de meest bekende, de meest geliefde, de meest gewaardeerde te zijn. Al die dingen waar we jaloers op worden op andere mensen is niet de zin van ons leven. Het is gewoon het geluk van dit leven dat komt en gaat. We kunnen het niet met ons meenemen als we sterven, en het levert ons niet per se zoveel voordeel op, zelfs niet als we het hebben.

Je zou kunnen zeggen: “Maar wacht eens even! Veel geld hebben zal me ten goede komen, en die-en-die heeft meer geld, en ze mogen op vakantie naar de Bahama's, en ik niet!” Denk je dat ze echt blij zijn met al dat geld? Als je denkt dat mensen die echt rijk zijn gelukkig zijn, denk dan nog eens goed na. Ze zijn volledig verslaafd aan hun geld. Als je echt rijk bent, moet je in een huis wonen met een inbraakalarmsysteem. Betekent dat dat u zich veilig voelt als u een inbraakalarm heeft? Nee. Je moet ook oppassen voor al die familieleden die langskomen, die je nog nooit hebt ontmoet, die een lening nodig hebben. Je moet oppassen voor mensen die je proberen op te lichten, of mensen die vriendschap met je sluiten omdat je geld en bezittingen hebt, niet om wie je bent.

Als we onszelf met anderen vergelijken, en we denken: "O, zij zijn gelukkiger, en ik niet", denk dan eens na over hun situatie. Ze hebben ook nieuwe, toegevoegde problemen die jij niet hebt. Rijke mensen hebben de problemen van rijke mensen. Arme mensen hebben de problemen van arme mensen. Oké? Dus, weet je, samsara. Ik zeg niet dat je de situatie gewoon accepteert en niet probeert te verbeteren. Probeer jezelf te verbeteren, maar je hoeft niet jaloers en boos te zijn om dat te doen. We kunnen ook iets leren van een moeilijke situatie.

Een andere die heel belangrijk is, is kijken hoeveel we al hebben, hoeveel we voor onszelf hebben; want als we jaloers worden, kiezen we één ding dat we missen, in plaats van te denken aan alle dingen die we voor ons hebben. Het is dus heel belangrijk, denk ik, om te bedenken wat we voor ons hebben, en daar blij mee te zijn. En leer je eigenlijk te verheugen in het feit dat andere mensen beter zijn dan wij, dat andere mensen kansen hebben die wij niet hebben. Ik zeg altijd tegen mensen dat ik heel blij ben dat er andere mensen zijn die beter zijn dan ik, want als ik de beste was die deze wereld had, zouden we geen elektriciteit hebben, omdat ik niet weet hoe elektriciteit werkt. En we zouden geen sanitair hebben, omdat ik niet weet hoe sanitair werkt. We zouden geen auto's hebben, want ik weet ook niet hoe auto's werken. We zouden waarschijnlijk geen eten hebben, omdat ik niet weet hoe ik voedsel moet verbouwen. Dus ik ben echt blij dat er mensen zijn die beter zijn dan ik, want omdat andere mensen beter zijn dan ik, genieten we allemaal van goede voorwaarden. Als ik de beste was, zouden we er treurig aan toe zijn.

Dan zou je kunnen zeggen: "O, maar je bent een Dharmaleraar." Nou, ik ben eigenlijk blij dat er mensen zijn die meer Dharma kennen dan ik, want op die manier leer ik. Als ik de beste was en het meeste wist, zouden we er weer een beetje spijt van hebben, want ik heb geen enkele realisatie en er is veel dat ik niet heb bestudeerd. Ik ben zo blij dat er mensen zijn die de Dharma beter kennen dan ik, die hebben geoefend en realisaties hebben die ik niet heb. Daardoor kan ik leren. Ik kan vooruitgang boeken. Als ik de beste was, zouden we opnieuw echt vastzitten.

Ik denk dat gewoon een beetje nederig zijn goed is, en zie het voordeel. We hebben niet de druk die de mensen die succesvol zijn hebben. Want zodra je succesvol bent, ben je vervuld van angst over hoe je die status gaat behouden. Denk je dat Michael Phelps ontspannen en op zijn gemak de volgende Olympische Spelen ingaat? Nee. Hij zal vervuld zijn van angst.

