Boeddhisme in de moderne samenleving

We zijn buitengewoon gelukkig dat we de omstandigheden voor Dharma-beoefening hebben die momenteel voor ons beschikbaar zijn. In zowel 1993 als 1994 ging ik op pelgrimstocht naar het vasteland van China en bezocht daar vele tempels. Toen ik de situatie van het boeddhisme daar zag, begon ik het fortuin te waarderen dat we hier hebben.

We nemen echter vaak onze vrijheid, materiële welvaart, spirituele meesters en de Buddha's leringen als vanzelfsprekend en zien niet de geweldige kans die we hebben om te oefenen. We beschouwen bijvoorbeeld ons vermogen om samen te komen om de Dharma te leren als vanzelfsprekend. Maar dat is op veel plaatsen niet het geval. Toen ik bijvoorbeeld op pelgrimstocht was in Jiu Hua Shan, de heilige berg van Kshitigarbha, vroeg de abdis van een nonnenklooster mij om een ​​lezing te houden voor de pelgrims daar. Maar mijn vrienden uit Shanghai die met mij meereisden zeiden: “Nee, dat kun je niet doen. De politie zal komen en we zullen allemaal in de problemen komen.” We moesten voorzichtig zijn met zelfs maar een onschuldige activiteit zoals het onderwijzen van de Dharma. Pas toen de abdis zei dat ze een vriendin van de politie was, zeiden mijn vrienden dat het veilig voor me was om les te geven.

Onze voordelige omstandigheden waarderen

Het is belangrijk dat we stilstaan ​​bij de voordelen en goede omstandigheden die we nu moeten oefenen. Anders zullen we ze als vanzelfsprekend beschouwen en zullen ze verloren gaan. We hebben de neiging om een ​​of twee kleine problemen in ons leven te selecteren, ze te benadrukken en ze buiten proportie op te blazen. Dan denken we: 'Ik kan niet gelukkig zijn. Ik kan de Dharma niet beoefenen', en deze gedachte zelf weerhoudt ons ervan om van ons leven te genieten en het zinvol te maken. Wij mensen zijn erg grappig: als er iets ergs in ons leven gebeurt, zeggen we: “Waarom ik? Waarom overkomt mij dit?” Maar als we elke ochtend wakker worden en levend en gezond zijn en ons gezin gezond is, zeggen we nooit: "Waarom ik? Waarom ben ik zo gelukkig?”

We moeten niet alleen onze ogen openen voor alle dingen die goed gaan in ons leven, maar we moeten ook erkennen dat ze het resultaat zijn van onze eigen eerder gecreëerde positieve acties of karma. Het helpt om te denken: “Wie ik ook was in een vorig leven, ik heb veel positieve acties ondernomen waardoor ik nu zoveel goede omstandigheden heb. Dus in dit leven zou ik ook constructief moeten handelen door ethisch en vriendelijk te zijn, zodat in de toekomst zo'n fortuin zal blijven bestaan."

Onze problemen waarderen

Het waarderen van onze gunstige omstandigheden is belangrijk, net als het waarderen van onze problemen. Waarom onze problemen waarderen? Omdat de moeilijke situaties in ons leven degenen zijn die ons het meest laten groeien. Neem even de tijd en denk aan een moeilijke tijd in je leven, een tijd waarin je veel problemen had. Heb je niet iets waardevols geleerd van die ervaring? Je zou niet de persoon zijn die je nu bent zonder die moeilijkheden te hebben doorstaan. We hebben misschien een pijnlijke tijd in ons leven doorgemaakt, maar we kwamen er aan de andere kant uit met sterkere innerlijke bronnen en een beter begrip van het leven. Zo bezien stellen zelfs onze problemen ons in staat om betere mensen te worden en ons te helpen op het pad naar verlichting.

Voordat we toevlucht in de Drie juwelen— de boeddha's, de dharma en de Sangha- het is handig om ze te visualiseren in de ruimte voor ons. Dat wil zeggen, we stellen ons de Boeddha's, bodhisattva's en arhats voor in een puur land. Wij zijn er ook, omringd door alle levende wezens. Een puur land is een plek waar alle omstandigheden bevorderlijk zijn voor het beoefenen van de Dharma. Als ik me in een puur land bevond, stelde ik me alleen de mensen voor die ik leuk vond en liet ik de mensen weg bij wie ik me ongemakkelijk, bedreigd, onzeker of angstig voelde. Het was leuk om je voor te stellen op een plek te zijn waar alles heel aangenaam was en het gemakkelijk was om de Dharma te beoefenen.

