Harmonie creëren met anderen

Dharmawaarden: deel twee

• Oefenen en trainen
• Ondersteuning leren geven en ontvangen

Jongvolwassenen 02: Waarden 02 (Download)

Dharmawaarden: deel drie

• Zich verheugen in de deugden en talenten van anderen
• Opmerkzaamheid, vreugdevolle inspanning en nederigheid ontwikkelen in dagelijkse activiteiten
• Harmonie creëren met anderen door dankbaarheid, respect en vergeving

Jongvolwassenen 02: Waarden 03 (Download)

Vragen en antwoorden

• initiaties
• Omgaan met meningsverschillen

Jongvolwassenen 02: Vraag en antwoord (Download)

Fragment: Hoe zit het met het boeddhisme?

Je vraagt ​​je misschien af: “Waarom praat ze zo veel over deze abdij en hoe ze leven, enz.; Ik wil iets horen over het boeddhisme!” [Gelach] Het is omdat wanneer je zoiets begint, er de neiging is om een ​​instelling te willen bouwen, en het doel van je acties is gemakkelijk om de organisatie ten goede te komen. Dus dan wordt de motivatie: "Hoe kan ik mijn instelling of mijn organisatie groter en sterker maken?"

Maar hier in de abdij wordt grote nadruk gelegd op de principes waarnaar we leven, omdat we niet proberen een instelling te creëren omwille van een instelling - de wereld heeft al genoeg instellingen. We proberen de Dharma-principes in ons eigen hart te laten groeien. Er is een instelling nodig om dat te ondersteunen, maar het eigenlijke doel is het leven van de Dharma in ons eigen hart. Dat is wat belangrijk is en daarom wordt er zoveel gepraat over het soort houding dat we willen cultiveren om samen te leven.

Fragmenten: Oefening en training

Het is belangrijk om te onthouden dat wat we hier doen is oefenen. We zijn aan het trainen. Als je het woord 'oefenen' hoort, betekent oefenen dat je iets herhaaldelijk moet doen. De praktijk impliceert dat je er nog niet bent. Je maakt jezelf vertrouwd met iets om - niet plotseling, maar geleidelijk - te komen waar je heen wilt.

Wat betreft training, het leger doet veel aan training, nietwaar? Welnu, hier ontwikkelen we de militie van liefde en mededogen, en onze vijand is de egocentrische geest en de ego-grijper. We trainen de geest.

Training impliceert opnieuw herhaling, vertrouwdheid, geleidelijke ontwikkeling van de vaardigheden. Dat is heel belangrijk, en er is geen verwachting dat we er allemaal al zijn. We zijn waar we zijn. We weten waar we heen gaan. We oefenen en trainen gedurende een bepaalde periode in een poging om onszelf daar te krijgen. Maar het is natuurlijk geen fysieke plek waar we heen gaan; het is een interne plaats.

Het feit dat het een training is, heeft verschillende gevolgen:

We bekritiseren onszelf niet omdat we er niet zijn

Een daarvan is dat we onszelf niet bekritiseren omdat we er niet zijn, omdat we weten dat we beginnen waar we zijn en we zijn bezig om daarheen te gaan. We slaan onszelf niet in elkaar; we komen niet op onszelf neer; we gaan daar niet zitten en zeggen: “Iedereen is zo ver op het pad; ik ben de enige die zo afgeleid is. Iedereen kan 's ochtends uit bed komen; ik ben het alleen... [snurkgeluid]. Alle anderen zijn zo aardig tegen mensen; het is alleen ik die deuren dichtslaat en onderbreekt.” [Gelach]

We gaan onszelf niet schuldig voelen, omdat we de verwachting wegnemen dat we perfect zijn. En we accepteren het feit dat we zijn waar we zijn en dat we aan het trainen zijn.

We kunnen transparant zijn met anderen

Omdat we accepteren dat we er nog niet zijn, kunnen we het goed vinden om transparant te zijn naar anderen. We hoeven geen masker op te zetten en proberen een soort superbeoefenaar te zijn die erg samen is. We weten dat we dat niet zijn en we weten dat iedereen dat ook weet. [Gelach]

U kent ons gebruikelijke gedrag - hoe we onze fouten proberen te verbergen, hoe we excuses verzinnen en anderen de schuld geven en dingen verdraaien om het te laten lijken als: "O ja, ik heb altijd hele goede bedoelingen; Ik heb geen fouten." We laten dit soort gedrag om twee redenen vallen:

• Een daarvan is dat we weten dat we er nog niet zijn en dat iedereen weet dat we er nog niet zijn. Dus we proberen niemand te imponeren.
• Een andere reden is dat we erop vertrouwen dat de andere mensen met wie we leven meelevend en begripvol voor ons zijn als we toegeven dat we er nog niet zijn.

