Misvattingen over mededogen ophelderen

• Mededogen betekent niet dat je in persoonlijke nood raakt
• Mededogen betekent niet dat je een deurmat bent
• Medelevend zijn betekent niet dat je jezelf negeert
• Mededogen genereren is geen gemakkelijke oefening
• Het belang van ethisch gedrag bij het opwekken van compassie
• Compassie leidt niet tot burn-out

Misvattingen over compassie ophelderen (Download)

Ik wil het even hebben over wat Je Tsongkhapa heeft bijgedragen dat specifiek westerlingen en niet-Tibetanen zal helpen in hun praktijk. Dat is de wereld waar ik het meest mee te maken heb, lesgeven in het Westen, en ook in Taiwan en Zuidoost-Azië. Dus hoe de leringen van Je Rinpoche echt kunnen helpen.

Een ding dat ik echt waardeer, is dat hij tijdens Je Rinpoche's leven liet zien dat hij studeerde, en daarna oefende hij ook. In zijn praktijk begon hij met de voorrondes, dus dit stuurt een sterke boodschap naar westerlingen die de voorrondes willen overslaan, de vier edele waarheden willen overslaan en meteen naar tantra, want dat is de hoogste praktijk. Je Rinpoche laat meteen zien dat hij het zo niet deed, en dat we met beide benen op de grond moeten staan ​​en heel praktisch moeten zijn.

Ik waardeer ook zijn niet-sektarische benadering. Hij ging rond en leerde van iedereen. We hebben een soort niet-sektarisme in het Westen, dat wil zeggen dat we praten over niet-sektarisch zijn, maar niet naar die andere centra gaan. Je Rinpoche's leven laat echt zien hoe belangrijk het is om heel open te zijn.

Vooral in termen van mededogen, wat ik wil benadrukken, helpt zijn leringen westerlingen echt om veel dingen over mededogen te begrijpen die gewoonlijk verkeerd worden begrepen. In het Westen is er bijvoorbeeld een idee dat als je medelevend bent, je moet lijden - dat is het model in de christelijke samenleving met Jezus aan het kruis. Als je enig geluk voelt, ben je egoïstisch. Dat is niet de boeddhistische benadering, vooral de eerste bhumi bodhisattva wordt de Blije genoemd. Zij zijn blij. EEN bodhisattva blij moeten zijn. Als u zich ellendig voelt, wat doet u dan in uw praktijk? Dit laat echt zien hoe belangrijk het is om gelukkig te zijn en tegelijkertijd medelevend te zijn. Als we in de Schriften lezen dat bodhisattva's het lijden van anderen kunnen verdragen, betekent dit niet dat ze in persoonlijke nood raken en dat ze zich gewoon ellendig voelen en voelen: "O, ik kan dit lijden niet verdragen, het is verschrikkelijk." Maar ze kunnen het niet verdragen dat anderen lijden, dus richten ze de focus van het lijden niet op zichzelf, van 'ik kan het niet verdragen om te lijden', maar het lijden van anderen is ondraaglijk. Dus nogmaals, dat corrigeert een misverstand dat westerlingen vaak hebben over mededogen.

Er is ook het idee in het Westen dat als je echt medelevend bent, je een doe-het-zelver bent. Ik weet niet hoe je pushover in het Tibetaans vertaalt. Of deurmat - deurmat is gemakkelijker. Als je echt medelevend bent, dan maakt iedereen misbruik van je, ze lopen over je heen. Je kunt niet voor jezelf opkomen omdat je zo meelevend bent. Nogmaals, dat is niet wat Je Rinpoche leert of wat hij door zijn leven laat zien, dat is eigenlijk een... bodhisattva vereist een ongelooflijk zelfvertrouwen. Zijne Heiligheid heeft het daar altijd over, en het vereist ongelooflijke kracht. Zozeer zelfs dat als je meelevend bent, je het risico moet lopen dat andere mensen boos op je worden omdat je probeert te doen wat goed voor hen is, maar ze vinden het niet leuk. Je moet die bereidheid hebben om je reputatie op het spel te zetten, enzovoort, om te doen waarvan je in je hart weet dat het goed is voor andere mensen.

Een ander idee in het Westen over compassievol zijn, is dat het altijd voor iedereen of andere mensen moet zijn, niets voor jezelf. In het boeddhisme hebben we het over de bodhisattva pad waar je het doel van jezelf en het doel van anderen probeert te bereiken. Dit is een heel nieuw idee in het Westen, dat je mag als een bodhisattva om iets goeds voor jezelf te doen in plaats van altijd opofferingen te doen.

Er is ook een idee in het Westen dat compassie heel gemakkelijk is en dat het een soort babypraktijk is. Je weet wel, verzaking, dat is voor baby's. Compassie is voor baby's. Wijsheid, dat hebben we onder de knie. Wij willen tantra! Nogmaals, door dat medeleven te tonen - dit kwam een ​​van de andere dagen ter sprake - vereist het consequent en herhaald meditatie opnieuw, en opnieuw, en opnieuw om onze geest echt te transformeren. Het is belangrijk om te weten dat de drie hoofdaspecten van het pad zijn geen babypraktijken. Het zijn geen dingen die je gewoon doet, uit de weg gaan, en omdat we verfijnde mensen zijn, gaan we verder met tantra. Je kent de drie hoofdaspecten van het pad zijn zo rijk en niet zo gemakkelijk als we echt naar onze geest kijken en proberen van gedachten te veranderen. Best moeilijk eigenlijk. Vooral mededogen - Zijne Heiligheid zegt dat het gemakkelijk is om mededogen te begrijpen en... bodhicitta, maar om ze daadwerkelijk te genereren, erg moeilijk.

