Bodhicitta leren, leven en onderwijzen

Als boeddhistische non die lesgeeft in het Westen en het Oosten (Taiwan, Zuidoost-Azië en Indonesië), deel ik vaak de Boeddhadharma met publiek uit verschillende lagen van de bevolking die niet opgroeiden als Tibetaanse boeddhisten, maar als tieners of volwassenen kwamen. Vanwege hun sociale, culturele en educatieve achtergrond dragen ze bepaalde vooroordelen met zich mee over de betekenis van mededogen en altruïsme die obstakels kunnen worden in hun Dharma-beoefening. Hier zou ik willen delen hoe Je Rinpoche, door het voorbeeld van zijn leven en leringen, westerlingen en niet-Tibetanen kan helpen om oprecht medeleven te cultiveren voor het welzijn van anderen en zichzelf.

Een van de belangrijkste dingen in het leven van Je Rinpoche die ik waardeer, is dat hij door middel van een persoonlijk voorbeeld het belang van zowel studie als beoefening liet zien en de noodzaak om een ​​stevig fundament van het boeddhistische wereldbeeld te bouwen en zich bezig te houden met het boeddhistische wereldbeeld. voorbereidende praktijken. Dit zendt een sterke boodschap uit naar die mensen die de inleiding en de fundamentele leringen over de vier waarheden willen overslaan en direct naar tantra want dat is de hoogste praktijk. Je Rinpoche leert ons door het voorbeeld dat we met beide benen op de grond moeten staan ​​bij het beoefenen van de Dharma. Hij leerde en mediteerde over de fundamentele leringen en hield zich vervolgens bezig met de verschillende gondroof voorbereidende praktijken naar tantra. Ik bewonder ook zijn niet-sektarische houding om te leren van een grote verscheidenheid aan geleerden en beoefenaars, wat heel anders is dan wat we soms zien in het boeddhisme in het Westen, waar mensen de niet-sektarische benadering prijzen, maar niet naar dharmacentra gaan in een andere traditie. Het leven van Je Rinpoche toont ons het belang van het cultiveren van een breed perspectief en een open geest.

Maar zijn ruimdenkendheid is verre van te geloven zonder onderzoek. Hij benadrukte de waarde van redeneren om niet alleen wijsheid te vergaren, maar ook om geloof in het geloof op te bouwen Drie juwelen en aan de methodekant van het pad. De samenleving in het algemeen beschouwt mededogen bijvoorbeeld vaak als sentimenteel en emotioneel tot een fout, terwijl dat niet het geval is. Hier wil ik enkele misvattingen noemen die mensen die niet zijn opgegroeid als Tibetaanse boeddhisten vaak hebben over mededogen, en hoe Je Rinpoche's benadering deze tegengaat:

1. Misvatting: Om echt medelevend te zijn, moet je lijden.
   
   Boeddhistische reactie: Dat is het model in de christelijke samenleving met Jezus die aan het kruis lijdt. Als je enig geluk voelt, ben je egoïstisch. Dat is niet de boeddhistische benadering; in feite worden bodhisattva's op de eerste grond de Blijen genoemd. Bodhisattva's zijn blij! We kunnen tegelijkertijd gelukkig en medelevend zijn. Als de geschriften zeggen dat bodhisattva's het lijden van anderen niet kunnen verdragen, betekent dit dat hun wens om het lijden van anderen te verlichten zo sterk is dat ze niet zullen aarzelen om hen te helpen. Maar bodhisattva's vervallen niet in persoonlijk leed door getuige te zijn van de ellende van anderen, omdat dit hun vermogen zou belemmeren om de hand te reiken en van nut te zijn. Persoonlijk leed zorgt ervoor dat we vast komen te zitten in onze eigen gevoelens, terwijl compassie zich richt op anderen en geeft om hun ervaring.
   
