Het leven van Eerwaarde Sek Fatt Kuan: compassie in actie

Eerbiedwaardige Sek Fatt Kuani

“Ik had al lang het idee om een ​​bejaardentehuis te bouwen”, zegt Ven. Fatt Kuan toen ik haar vroeg hoe het Tai Pei Old Peoples' Home in Singapore begon. "Ik weet niet waarom, maar ik had een sterk gevoel om iets voor oude mensen te doen, vooral voor degenen die arm waren en niemand hadden om voor hen te zorgen."

Met vastberadenheid en veel geduld bracht ze haar wens om anderen te helpen waar: in Tai Pei Old Peoples' Home zijn nu bijna 200 oude vrouwen ondergebracht, die met de juiste medische zorg in een schone en comfortabele omgeving kunnen leven. Twee keer per week ontvangen ze boeddhistische leringen, gegeven door Ven. Fatt Kuan, die hen ook leidt bij het chanten. De meerderheid van de oude vrouwen zijn bijstandszaken die door de staat worden aanbevolen; de anderen zijn ongehuwde ongeletterde huisknechten die decennia geleden uit China kwamen om in Singapore te werken. Hoewel het huis wat geld van de overheid ontvangt, wordt het grotendeels ondersteund door fondsen die zijn ingezameld door Ven. Dikke Kuan. Nu dragen veel bedrijven en winkels voedsel en huishoudelijke artikelen bij.

Geboren in Canton, China, Ven. Fatt Kuan kwam later naar Singapore. In 938 kocht haar moeder daar land en begon er een taoïstische tempel. Na het overlijden van haar moeder, Ven. Fatt Kuan werd tot boeddhistische non gewijd en in 1965 herbouwde ze de tempel en veranderde deze in een boeddhistische tempel, Tai Pei Yuen. Sinds haar moeders tijd woonden er veel oude vrouwen in de tempel. Al snel waren er meer dan 70 en de ruimte was krap, dus in 975, Ven. Fatt Kuan kocht een perceel naast de tempel. Het kostte haar meer dan vier jaar om de krakers daar te overtuigen om de aangeboden compensatie te accepteren en het land te verlaten. In 980 werd begonnen met de bouw en drie jaar later werd het Tai Pei Old Folks' Home voltooid. De eerste jaren waren erg moeilijk, omdat er weinig geld was, maar door een columbarium te bouwen en begrafenisdiensten te houden, zamelde ze geld in. “Wanneer ik accepteer aanbod,,Ik zie mezelf als het hoofd van alle bedelaars'', zei ze nederig.

"Sommige mensen beschouwen het boeddhisme als een passieve religie", vervolgde ze. “Tijdens een viering van Vesak-dag merkte een minister op over het gebrek aan boeddhistische sociale voorzieningen en moedigde hij ons aan om meer te doen. Toen ik om me heen keek naar wat andere religies deden om mensen te helpen, zag ik dat hij gelijk had. In die tijd was er geen boeddhistisch bejaardentehuis in het land. Mijn meester moedigde me aan en zei:

Als u voor anderen werkt, zelfs als u faalt in uw poging om hen te helpen, is het nog steeds nuttig.

“Ik heb het gevoel dat de Boeddha's en bodhisattva's mij inspireren en helpen. Hoewel het soms moeilijk is, wanneer de juiste oorzaken en voorwaarden samenkomen, zijn de problemen opgelost. Enkele andere tempels hebben ons voorbeeld gevolgd en hebben bejaardentehuizen opgericht.”

Ven. Fatt Kuan was ook erg actief in de gemeenschap. Ze is vice-voorzitter van de World Fellowship of Buddhists in Singapore, vice-voorzitter van de Chinese Buddhist Association en bestuurslid van Manjushri Secondary School, een boeddhistische middelbare school. Ven. Fatt Kuan heeft ook ten minste drie jonge meisjes geadopteerd die in slechte hebben geleefd voorwaarden. Ze voedde ze op en gaf ze een opleiding.

In 1985 richtte ze Tai Pei Foundation op, een liefdadigheidsorganisatie, waarvan ze voorzitter was. Met het idee om het boeddhisme toegankelijker te maken voor jongeren, kocht ze een oude school op een centrale locatie en verbouwde deze tot Tai Pei Boeddhistisch Centrum, een groot religieus en cultureel centrum. Hier is er een kinderopvang, een bibliotheek, een rustige meditatie hal, een groot auditorium en klaslokalen. In 1997 ontving ze de Public Service Star voor haar maatschappelijk werk. Ze droeg het niet op haar gewaad, tot grote teleurstelling van sommige van haar volgelingen. Op de vraag waarom niet, antwoordde ze: "De prijs is niet voor mij persoonlijk, maar voor iedereen die ouderen en mensen in nood helpt."

Ven. Fatt Kuan steunde het werk van jonge boeddhisten en hielp hen niet alleen financieel, maar ook door hen aan te moedigen. Toen ik bijvoorbeeld in 1987 voor het eerst naar Singapore kwam, bood ze me een kamer aan in het bejaardentehuis en regelde ze dat onze dakloze, ontluikende boeddhistische groep een tempel in Geylang zou gebruiken voor onze bijeenkomsten. Toen ik haar vorig jaar zag, vertelde ik haar over de uitdagingen van het stichten van een boeddhistisch klooster in de VS. Toen vertelde ze me op haar nederige manier wat ze had meegemaakt om de tempel, het bejaardentehuis en het boeddhistische centrum te stichten. Haar geduld, vooruitziendheid en medeleven waren geweldig. Gesterkt door het voorbeeld van haar moed, voelde ik me zelfverzekerder. Op die manier heeft ze zoveel mensen geraakt. Maar als een echte boeddhistische beoefenaar bleef ze altijd nederig en prees ze anderen voor successen.

Het Tai Pei Boeddhistisch Centrum is al een aantal jaren operationeel, maar de laatste grote openingsceremonie was gepland op 8 september. Ze had de dag ervoor een repetitie voor de ceremonie bijgewoond. Toen ze de volgende ochtend niet bij de gebedsdiensten was, gingen mensen naar haar kamer en vonden haar bewusteloos. Ze stierf voordat de ambulance het ziekenhuis kon bereiken.

Lees meer over Eerbiedwaardige Sek Fatt Kuan.