Tegenslag met vreugde tegemoet treden

• Hoe te reageren op een verontrustende situatie?
• Meningen scheiden van de mensen die ze hebben
• Wat we kunnen doen in onze eigen kring en gemeenschap

Ik wilde wat meer vertellen over Charlottesville, wat er gebeurde en hoe ik erop moest reageren. Ik heb het niet zozeer over blanke suprematie en nazisme, want dat lijkt mij vanzelfsprekend. Ik hoef niet te praten over waarom dit soort overtuigingen schadelijk zijn voor het menselijk welzijn. Ik heb het meer over hoe je op dingen moet reageren.

Een klein weetje voordat ik op dat onderwerp inga, is dat we in Amerika veel waarde hechten aan onze 'rechten'. Eerste amendement-rechten voor vrijheid van meningsuiting, en dan waarderen sommige mensen de rechten van het tweede amendement voor wapens. Ik niet. Maar ik kan zeggen, op een praktisch niveau, is dat blanke supremacistische en nazi-bijeenkomsten plus open-carry-staten gelijk zijn aan rampspoed. En ik denk dat de staten die open dragen hebben daar echt wat kwalificaties op moeten plakken, omdat het gewoon maar al te gemakkelijk is in rallysituaties, wanneer mensen hoe dan ook opgehitst worden, voor ongelooflijk geweld.

En het is geen vrije meningsuiting als je een of meer wapens bij je hebt. Het is gratis intimidatie. En dat was het doel, om mensen te intimideren. Het was niet om te praten. Dus ik zou willen dat de ACLU een beetje beter nadenkt over wie ze in sommige van deze dingen steunen en de staten het open dragen verbieden. Ik zou graag zien dat ze het allemaal samen verbieden. Maar in ieder geval in rally's, omdat het gewoon te gevaarlijk is voor mensen.

Oké, om nu terug te komen... Iemand schreef me over de situatie en hij zei:

Wat kan ik of iemand van ons doen om de dreigende vernietiging hier te voorkomen zonder macht, roem of geld te hebben? Ga ik naar de volgende haatbijeenkomst in Texas? Een bord ophouden en het risico lopen gewond te raken? Bied ik de neonazi's gratis knuffels aan bij hun volgende campagnebijeenkomst? In feite, [wanneer] onderzoek, wetenschap, psychologie en zelfs de menselijke geschiedenis nu als irrelevant en buiten beeld worden beschouwd, welke woorden kunnen dan worden gedeeld om toekomstige schade te helpen voorkomen? Familieleden die de recente gebeurtenissen onwankelbaar steunen, hebben de deur naar communicatie gesloten en nu stevig verzegeld. Ze hebben gelijk en dat is het laatste woord. De tijd van feitelijkheid, van empathie, is voor hen voorbij.

Het is heel gemakkelijk voor mensen om partij te kiezen en een mening te ontwikkelen, en te zeggen dat iedereen die een mening heeft die anders is dan…. Niet zomaar iemand die een andere mening heeft, maar iemand die het bij het verkeerde eind heeft, die slecht is, die gevaarlijk is, die het zwijgen opgelegd moet worden. En ik denk dat dat is waar we heel, heel ver gaan. Meningen zijn maar meningen. Laten we de meningen van de mensen scheiden. We veroordelen de hatelijke ideeën, de hatelijke filosofie, maar we sluiten de communicatie met de mensen niet af, omdat mensen kunnen veranderen. En mensen hebben Boeddha natuur. Maar we spreken wel onze waarheid, en daar schamen we ons helemaal niet voor.

Deze persoon zegt,

Ik maak me er geen zorgen over dat ik gelijk heb, ik maak me zorgen over meer vredesdemonstranten die sterven bij neonazistische demonstraties. Bezorgd zullen de huizen van immigranten tot as worden verbrand. Zelfs bezorgd dat de fundamenten van de democratie uiteindelijk zullen wijken, en ook wij de plek worden, dat land waarvan we arrogant zeiden dat het alleen 'daar' gebeurt. Hoe zou genocide in Virginia eruit zien?”