Bij ons is het net zo. Dus het is goed. We hoeven niet de beste te zijn. Het is goed dat er andere mensen zijn die beter zijn dan wij. Laat ze de angst hebben om te proberen de eerste plaats te behouden. Want als je de beste bent, staat er veel druk op je. Als je dat niet bent, heb je heel veel vrijheid. En vooral als je waarden dharmawaarden zijn, geen wereldse waarden, laat de mensen dan werelds succes hebben. Het is niet iets waar je erg in geïnteresseerd bent, omdat je je realiseert dat het komt en gaat.

Wat je echt wilt, is je eigen innerlijke kwaliteiten ontwikkelen ten behoeve van andere wezens, en we kunnen dat doen, ongeacht in welke situatie we ons bevinden, met wie we zijn of wat er om ons heen gebeurt. Er is altijd de mogelijkheid om te oefenen.

Verzen uit Shantideva

Ik wil een paar verzen van Shantideva lezen over hoe je jaloezie kunt bestrijden. Dit is binnen Bodhicaryavatara: Gids voor a Bodhisattva's manier van leven. Hij zegt,

De ontwakende geest hebben gegenereerd
Door te wensen dat alle wezens gelukkig zijn,
Waarom zou ik boos worden?
Als ze zelf wat geluk vinden?

Ik hou van Shantideva. Hij sopt het naar je toe. Hij trekt geen klappen uit. Het is alsof je hebt gegenereerd bodhicitta zeggen: "Ik word een... Boeddha om alle voelende wezens uit de ellende naar blijvend geluk te leiden', en hier heeft een arm voelend wezen een beetje geluk gevonden, en je hebt niet eens iets gedaan, en je kunt er niet tegen. Wat voor soort bodhisattva Denk je dat je bent? Ben je niet een beetje koppig? Ben je niet vol van jezelf? Je maakt niet waar wat je aan levende wezens hebt beloofd als je die houding van jaloezie jegens anderen hebt. Je kunt niet hebben bodhicitta en jaloezie in de geest tegelijkertijd. Het werkt niet.

Dan zegt Shantideva:

Als ik wens dat alle levende wezens worden?
Boeddha's aanbeden in de drie rijken,
Waarom word ik dan gekweld?
Als ik zie dat ze gewoon alledaags respect krijgen?

Hij is geweldig, nietwaar? Het is een goede vraag. Ik zeg dat ik wens dat ze allemaal boeddha's worden die geëerd, gerespecteerd en gewaardeerd worden in de drie rijken, en aanbeden door alle levende wezens. En hier kreeg Joe drie lovende woorden die ik niet kreeg en dat misgun ik hem. Het is alsof je consistent bent met wat je wenst.

Een ander vers zegt:

Als een familielid voor wie ik zorg
En aan wie ik veel dingen moet geven
Moet in staat zijn om zijn eigen levensonderhoud te vinden,
Zou ik niet blij zijn in plaats van boos?

Als bodhisattva-in-opleiding beloven we om voor levende wezens te zorgen en van nut voor hen te zijn. Als iemand dan zijn eigen manier vindt om gelukkig te zijn, en we hoeven hem niet meer te dienen, zouden we dan niet gelukkig zijn? Nogmaals, waarom misgunnen we ze wat alledaags geluk? Dat slaat nergens op als we echt geïnteresseerd zijn in de zorg voor levende wezens en echt willen dat hun welzijn wordt bereikt.

Volgend vers:

Als ik niet wil dat wezens zelfs dit hebben,
hoe kan ik wensen dat ze wakker worden?”

Als het me niet eens lukt te wensen dat die-en-die een beetje wereldse rijkdom heeft, of werelds respect, of wereldse kennis, als ik niet kan wensen dat ze dit zelfs maar hebben, hoe kan ik dan wensen dat ze ontwaken wanneer ze alle goede eigenschappen en alles zullen hebben? Waar hij ons keer op keer op wijst, is dat we vasthouden bodhicittaDat aspiratie om volledig ontwaken te bereiken, heel diep en kostbaar in ons hart, maar dat? aspiratie- als we het gaan proberen en ernaar leven - het bruist niet van jaloezie. De twee kunnen en gaan niet samen. Als ons hart echt geïnspireerd is door bodhicitta, dan moeten we jaloezie achter ons laten.

