Valentijnsdag in de Oregon State Prison

Afgelopen Valentijnsdag reden Eerwaarde Thubten Chodron en ik naar Salem, Oregon, liepen langs een enorme groep grijze ganzen op het gazon van de gevangenis en gingen de Oregon State Penitentiary (OSP) voor mannen binnen. OSP herbergt degenen die zijn veroordeeld voor misdrijven. In de kleine bezoekruimte ontmoetten we Randi van het Dharma Rain Zen Center in Portland. Randi en drie dharmavrienden van haar geven al een aantal jaren boeddhisme aan OSP. Eerbiedwaardige had een doos valentijnsbonbons onder haar arm, een cadeau voor haar van een andere dharmagroep. Ze hoopte de mannen iets lekkers te brengen. We mochten ze echter niet mee naar binnen nemen en lieten ze achter in de bezoekruimte voor het personeel en de families die komen om contact te maken met hun broers, echtgenoten, vaders, zonen.

De katholieke kapelaan, een jezuïet priester, begeleidde ons naar de kapel. Daar ontmoetten we de 12 mannen die waren gekomen om de leringen van Eerwaarde te horen. Wat ik me het duidelijkst herinner, is de openheid, warmte en kracht van Venerable's manier van doen en de nieuwsgierigheid en brede discussie door de opgesloten mensen. Een aantal van de mannen kwam al een tijdje naar de groep - anderen waren helemaal nieuw in het boeddhisme. Een van hen onthulde dat hij de rest van zijn leven bij OSP zal blijven.

Een jonge man, die ik alleen maar kan omschrijven als aankomst in een grijze wolk van isolatie, vertelde ons dat hij al negen jaar in OSP zat. Hij bleek ongeveer 28 jaar oud te zijn. Hij zei dat hij had geleerd om te laten niets raak hem aan. Hij vroeg zich af hoe deze overlevingshouding en het boeddhistische idee van niet-gehechtheid. Waren ze vergelijkbaar? Eerbiedwaardige sprak met hem over percepties: hoe we een touw voor een slang kunnen aanzien en daarnaar handelen verkeerde mening. Ze wees erop dat niet-gehechtheid is niet gebaseerd op niet geven. Hij leunde tegen de groep aan en begon te vertellen hoe moeilijk het voor hem was om na zo lang een helder hoofd in de gevangenis te houden.

Alle mannen weerspiegelden de enorme strijd die ze voeren om 'het bij elkaar te houden' in een donkere, deprimerende, vaak gewelddadige sfeer. Eerwaarde, die over mededogen sprak, vertelde het verhaal van een Tibetaan monnik die door de Chinezen gevangen waren genomen en gemarteld. Nadat hij was ontsnapt, Dalai Lama vroeg hem wat hem het meest bang had gemaakt in die moeilijke tijd. Hij antwoordde dat hij bang was zijn medeleven te verliezen met de bewakers die hem martelden. Verscheidene van de mannen hadden die 'gloeilamp over het hoofd...ha Look". Ze toonden veel respect en vriendelijkheid jegens ons allemaal en misschien nog belangrijker, jegens elkaar.

Toen we vertrokken, hield een gedetineerde die de vloer veegde in de bezoekkamer een half opgegeten chocola omhoog uit de hartvormige doos die we daar eerder hadden achtergelaten. 'Dank je,' zei hij, en hij glimlachte breed naar ons voordat hij weer aan zijn werk ging. Deze reis met Venerable gaf me de kans om de grote intelligentie en het potentieel van deze mannen in de gevangenis te zien. Het liet me achter met dankbaarheid voor mijn vrijheden en denkend aan gevangenissen, OSP en samsara en hopend op totale bevrijding voor ons allemaal.