Dus duidelijk zorgen maken over wat er gebeurt, vooruitkijken. Daarom zeg ik dat we ons moeten uitspreken om dit soort dingen te voorkomen.

Hij zei: "Wat kan ik doen zonder macht, roem of geld?" Het is waar, sommige mensen met macht, roem en geld hebben de afgelopen dagen iets gedaan, wat echt goed is. De zoon van Rupert Murdoch gaf een miljoen dollar aan de Anti-Defamation League. Twee achter-achterkleinzonen van Stonewall Jackson zeiden ondubbelzinnig dat zijn standbeeld afgebroken moest worden. Een van Robert E. Lee's afstammelingen - een achter-achterkleinzoon - zei ook dat we een beschaafde discussie moesten voeren om ze neer te halen. Hij zou het helemaal niet erg vinden als het standbeeld van zijn betovergrootvader werd afgebroken. En aan het eind zei hij dat als het een nieuwe Charlottesville zou voorkomen, laten we het vandaag neerhalen. Dus deze mensen spreken zich uit. Ik denk dat we in onze eigen kringen kunnen versterken wat ze zeggen. En we kunnen ze schrijven en aanmoedigen, en ze vertellen dat we het echt goed vinden wat ze hebben gedaan. Omdat ze aanmoediging nodig hebben en weten dat wat ze doen ook goed is. Zodat we die ondersteuning kunnen bieden.

Hij gaat door met het uiten van enkele van zijn angsten. Ik lees het hier voor, zodat je het kunt horen:

De meeste Amerikanen hebben de neiging om misdaden tegen de menselijkheid te rationaliseren als buitenlandse zaken die plaatsvinden in 'die plaats daar', maar de onderbouwing van genociden of dictaturen wordt veroorzaakt door leiders die de angstigen aanmoedigen, toegeven aan de onwetenden en de rationalisatie van onmenselijkheid als essentieel aanmoedigen aan hun voortbestaan. De president van Rwanda, bijvoorbeeld, gebruikte media om het Rwandese bloedbad in 1994 te helpen lanceren. Leraren vermoordden hun eigen studenten, priesters vermoordden leden van hun eigen congregaties, meer dan 300,000 mensen werden gedood in minder dan drie maanden. Hierop zinspelen klinkt een beetje dramatisch, maar wanneer de vlammen van haat worden aangewakkerd, stilzwijgend aangemoedigd en zelfs openlijk uitgeroepen tot 'noodzakelijk' om uitsterven te voorkomen, lijkt alles mogelijk.

Dat is waar. We moeten hier dus heel erg waakzaam voor zijn.

En toen sprak hij over de president van de VS die passief-agressief degenen aanviel die tegen haat zijn, en wijd en zijd knipoogde naar extreme haatgroepen.

Dit werd dinsdag voor de persconferentie van Trump geschreven, dus op de persconferentie knipoogde hij niet alleen breed, maar steunde hij van ganser harte.

Tientallen haatgroepen plannen meer bijeenkomsten, en sommigen zijn van plan, volgens de New York Times, zich kandidaat te stellen.

Deze mensen lopen voor het ambt, we moeten naar buiten gaan en de mensen steunen die tegen hen zijn.

Dus, rechtstreeks aan jou, hoe kunnen degenen onder ons die geen kloosterlingen zijn [ik denk zelfs degenen onder ons die wel kloosterlingen zijn] effectiever de Buddhaleringen in de praktijk brengen zonder te bezwijken voor onze eigen vorm van moreel gerechtvaardigde haat. We lijken te maken te hebben met een president met sociopathische trekken die er plezier in schept onderdrukkers en pestkoppen te motiveren. Ik moet niet toestaan ​​dat hun haat mijn haat wordt, anders zit ik ook gevangen.