We werken allemaal aan dit vermogen om medelevend en tolerant met elkaar te zijn. Soms zijn we niet zo goed, maar eigenlijk denk ik dat als iemand anders transparant tegen ons is en zijn fouten toegeeft, onze reactie er meestal een is van begrip.

Ik denk dat waar de dingen worden opgebouwd en erg gespannen, wanneer we niet bereid zijn onze fouten toe te geven, en toch weet iedereen om ons heen dat we ze maken.

Als we in orde zijn met onze spullen en we vertrouwen andere mensen en geven onze spullen toe, dan creëert het een gevoel van gemak in onszelf. Het creëert ook een gevoel van gemak bij anderen en geeft hen de mogelijkheid om vriendelijk en medelevend voor ons te zijn.

Als we erg defensief zijn, is het erg moeilijk voor andere mensen om medelevend met ons te zijn.

Het is vreemd, niet? Als we defensief zijn, willen we vooral de vriendelijkheid van andere mensen, maar onze defensieve houding duwt hun vriendelijkheid weg. [Gelach] Aan de andere kant, als we transparant zijn, onze dingen toegeven en ons schrap zetten voor hun kritiek, blijkt hun reactie er meestal een van mededogen te zijn.

We concurreren niet om te zien wie het eerst verlicht wordt

We weten en accepteren dat we allemaal aan het trainen zijn, en we proberen elkaar te ondersteunen in die training. We concurreren niet om te zien wie het eerst verlicht wordt. Degene die het eerst verlicht wordt, zal toch terug moeten komen en de rest van ons daarheen leiden.

Dus als anderen vóór ons verlicht worden, is dat nog beter. [Gelach]

We hebben er vrijwillig voor gekozen om hierheen te komen?

De tien destructieve acties om te stoppen, de vijf lekenvoorschriften waar je je aan houdt terwijl je hier bent, de huisregels en richtlijnen voor het leven in de abdij - dit zijn allemaal trainingen die we vrijwillig volgen. Het zijn geen regels die van buitenaf komen. Het is niet alsof er iemand is die zegt: "Je moet dit doen", waardoor we iets hebben om tegen te rebelleren en tegen te vechten.

We moeten niet vergeten dat we hier vrijwillig zijn gekomen. We wisten wat de richtlijnen en de regels zijn. We zagen er wat zin en doel in. We wisten voordat we kwamen dat de structuur hier iets gunstigs is voor onze eigen praktijk, en dus kozen we er vrijwillig voor om te komen. We plaatsen onszelf vrijwillig in de situatie omdat we weten dat het iets goeds voor ons is.

Uittreksel: Steun geven en ontvangen

Die steun kunnen ontvangen en geven is erg belangrijk voor onze eigen Dharma-beoefening.

We hebben de steun nodig en we moeten de geest ontwikkelen die anderen voldoende vertrouwt, zodat we hun steun kunnen ontvangen.

We moeten onze steun geven zodat we uit onszelf komen in plaats van opgesloten te raken in onze kleine zelfgecreëerde trauma's. We moeten onze steun geven zodat we anderen kunnen helpen en zien dat wat we doen ook echt helpt.

Fragment: Nederigheid en bereidheid om instructies te accepteren

Een ander ding dat heel belangrijk is, vooral in a kloosterlijk context, is nederigheid en bereidheid om instructies te aanvaarden.

Dit is totaal tegen onze Amerikaanse opvoeding.

Ons land is zeker niet nederig: "Wij zijn de enige supermacht en iedereen moet doen wat we willen dat ze doen!"

We hebben geleerd onszelf te verkopen

Zelfs in ons eigen leven wordt ons niet geleerd nederig te zijn. Wat wordt ons geleerd? We hebben geleerd onszelf te verkopen.

Degenen onder u die het sollicitatieproces hebben doorlopen, wat doet u als u solliciteert? Je moet jezelf verkopen en je moet er goed uitzien. Je moet alles wat je niet goed doet verbergen en het laten lijken alsof je heel capabel bent: "Zelfs als ik deze paar dingen hier niet weet, ben ik bereid ze te leren en ik ben intelligent genoeg om te leren hen."

Dat is wat er gebeurt, nietwaar? Dat doen we en dat is ons geleerd.

Als je kijkt, wat zijn we eigenlijk aan het doen als we relaties beginnen met vrienden of zelfs romantische relaties? We verkopen onszelf, nietwaar? 'Hier ben ik. Ik ben hier zo goed in. Ik ben daar zo goed in. Ik ben zo geweldig. Je moet zeker verliefd op me worden!” Ik doe het op een overdreven manier, maar dit is een beetje wat we doen, nietwaar? [Gelach]

Wat is nederigheid?

