Verslag over “Nonnen in het Westen I”

Stel je voor dat Chinese boeddhisten naar het vliegveld gaan om katholieke nonnen op te halen, op zoek naar figuren gehuld in lange zwarte gewoonten en gesteven sluiers, en verbaasd zijn als er in plaats daarvan vrouwen in rokken verschijnen. Stel je voor dat katholieke nonnen aan het dineren in een Chinese tempel behoedzaam het onbekende, vreemd uitziende voedsel dat voor hen ligt plukken. Dit was de eerste avond van de katholiek-boeddhistische nonnenconferentie, georganiseerd door de katholieke organisatie, klooster- Interreligieuze dialoog, en gesponsord door de Hsi Lai-tempel in Californië, 23-26 mei 2003. Ondanks (of misschien dankzij) ons humoristische begin, werden we al snel spirituele zusters, met opmerkelijk vertrouwen en uitwisseling tussen ons.

De 30 deelnemers waren gelijk verdeeld tussen katholiek en boeddhistisch, met ook een hindoe-non en een orthodoxe non. We verwonderden ons over en leerden van onze diversiteit: onder de katholieken waren nonnen van de Orde van Sint-Benedictus en zusters van verschillende orden die zich richtten op actieve dienstbaarheid aan de samenleving. Onder de boeddhisten waren nonnen uit de Koreaanse, Chinese, Theravadin- en Tibetaanse tradities, en priesters die de Japanse Zen volgden.

Het waren alleen wij nonnen - geen verslaggevers, geen waarnemers, geen formele agenda. We wilden vrij kunnen discussiëren, zonder papers te presenteren of uitspraken te doen. Natuurlijk waren de pers en mannen geïnteresseerd. “Waar praat een groep religieuze vrouwen in vredesnaam over achter gesloten deuren?” vroegen ze zich af.

Onze dagen waren lang, te beginnen met ochtendgebeden met de kloosterlijk gemeenschap in de Hsi Lai-tempel, voortgezet met verschillende ochtend- en middagsessies en afgesloten met een avondcirkel. Onze sessies begonnen met boeddhistische gezangen en christelijke inspirerende liederen waaraan iedereen meedeed. De eerste dag spraken we allemaal en gaven ze een momentopname van haar leven en spirituele zoektocht. We spraken niet over theologie maar over praktijk en ervaring. Hieruit kwamen verschillende veelvoorkomende zorgen naar voren die we op de tweede dag uitgebreid hebben besproken.

Eén thema was evenwicht: hoe brengen we ons innerlijke geestelijke gebedsleven in evenwicht met ons actieve uiterlijke leven van sociale dienstbaarheid? Hoe brengen we traditie en gewoonten in evenwicht met pioniers zijn die zich aanpassen aan steeds veranderende samenlevingen? Hoe brengen we het gemeenschapsleven in evenwicht met de behoefte aan eenzaamheid?

Een tweede thema gericht op de gemeenschap: In wat voor soort gemeenschappen leven we? Wat zijn elementen van gezonde gemeenschappen? Hoe versterkt het gemeenschapsleven onze spirituele ontwikkeling? Hoe is leven in spirituele gemeenschappen een vorm van sociaal engagement? Wat is gemeenschapsleiderschap?

Een derde thema was spirituele cultivatie: Wat doet? meditatie bestaan ​​uit? Wat is contemplatie? Wat betekent cultivatie in onze respectieve tradities? Zijn er podia of verschillende activiteiten? Hoe blijven we betrokken als we door tijden van spirituele impasse gaan? Hoe verhouden spirituele cultivatie en emotionele volwassenheid zich tot elkaar? Wat is de rol van een leraar, en hoe onderscheidt een leraar wat er op een bepaald moment nodig is voor een discipel?

Deze thema's hebben we in kleine groepjes besproken. Ik werd geraakt door de oprechte interesse van de katholieke zusters in hoe wij boeddhistische nonnen trainden en mediteerden. Ik was ook ontroerd door de integriteit en het vertrouwen van de katholieke nonnen, van wie velen al vier of vijf decennia gewijd waren.

De diepte van onze dialoog en ons vertrouwen werd de laatste avond geïllustreerd toen Zr. Meg Funk, de belangrijkste katholieke organisator, een incident vertelde met de Eerwaarde Yifa, de belangrijkste boeddhistische organisator. Op een dag in een lift keek Eerwaarde Yifa, bekend om haar pittigheid, zuster Meg in de ogen en zei: 'Meg, je bent zo intelligent. Geloof je echt in God?” Toen de groep dit hoorde, barstten we allemaal in lachen uit, maar de volgende dag namen enkelen van ons de vraag ter hand. Onze discussie werd onderbroken door de aankomst van het busje op het vliegveld, waardoor we erop gebrand waren onze spirituele broers en zussen weer te ontmoeten.

Bekijk foto's en meer informatie over "Nonnen in het Westen."
Lees een verslag en interviews uit "Nonnen in het Westen I."