Zelf loslaten

• In samsara zijn is de wortel van onze problemen
• Boosheid en gehechtheid zijn niet ingebed in ons
• Reïficatie van het zelf is waarom we ons aangetrokken voelen tot seks en geweld

De Acht Gevaren 13: De ketting van gierigheid, deel 2 (Download)

We hadden het over gierigheid. Dit is my boek. Je kunt het niet hebben. [gelach]

Bindende belichaamde wezens in de ondraaglijke gevangenis
Van cyclisch bestaan ​​zonder vrijheid,
Het sluit ze op hunkeringzijn innige omhelzing:
De keten van gierigheid - bescherm ons alstublieft tegen dit gevaar!

"Bindende belichaamde wezens in de ondraaglijke gevangenis van het cyclische bestaan ​​zonder vrijheid." Ik heb het daar de vorige keer over gehad, en hoe belangrijk het is om dat in gedachten te houden als basis voor onze Dharma-beoefening, zodat we niet op een zijspoor worden gebracht door kleine problemen hier en nu: niet krijgen wat we willen, of iemand die ons bekritiseert, of dingen die niet gebeuren zoals we willen dat ze gebeuren... We worden zo afgeleid door die dingen - erin verstrikt, erdoor geagiteerd - maar eigenlijk zijn ze niet ons probleem. Ons grote probleem is om in samsara te zijn. Daar moeten we dus op letten. Dan de kleine problemen, weet je, die zijn niet zo groot.

Dit vraagt ​​ons ook, nou ja, wat is de wortel van ons cyclische bestaan? En vanuit een boeddhistisch perspectief is het onwetendheid.

Nu, toen ik zaterdag op deze conferentie over 'haat' was, gesponsord door het Institute for Hate Studies aan de Gonzaga [Universiteit], waren we in een van onze discussiegroepen aan het praten en - eigenlijk was het de decaan van de Gonzaga Law School, omdat we hadden het over hoe mensen zich zo aangetrokken voelen tot films met seks en geweld…. Dus de decaan zei: "Waarom voelen we ons zo aangetrokken tot dit soort dingen? Waarom gaan we er gewoon naar toe?” En een van de eerstejaars die daar was van de Denver University zei: "Ja, dat zijn het soort videogames, dat zijn het soort films dat ik en mijn vrienden willen zien. We vinden ze leuk.” Dus waarom? Toen zei een persoon die psycholoog was: "Nou, het zit ingebakken in ons." Gehechtheid en geweld zit ingebakken in ons. En persoonlijk vind ik dat nogal oppervlakkig. Wat betekent het dat het in ons verankerd is? Betekent het dat het wordt gecontroleerd door onze genen? Gecontroleerd door de chemische processen in onze hersenen?

Chemische processen en genen - ik zeg natuurlijk dat er een verband is tussen onze geest en deze dingen - maar is het een oorzakelijk verband? Omdat die dingen in de natuur materie zijn, of materieel. Dit boek is materie en stof. Zo ook deze bril. En ze bestaan ​​allemaal uit atomen en moleculen. Dus je vertelt me ​​dat een stel atomen en moleculen me aangetrokken voelen tot geweld en seks? Dat atomen en moleculen bepalen waar ik me toe aangetrokken voel? Dat heeft geen zin voor mij. Dat doet het gewoon niet. Om te zeggen dat onze hersenen en onze genen de wortel zijn, en dit spul is ingebed – dat dat de wortel van samsara is? Ik kan dat niet kopen.

Vanuit een boeddhistisch oogpunt, wanneer je analyseert en kijkt naar gehechtheid en afkeer – onze aantrekking tot seks en onze aantrekking tot geweld – waarom? Het komt doordat we naar onszelf grijpen. We scheppen een zelf dat is gereïficeerd, we denken dat hier een echte ik is, en dan heeft die echte ik plezier nodig – het wordt aangetrokken tot echt plezier; en het voelt zich bedreigd, dus het moet [maakt een wegduwend gebaar], zich afzetten tegen iets anders. Dus je krijgt gehechtheid en geweld. Maar wat ik denk is, als we in de films van seks en geweld komen, of discussies erover, waarom voelen we ons daar zo toe aangetrokken? Omdat die onderwerpen ons het gevoel geven dat we bestaan. Omdat gehechtheid en haat - of boosheid-zijn zeer sterke emoties. De gehechtheid komt met de seks. De boosheid komt met het geweld. Waar zijn die emoties op gebaseerd? Ze zijn hierop gebaseerd verkeerde mening van het zelf. Wat versterken en onderbouwen deze emoties? Deze mening dat er een echte ME is. Want zonder deze kijk op een echte ME zullen we ons niet aangetrokken voelen tot seks. Zonder deze kijk op een echte ME zullen we ons niet aangetrokken voelen tot geweld. Wat deze dingen aantrekkelijk maakt, is omdat we een grote rush krijgen en het gevoel hebben dat we ECHT bestaan, wanneer deze emoties in onze geest zijn. Dus ook al zijn de emoties onaangenaam en ongemakkelijk, of zelfs als ze tijdelijk wat plezier brengen, ze geven ons het gevoel dat er een echte 'ik' is. En daar zijn we aan verslaafd, dit is het gevoel van een echt "ik".