Nederigheid is onszelf niet naar beneden halen

In kloosterlijk praktijk, wat we proberen te cultiveren is in plaats daarvan een gevoel van nederigheid. Nederigheid is iets anders dan een laag zelfbeeld. We halen onszelf niet naar beneden. Denk niet dat je, om nederig te zijn, een laag zelfbeeld moet hebben en jezelf naar beneden moet halen, jezelf moet bekritiseren en al dat soort dingen. Dat is geen nederigheid; dat is gewoon oude zelfhaat die helemaal geen productieve kwaliteit heeft.

Nederigheid is het vermogen om open en ontvankelijk te zijn

Nederigheid is het vermogen om open en ontvankelijk te zijn, niet altijd gelijk te hoeven hebben, niet altijd aan iedereen te hoeven vertellen wat we denken en wat onze mening is, niet het gevoel te hebben dat we koning van de berg moeten zijn, om zo te zeggen.

Nederigheid geïllustreerd door de Acht verzen van gedachtetransformatie

Gisteren, na de lunch, zongen we de Acht verzen van gedachtetransformatie. Er staan ​​een paar on-Amerikaanse verzen in.

We zien onszelf als de laagste van allemaal

De eerste is:

Als ik met anderen ben,
Ik zal oefenen om mezelf als de laagste van allemaal te zien,
En uit het diepst van mijn hart,
Ik zal met respect anderen als oppermachtig beschouwen.

Oh mijn god! Hoe kan een Amerikaan zo denken? [Gelach] Nogmaals, interpreteer "het laagste van allemaal" niet verkeerd als "Ik ben niets waard. Ik ben gewoon kruimels op het tapijt.” Dit is niet wat het betekent.

"Het laagste van alles" betekent dat we de geest loslaten die zegt: "Ik moet gelijk hebben. Ik moet in het middelpunt van de belangstelling staan ​​en ik moet iedereen laten weten hoeveel ik weet.”

Dat doen we soms. Wat doen we als we ons in situaties begeven waarin we ons een beetje onzeker voelen? We beginnen iedereen alle belangrijke mensen te vertellen die we kennen, wat onze ervaringen zijn, wat we hebben bestudeerd, hoeveel we weten, enzovoort.

Daarom betekent "mezelf als de laagste van allemaal zien" gewoon "dat hoef ik niet te doen. Ontspan gewoon."

Een nederlaag accepteren en de overwinning aan anderen aanbieden

Het andere on-Amerikaanse vers:

Wanneer anderen, uit jaloezie,
Mishandel me met misbruik, laster enzovoort,
Ik zal oefenen met het accepteren van een nederlaag,
En het aanbieden van de overwinning voor hen.

Nogmaals, dit betekent niet dat we onszelf naar beneden halen. Wat het doet, is dat het van binnenuit het gevoel wegneemt dat we de winnaar van elk argument moeten zijn. Je weet hoe we soms in een discussie verwikkeld raken en we denken: 'Ik moet mijn punt bewijzen. Ik laat niet los, ook al heb ik het mis.” [Gelach]

Dit vers vertelt ons: "Ontspan!" [gelach] We hoeven dit niet te doen. Ontspan gewoon. Herinner je je het verhaal nog dat iemand gisteren vertelde over de slechte relatie tussen een vader en zijn dochter? De dynamiek met haar vader is zodanig dat wanneer ze zegt: "Ik heb gelijk!" haar vader zal zeggen: "Nee, ik heb gelijk!" Zo hebben ze dertig jaar gevochten.

Maar op het moment dat ze zei: 'Ik hoef het gevecht niet te winnen' en tegen haar vader zei: 'Wat je maar wilt, pap', veranderde de hele relatie.

Dit is wat het vers ons probeert te vertellen. We hoeven niet overal het laatste woord over te hebben. En soms, als we nederig zijn en onze mening loslaten, verstrooit het de situatie en stelt het ons in staat om een ​​vriendschap met iemand aan te gaan in plaats van een strijdlustige relatie te hebben.

Het geven van instructie en begeleiding aan elkaar wordt benadrukt in het sangha-systeem dat de Boeddha heeft opgezet

In een kloosterlijk omgeving, nederigheid en de bereidheid om instructie te aanvaarden zijn bijzonder belangrijk. De manier waarop Buddha stel de Sangha zit heel erg in deze lijn, waar junioren bepaalde verantwoordelijkheden hebben jegens hun senioren en senioren bepaalde verantwoordelijkheden jegens hun junioren. En leeftijdsgenoten hebben verantwoordelijkheid voor elkaar. Het aanbieden van instructie en begeleiding naar elkaar is erg belangrijk in de Sangha gemeenschap.