En dat is heel belangrijk. Als we de mensen gaan haten die ideeën hebben waar we het niet mee eens zijn, dan wordt onze geest als hun geest. Als we beginnen te worden zoals de Antifa, de linkervleugel, die zegt dat alleen geweld de rechtervleugel zal stoppen, dan wordt er vrijwel geen verschil tussen de twee. Dit is de reden waarom echt in de schoenen van Ghandi en Zijne Heiligheid en Martin Luther King Jr. blijven zo belangrijk is, omdat het dat geweldloze protest is dat zich echt uitspreekt en de aandacht trekt.

En dat was echt in het tijdperk van de burgerrechten wat de zaken veranderde. Toen ze zagen hoe sommige Afro-Amerikanen werden behandeld die geweldloos protesteerden, en ze kregen de politie in Alabama en Mississippi enzovoort, zetten de honden op hen af, besproeiden ze met slangen enzovoort, en dit werd uitgezonden op American TV, dat heeft de mensen echt van gedachten veranderd. Heel sterk. Terwijl je gewoon weer ruzie hebt? Dat verandert de zaak niet zo sterk.

En toch is de verleiding om me te wentelen in mijn eigen vorm van zelfingenomen walging of defensieve haat jegens hen altijd aanlokkelijk.

Het is, is het niet? "Ik heb rechtvaardige" boosheid tegen die snikken die deze neonazi uitspugen….” Het geeft ons een adrenalinestoot en dan, zoals ik al zei, wordt onze geest net als hun geest.

Ik wil me hiertegen verzetten en in plaats daarvan actie ondernemen. Wat zou een boeddhistische benadering zijn om iets effectiefs te helpen?

Ik denk bijvoorbeeld dat ik in ons geval een paar van onze nonnen heb gevraagd om contact op te nemen met de minister van de UU. Hij is erg sociaal actief. En ook onze vriend Skylar bij de gemeenteraad. En vraag wat ze van plan zijn waaraan we kunnen deelnemen als een bijeenkomst of een activiteit om onze afkeer van blanke suprematie en nazisme tot uitdrukking te brengen. Om samen te komen met andere geloofsgroepen, met andere mensen, of we nu presentaties of bijeenkomsten doen of wat dan ook. Om brieven te schrijven enzovoort.

Dezelfde persoon die dit stuurde, stuurde me een paar dagen later nog een e-mail met de mededeling: "Ik heb een manier gevonden om te helpen." Er was een jonge persoon – ik denk een late tiener, begin twintig – die heel zwaar in elkaar werd geslagen door een van de blanke supremacisten. En ze hadden een GoFundMe voor zijn medische kosten. Dus deze man die dit schreef zei: "Daar heb ik aan bijgedragen, en dat gaf me een goed gevoel dat ik iets kon doen."

En ik denk dat Heather Heyers moeder zich nu ook uitspreekt. Blijkbaar heeft het Witte Huis haar geprobeerd te bellen. Ze heeft de oproep gemist. En ze zei: "Ik wil niet met Trump praten" na wat hij zei en hoe hij de blanke supremacisten en nazi's gelijkstelde met de vreedzame demonstranten tegen hen. Hier is iemand, we kenden haar naam nooit eerder. En nu spreken zij, haar moeder, hun familieleden, en mensen luisteren en mensen worden hierdoor beïnvloed.

Dan nog iets dat ik heb gelezen over wat te doen. Deze vind ik leuk. Ik kan zien dat het misschien een beetje delicaat is. Het lijkt erop dat ik het allereerste begin ervan niet heb uitgeprint, maar het gaat over wat een dorp in Duitsland deed, omdat er neonazi's komen die zich daar verzamelen. Deze ene man, Dr. Steven... ik denk dat hij een socioloog is of een expert,

… zei dat geweldloze strijd sneller meer bondgenoten aantrok. Gewelddadige strijd daarentegen stootte mensen vaak af en sleepte jaren aan.

Goede reden voor geweldloosheid. Nog een goede reden voor geweldloosheid.