We hebben het eerder gehad over hoe mensen soms niet tegen een leven kunnen dat op een evenwichtige manier verloopt. Ze hebben wat drama nodig. Ze hebben wat echte nodig gehechtheid of echt geweld, iets dat ECHT gebeurt, zodat ze het gevoel hebben dat ze bestaan. Dus creëren ze wat drama in hun leven. Dit is allemaal gebaseerd op deze verkeerde opvatting van het 'ik' waaraan we zo verslaafd zijn, en dat we koste wat kost proberen te bewijzen dat het bestaat. Dus we houden van het gevoel.

Zelfs jaloezie. Het is zo'n pijnlijke emotie. Maar als we jaloers zijn, jongen, bestaat er een 'ik'. We zitten niet vast in verveling. Zijn we? Verveling is een beetje onaangenaam. Je kunt beter jaloers zijn dan je vervelen, want dan besta je. Dat is tenminste mijn observatie, kijkend naar mijn eigen geest.

Publiek: Dus, Eerwaarde, wat betreft de toename van de intensiteit - in de loop van de jaren - de seks, de pornografie, de explicietheid ervan. Het niveau van het geweld is toegenomen. Is het alleen het grijpen naar het zelf dat nog meer verzakelijkt wordt... Wat is de reden voor de toename?

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Wat is de reden voor de toename, in onze samenleving, over pornografie en geweld en al deze dingen.

Ze zeggen dat dit een tijd van degeneratie is, en dat betekent dat mensen grijpen naar de... verkeerde mening van het “ik” nog sterker. En zo worden de kwellingen sterker. Dus wat vroeger een up was, is niet langer UP-genoeg. Zoenen bij de drive-in is niet goed genoeg, dus je hebt nu de hardcore porno nodig. En de medicijnen zijn moeilijker dan voorheen. En het geweld op tv, en het geweld dat we entertainment noemen, is zoveel explicieter. En het is een teken van de degeneratie van de geest van bewuste wezens in het algemeen, wat betekent dat de kwellingen heel, heel sterk zijn. En we zijn verslaafd aan de aandoeningen. En de kwellingen - als je gaat praten over de... lichaam-wanneer we gekwelde gedachten in onze geest hebben, beginnen de hormonen te werken. Ik bedoel, adrenaline. *Pow!* En als je adrenaline hebt, gaat dat precies samen met het grote gevoel van 'ik', nietwaar? "Ik besta echt omdat er een adrenaline door me heen gaat." Je weet wel?

Publiek: Dus hoe kunnen we andere wezens helpen om dat echt te zien, dat ze niet verslaafd hoeven te zijn aan dit soort rushes …

VTC: Oké, dus hoe kunnen we andere wezens helpen inzien dat ze er niet verslaafd aan hoeven te zijn?

Dat moeten we eerst zien we hoef er niet verslaafd aan te zijn. Dat is de belangrijkste. Dat is de grote. Want als we de dingen zelf kunnen loslaten, dan modelleren we in ons gedrag iets naar anderen, zonder zelfs maar te proberen. Maar zolang onze geest volledig gefascineerd is door gehechtheid en afkeer, anderen proberen te helpen is als iemand die anderen niet kan zien leiden die ook visueel gehandicapt zijn.

Natuurlijk zeg ik wat woorden, maar het echte ding is dat ik met mijn eigen geest moet werken. Oké? Hopelijk betekenen die woorden iets voor je, maar het zijn niet mijn woorden, het zijn Buddha'Zwaarden. Dus het echte wat ik moet doen is met mijn geest werken. Ja?