Verzaking en eenvoud

verzaking en eenvoud zijn uitdagende onderwerpen voor een materialistische, statusbewuste cultuur zoals de onze, waar 'meer is beter'. Maar dit is precies het onderwerp waar we tijdens de tiende jaarlijkse boeddhistische bijeenkomst op in gingen klooster- Conferentie, gehouden in Land of Medicine Buddha (LMB), 27 sept. tot 1 okt. Gedurende deze dagen bespraken dertig westerse kloosterlingen uit de Thaise en Sri Lankaanse Theravadin, Japanse en Vietnamese Zen, Chinese Ch'an en Tibetaans boeddhistische tradities onderwerpen als: Wat is de relatie tussen verzaking en eenvoud? Welke veranderingen vonden er voor ons persoonlijk plaats toen we van hebzucht naar behoefte gingen en toen we overgingen van toegeeflijkheid naar levensonderhoud? Wat is de waarde van eenvoud? Hoe gaan we, terwijl we een eenvoudige levensstijl leiden, om met de complexiteit van de wereld? Van onze geest? Van leven in gemeenschap met anderen, in een klooster of in de samenleving als geheel?

Vijf presentatoren deelden hun mening over deze en andere onderwerpen: ds. Kusala van International Buddhist Meditatie Center, ds. Meian van Shasta Abbey, Bhikshuni Heng Ch'ih van City of Ten Thousand Buddhas, Viradhammo Bhikkhu en Bhikshuni Thubten Chodron van Sravasti Abbey. Na de presentatie aan de grote groep gingen we uiteen in kleinere discussiegroepen waar we persoonlijke reflecties, leerstellige perspectieven, empathie en gelach deelden. Op een middag gingen we naar het strand in de buurt van Santa Cruz, Californië, om de praktijk van Water Charity te doen voor de hongerige geesten. Kun je je voorstellen hoe onze gewaden in verschillende kleuren afsteken tegen de blauwe oceaan en het witte zand? Diezelfde veelkleurige vertoning was duidelijk toen de bhikshus en bhikshuni's onze Posadha-ceremonies deden - de tweemaandelijkse biecht en het herstel van voorschriften- en toen we langs de weg stonden om Choden Rinpoche, een Tibetaanse meester, te begroeten toen hij aankwam bij LMB.

Op een avond hadden we een 'stadsplein'-bijeenkomst met leden van de grotere boeddhistische gemeenschap waar we vragen stelden over onze kloosterlijk praktijk en gemeenschappen. Op dat moment de directeur van Land of Medicine Buddha merkte op dat het hosten van de conferentie een enorme zegen was voor het centrum. Ik geloof dat zo'n bijeenkomst ook een zegen is voor de samenleving als geheel: het is een zegen om te weten dat in een wereld waar mensen ruzie maken en elkaar vermoorden in naam van religie, kloosterlingen uit verschillende boeddhistische tradities in harmonie samenkomen voor de doel om elkaar te ondersteunen in spirituele oefening en vrede te creëren. Aangezien veel van de deelnemers deze conferentie in de loop der jaren hebben bijgewoond, wordt onze vriendschap steeds hechter, en de banden tussen ons kloosterlijk gemeenschappen versterken.

Terwijl we de rijke discussies samenvatten op verzaking en eenvoud kan niet worden gedaan in een kort artikel, het delen van een paar punten is nuttig:

• De sangha (kloosters) werkt de hele tijd, maar ons werk is niet gekoppeld aan de markteconomie. Voor ons is tijd belangrijker dan geld; we zoeken geen geluk in het hebben van bezittingen, romantische relaties of maatschappelijke status, maar besteden onze tijd aan innerlijke cultivatie en het helpen van anderen. Sangha levensstijl is 24-7, en onze "taak" is om verlicht te worden.
• verzaking betekent niet het geluk opgeven, maar het lijden en de oorzaken ervan opgeven en echte voldoening en vreugde cultiveren. Aangezien het cyclische bestaan ​​ononderbroken doorgaat, streven we ernaar om onze Dharmabeoefening net zo consistent te maken. We "ontspannen" op een andere manier dan leken, omdat we ervoor hebben gekozen om af te zien van wat gewoonlijk "plezier" wordt genoemd.
• Elk van de drie Hogere Opleidingen betreft een niveau van verzaking. De Hogere Opleiding in Ethische Discipline houdt in het opgeven van destructief handelen van lichaam en spraak; de Hogere Training in Concentratie vereist het opgeven van afleidingen; en de Hogere Training in Wijsheid geeft de vergissing op . en grijpen naar zichzelf. Ware eenvoud is het loslaten van het zelf.
• Terwijl we als kloosterlingen vrijwillig bepaalde dingen opgeven volgens onze voorschriften. Daarnaast kunnen we ervoor kiezen om andere dingen als training een tijdje op te geven. Door bijvoorbeeld in een gemeenschap te leven, onderzoeken we wat er met onze geest gebeurt als we geen eigen ruimte, ons favoriete eten of ons eigen voertuig hebben. We letten op wat onze geest doet als we onze voorkeuren en omvangrijke meningen opgeven en de wereld volgen abt of instructies van de abdis. We oefenen het loslaten van de dualiteit tussen het hebben van onze eigen tijd om te doen wat we willen en het deelnemen aan gemeenschappelijke oefensessies en werkperiodes. We groeien door af te zien van onze zin als we in een gemeenschap leven waarin beslissingen worden genomen bij consensus of in sommige gevallen bij meerderheid van stemmen.
• Terwijl verzaking heeft vaak de implicatie van opgeven, het gaat ook om behouden. Wij houden voorschriften; we verbinden ons ertoe om verlichting te bereiken. We behouden de belangrijkste aspecten van het kostbare kloosterlijk traditie die een grote rol heeft gespeeld bij het passeren van de Buddha's leringen van de ene generatie op de volgende gedurende meer dan 2,500 jaar. Mogen deze leringen zich verspreiden in onze wereld en vrede brengen in de harten en levens van alle wezens door onze beoefening ervan.