Houd rekening met onze voorschriften en waarden

• Onze waarden zijn geen dingen die we door anderen zijn geconditioneerd om te accepteren
• Het doel van een werelds leven is anders dan een leven gericht op de Dharma
• Het herformatteren van hoe we denken en ons leven veranderen

Ik ga nog steeds door met het gesprek over de “klooster- Mind Motivation' waarmee ik begon tijdens ons siksamana-trainingsprogramma. Tijdens het programma kwam ik door één couplet heen, en in de laatste BBC kwam ik door het tweede couplet. Dus we zijn nu bij de derde; wij gaan mee. Elk couplet is natuurlijk één zin. Het volgende vers is:

 ik zal op mijn voorschriften en waardeert en zal een duidelijk inzicht in mijn gedachten en gevoelens cultiveren, evenals hoe ik spreek en handel.

“Indachtig mijn voorschriften en waarden' betekent dat ik ze in gedachten zal houden, en dan kan 'helder weten' ook worden vertaald als 'waakzaamheid', of mijn gebruikelijke vertaling is 'introspectief bewustzijn'. Dus we houden de geest gericht op de voorschriften en waarden: dat is het mindfulness-gedeelte. Het introspectieve bewustzijnsgedeelte is het monitoren van ons lichaam, spraak en geest om te zien of we handelen volgens onze voorschriften en waarden. De manier waarop het woord 'mindful' hier wordt gebruikt, is heel anders dan wanneer ze het hebben over mindful zijn in zaken en wanneer je erover leest in Tijd Magazine en dingen zoals dat. Hier hebben we het over de boeddhistische betekenis van mindful.

Dus, waarom zijn we ons bewust van onze voorschriften en waarden? Het is omdat onze waarden dingen zijn waar we hopelijk over hebben nagedacht, niet alleen dingen die we door anderen zijn geconditioneerd om te accepteren. Het zijn dingen waar we over hebben nagedacht en die we dierbaar zijn omdat ze ons richting geven en betekenis geven aan ons leven. Een van deze waarden is het houden van goed ethisch gedrag. Dat is waar voorschriften kom binnen, want als je echt goed ethisch gedrag wilt houden, neem dan en houden de voorschriften is hoe we het doen. Ik zeg altijd nemen voorschriften is heel gemakkelijk. Dat is niet zo moeilijk, en het duurt ook niet lang. Ze houden is een heel ander balspel. Dan komt je beoefening pas echt, want je moet ze in gedachten houden en vervolgens monitoren waar je aan denkt om te zien of dat overeenkomt met wat je belangrijk vindt en met de normen waarnaar je wilt leven.

Hetzelfde geldt voor het controleren van onze spraak, wat soms moeilijk is, nietwaar? Ik weet niet hoe het met jou zit, maar bij mij komen mijn woorden er soms gewoon uit en daarna houd ik ze in de gaten en denk ik: "Uh-oh, dat was een vergissing om die te zeggen." Maar dan is het te laat. Het is vergelijkbaar met fysieke acties. Er is soms wat meer gelegenheid om te pauzeren tussen het denken en de fysieke actie. Maar ook daar doen we zo vaak iets dat in tegenspraak is met onze basiswaarden en voorschriften.

Als we als beoefenaar leven, moeten we nadenken over wat onze waarden zijn. Voordat we dat doen, is het nodig om na te denken over wat onze prioriteiten in het leven zijn. En voordat we dat doen, is het nodig om echt na te denken over wat belangrijk voor ons is en wat onze doelen zijn. Vaak gaan mensen door het leven zonder een duidelijk doel of richting, gewoon wat er ook gebeurt. Hoe heet het? "Meegaan met de stroom." Dat hebben we lang gedaan. We gingen gewoon met de stroom mee. En de stroom ging naar een aantal goede plaatsen, maar we stroomden ook naar een aantal rotte plaatsen. Ik weet zeker dat we daar allemaal veel verhalen over hebben. Zodra we een boeddhistische beoefenaar worden en het boeddhistische wereldbeeld beginnen te leren, verandert de manier waarop we naar het leven kijken echt. Wat voor ons belangrijk is, verandert. Wat onze doelen in ons leven zijn, verandert.