En waar is er een Ontwakende Geest?
In hem die boos wordt als anderen dingen ontvangen?

Het is zo gênant, niet? Hij vertelt me ​​wat ik doe en hoe tegenstrijdig ik ben, en hij heeft gelijk. En ik kan het zien zodra ik het vers lees, daarom hou ik zo van Shantideva, omdat je er niet uit kunt komen. Hij is zo direct.

Wat maakt het uit of (mijn vijand) iets krijgt of niet?
Of hij het krijgt
Of dat het in het huis van de weldoener blijft,
In beide gevallen krijg ik niets.

Hij heeft helemaal gelijk! Dus waarom ben ik jaloers? Jaloezie is zo dom, want ik krijg het toch niet, of die persoon het nu heeft of niet. Waarom maak ik mezelf ongelukkig als ik jaloers ben?

Dus waarom, door boos te worden, gooi ik mijn verdiensten weg,
Het geloof (dat anderen in mij hebben) en mijn goede eigenschappen?

Wat doe ik als ik jaloers ben? Ik gooi mijn verdienste weg, ik gooi het vertrouwen weg dat andere mensen in mij hebben, want ik zie er zeker niet goed uit voor andere mensen als ik jaloers kook. Eigenlijk gaat mijn reputatie omlaag, niet omhoog. En waarom gooi ik mijn eigen goede eigenschappen weg door jaloers te worden? Het heeft geen enkele zin. Dus hij zegt,

Vertel me, waarom ben ik niet boos (op mezelf)
Voor het niet hebben van de redenen voor winst?

En hij heeft gelijk. Wij geloven in karma- of dat zeggen we tenminste - dus waarom hebben we de oorzaken niet ergens in het verleden gecreëerd? Waarom lieten we onze egocentrische geest de show leiden in vorige levens, zodat we niet de oorzaak creëerden om te hebben waar we jaloers op zijn dat andere mensen nu hebben, omdat zij de oorzaak hebben gecreëerd?

Ik heb hier echt mee te maken gehad, de tijd dat ik echt arm was. Waarom? Omdat ik gierig was. Niet omdat dah-deedah-deedah-dah-dah, maar omdat ik in een vorig leven gierig was. Dat is de karmische oorzaak van arm zijn.

Waarom word je niet gerespecteerd? Omdat je andere mensen vervuilt en bekritiseert. Ik heb de oorzaak gecreëerd. Als andere mensen me niet zoveel respecteren als ik denk dat ik het verdien, komt dat omdat ik andere mensen heb vernield, en ik was erg arrogant en toonde geen respect voor de mensen die respect verdienen, en beschouwde mezelf als beter dan mensen die dat wel waren. echt respect waard. Daarom word ik nu gedenigreerd. Ik heb de oorzaak gecreëerd. Dus waar maak ik me in hemelsnaam druk om en maak ik mezelf en anderen ellendig? Laten we de situatie gewoon accepteren. En als de situatie me niet bevalt, handel dan anders, zodat ik anders creëer karma. Omdat ik me op dit moment anders kan gaan gedragen. Ik hoef niet te wachten tot mijn externe situatie verandert voordat ik mijn mentale toestand verander. Het volgende moment kan ik beginnen met het creëren van de oorzaak om te hebben wat ik wil, als ik de karmische oorzaak creëer.

Laat staan ​​geen spijt hebben
Over het kwaad dat je hebt begaan, (0 geest),
Waarom wil je concurreren met anderen?
Wie hebben verdienstelijke daden begaan?

Hij heeft gelijk. Hier ben ik. Mensen die meer verdienste hebben dan ik, die deugdzamer zijn, die beter oefenen dan ik, ik concurreer met hen en zeg: "Waarom zijn ze deugdzaam en beter dan ik en hebben ze meer eer dan ik", terwijl ik dat niet doe zelfs maar spijt hebben van alle negativiteiten die ik heb gecreëerd? Het is alsof ik het resultaat wil zonder de oorzaak te willen creëren. En ik creëer de oorzaak voor het tegenovergestelde en ik weet niet eens dat ik dat doe.