Hun bevindingen benadrukken wat we waarschijnlijk al aanvoelen over protesten. Het is een optreden, niet alleen voor de mensen waartegen je misschien protesteert, maar ook voor alle anderen die overgehaald kunnen worden om zich bij je aan te sluiten.

Dat is het hem juist. Als ze protesteren in Charlottesville, hebben we dat misschien niet gedaan toegang aan de blanke supremacisten en neonazi's, maar we hebben toegang aan alle mensen die we in ons leven kennen en die in de richting van dat soort uitzicht zouden kunnen worden gebracht. Dat zijn de mensen met wie we kunnen praten.

Een deel van wat het land in de richting van de Civil Rights Act van 1964 bracht, waren de beelden die naar het hele land werden uitgezonden van standvastige geweldloze demonstranten - inclusief vrouwen en soms kinderen - die werden geslagen, afgespoten en misbruikt door blanke politieagenten en bendes. Die beelden benadrukten ook twee punten die door deze regisseur voor geweldloosheid werden benadrukt. Ten eerste is geweldloosheid een discipline. En zoals bij elke discipline moet je oefenen om het onder de knie te krijgen.

Je gaat er niet gewoon heen en zegt: "we gaan niet gewelddadig zijn." Je moet het oefenen. En je oefent het door met je vrienden te zitten en iemand vreselijke dingen in je gezicht te laten schreeuwen, om jezelf te trainen gecentreerd te blijven.

Geweldloosheidstraining is een vast onderdeel van de beweging. Zelfs de eerwaarde Dr. Martin Luther King Jr. en zijn metgezellen repeteerden in kelders rollenspellen en beledigden elkaar om zich voor te bereiden op wat komen moest. En ten tweede, soms is het het hele punt om aan de ontvangende kant van geweld te staan. Dat is hoe je de hypocrisie en rotting blootlegt waar je tegen vecht. Ze vallen onuitgelokt aan.

Natuurlijk moet je bereid zijn om dat met je te laten gebeuren.

Je gaat niet in de tegenaanval. Je bent gekwetst, de wereld ziet, hart verandert. Er is een enorme moed voor nodig. Uw lichaam uiteindelijk het canvas wordt dat het bewijs draagt ​​van het geweld waartegen je vecht. Maar idealiter vermijden we natuurlijk geweld helemaal. Dit is waar het soort planning dat wordt getoond in Wunsiedel (dit dorp in Duitsland) van cruciaal belang is. Humor is een bijzonder krachtig middel om escalatie te voorkomen, de absurditeit van absurde standpunten te benadrukken en de opgeblazenheid te laten leeglopen die voor zwakzinnigen in ieder geval op heroïsche bedoelingen zou kunnen lijken.

Duitsland is natuurlijk geen Amerika. Ten eerste mogen neonazi's in Duitsland geen aanvalsgeweren door de straten dragen, laat staan ​​hakenkruizen vertonen. Maar we hebben soortgelijke voorbeelden van humor die wordt gebruikt om fascisten in de Verenigde Staten tegen te gaan. In 2012 werd een white power-mars in Charlotte, North Carolina, ontmoet met tegendemonstranten verkleed als clowns. Ze hielden borden vast met de tekst 'Vrouwenkracht' en gooiden witte bloem in de lucht. Het bericht van ons is "je ziet er gek uit", vertelde een coördinator aan de lokale nieuwszender. "We zijn verkleed als clowns en jullie zijn degenen die er grappig uitzien." Door de gravitas te ondermijnen die blanke supremacisten proberen op te bouwen, kunnen humoristische tegenprotesten het nut van het evenement voor rekrutering afzwakken. Vechten met in bandana geklede Antifas lijkt misschien romantisch voor sommige ontevreden jonge mannen, maar bespot worden door clowns? Waarschijnlijk niet zo veel.

Dat brengt ons bij Charlottesville en de negen of meer alt-right rally's die voor morgen in Amerikaanse steden zijn gepland. Aan degenen die zich afvragen hoe ze moeten reageren, zegt Dr. Stephen dat geweldloze bewegingen slagen omdat ze massale deelname uitnodigen. Humor kan dat. Geweld, minder.

