Christus de goddelijke arts sadhana

Eerwaarde Thubten Chodron, stichteres van de Tibetaanse gemeenschap van Sravasti Abbey, nodigde me uit voor een 30-daagse retraite met haar boeddhistische gemeenschap. Ik ben een Karmelietenkluizenaar die in een laura gemeenschap met een andere karmelietenkluizenaar in de wildernis van Oost-Washington, ongeveer vijftien mijl van de abdij van Sravasti. We hebben 80 acres en zes hermitages en bieden eenzaamheid retraites aan onze karmelieten nonnen uit de hele Verenigde Staten. Om over gebed te leren van een andere grote gebedstraditie - die van het boeddhisme - was een unieke en bevoorrechte uitnodiging en kans.

Zuster Leslie (rechts) beschouwde haar 30-daagse boeddhistische retraite als een van de grote genaden van haar leven.

Voor de retraite kreeg ik een kopie van de gebeden voor het medicijn Buddha Sadhana (oefening) en vertelde dat ik woorden kon vervangen als dat nodig was om er mijn eigen christelijke praktijk van te maken. En het is waar dat ik me als Karmelietennon niet kon vinden in Buddha, Dharma en Sangha, dus ik verving Christus, Evangelie en Kerk/heiligen. Ook had de boeddhistische mandala geen betekenis voor mij, en dus verving ik de cirkel van de hostie van het Heilig Sacrament voor mijn mandala. Verder, als muzikant, klonken de gezongen Tibetaanse mantra's mooi voor mij, maar hadden geen betekenis die ik spiritueel verwant had, dus koos ik in plaats daarvan de grote koan van Jezus: “Dit is mijn Lichaam.” Ik breidde dit mysterie uit en voegde aan mijn gezang de woorden toe: “Dit is jouw lichaam. Dit is onze lichaam.” Ik heb de basismelodielijn van het Tibetaanse gezang gebruikt voor deze driestemmige koan zingen, ook al heeft het niet het aangename ritme en de stroom van de Tibetaanse taal. De betekenis van de symbolen van de visualisaties van het medicijn niet kennen Buddha Sadhana, ik heb twee christelijke iconen gekozen om te gebruiken voor mijn meditatie en visualisaties - een icoon van de Drie-eenheid en een icoon van Christus onder het aspect van barmhartigheid. Andere iconen van Christus zouden zeker gebruikt kunnen worden. Ik had mijn eigen hermitage voor de retraite en het Heilig Sacrament in mijn gebedsruimtes. Omdat de koan "Dit is mijn Lichaam; dit is jouw lichaam; dit is onze lichaam”, het mysterie van het Heilig Sacrament vertegenwoordigt, zou het ideaal zijn om het gebed van Christus de Goddelijke Geneesheer te bidden in de aanwezigheid van het Heilig Sacrament.

Op onze retraite hadden we vijf meditatie perioden per dag, variërend in lengte van 1 uur. 45 minuten tot 1 uur. 15 minuten. De Sravasti-gemeenschap kreeg de opdracht om de geneeskunde te doen Buddha Sadhana bij alle vijf de sessies. Ik vertelde mijn boeddhistische vrienden dat ik mijn Christus de Goddelijke Geneesheer-gebed zou doen tijdens twee van mijn sessies, maar dat ik bij de andere drie zou bidden op mijn gebruikelijke meer Karmelitische manier - in herinnering op een meer woordeloze manier - door de menselijkheid van Christus .

Na ongeveer een week bidden met de gemeenschap, ontdekte ik dat voor Tibetaanse boeddhisten meditatie betekent niet alleen in aandacht voor de adem zitten. Tibetaans gebed bevat veel visualisaties zoals aanwezig in de geneeskunde Buddha Sadhana, evenals in de vele analytische meditaties gebaseerd op de Lam Rim. Wij christenen zouden dit discursieve meditaties noemen. De Lam Rim bevat meditaties over zaken als de nadelen van gehechtheid, boosheid, jaloezie, trots, evenals hun tegengif, en meditaties over de dood, vergankelijkheid, afhankelijk opstaan, Karma, leegte en wedergeboorte.

Hoewel sommige van deze meditaties voor mij als christen nuttig waren om inzicht te krijgen in motivaties of hulpmiddelen om te bouwen op deugd en mededogen, konden andere meditaties alleen van toepassing zijn op de boeddhistische metafysica en . van de ultieme werkelijkheid. Heilige Teresa van Avila schreef dat ze niet kon discursief meditatie zelf en vond het vermoeiend. Voor mezelf vond ik sommige meditaties nuttig, maar andere vermoeiend, afleidend of niet toepasbaar op mijn spiritualiteit als christen. Ook leidden verschillende leden van de boeddhistische gemeenschap de meditaties met wisselende mate van troost of inspiratie daarbij.