Heb je dat vers gekregen? Ik denk dat wat hij zegt zo waar is.

Zelfs als je vijand ongelukkig wordt gemaakt
wat is er voor jou om blij over te zijn?
Je wenst alleen maar (dat hij gekwetst wordt)
Heeft hem niet verwond.

Waar. Waarom ben ik ongelukkig als mijn vijand ongelukkig wordt - als hij ongelukkig wordt gemaakt? Omdat mijn wens dat ze ongelukkig zouden zijn dat niet heeft gedaan.

Dan het volgende vers. Dit is een hele goede:

En zelfs als hij lijdt zoals je had gewild,
Wat is er voor jou om blij over te zijn?
als je zegt: "Want ik zal tevreden zijn",
Hoe kan er iets walgelijkers zijn dan dat?

Hij heeft gelijk, nietwaar? Ik ga me verheugen over andermans ellende. Dat is ongeveer de meest walgelijke gedachte die we kunnen hebben, niet? Vind je niet? Ik ga gelukkig zijn. Ik ga applaudisseren voor andermans ellende. Ugh! Als ik daar naar kijk, dan zeg ik: “Oké, ik moet echt veranderen. Ik ben het zat om jaloers te zijn.” Omdat hij me vertelt hoe ik ben en hij heeft helemaal gelijk. Dus ik kan maar beter beginnen met veranderen.

Deze haak geworpen door de vissers van verontrustende opvattingen
Is ondraaglijk scherp:
Er op betrapt zijn,
Het is zeker dat ik gekookt zal worden
In ketels door de bewakers van de hel.

Als ik het heerlijk vind om andere mensen pijn, ellende, armoede en wanhoop te wensen, en dat hun relaties verschrikkelijk zijn, wat creëer ik dan de oorzaak voor mezelf om te ervaren? Het wordt geen geluk.

En hier zijn een paar van zijn verzen over: gehechtheid prijzen, want dat is een van de grote dingen waar we jaloers op worden, als andere mensen worden geprezen en opgemerkt en gerespecteerd en geliefd en gewaardeerd, maar ik niet. Shantideva zegt:

Maar of deze lof nu aan mezelf of aan iemand anders is gericht
Hoe zal ik baat hebben bij de vreugde (van degene die het schenkt)?
Aangezien die vreugde en geluk alleen van hem zijn
Ik zal er zelfs geen deel van krijgen.

Het is een heel andere kijk op lof. Als je me prijst, ben jij degene die gelukkig is omdat je goedheid in anderen ziet. Dus als je me prijst, creëer je goed karma, je ziet goedheid in anderen, je geest is blij. Als ik geprezen word, is alles wat er gebeurt het resultaat van mijn deugdzame karma wordt verteerd, en ik creëer geen deugd meer, en misschien creëer ik zelfs wat niet-deugd omdat ik verwaand aan het worden ben. En als ik dan geen lof krijg, word ik jaloers op andere mensen die het wel hebben.

Maar als ik geluk vind in zijn geluk
Dan zou ik toch voor iedereen hetzelfde moeten voelen?

Als ik me verheug dat iemand anders een deugdzame mentale toestand heeft waardoor ze me prijzen, dan zou ik zeker op dezelfde manier tegenover anderen moeten staan. Dan zou ik ook blij moeten zijn als andere mensen worden geprezen. Dus als je aan het loven bent, en ik verheug me dat je verdienste creëert en je hebt een gelukkige geest, dan zou ik me daarover moeten verheugen, ongeacht wie je prijst.

Hoe komt het dat ik dat niet doe? Vanwege mijn eigen egocentrisme. En dat is een egocentrisme dat maakt een puinhoop van mijn leven, dus waarom zou ik het volgen? Waarom zou ik doen wat er staat?

En als dit zo was, waarom ben ik dan ongelukkig?
Wanneer anderen plezier vinden in datgene wat hen vreugde brengt?