Want wat zijn onze doelen zo vaak in het wereldse leven? Er is een soort standaardrecept. Je studeert op vrijdag af en begint op maandag met werken. Je werkt voor de komende 45-50 jaar. Ergens daarbinnen trouw je en een paar jaar daarna krijg je 2.2 kinderen. Een paar jaar later ben je misschien nog steeds getrouwd, maar volgens de echtscheidingscijfers van tegenwoordig is de kans groter dat je dat niet bent. Dan blijf je werken om je gezin te onderhouden, en hopelijk klim je op de ladder. Je krijgt meer aanzien. Je krijgt opslag en je koopt een mooier huis. Dan kijk je naar je kinderen terwijl ze afstuderen, trouwen en je kleinkinderen geven. Dat is een beetje de standaardformule. Ergens in het midden daarvan, zonder dat je weet wanneer, word je ziek, en natuurlijk word je de hele tijd ouder. En op een gegeven moment ga je dood. Dat is het einde van het verhaal.

Als Dharma het middelpunt van je leven is, is dat niet de stroom van je leven. Het is niet jouw doel om dat soort dingen te bereiken. Je hebt geen baan. Ook al ben je de dienaar van alle levende wezens, je hebt geen baan. Je hebt het huiselijke leven verlaten voor het dakloze leven. Je hebt geen familie die je ondersteunt. En je doelen in het leven zijn om vooruitgang te boeken op het pad naar boeddhaschap door de Dharma te horen, erover na te denken en erop te mediteren – door zaadjes in je geest te planten. Hopelijk zullen sommige van die zaden rijpen en zal er een dieper begrip komen. Dan zul je op een bepaald moment, ergens in een of ander leven, enkele realisaties hebben. Maar die realisaties komen in dit leven? Hm. Je weet wat ze zeggen als je genereert bodhicitta: "Hoop verlichting te bereiken, maar reken er niet op." Je hebt dus realistische verwachtingen van wat je kunt bereiken.

Je prioriteiten in het leven zijn het bereiken van die dingen: horen, denken en mediteren over de Dharma; het integreren in je leven; helpen bij het verspreiden en behouden van de dharma die we hebben geërfd; en andere mensen op het pad helpen op welke manier dan ook. We hebben allemaal heel verschillende talenten en capaciteiten om dat te doen, dus we kijken wat het beste bij ons past. Terwijl we anderen helpen, blijven we onze eigen beoefening verdiepen. Het is niet zo dat je een opleiding volgt en dan stopt met de boeddhistische school, en nu ga je de deur uit en ga je iets doen. We zijn altijd studenten totdat we volledig ontwaken. Onze eigen praktijk moet altijd voorop staan.

Op basis van wat we in ons leven willen bereiken, stellen we onze prioriteiten. Het duurt een tijdje om het boeddhistische wereldbeeld echt in onze geest te genereren, onze prioriteiten op een rijtje te krijgen en ons leven vervolgens in overeenstemming te brengen met die prioriteiten en met wat we belangrijk vinden. Dit houdt een totale herziening in van wat we als waar hebben beschouwd in onze beginloze samsara en wat we in dit leven hebben geleerd sinds we geboren zijn. Hoe meer ik me er na al die jaren in verdiep, hoe meer ik zie dat het zo is compleet veranderen hoe ik naar dingen kijk. Het is een geleidelijk proces en je moet het blijven doen.

Je leeft dus in de samenleving, maar je denkt niet zoals veel andere mensen denken. Over bepaalde dingen kun je denken zoals zij. Zoals we weten vitamines zijn goed voor ons. Natuurlijk weet ik zeker dat er nu iemand is die vitamines politiseert. [gelach] We zijn het met de samenleving eens over bepaalde conventionele kennis. In termen van wat belangrijk en zinvol is, wat het doel van ons leven is, passen we niet bij gewone mensen. Maar we leven onder hen; we zien ze als vriendelijk; en wij profiteren van hen. Echt oefenen is opnieuw formatteren hoe we denken en vervolgens ons leven veranderen - langzaam, langzaam, langzaam. We veranderen hoe we in de wereld leven en hoe we met andere mensen praten. En hoe we denken begint overeen te komen met onze prioriteiten en onze waarden.

Dat is waar deze aandacht om de hoek komt kijken, want we moeten ons bewust zijn van deze dingen. We moeten ze duidelijk in gedachten houden. Als we dat niet doen, glijden we de glibberige helling af en komen we terecht waar we eerst waren. Het is dus belangrijk om er rekening mee te houden en die controlerende geest te hebben. Dat noemen we het introspectieve bewustzijn dat controleert: “Wat denken en voelen we? Wat zeggen we? Wat doen we?" En het probeert zoveel mogelijk onze lichaam, spraak en geest in overeenstemming met onze waarden, prioriteiten en doelen in het leven.

Dat is een deel van wat we elke ochtend tegen onszelf zeggen als we dit reciteren - terwijl je zegt: "Oké, nu mag ik mijn knieën strekken en het ontbijt is snel." [gelach] Maar het drukt een stempel en we moeten erover blijven nadenken.