Maar op een keer toen ik het pure land visualiseerde, waren alle mensen die me problemen bezorgden er ook! Ik herkende dat als een puur land een plaats is die bevorderlijk is voor de beoefening van Dharma, ik ook de mensen nodig heb die me kwaad doen om daar te zijn, omdat ze me helpen om te oefenen. Sterker nog, soms helpen degenen die ons schaden ons meer om de Dharma te beoefenen dan degenen die ons helpen. De mensen die ons helpen, ons geschenken geven en ons vertellen hoe geweldig, getalenteerd en intelligent we zijn, zorgen er vaak voor dat we opgeblazen worden. Aan de andere kant laten de mensen die ons schade berokkenen ons heel duidelijk zien hoeveel wrok en jaloezie we hebben en hoe gehecht we zijn aan onze reputatie. Ze helpen ons onze gehechtheden en aversies te zien en ze wijzen op de dingen waaraan we in onszelf moeten werken. Soms helpen ze ons daarbij nog meer dan onze docenten.

Onze Dharmaleraren vertellen ons bijvoorbeeld: “Probeer andere mensen te vergeven, probeer niet boos te zijn. Jaloezie en trots zijn onreinheden, dus probeer ze niet te volgen, want ze zullen jou en anderen moeilijkheden bezorgen.” Wij zeggen: “Ja, ja, dat is waar. Maar ik heb die negatieve eigenschappen niet. Maar de mensen die mij kwaad doen, zijn erg haatdragend, jaloers en gehecht!” Ook al wijzen onze dharmaleraren ons op onze fouten, we zien ze nog steeds niet. Maar als mensen met wie we niet kunnen opschieten ons op onze fouten wijzen, moeten we ernaar kijken. We kunnen niet meer weglopen. Wanneer we waanzinnig boos zijn of branden van jaloezie of gehechtheid aan ons vreet, kunnen we niet ontkennen dat we deze negatieve emoties hebben. Natuurlijk proberen we te zeggen dat het de schuld van de ander is, dat we deze vreselijke emoties alleen hebben omdat ze ervoor gezorgd hebben dat we ze hebben. Maar nadat we hebben geluisterd naar de Buddha's leer, werkt deze redenering niet meer. We weten in ons hart dat ons geluk en lijden voortkomen uit onze eigen geest. En ook al proberen we onze moeilijkheden bij andere mensen te schuiven, we weten dat we dat niet kunnen. We zijn genoodzaakt om ze zelf te bekijken. En als we dat doen, zien we ook dat het ongelooflijke kansen zijn om te groeien en te leren.

De bodhisattva's, die oprecht de Dharma willen beoefenen, willen problemen hebben. Ze willen dat mensen hen bekritiseren. Ze willen dat hun reputatie geruïneerd wordt. Waarom? Ze zien problemen als prachtige gelegenheden om te oefenen. Atisha, een geweldige bodhisattva in India, hielp het boeddhisme in de 11e eeuw naar Tibet te verspreiden. Toen hij naar Tibet ging, nam hij zijn Indiase kok mee. Deze kok was erg onaangenaam, sprak hard en was onbeleefd en onaangenaam tegen mensen. Hij beledigde Atisha zelfs regelmatig. De Tibetanen vroegen: “Waarom heb je deze persoon meegenomen? Wij kunnen voor u koken. Je hebt hem niet nodig!” Maar Atisha zei: 'Ik heb hem wel nodig. Ik heb hem nodig om geduld te oefenen."

