Juryplicht

Een tijdje geleden schreef ik naar Sravasti Abbey en vroeg om advies over juryplicht. Toen vond ik de video door Eerbiedwaardige Chodron die enorm hielp.

Een paar maanden geleden moest ik een week kiezen - zo doen ze dat hier - dus dit was de week die ik koos om jurydienst te doen. Ik wist dat ik ontslagen zou worden voir verschrikkelijk, en ik was.

Het ging om een ​​gewapende overval. Je kunt zien dat deze jonge jongen van een jaar of 18 straatarm is, en je kunt ook zien dat als er niets verandert, hij nog veel meer lijden te wachten staat. Zijn schouders waren zo strak opgetrokken dat ze bijna zijn oren raakten. Hij bleef de bewakers van de rechtbank vuile blikken toewerpen. Ik dacht aan mijn eigen kinderen en wenste dat ik hem had kunnen vastpakken en stevig omhelzen; hij zag eruit alsof niemand hem ooit had omhelsd.

Ik had zin om te huilen.

Als ze me langer hadden vastgehouden, zou ik waarschijnlijk vroeg of laat hebben gehuild. Het was gewoon hartverscheurend. De openbare verdediger zag er afgeleefd uit, hoewel hij waarschijnlijk zijn best deed. De officier van justitie lachte en maakte grapjes met de jury, alsof ze op een feestje was.

Ik weet dat dat mijn indrukken waren, mijn waarnemingen en kijk op wat er aan de hand was. Ze wilde ook gewoon gelukkig zijn en niet lijden. Ik denk dat ik te veel verwachtingen had; het leek allemaal zo vreemd. De toekomst van een jongere lag in hun handen.

Ik zat daar en dacht: welke kans heeft deze jongeman? Er is geen ontwenningskliniek in de gevangenis; het is er om te straffen. Er is geen hulp op straat; ze bezuinigen op dit en dat geld, maar houden de belastingverlagingen voor de rijke mensen. Je kunt zien dat dit soort kinderen vast komen te zitten tussen een rots en een harde plek, waarbij al hun negatieve zaadjes worden bewaterd.

Ik zeg niet dat als hij deed wat ze zeiden dat hij deed, het goed was. Het is niet. Maar het is gewoon zo ontzettend triest, ik zie nergens iets positiefs.

Toen ik hem aankeek, dacht ik aan de zijne Boeddha natuur, over hem steeds een Boeddha op een dag.

Uiteindelijk ben ik uitgeput maar blij dat ik er was, al was het maar voor even, want uiteindelijk was ik mindful genoeg om al mijn verdrietige gevoelens en gedachten los te laten en gewoon te ademen. ik deed tonglen (nemen-en-geven meditatie) voor hem.

Misschien was ik daarom daar, misschien om te helpen een oorzaak te creëren voor zijn positieve zaden om te rijpen. We hebben in het verleden allemaal de oorzaken gecreëerd om samen in die kamer te zijn. Ergens heeft hij me waarschijnlijk geholpen.

Mogen we allemaal profiteren van de gebeden en oefeningen die ik in stilte deed, moge hij en wij allemaal spoedig vrij zijn van lijden en alle oorzaken ervan.