De oorsprong van "De Jood in de Lotus"

Ik woonde en studeerde in 1990 in Dharamsala, India, toen een groep rabbijnen en Joodse leiders (voornamelijk uit de VS, één uit Israël) kwam voor een interreligieuze discussie met Zijne Heiligheid de Dalai Lama en verschillende Tibetanen. Als JuBu (joodse boeddhist) was ik geïnteresseerd in hun bezoek en bracht ik tijdens hun korte verblijf zoveel mogelijk tijd met hen door. De gesprekken van de Joden met Zijne Heiligheid waren niet toegankelijk voor het publiek, maar ik hoorde dat ze heel goed verliepen. De Joden werden getroffen door Zijne Heiligheid' aanwezigheid, humor en oprechte interesse. Van zijn kant waardeerde Zijne Heiligheid de energie en toewijding van de Joden aan hun geloof. Hij zei onlangs zelfs dat hij het Joodse idee van menselijke verantwoordelijkheid leuk vond: God schiep de wereld, maar de mens is verantwoordelijk voor het verbeteren van de situatie op aarde. Mensen kunnen niet wachten tot God alles doet. We moeten iets doen om anderen te helpen.

Ik heb veel andere activiteiten met de rabbijnen bijgewoond. Het eerste was het sabbatsdiner, waarvoor ze de oudere geshes uitnodigden en... lama. Er was veel vreugde en feest toen ze de sabbat verwelkomden: de Joodse mannen stonden tegenover Jeruzalem - dat vanuit India naar het westen lag, richting de ondergaande zon. Ze dansten en zongen, terwijl de geshes daar zaten. Later, een van de lama vertelde me dat, aangezien de Joden naar de zon keken toen ze dansten, ze dachten dat ze de zon aanbaden! Hoewel ik moest lachen toen ik dit hoorde, wees het erop dat we nooit mogen veronderstellen dat we begrijpen wat anderen doen. Er is duidelijk dialoog nodig!

De lama later tijdens de discussies na het eten wat losser geworden. In de groep waarin ik zat, ging het gesprek over hoe je een cultuur bij elkaar kunt houden terwijl je in ballingschap bent, aangezien zowel de Joden als de Tibetanen dit gemeen hebben. De Joden beschreven hun onderwijssysteem – Joodse scholen, zondagsscholen, naschoolse activiteiten – en het belang van de zorg voor de jeugd als middel om het culturele erfgoed over te brengen. Dit is erg belangrijk voor de Tibetaanse gemeenschap, omdat zo veel van hun jongeren heel weinig weten over de Tibetaanse cultuur en religie. Veel jongeren houden van spijkerbroeken en rockmuziek en zouden graag naar het Westen gaan om een ​​goed inkomen te verdienen. Hoewel de Tibetaanse gemeenschap opmerkelijke dingen heeft gedaan, zoals de oprichting van de Tibetaanse Kinderdorpen, moet er nog veel meer gebeuren als de cultuur en religie nog lang standhouden. Aangezien de Tibetaanse cultuur en het boeddhisme in hun eigen land onderdrukt worden, is het aan de gemeenschap van ballingen om ze intact te houden.

Verschillende JuBus waren bij het sabbatdiner en voor ons waren de dienst, zang en gebeden als een flashback. Ik hoorde verschillende melodieën en dacht: "Oh, dat herinner ik me." Alex Berzin herinnerde zich zelfs de woorden van vele gebeden. "Het is verbazingwekkend wat je je herinnert van toen je elf jaar oud was!" hij zei.

De volgende ochtend vonden er informele gesprekken plaats tussen de joden en westerse boeddhisten in de tuin. Het gesprek varieerde van: boosheid naar meditatie op wat onze ouders zeiden toen we boeddhist werden. Sommige rabbijnen waren in de joodse mystieke traditie en deden meditatie, die de boeddhisten zeer interesseerden.

Aanvankelijk wist ik niet zeker hoe de joden zouden reageren op zoveel boeddhisten die joods opgroeiden. Een rabbijn verzekerde me dat hij mijn beslissing om boeddhistische non te worden respecteerde. In feite, zoals hij deed meditatie vanuit joods perspectief wilde hij het verdiepen door te leren meditatie van de boeddhisten. Als gevolg daarvan hebben we elkaar verschillende keren ontmoet en ik gaf hem wat instructies over boeddhisme meditatie. De laatste dag dat we mediteerden op de Acht verzen van gedachtetraining samen met de visualisatie van licht dat in jezelf stroomt en egoïsme en onwetendheid zuivert. Na de meditatie, hij had een ongelooflijke blik op zijn gezicht: de meditatie iets heel dieps in hem had aangeraakt.

Een van de Joden vertelde later aan HHDL over zijn verdriet bij het zien van zoveel Joden die boeddhist werden. Zijne Heiligheid de Dalai Lama antwoordde dat boeddhisten niet bekeren en dat mensen verschillende gezindheden hebben en dus een religie moeten vinden die bij hen past. Hij vertelde hen ook dat als ze hun meditatieve en mystieke tradities verborgen houden, ze mensen die geneigd zijn tot die praktijken aan andere religies zullen verliezen.

De Joden ontmoetten ook jonge Tibetaanse geleerden en leiders. Deze bijeenkomst was in het Engels, wat de communicatie veel nauwer maakte (met de geshes moest alles vertaald worden).

Terwijl de jonge Tibetanen de vervolging van Tibetanen door de Chinese communisten en hun persoonlijke ervaringen met de Tibetaanse identiteit in ballingschap beschreven, knikten de Joden en kwamen de tranen in hun ogen. Ze begrepen zo goed het lijden van vervolging, vooroordelen en pogingen om je culturele en religieuze identiteit te behouden terwijl ze in landen woonden met andere culturen en religies. Er was een oprechte wens van de kant van de Joden om de Tibetanen te helpen.

De jonge Tibetanen waren ook open over de obstakels die ze tegenkomen, niet alleen van buitenaf, maar ook vanuit de Tibetaanse gemeenschap: de bureaucratie, het conservatisme. Ik waardeerde hun eerlijkheid en hun inspanningen.

Dit interreligieuze en interculturele contact was verrijkend, en ik wou dat onze wereld er meer van had. Het zou een einde maken aan veel vooroordelen en haat. Als ik volgend jaar naar de Verenigde Staten ga, zal ik veel Joden bezoeken, en een rabbijn vroeg me zelfs om een ​​lezing te geven op zijn seminarie!

Mijn persoonlijke reactie op de Joods-Tibetaanse dialoog was interessant. Ik kwam erachter dat ik noch jood, noch cultureel Tibetaan ben, hoewel ik boeddhist ben. Ik begrijp de Joodse cultuur omdat ik erin ben opgegroeid en begrijp de Tibetaanse cultuur omdat ik er vele jaren in heb geleefd. Ik heb ook met Chinezen geleefd en voel me bij hen thuis. Geen van deze is echter mijn culturele groep. Dit heeft zijn voor- en nadelen: overal ter wereld waar ik heb gewoond, heb ik aardige mensen ontmoet en voelde ik me op mijn gemak. Aan de andere kant is geen enkele plek echt thuis, bij “mijn” mensen. Ik zie goede en slechte punten in zowel westerse als Aziatische culturen en waarden, en probeer op de een of andere manier het beste van beide in mijn persoonlijke leven op te nemen.

Lees meer over deze historische dialoog: Jodendom en boeddhisme: wat ik heb geleerd van de Dalai Lama, door Rodger Kamenetz