Er zijn veel andere manieren waarop de leringen van Je Rinpoche echt helpen om te verduidelijken wat mededogen is en bodhicitta. Met name in dgongs pa rab gsal (Verlichting van de gedachte: uitgebreide uitleg van Chandrakirti's supplement bij Nagarjuna's "Verhandeling over het midden") waar hij spreekt over de drie soorten mededogen, en vooral de laatste twee soorten mededogen, waar we bewuste wezens zien die gekwalificeerd worden door vergankelijkheid en bewuste wezens die gekwalificeerd worden door leegte. Een idee hebben van bewuste wezens die op een van beide manieren gekwalificeerd zijn, is een compleet nieuw idee in het Westen. We denken meestal aan mededogen als wanneer mensen het soort "au" lijden ervaren, maar we denken niet aan mededogen voor mensen die van nature vergankelijk of leeg van aard zijn, maar die denken dat ze permanent zijn en ze zijn echt bestaand.

Nu ga ik het hebben over iets anders dat te maken heeft met compassie, en dat is ethisch gedrag, en het belang van ethisch gedrag als we compassie willen opwekken. Ik vond het jammer dat er hier niet een heel panel was over ethisch gedrag of over vinaya omdat ik denk dat dat een van Je Rinpoche's belangrijkste bijdragen aan het boeddhisme in Tibet is, en het is echt iets dat in onze tijd opnieuw moet worden verjongd en verfijnd. Ik zei nogmaals dat ik veel lezingen geef in Oost-Azië en in Amerika, en ik moet zeggen dat het Tibetaans boeddhisme in Oost-Azië en Zuidoost-Azië helaas niet de beste reputatie heeft. Het is bekend als tantra en het imago van mensen is dat de beoefenaars van tantra, ze drinken en ze hebben seks. Veel lama ga daarheen en ze geven veel inwijdingen, ze geven niet altijd les, maar bellen rinkelen, drummen, enzovoort. Mensen beginnen te denken dat het Tibetaans boeddhisme niet echt een vorm van boeddhisme is, dat mensen de dharma niet goed kennen.

Ook als ik moet zeggen, soms leidt het gedrag van sommige kloosterlingen die daarheen gaan, vooral de monniken, ertoe dat veel mensen het Tibetaans boeddhisme belasteren en zelfs Zijne Heiligheid belasteren omdat de monniken hun voorschrift om seksueel contact te vermijden. Ik haat het om daarover te moeten praten, maar het is belangrijk en het moet echt worden gecorrigeerd. We zijn allemaal verantwoordelijk voor het hooghouden van Je Rinpoche's nalatenschap, of we nu gewijd zijn of leken, of we nu geleerden of beoefenaars zijn. We moeten allemaal zijn nalatenschap hooghouden en doorgeven aan toekomstige generaties, en dat ethisch gedrag is zo belangrijk, vooral van de kant van kloosterlingen.

Het seksuele gedrag is een punt dat moeilijk is, het andere is geld. Mensen gaan daarheen en vragen om donaties, zogenaamd voor hun kloosters, maar eigenlijk voor hun eigen zak. Of mensen vragen om te behagen – monniken die mensen vragen om alsjeblieft hun families te onderhouden en dan om steeds meer geld vragen. Het geeft mensen echt een slechte indruk van het Tibetaans boeddhisme. Je zou kunnen zeggen, nou ja, het zijn de andere Tibetaans boeddhistische tradities die dit doen. Wij zijn de volgers van Je Rinpoche, dat doen we niet. Niet waar.

Ik denk dat als we echt van Je Rinpoche houden - en ik weet het voor mezelf, hij echt mijn leven heeft gered. Ik ben geboren in een barbaars land, dat de afgelopen drie jaar barbaarser is geworden. Ik was op zoek naar betekenis en de lessen van Je Rinpoche waren als, oké, dit is het doel van mijn leven, dit is wat zinvol is. Deze leringen hebben zoveel potentieel om de wereld echt te helpen en individuen te helpen, samenlevingen te helpen, maar om dat te doen, moeten we het voorbeeld geven van niet alleen medeleven, maar ook van ethisch gedrag en mensen eerlijk behandelen, mensen correct behandelen. Dit, hoewel onaangenaam om naar voren te brengen, excuseer me Heer Buddha, Ik wel omdat we allemaal, inclusief ikzelf, dit in gedachten moeten houden.

Een ander misverstand over compassie is dat compassie leidt tot burn-out. Dat als je echt medelevend bent, je jezelf gewoon uitput en niet kunt functioneren. Dat is niet waar. Ik had het in een van mijn boeken over burn-out van compassie, en Roshi Joan [Halifax] schreef me en zei, eigenlijk, als je uit compassie opbrandt, was je compassie geen echte compassie. Dat er een ander element in zat, want als we echt mededogen hebben, geeft het je consistente energie. Je kunt fysiek moe worden, en natuurlijk moeten we rusten, zoals Shantideva ons zegt, maar in termen van onze geest, als er echte zorg voor anderen is, dan raakt de geest niet opgebrand. Ik heb op die manier nog een lange weg te gaan, ik weet niet hoe het met jou zit.

Een ander misverstand over mededogen is dat mensen het echt zouden moeten waarderen. Als ik medelevend ben, zouden ze me moeten bedanken. Ik bedoel, het is alleen maar beleefd. Ze zouden me, voor hun eigen voordeel, moeten bedanken als ik medelevend met hen ben.

Ik probeerde hem [de moderator] voor wat extra tijd om te kopen. Oké, ik ga nu afsluiten.

Deze lezing is herzien voor druk in de RDTS (Een nieuwe kijk op de Tibetaanse nederzetting van Doguling) Tijdschrift. Het gepubliceerde artikel is hier weergegeven: Bodhicitta leren, leven en onderwijzen.