Hoe een kloosterling te laten groeien?

De jaarlijkse bijeenkomst van westerse boeddhistische kloosterlingen is een van mijn favoriete evenementen van het jaar. Na alle negentien bijeenkomsten op drie of vier na te hebben bijgewoond, heb ik onze groep door de jaren heen zien groeien en samensmelten tot een levendige gemeenschap. Het lijkt mij de Buddha zou heel blij zijn als zijn toegewijde discipelen elk jaar in harmonie samenkomen en elkaar steunen in dit avontuur van het leven als kloosterling in de moderne westerse samenleving, waar mensen geen idee hebben wie deze kaalgeschoren, in saffraan geklede mensen zijn. Natuurlijk herkennen we elkaar, niet alleen vanwege de gewaden, maar omdat we in elkaar het echte zien aspiratie om vrij te zijn van het cyclische bestaan ​​en anderen te helpen. Mensen die met een dergelijke intentie en ethisch gedrag leven, zijn niet gemakkelijk te vinden in een wereld die waarde hecht aan geld en consumentisme.

Dit jaar [2013] kwamen meer dan veertig van ons – vrouwelijke en mannelijke celibataire kloosterlingen – van 21 tot 25 oktober bijeen in de City of the Dharma Realm, een Chinees Mahayana nonnenklooster in Sacramento, Californië.klooster- Vorming' - een overkoepelende term die de vele aspecten van kloosterlijk training die helpt om alle aspecten van een mens te begeleiden en te ontwikkelen, was ons thema dit jaar.

De eerste ochtend deelde een panel met zowel ouderen als junioren hun persoonlijke trainingservaringen. We bespraken: Hoewel we leraren hebben, hoe gaan we om met onze onwetendheid, boosheid en gehechtheid dagelijks? Hoe accepteren we dat onze leraren meer vertrouwen hebben in ons potentieel en onze capaciteiten dan in onszelf? Hoe voorkomen we dat we de lering naar ons niveau verlagen in plaats van te proberen onszelf uit te rekken om onze spirituele aspiraties te vervullen? Zoals een persoon zei: “De Boeddhadharma is het enige dat sterker is dan verlangen.”

De middagsessie was “Trainen en getraind worden: het uitzicht vanaf de abdisstoel” met ds. Meester Meian van Shasta Abbey en Bhikshuni Thubten Chodron van Sravasti Abbey. We bespraken uitvoerig hoe het zijn van een leidende positie ons ertoe aanzet om onze eigen geest te trainen, zodat we op iedereen kunnen reageren met gelijkmoedigheid, mededogen en wijsheid. Het omgaan met de "capriolen" van de junioren was een ander onderwerp van medeleven, en zoals een van de abten in het publiek opmerkte: "Als je een abt of abdis en met anderen moet werken, herken je wat je je eigen leraar hebt aangedaan en bel je hem of haar onmiddellijk op en verontschuldig je je uitgebreid.”

De hele tweede dag waren we in ontsnappingsgroepen die discussieerden over "Het onderzoeken van spanningen tussen traditionele boeddhistische culturen en hedendaagse westerse waarden en culturen en hoe die spanningen kunnen worden opgelost." Dit leverde veel vruchtbare discussies op, waaronder: Wat is de rol van internet, iPhones en andere technologie in een kloosterlijk gemeenschap? Hoe verhouden we ons tot genderongelijkheid in Aziatische en westerse kloosters en hoe bevorderen we gendergelijkheid? Wat is de rol van hiërarchie in kloosterlijk vorming en welke verantwoordelijkheden hebben ouderen en junioren voor elkaar? Hoe oefenen we de vinaya-kloosterlijk discipline – in een cultuur met andere waarden en etiquette? Hebben we het onbewuste idee van de erfzonde meegebracht in het boeddhisme? Uit deze discussie ontstond een 'schuldgroep' en veel mensen vonden het waardevol om niet alleen de subtiele en minder subtiele manieren te bespreken waarop we onszelf denigreren en voorkomen dat we groeien, maar ook de boeddhistische praktijken die ons helpen deze obstakels te overwinnen.

De derde dag hebben we een “Walk to Feed the Hungry” gedaan ter ondersteuning van het werk van Boeddhistische wereldwijde hulp. Georganiseerd door een van de bhikkhuni's, liepen we allemaal door de regeringsgebouwen van het centrum van Sacramento met spandoeken om mensen aan te moedigen om te geven om mensen over de hele wereld te helpen die geen voedsel en onderwijs hebben. Dit werd gevolgd door een picknick in het Capitol Park en lezingen door degenen die direct anderen ten goede komen, bijvoorbeeld door landbouwmethoden, gezonde voeding, enzovoort te onderwijzen. Tijdens de wandeling spraken we met elkaar en met mensen die ons benaderden en geïnteresseerd waren in het voeden van de hongerigen.

De middagsessie concentreerde zich op 'De invloed van joods-christelijke conditionering op westerse boeddhistische training', een fascinerend onderwerp voor zowel de Aziaten als de westerlingen op de bijeenkomst. Die avond zong ds. Heng Sure mee met dharmageluiden terwijl hij gitaar speelde en we stelden vragen aan zijn kloosterlijk poppen die hilarische antwoorden gaven.

Buiten de formele sessies om, konden we meezingen met de nonnen van de Stad van het Dharmarijk. We mediteerden samen, liepen samen en deelden veel kopjes thee, een-op-een of in groepen, waar we dieper konden onderzoeken wat er in onze sessies naar boven kwam en persoonlijke vragen die we hadden. De vriendschap tussen tradities was voelbaar, vooral omdat velen van ons elkaar heel goed hebben leren kennen door de jaren heen van het westerse boeddhisme. klooster- Bijeenkomsten.

Tijdens ons samenzijn gedurende deze dagen hebben we van elkaar geleerd, ervaringen gedeeld vanuit onze verschillende perspectieven - als junior en als senior; als degenen in de gemeenschap en degenen die alleen oefenen; als monniken en als nonnen. We deelden de uitdagingen en schoonheid die we in ons vinden kloosterlijk leven en steunden elkaar bij het groeien in de Dharma, het loslaten van beproevingen en het cultiveren van onze goede eigenschappen en potentieel. We keerden terug naar onze kloosters of appartementen met meer respect voor de Buddha's leringen en de kloosters die ze vasthouden en met hernieuwde inspanning om de Buddha's kostbare leringen zelf.