Iemand vindt plezier in iets dat hem vreugde brengt; waarom moet ik er ongelukkig over zijn? Is jaloezie niet zelf-saboterend? Hier is deze perfecte kans om gelukkig te zijn, me te verheugen over het talent van iemand anders of goede kans of rijkdom of wat het ook is, een perfecte kans om gelukkig te zijn en wat kies ik om te doen? Om mezelf ongelukkig te maken door jaloers te zijn. Dat is echt zelfvernietigend, niet? Dus als ik wil dat ik gelukkig ben, moet ik jaloers opgeven, want jaloezie maakt me ongelukkig.

Zo moest ik gaan veranderen, omdat ik vroeger zo jaloers werd op andere mensen die meer tijd met onze leraar hadden dan ik. O, het was verschrikkelijk. Ik was zo jaloers. Ze zouden naar Rinpoche's kamer kunnen gaan en doen puja met hem - slechts een paar mensen - en ik heb het niet kunnen doen omdat ik een cursus gaf. Arme Ik. Ugh! Ik was zo jaloers.

En ik herinner me dat ik op een dag in de tuin zat en toekeek hoe al deze mensen tijd hadden met onze leraar en ik niet. Gewoon branden, weet je. En dan beseffend: "Wauw, ik heb zoveel pijn. Ik heb zoveel ellende. Ik kan hier niet tegen." En de hele bron is mijn eigen jaloezie. De bron is niet wat andere mensen doen. De bron is mijn eigen houding. Dus ik moest gaan zitten en een goed lang gesprek met mezelf hebben en zeggen: "Kijk, als je gelukkig wilt zijn, moet je deze jaloezie opgeven omdat het je kwelt."

En dan zijn conclusie over lof,

Daarom is het geluk dat ontstaat
Van denken word ik geprezen”, is ongeldig.
Het is slechts het gedrag van een kind.

Shantideva heeft weer gelijk. Dus waar ga ik trots op zijn? Dat ik me gedraag als een kind? Euh, nee.

Dus dat gaat een beetje over jaloezie.

Het tegengif voor jaloezie

Verheugen is echt het tegengif. En als je het regelmatig oefent, kan je geest zo gelukkig zijn, want dan voel je je goed bij alles wat je ziet. Je overwint de concurrentie en alles waar je naar kijkt - 'O, ik ben zo blij dat die-en-die de promotie kreeg. Ik ben zo blij dat die-en-die een heel goede relatie heeft. Ik ben zo blij dat die-en-die een prachtig toevluchtsoord heeft, heel vredig. Ik ben zo blij dat die-en-die, weet je, rijkdom heeft en dat ze kunnen gaan reizen of wat ze ook doen."

Gewoon steeds weer, in onze gedachten, zeggend: "Ik ben zo blij, ik ben zo blij dat die-en-die..." weet je? Om de geest te trainen om dat te doen, is het mentale training. In plaats van de gewoonte nu van "Hoe komt het dat zij wel en ik niet?" het is de gewoonte van “Wat geweldig dat is. Wat heerlijk - er is zoveel lijden in de wereld en ik zie iemand met een goede conditie die gelukkig is, die vredig is, die in staat is om te vervullen wat ze willen." Dat is geweldig. En dan kijk je naar de volgende persoon en denk je op dezelfde manier. Denk er dus over na dat het opzettelijk cultiveren van vreugde en het trainen van onze geest in vreugde een ongelooflijke hoeveelheid geluk kan brengen.

Het creëert ook veel verdienste, want als we ons verheugen in mensen die gelijk zijn aan ons, ontvangen we dezelfde verdienste, simpelweg door de mentale daad van vreugde als we zouden doen als we de actie zelf zouden doen. Als we ons verheugen in hun deugdzame activiteiten van iemand die lager is dan wij, ontvangen we deugd die groter is dan wat ze deden, ook al deden ze de actie. Als we ons verheugen in de deugden van degenen die superieur zijn aan ons, zoals de boeddha's en bodhisattva's, dan krijgen we een deel, een fractie, weet je, van de hoeveelheid verdienste die ze krijgen. Ze zeggen dat blij zijn met de verdienste van anderen de manier is van de luie persoon om iets goeds te creëren karma. [gelach]