Dus als iemand me bekritiseert, denk ik: "Hij is een incarnatie van Atisha's kok." Ik woonde een keer in een Dharmacentrum en had grote problemen met één persoon daar, laten we hem Sam noemen. Ik was zo blij toen ik die plek verliet om terug te gaan naar het klooster en mijn te zien spiritueel meester. Mijn meester wist van mijn moeilijkheden en vroeg me: “Wie is vriendelijker voor jou: de Buddha, of Sam?” Ik antwoordde meteen: “Natuurlijk de Buddha is vriendelijker voor mij!” Mijn leraar keek teleurgesteld en vertelde me dat Sam eigenlijk veel aardiger voor me was dan de... Buddha! Waarom? Omdat ik onmogelijk geduld kon oefenen met de Buddha. Ik moest met Sam oefenen, en zonder geduld te oefenen, kon ik op geen enkele manier een . worden Buddha, dus ik had Sam eigenlijk nodig! Dat was natuurlijk niet wat ik wilde dat mijn leraar zei! Ik wilde dat hij zou zeggen: 'O, ik begrijp het, Sam is een vreselijk persoon. Hij was zo gemeen tegen je, arm ding.' Ik wilde sympathie, maar mijn leraar gaf me dat niet. Hierdoor werd ik wakker en realiseerde ik me dat moeilijke situaties heilzaam zijn omdat ze me dwingen te oefenen en mijn innerlijke kracht te vinden. We krijgen allemaal problemen in ons leven. Dit is de aard van het cyclische bestaan. Dit onthouden kan ons helpen onze problemen om te zetten in het pad naar verlichting.

Dharmapraktijk in de moderne samenleving

Dit is een belangrijk aspect van het boeddhisme in de moderne samenleving. Dharma-beoefening is niet alleen naar de tempel komen; het is niet alleen een boeddhistisch geschrift lezen of de zingen Buddha's naam. De praktijk is hoe we ons leven leiden, hoe we leven met ons gezin, hoe we samenwerken met onze collega's, hoe we ons verhouden tot de andere mensen in het land en op de planeet. We moeten de Buddha's leringen over liefdevolle vriendelijkheid op onze werkplek, in ons gezin, zelfs in de supermarkt en in de sportschool. Dit doen we niet door folders uit te delen op een straathoek, maar door zelf de Dharma te beoefenen en na te leven. Als we dat doen, hebben we automatisch een positieve invloed op de mensen om ons heen. U leert uw kinderen bijvoorbeeld liefderijke goedheid, vergevingsgezindheid en geduld, niet alleen door het ze te vertellen, maar ook door het in uw eigen gedrag te tonen. Als je je kinderen één ding vertelt, maar het tegenovergestelde doet, zullen ze volgen wat we doen, niet wat we zeggen.

Kinderen een voorbeeld geven

Als we niet oppassen, is het gemakkelijk om onze kinderen te leren haten en nooit te vergeven als anderen hen kwaad doen. Kijk naar de situatie in voormalig Joegoslavië: het is een goed voorbeeld van hoe volwassenen zowel in het gezin als op school kinderen leerden haten. Toen die kinderen opgroeiden, leerden ze hun kinderen haten. Generatie na generatie ging dit door, en kijk wat er gebeurde. Er is daar zoveel lijden; het is erg treurig. Soms leer je kinderen om een ​​ander deel van het gezin te haten. Misschien hadden je grootouders ruzie met hun broers en zussen, en sindsdien spraken de verschillende kanten van de familie niet meer met elkaar. Er is iets gebeurd jaren voordat je werd geboren - je weet niet eens wat het was - maar daarom mag je niet met bepaalde familieleden praten. Dat leer je dan aan je kinderen en kleinkinderen. Ze leren dat de oplossing voor ruzie met iemand is om nooit meer met ze te praten. Zal dat hen helpen om gelukkige en vriendelijke mensen te zijn? U moet hier diep over nadenken en ervoor zorgen dat u uw kinderen alleen leert wat waardevol is.

Daarom is het zo belangrijk dat u in uw gedrag laat zien wat u wilt dat uw kinderen leren. Wanneer je wrok vindt, boosheid, wrok of strijdlust in je hart, daar moet je aan werken, niet alleen voor je eigen innerlijke vrede, maar je leert je kinderen niet om die schadelijke emoties te hebben. Omdat je van je kinderen houdt, probeer dan ook van jezelf te houden. Van jezelf houden en willen dat je gelukkig bent, betekent dat je een vriendelijk hart ontwikkelt voor het welzijn van iedereen in het gezin.