Ik was verrast dat de Tibetaanse boeddhistische meditatie liet veel minder ruimte voor stilte dan het karmelietengebed. Ik realiseerde me dat ik niet wist dat er zoveel varianten van het boeddhisme waren, en dat wat ik in mijn verbeelding had over boeddhistisch gebed zen was, vipassana en wat ik had gelezen van Thomas Merton en William Johnston, SJ Tibetaans boeddhisme is weelderiger (zoals het katholicisme) in de uitrusting van de meditatie zaal en in zijn vele rituelen. Met al het rituele buigen, zingen en geleide meditaties was er echt niet zoveel tijd voor stilte voor de boeddhisten.

Na ongeveer een week van het bidden van mijn eerste versie van het Christus de Goddelijke Geneesheer-gebed, waarin ik christelijke woorden had vervangen door boeddhistische woorden, realiseerde ik me dat het gebed nog steeds niet juist was en niet mijn christelijke Karmelieten-gevoeligheden weerspiegelde. Al die nuances van gevoeligheid zou te lang duren om op te sommen, maar ik zal slechts kort spreken over een van die gevoeligheden, die een kerntheologische gevoeligheid is. Er komt veel kijken bij het wegwerken van lijden en het verkrijgen van geluk voor alle levende wezens in de geneeskunde Buddha Sadhana. Dat is niet echt het hoofddoel van de Karmelieten, hoewel we waar mogelijk de verlichting van het lijden en de volheid van vreugde voor anderen willen. In de Karmelietentraditie leert de heilige Johannes van het Kruis ons dat “het zuiverste lijden het zuiverste begrip voortbrengt”. In De uitspraken van licht en liefde, #54 John schrijft: “Het is niet de wil van God dat een ziel door iets gestoord wordt of beproevingen ondergaat, want als iemand beproevingen doormaakt in de tegenspoed van de wereld, is dat vanwege een zwakte in deugdzaamheid. De volmaakte ziel verheugt zich in wat de onvolmaakte treft.” En in zijn tekening van de beklimming van de berg Carmel stelt John dat noch zijn persoonlijk lijden noch zijn glorie belangrijk voor hem zijn. Karmelieten wordt geleerd om onthecht te zijn van alles - inclusief geluk en lijden - onthecht van alles behalve de eer en glorie van God. Dus stel in deze geest de vier edele waarheden van: Buddha zou niet het meest dwingende aspect van de werkelijkheid zijn.

Na enkele realisaties die voortkwamen uit het horen van het gebed van de boeddhist en het mijne, en het besef dat christenen verlichting niet als hun hoogste doel hebben, maar eerder de liefdesrelatie met de Geliefde, God door Christus in de Heilige Geest, moest ik de Christus de Goddelijke geneesheer gebed meer substantieel. Streven naar verlichting leek mij nog steeds iets van het ego-zelf, ook al profiteert het ware zelf en anderen ervan. Dus realiseerde ik me dat ik de focus van het Christus de Goddelijke Geneesheer-gebed moest veranderen van gewenste staat van zijn, of gewenste dimensies, naar de gewenste liefdesrelatie met de Goddelijke Personen van de Drie-eenheid. Verder moest ik de kracht van het gebed veranderen. De focus van het boeddhisme ligt meer op het menselijk handelen om een ​​einde te maken aan lijden en geluk te brengen en levende wezens te redden. Christelijke gevoeligheden zien deze zaken als het reddende werk van Christus waaraan wij onze inspanningen in en door Hem bijdragen.

Dit zijn slechts een paar theologische realisaties van wat uit de inhoud van deze specifieke gebeden zou kunnen worden getrokken - ofwel de Buddha Sadhana of het gebed van Christus de Goddelijke Geneesheer. Gebed weerspiegelt een kijk op de werkelijkheid zelf - op het zelf, het goddelijke, de wereld.

Ik weet niet zeker hoe het Christus de Goddelijke Geneesheer-gebed in het algemeen kan worden gebruikt. Behalve dat het een vervanging is voor elke christen die misschien een medicijn maakt Buddha Retreat kan mogelijk worden gebruikt in andere, meer waarschijnlijke situaties. Het kan worden gebruikt als een speciaal groepsgebed voor een genezingsdienst in een parochie of door iedereen die bidt voor genezing van verwondingen die het gevolg zijn van de kerk als instelling. Er kan gebeden worden voor de genezing van een familielid of vriend die getroffen is door een ernstige ziekte. Het omvat de hele wereld van lijden en zou wekelijks of maandelijks kunnen worden gebeden door iedereen die het lijden van de wereld als geheel wil veranderen.

Ik beschouw mijn 30-daagse retraite met de boeddhisten als een van de grote genaden van mijn leven. Het verdiepte mijn begrip van het boeddhisme en mijn eigen overtuigingen, en ik ontdekte wat we gemeen hebben. Ik kwam volledig onder de indruk van hun toewijding aan mededogen, groei in deugd en positief werken met de geest. Ik koester mijn vriendschap met hen en blijf manieren ontdekken waarop wat ik van hen heb geleerd mij heeft geholpen in mijn levenskeuzes en gebed sinds de retraite.