Je hoeft niet eens de deur uit om de deugdzame actie zelf te doen. Je kunt daar op de bank zitten en je verheugen. “Ik verheug me over de vrijgevigheid van die en die bij het geven van hun rijkdom. Ik verheug me in de vrijgevigheid van die en die in het lesgeven. Ik verheug me in de deugd die die-en-die heeft gecreëerd door me terug te trekken. Ik verheug me in de vrijgevigheid van die en die als sociaal geëngageerde boeddhist. Ik verheug me in dit en dat en het andere." Je voelt je zo gelukkig en je zit gewoon op de bank. En je creëert een hoop verdienste. Het is echt een goede deal. Dus als we gelukkig willen zijn, moeten we onze geest trainen in vreugde.

Vragen en antwoorden

Oké. We hebben even tijd voor vragen.

Publiek: Sinds ik boeddhist ben, ben ik veranderd van het ene walgelijke ding in het andere walgelijke. Ik zou graag willen weten hoe ik dat kan stoppen. Vroeger - als ik iemand zou zien die ik 'slecht' zou noemen die anderen schadelijke dingen aandeed, anderen liet lijden - zou ik ze lijden toewensen, weet je.

Wat ik nu doe - het is misschien niet zo veel anders - is dat ik tegen mijn vrouw zeg: "Nou, ze creëren veel negatieve karma.” Ik wens, ik bid dat die negatieve karma rijpt onmiddellijk. Het is dus een manier om ze geen kwaad te wensen, maar ze toch kwaad te wensen. Omdat ik me realiseer dat ze negatief zijn karma, maar ik wens dat negatief karma zullen….

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Direct rijpen.

Publiek: Rijpen, ja. Hoe kom ik daar uit?

VTC: In plaats van dat wanneer iemand iets onethisch doet of iets wat je gewoon niet leuk vindt, wat het ook is, je vroeger wenste dat ze door een vrachtwagen werden aangereden, nu zit je daar gewoon en zeg je: "Nou, ze creëren negatieve karma en moge hun negatieve karma zo snel mogelijk rijpen—”

Is dat niet een soort walgelijke mentale toestand? Je moet jezelf afvragen: "Wil ik zo'n mentale toestand blijven hebben?" Ik bedoel, ik wil naar mezelf kunnen kijken en een gevoel van integriteit hebben, en die geest die zich verheugt in de ellende van anderen zal niet de oorzaak zijn van mijn goed gevoel over mezelf. Dus ik moet die manier van denken gewoon achter me laten. Dan zou je eigenlijk het nemen en geven van mediation moeten doen, en het resultaat van dat negatieve op je nemen karma zodat ze het niet hoeven mee te maken.

Publiek: Sinds ik met deze praktijk ben begonnen, realiseer ik me dat een gevoel van eerlijkheid gemengde berichten heeft. Vooral in onze samenleving, die echt rechtvaardigheid promoot, zoals je zei, en een gevoel van eerlijkheid en gelijkheid. Maar daar zijn valkuilen aan. Wat zijn enkele situaties of vaardigheden om rechtvaardigheid op een positieve manier te gebruiken zonder in die "het is niet eerlijk"-mentaliteit te vervallen.

VTC: Oké. Dus hoe je het gevoel van oneerlijkheid op een positieve manier kunt gebruiken.

Publiek: Zeker. Ja.

VTC: Oké. Dit is niet per se iets dat ik iemand anders zou leren die in een achterstandspositie verkeert, die geen boeddhist is. Want als iemand geen diep vertrouwen heeft in de wet van karma en het effect ervan, het zal helemaal verkeerd uitpakken. Het komt eruit als: "Nou, je bent zo omdat je de... karma; zo jammer, vriend', wat helemaal niet de bedoeling is. Dus ik zou dit nooit zeggen tegen iemand die geen sterk gevoel voor... karma en de effecten ervan. Maar als ik zelf naar de situatie kijk, als ik voel dat er discriminatie tegen mij is of er is oneerlijkheid of wat dan ook, om nogmaals te zeggen: “Nou, ik heb hier de oorzaak van gemaakt. In een vorig leven had ik misschien meer macht, meer aanzien. Ik was arrogant. Ik prees iedereen. Dus dit leven ben ik in de tegenovergestelde positie geboren.”