Liefdevolle goedheid naar de scholen brengen

We moeten liefderijke goedheid niet alleen in het gezin brengen, maar ook in de scholen. Voordat ik non werd, was ik onderwijzeres, dus ik heb hier bijzonder sterke gevoelens over. Het belangrijkste voor kinderen om te leren is niet veel informatie, maar hoe ze vriendelijke mensen kunnen zijn en hoe ze hun conflicten met anderen op een constructieve manier kunnen oplossen. Ouders en leerkrachten steken veel tijd en geld in het onderwijzen van kinderen in wetenschap, rekenen, literatuur, aardrijkskunde, geologie en computers. Maar besteden we er ooit tijd aan om ze te leren aardig te zijn? Hebben we cursussen in vriendelijkheid? Leren we kinderen hoe ze met hun eigen negatieve emoties kunnen werken en hoe ze conflicten met anderen kunnen oplossen? Ik denk dat dit veel belangrijker is dan de academische vakken. Waarom? Kinderen weten misschien veel, maar als ze opgroeien tot onvriendelijke, wrokkige of hebzuchtige volwassenen, zal hun leven niet gelukkig zijn.

Ouders willen dat hun kinderen een goede toekomst hebben en vinden daarom dat hun kinderen veel geld moeten verdienen. Ze leren hun kinderen academische en technische vaardigheden zodat ze een goede baan kunnen krijgen en veel geld kunnen verdienen - alsof geld de oorzaak van geluk is. Maar als mensen op hun sterfbed liggen, hoor je nooit iemand wensend zeggen: 'Ik had meer tijd op kantoor moeten doorbrengen. Ik had meer moeten verdienen." Als mensen spijt hebben van hoe ze hun leven hebben geleid, hebben ze er meestal spijt van dat ze niet beter met andere mensen hebben gecommuniceerd, niet aardiger zijn geweest en de mensen om wie ze geven niet hebben laten weten dat ze om hen geven. Als je wilt dat je kinderen een goede toekomst hebben, leer ze dan niet alleen hoe ze geld kunnen verdienen, maar hoe ze een gezond leven kunnen leiden, hoe ze een gelukkig mens kunnen zijn, hoe ze op een productieve manier kunnen bijdragen aan de samenleving.

Kinderen leren delen met anderen

Als ouders moet je dit modelleren. Laten we zeggen dat je kinderen thuiskomen en zeggen: "Mama en pap, ik wil designerjeans, ik wil nieuwe skeelers, ik wil dit en ik wil dat omdat alle andere kinderen het hebben." Je zegt tegen je kinderen: 'Die dingen zullen je niet gelukkig maken. Je hebt ze niet nodig. Je wordt er niet blij van als je de Lees bijhoudt.” Maar dan ga je naar buiten en koop je alle dingen die iedereen heeft, ook al staat je huis al vol met dingen die je niet gebruikt. In dit geval zijn wat u zegt en wat u doet tegenstrijdig. Je zegt tegen je kinderen dat ze met andere kinderen moeten delen, je geeft geen dingen aan liefdadigheidsinstellingen voor de armen en behoeftigen. Kijk naar de huizen in dit land: ze staan ​​vol met dingen die we niet gebruiken maar niet kunnen weggeven. Waarom niet? We zijn bang dat als we iets weggeven, we het in de toekomst misschien nodig hebben. We vinden het moeilijk om onze spullen te delen, maar we leren kinderen dat ze moeten delen. Een eenvoudige manier om uw kinderen vrijgevigheid te leren, is door alle dingen weg te geven die u het afgelopen jaar niet hebt gebruikt. Als alle vier de seizoenen voorbij zijn en we hebben iets niet gebruikt, zullen we het volgend jaar waarschijnlijk ook niet gebruiken. Er zijn veel mensen die arm zijn en die dingen kunnen gebruiken, en het zou onszelf, onze kinderen en de andere mensen helpen als we die dingen zouden weggeven.

Een andere manier om uw kinderen vriendelijkheid bij te brengen, is door niet alles te kopen wat u wilt. Spaar het geld in plaats daarvan en geef het aan een goed doel of aan iemand in nood. U kunt uw kinderen door uw eigen voorbeeld laten zien dat het verzamelen van steeds meer materiële dingen geen geluk brengt, en dat het belangrijker is om met anderen te delen.