De bredere kwestie is volgens haar deze: waarom investeren onderdrukkende regimes en bewegingen zoveel in het aanwakkeren van geweld? Omdat geweld en onenigheid hun zaak helpen. Dus waarom zou je, vraagt ​​ze, "doen wat de onderdrukker wil dat je doet?"

Dat is om een ​​gewelddadige confrontatie met hen aan te gaan. Omdat de Antifa's precies doen wat de neonazi's willen en Trump het recht geven om te zeggen "beide partijen hebben er wat in". Maar als je je verkleedt als clowns en je maakt absurde posters, en je doet grappige dingen. Het is duidelijk dat je protesteert tegen wat die mensen doen, maar ze gaan je niet aanvallen. En dat doet het, het brengt humor in de situatie. Kijk eens hoe stom wat ze doen is, omdat we het tegenkomen met rondhangen.

Dus ik denk dat, zoals je hier in de abdij hebt gemerkt, ik vaak humor gebruik om dingen onschadelijk te maken. Sommigen van jullie houden daar niet van. Je kunt er niet tegen als ik humor gebruik en je plaag met dingen. Maar ik denk dat het een heel goede manier is om situaties onschadelijk te maken en onze geest door elkaar te schudden. Als we diep verankerd zijn in iets – vasthouden aan iets, en we zijn van streek of boos of hebben onze afweermechanismen op scherp, als je er humor in kunt brengen, ontspant het de situatie. En ik doe dit vaak in mijn eentje meditatie, mezelf voor de gek houden omdat het me helpt los te laten als mijn geest vastloopt in een soort stompzinnigheid.

Ik weet dat sommigen van jullie het niet leuk vinden, maar het is effectief. Vind je niet? Als je even stopt en zegt: "Ik zit echt in mijn positie, maar misschien zie ik er een beetje dwaas uit." En vooral voor de andere mensen die de neonazi's proberen te overtuigen om zich bij hun zaak aan te sluiten, leg je de hele zaak bloot.

Ik denk dat het heel goed kan zijn. Daarom hou ik van politieke cartoons, omdat ze de domheid van de situatie onthullen.

Publiek: Ik denk dat ook door op een humoristische manier te reageren, het de mensen laat zien dat je tegen bent dat we niet bang zijn, we hebben nog steeds onze eigen integriteit, onze eigen kracht, en je hebt geen controle over ons, we gaan niet gepest worden. Het is een heel respectvolle en krachtige manier om te zeggen dat je dit kunt, maar we zijn hier en we geven niet op.

Publiek: Ik geloof dat dit in datzelfde artikel over het Duitse dorp stond, maar ik vond het helemaal briljant dat ze de fascistische mars, de nieuw-nazi-mars, als een soort walk-a-thon gebruikten, en dat ze toezeggingen deden van mensen daarvoor, en dan geven ze het geld aan anti-haatgroepen. Dus het protest gebruikt ze om het bewustzijn te vergroten en fondsen te werven. Het is brilliant.

Eerwaarde Thubten Chodron: Ik dacht dat dat hier uitgeprint was, en dat was niet zo. Maar ja, dat vond ik ook briljant. Omdat ze een route hadden uitgestippeld waar de neonazi's heen gingen, met een begin, een middelpunt, een eindpunt, en voor elke stap die elke neonazi zette, hadden mensen toegezegd 10 euro te doneren. Dus ze hadden aan het einde van de mars zo'n 12 duizend euro ingezameld, en ze gebruikten dit allemaal voor anti-nazi doeleinden. Dat vond ik ook briljant. Zulke dingen doen. Creatief. En dan geloof je hun boodschap niet. En dan hoef je niet naar deze mensen te kijken en naar ze te staren. Je kunt gewoon kijken en lachen. Het is zeker verontrustend. En dat is vaak het geval in gespannen situaties als je iets onverwachts doet dat de energie op veel manieren breekt.