Dat staat zelfs in de geschriften, als ze het hebben over karmische oorzaken van dingen. Als ik in deze positie ben, heb ik de zaak gecreëerd, omdat ik zo arrogant was. Dus ik hou er niet van om in deze positie te zitten." En “Ik ben nog steeds competitief en jaloers en arrogant, nu heb ik niet meer zoveel om arrogant over te zijn als voorheen. Maar die arrogantie zit nog steeds in mijn hoofd. Dus ik moet echt aan mezelf werken en stoppen met mezelf te vergelijken met anderen. En leer in plaats daarvan naar iedereen gelijk te kijken en te denken dat geluk geluk is, ongeacht van wie het is, en om je erin te verheugen. Lijden is lijden, ongeacht van wie het is; Ik ga proberen het te verhelpen. Dus ik stop ermee om mezelf op nummer één te zetten, omdat de egocentrische houding keer op keer de oorzaak is van mijn eigen ellende.”

Ik merk dat dat voor mij heel goed werkt. Of, zoals ik al zei, weet je, soms kunnen we, als we ons in een achtergestelde positie bevinden, weer vooruitgang boeken op een manier die we nooit zouden hebben als we ons in een bevoordeelde positie bevinden. Want als je in een achterstandspositie zit, kun je je juist heel sterk ontwikkelen verzaking van samsara, omdat je niet, weet je, verward en betoverd bent door samsarische goede eigenschappen, denkend: "Ik wil ze." Je bent in staat om de rottigheid van samsara te zien en de wens te ontwikkelen om er vrij van te zijn. Het geeft je ook de mogelijkheid om een ​​sterk mededogen te ontwikkelen voor andere mensen die nog meer benadeeld zijn dan wij. Als ik me slecht voel vanwege de belemmering die ik heb, stel je dan voor hoe andere mensen zich voelen. Mag ik met een goed hart naar die mensen kijken? Mag ik naar ze glimlachen? Kan ik ze helpen zich beter te voelen of iets geven dat hun leven zou verrijken?

Dus je verandert, je kijkt op een andere manier naar de situatie. En het helpt je juist om je goede eigenschappen te ontwikkelen.

Publiek: Helemaal aan het begin van je lezing sprak je over de geest die vergelijkt. Wat bij me opkwam, is dat vergelijking een van de fundamentele manieren is waarop we leren. En dus in termen van kinderen, in termen van nieuwe banen, in termen van formeel onderwijs, in termen van al deze dingen, we vergelijken en situeren onze ervaring daarin voortdurend om betekenis te geven. Mijn vraag was, specifiek voor de geest van vergelijking, hoe kunnen we praktisch en toegepast introspectief bewustzijn cultiveren in termen van die geest van vergelijking?

VTC: Dus wat je zegt is dat we in onze samenleving echt leren en vooruitgang boeken door onszelf met anderen te vergelijken. En dus is je vraag hoe we het introspectieve bewustzijn gebruiken om….

Publiek: Ons ervan weerhouden om die nadelige vergelijkingen te maken waarin de waardeoordelen ontstaan? We gaan nog steeds vergelijken, maar misschien hoeven we geen discours te hebben dat jaloezie veroorzaakt.

VTC: Dus hoe introspectief bewustzijn te hebben om het soort vergelijking te stoppen dat jaloezie en trots creëert, want als je jaloezie wilt elimineren, moet je ook trots elimineren. Zijne Heiligheid heeft het vaak over wedijveren of onszelf vergelijken met onszelf. In plaats van 'ik ben beter dan iemand anders' of 'zij zijn beter dan ik', weet je, 'heb ik dit kunnen doen. Hoe kan ik de volgende stap voorwaarts zetten?” En dus gefocust blijven op onszelf en wat we wel en niet kunnen doen, en zeggen: "Hoe kan ik de volgende stap zetten?" Omdat je zegt dat we leren door onszelf met anderen te vergelijken, alsof dat een efficiënte manier van leren is. Eigenlijk is het erg inefficiënt, omdat we heel veel tijd verspillen aan jaloezie en arrogantie.

[Restant van sessie niet getranscribeerd]