Kinderen leren over het milieu en recycling

Langs deze lijn moeten we kinderen leren over het milieu en recycling. Zorgen voor de omgeving die we delen met andere levende wezens maakt deel uit van de beoefening van liefdevolle vriendelijkheid. Als we het milieu vernietigen, schaden we anderen. Als we bijvoorbeeld veel wegwerpspullen gebruiken en ze niet recyclen maar gewoon weggooien, wat geven we dan aan toekomstige generaties? Ze zullen grotere vuilstortplaatsen van ons erven. Ik ben erg blij om te zien dat meer mensen dingen hergebruiken en recyclen. Het is een belangrijk onderdeel van onze boeddhistische beoefening en een activiteit waarin tempels en dharmacentra het voortouw zouden moeten nemen.

De Buddha gaf niet direct commentaar op veel dingen in onze moderne samenleving - zoals recycling - omdat die dingen in zijn tijd niet bestonden. Maar hij sprak over principes die we op onze huidige situaties kunnen toepassen. Deze principes kunnen ons leiden bij het beslissen hoe te handelen in veel nieuwe situaties die 2,500 jaar geleden niet bestonden.

Nieuwe verslavingen in de moderne samenleving

De Buddha sprak rechtstreeks over bedwelmende middelen en ontmoedigde ons om ze te gebruiken. Op het moment van de Buddha, het belangrijkste bedwelmende middel was alcohol. Echter, extrapolerend op het door hem gestelde principe, verwijst het advies tegen bedwelmende middelen ook naar het gebruik van recreatieve drugs of het misbruiken van kalmerende middelen. Als we nog een stap verder gaan, moeten we onze relatie met het grootste bedwelmende middel in onze samenleving observeren: televisie. Als samenleving zijn we verslaafd aan tv. Als we bijvoorbeeld thuiskomen van het werk, zijn we moe en willen we ontspannen. Wat doen we? We gaan zitten, zetten de tv aan en zijn uren zoet, totdat we er uiteindelijk voor in slaap vallen. Ons kostbare menselijke leven, met zijn potentieel om een ​​volledig verlichte te worden Buddha, wordt verspild voor de tv! Soms zijn bepaalde tv-programma's veel erger bedwelmende middelen dan alcohol en drugs, bijvoorbeeld programma's met veel geweld. Tegen de tijd dat een kind 15 jaar oud is, heeft hij of zij op televisie duizenden mensen zien sterven. We bedwelmen onze kinderen met een gewelddadige kijk op het leven. Ouders moeten de tv-programma's die ze bekijken met veel zorg uitkiezen en op die manier een voorbeeld zijn voor hun kinderen.

Een ander groot bedwelmend middel is winkelen. Het zal je misschien verbazen om dit te horen, maar sommige psychologen doen nu onderzoek naar verslaving aan winkelen. Wanneer sommige mensen zich depressief voelen, drinken of gebruiken ze drugs. Andere mensen gaan naar het winkelcentrum en kopen iets. Het is hetzelfde mechanisme: we kijken niet naar onze problemen en gaan met externe middelen om met onze ongemakkelijke emoties. Sommige mensen zijn dwangmatige shoppers. Zelfs als ze niets nodig hebben, gaan ze naar het winkelcentrum en kijken gewoon om zich heen. Koop dan iets, maar ga naar huis met een leeg gevoel van binnen.

We bedwelmen onszelf ook door te veel of te weinig te eten. Met andere woorden, we gaan om met onze ongemakkelijke emoties door voedsel te gebruiken. Ik maak vaak grapjes dat in Amerika de Drie juwelen van Refuge zijn de tv, het winkelcentrum en de koelkast! Daar wenden we ons als we hulp nodig hebben! Maar deze toevluchtsoorden brengen ons geen geluk en maken ons in feite meer in de war. Als we onze geest kunnen richten op de Boeddha's, de Dharma en de Sangha, zullen we op de lange termijn een stuk gelukkiger zijn. Zelfs op dit moment kan onze spirituele oefening ons helpen. Als we bijvoorbeeld moe of gestrest zijn, kunnen we onze geest ontspannen door de te chanten Buddhanaam of door te buigen voor de Buddha. Terwijl we dit doen, stellen we ons de Buddha voor ons en denk dat er veel stralend en vredig licht uit de Buddha in ons. Dit licht vult ons hele lichaam-geest en maakt ons erg ontspannen en op ons gemak. Nadat we dit een paar minuten hebben gedaan, voelen we ons verfrist. Dit is veel goedkoper en gemakkelijker dan toevlucht nemen in de tv, het winkelcentrum en de koelkast. Probeer het!!