Het is vooral belangrijk dat de nieuwe of junior kloosterlingen instructie en begeleiding kunnen accepteren van mensen die meer ervaren zijn dan zij.

Soms worden we weer de rebelse tiener

Soms vindt ons ego dit niet leuk. We worden weer de rebelse tiener, "Vertel me niet wat ik moet doen!"

Maar in een trainingscontext is het erg belangrijk om instructie en begeleiding van onze senioren te kunnen accepteren en het ego te verminderen.

Ulric vertelde ons dat toen hij een tijdelijke novice was, dit het moeilijkste voor hem was monnik de hele tijd tegen hem schreeuwen en hem voor hem laten buigen als hij een fout maakte. [Gelach]

Manieren om nederigheid in onze geest te cultiveren

Aan de ene kant lijkt dat misschien wat extreem. Aan de andere kant, wat het wel deed, is om in jou de houding te cultiveren van: 'Oké, ik moet leren en ik moet accepteren dat ik niet altijd gelijk heb. Ik moet leren voorzichtiger te zijn. Dingen worden op een bepaalde manier gedaan om een ​​bepaalde reden. Ik ging uit elkaar en deed dat niet, en hij herinnert me eraan dat ik voorzichtiger moet zijn."

Dus het verplettert onze trots, wat heel goed voor ons is. Het is pijnlijk, nietwaar? Maar zoals ik al eerder zei, we kiezen er bewust voor om in deze situatie te komen. We weten dat onze trots geplet zal worden. We weten ook dat het over het algemeen voortkomt uit een motivatie van mededogen van de kant van de andere persoon.

Wat doet het dat? monnik om je voor hem te laten buigen? Hij heeft er geen baat bij. Hij wil iets anders gaan doen, maar hij moet stil blijven staan ​​terwijl je voor hem buigt. Dat doet hij niet in zijn voordeel. Als we dat soort bewustzijn en vertrouwen hebben, stelt het ons in staat om ons ego opzij te zetten en instructie en vermaning te accepteren. Dat is zo belangrijk in een gemeenschap, en de Buddha heeft het voor ons ingesteld om dat te doen.

De geloften vereisen dat Sangha-leden vermanen en vermaningen aanvaarden

In mijn geval maak ik een overtreding van mijn geloften als ik niet praat over een fout van iemand anders in bepaalde situaties. Dat betekent niet dat je de hele tijd over de fouten van anderen praat. Maar het betekent wel dat als er een situatie is waarin je iemand die een moeilijke tijd doormaakt, kunt helpen door hem erop te wijzen wat hij verkeerd doet, je dat moet doen.

Ook in veel van de geloften, als we onze fout niet accepteren na een of drie vermaningen, afhankelijk van welke gelofte waar we het over hebben, dan hebben we een overtreding. Deze geloften zijn niet de wortel geloften, maar sommige behoren tot de volgende belangrijkste sectie van geloften.

Het is dus heel erg deze houding van open zijn en zeggen: "Oké, andere mensen proberen me hier iets te leren."

Soms krijgen we een vermaning van iemand die de hele situatie niet kent en ons advies geeft dat niet echt bij de situatie past. Daar hoeven we niet boos om te worden. We moeten ons alleen realiseren: 'Oké, deze persoon zag nu pas wat ik aan het doen ben. Ze weten niet alles wat er eerder is gebeurd, dus ze begrijpen niet waarom ik doe wat ik nu doe.” Je hoeft niet boos te worden of uit vorm te raken; je kunt het ze gewoon uitleggen. Hopelijk zijn het redelijke mensen en zullen ze zeggen: "O, oké, ik begrijp nu waarom je dat doet."

Afhankelijk van onze houding kan het leven in een gemeenschap een zegen of een hel zijn

Deze bereidheid om instructie te accepteren is erg belangrijk, want als we met die houding naar een plaats gaan, dan is het leven op die plaats dat ook gelukzaligheid. Als iemand op onze fouten wijst, is onze houding er een van: 'Ik wil echt leren. Deze persoon helpt me en ik ben er blij mee.”

Als we niet de geest hebben die wil leren, als we zo verankerd zijn in ons eigen ego en onze zin willen krijgen, dan zal het leven met anderen een hel zijn.

De basis van de beoefening van dharma

Het hangt dus allemaal af van onze houding. Dat is de basis van de beoefening van de dharma: zien dat wat we ervaren afhangt van onze houding ertegenover. Dat is de reden waarom het beoefenen van de Dharma betekent dat we onze eigen geest transformeren. Het betekent niet veel gebeden opzeggen en al deze dingen doen die er heilig uitzien. Het betekent werken met wat er in ons eigen hart zit en het transformeren.