Wees er om de juiste redenen

Hoeveel mensen kennen de ABC-televisieshow? De vrijgezel / vrijgezel? Ze beginnen met 25 vrouwen die strijden om de belangen van één man. Vervolgens worden de vrouwen gedurende een periode van 10 weken, na meerdere groeps- en individuele dates, geleidelijk teruggebracht tot de "winnaar" die hopelijk een huwelijksaanzoek krijgt. Het tegenovergestelde geldt natuurlijk voor De vrijgezel. Ik moet een bekentenis afleggen. Mijn vrouw en ik zijn verslaafd sinds de eerste aflevering 12 jaar geleden. Mijn vrouw ziet graag mensen bij elkaar komen en uiteindelijk in het huwelijksbootje stappen. De belangrijkste attractie voor mij was dat de filmlocaties zich op enkele van de mooiste en meest exotische plekken op aarde bevinden.

Ergens vroeg in de show begon een gezegde te worden gebruikt. "Hij of zij is hier niet om de juiste redenen." Dit leek te kloppen. Sommige deelnemers leken alleen op de show te zijn voor exposure of om hun carrière vooruit te helpen. Ook behandelden sommige vrijgezellen en vrijgezellen het proces als een spel dat probeerde te winnen alsof het een wedstrijd was. Dit veroorzaakte veel drama en emotie die met de harten van mensen speelde. Het publiek at dit natuurlijk op. Gelukkig hebben een paar afleveringen uiteindelijk tot huwelijken geleid.

Er zijn om de juiste redenen is een heel sterk boeddhistisch thema. Hoe vaak hebben we een daad van "vriendelijkheid" of "vrijgevigheid" gedaan uit schuldgevoel of verplichting? Of om onszelf superieur te laten voelen aan iemand anders? Of om onszelf een schouderklopje te geven over wat een goed mens we zijn? Of om lof en een goede reputatie te krijgen? Ik weet dat ik al deze overtredingen heb begaan.

Een aantal jaren geleden heb ik een flinke donatie gedaan aan een goed doel. Ik wist dat de donatie veel mensen ten goede zou komen. Maar ik zorgde ervoor dat ik veel erkenning kreeg voor mijn daad van vrijgevigheid. Dit was voordat ik de Dharma hoorde en begon te leren over 'leegte'. In die tijd was ik vooral gefocust op mijn egocentrische verlangen om mijn zelfbeeld en ego te verheerlijken en te verheerlijken. Natuurlijk zie ik dat nu als dwaas en onwetend.

De meesten van ons zijn bekend met de zes verreikende praktijken of de zes paramita's. De eerste hiervan is vrijgevigheid. Ware vrijgevigheid is het geven van onze tijd, energie en materiële bezittingen zonder de hoop of verwachting er iets voor terug te krijgen, inclusief waardering. Indien mogelijk kan dit het beste anoniem gebeuren. Wat veel mensen 'een willekeurige daad van vriendelijkheid' noemen. Dit is wat "bodhicitta" het gaat allemaal over. Ons verlangen om volledige verlichting te bereiken waarin alle verontreinigingen volledig zijn uitgeroeid en alle goede eigenschappen van mededogen en wijsheid volledig zijn ontwikkeld om van het grootste voordeel te zijn voor alle bewuste wezens.

Laat me je een dwaas voorbeeld geven in mijn eigen leven. Ik weet zeker dat velen van jullie het helemaal zullen begrijpen. Ik werk op een kantoor waar meer vrouwen dan mannen zijn. Zoals de meesten van ons zou ik naar de badkamer gaan en de wc-bril omhoog laten staan. Het wordt veel erger. Ik zou er ook voor zorgen dat ik de minste stukjes toiletpapier op de rol liet, zodat ik niet de moeite hoefde te nemen om een ​​nieuwe rol op de houder te plaatsen. Natuurlijk zou de volgende persoon verplicht zijn om de rol te veranderen. Ik wilde gewoon niet gestoord worden. Mijn tijd was te belangrijk en ik was de dokter die me een bevoorrechte onbenullige status gaf.

Welnu, de Dharma heeft mijn toiletgedrag totaal veranderd. Ik zorg er nu voor dat de wc-bril weer wordt neergezet en ik leg zelfs een nieuwe rol op de houder voordat ik het laatste stuk opgebruik. Ik doe dit volledig als een willekeurige daad van vriendelijkheid voor de volgende persoon die de badkamer gebruikt, wie dat ook mag zijn. Ik weet niet of iemand op mijn kantoor het heeft gemerkt en het kan me niet schelen. Het is precies wat ik moet doen en het geeft me een goed gevoel, maar niet op een opschepperige of opschepperige manier.

Ik leer een heel belangrijke les uit het boeddhisme. Mijn acties zijn erg belangrijk. Maar minstens zo belangrijk zijn de motieven achter die acties. Zijn ze deugdzaam of niet-deugdzaam? Vrijgevig of egocentrisch? Als doelgericht persoon heb ik mijn energie altijd gericht op de resultaten. Als ik iets deed, zou ik erg gehecht zijn aan het resultaat van mijn acties. Ik zou hoge verwachtingen hebben. Omdat we geen controle hebben over de gedachten en acties van andere mensen, kunnen we soms een deugdzame daad doen en een bepaalde verwachting hebben en totaal teleurgesteld zijn over de resultaten. Onthoud dat we alleen verantwoordelijk kunnen zijn voor onszelf. We kunnen anderen niet controleren of veranderen.

Dus, wat zijn mijn motieven om deze Dharma-lezingen te geven? Als het is om lof, een goede reputatie, erkenning of respect te krijgen, dan sta ik hier niet om de juiste redenen en mis ik de boodschap van het boeddhisme totaal. Mijn enige doel zou moeten zijn om alle vaardigheden die ik heb gekregen te gebruiken in het voordeel van mijn medemens Sangha leden. Misschien moet ik deze toespraken anoniem houden met een papieren zak over mijn hoofd. Het ego is iets heel stiekems. Het probeert altijd tevreden te zijn, zelfs tijdens het doen van een deugdzame activiteit.

Meestal proberen we anderen van dienst te zijn. We worden echter vaak vertroebeld door onwetendheid en niet-onderscheidende passies die ervoor zorgen dat we op een manier handelen die schadelijk is. Als we even kunnen stoppen en nadenken over onze motieven, kunnen we misschien meer vriendelijkheid en mededogen in de wereld creëren en minder kwaad. Met andere woorden, laten we ER ZIJN OM DE JUISTE REDENEN.