   
2. Misvatting: Compassie moet voor iedereen zijn, nooit voor jezelf. Voor onszelf zorgen is egoïstisch.
   
   Boeddhistische reactie: In het boeddhisme, het beoefenen van de bodhisattva pad omvat het bereiken van de doelen van jezelf en van anderen. Het is geen of-of-situatie; het is en-en. De waarheid bereiken lichaam (dharmakaya) is het vervullen van je eigen doel door je geest te zuiveren en alle uitstekende eigenschappen te ontwikkelen. Het formulier bereiken lichaam (rupakaya) van een Boeddha vervult het doel van anderen door zich in een groot aantal moeilijke vormen te manifesteren om anderen te helpen. Door compassie te hebben voor je eigen lijden saṃsāra, je bent gemotiveerd om jezelf te verbeteren, zodat je anderen het beste kunt helpen. Je moet op een gezonde manier voor jezelf zorgen om de Dharma te beoefenen en dienstbaar te zijn aan levende wezens. Dat is geen egoïsme.
   
   
3. Misvatting: Mensen zouden ons medeleven moeten waarderen.
   
   Boeddhistische reactie: Het zoeken naar lof of dankbaarheid voor de hulp die we hebben gegeven, haalt de vreugde uit het helpen. We maskeren deze egocentrische wens door te zeggen dat het alleen beleefdheid van anderen is als ze ons in ruil daarvoor hun dankbaarheid tonen. Zijne Heiligheid de Dalai Lama zegt dat hij de belangrijkste begunstigde is van zijn medeleven met anderen. Waarom? Omdat handelen met mededogen zijn eigen geest gelukkig maakt; hij voelt zich tevreden en weet dat zijn leven zin heeft. Bovendien verbetert vriendelijkheid jegens anderen onze relatie met hen. Aangezien we anderen niet kunnen laten profiteren van onze hulp, is het dwaas om op hun waardering te rekenen.
   
   
4. Misvatting: Als je meelevend bent, ben je een doe-het-zelver of een deurmat.
   
   Boeddhistische reactie: Onze wereldse houding gelooft dat als je meelevend bent, iedereen misbruik van je zal maken. Ze zullen over je heen lopen, en je kunt niet voor jezelf opkomen omdat je zo aardig bent. Dat is niet wat Je Rinpoche leert of wat hij door zijn leven laat zien. Een Zijn bodhisattva vereist ongelooflijk zelfvertrouwen en vereist ongelooflijke innerlijke kracht. Als je medelevend bent, moet je misschien het risico lopen dat andere mensen boos op je worden als je probeert te doen wat goed voor ze is, maar ze vinden het niet leuk. Je moet bereid zijn je reputatie op het spel te zetten om te doen waarvan je in je hart weet dat het goed is voor anderen op de lange termijn.
   
   
5. Misvatting: Compassie is een gemakkelijke oefening.
   
   Boeddhistische reactie: Sommige mensen denken, "verzaking en compassie zijn oefeningen voor beginners. Wijsheid - dat hebben we onder de knie. Wij willen Tantra, Mahamudra, en Dzogchen.” Je Rinpoche heeft ons laten zien dat we consequent en herhaald moeten zijn meditatie om onze geest echt te transformeren. De drie hoofdaspecten van het pad-verzaking, bodhicitta, en wijsheid - zijn geen gemakkelijke praktijken. Het zijn geen dingen die we snel doen, dus we kunnen doorgaan Tantra omdat we geavanceerde beoefenaars zijn. De drie hoofdaspecten van het pad zijn erg rijk en niet zo gemakkelijk als we ze echt proberen te oefenen en onze geest te transformeren. Zijne Heiligheid zegt dat het gemakkelijk is om leringen over compassie en mededogen te begrijpen bodhicitta maar het genereren van deze gemoedstoestanden is erg moeilijk.
   
   
6. Misvatting: Compassie leidt tot burn-out.
   
   Boeddhistische reactie: Sommige mensen zijn bang dat als ze medelevend zijn, ze uitgeput raken en niet meer kunnen functioneren. Dat is niet waar. Als we 'opbranden door mededogen', was ons mededogen geen echt mededogen. Er was waarschijnlijk een andere motivatie bij betrokken, omdat oprecht mededogen ons consistente mentale en emotionele energie geeft. We kunnen lichamelijk moe worden en we moeten rusten, en dat is prima. Shantideva raadt ons aan om te rusten wanneer dat nodig is, zodat we later met vreugde ons mededogende werk kunnen hervatten.

Er zijn veel andere manieren waarop de leringen van Je Rinpoche helpen om te verduidelijken wat mededogen is, vooral in zijn werk Illumination of the Thought (dgongs pa rab gsal). Daar beschrijft hij drie soorten compassie: compassie die het lijden van voelende wezens in het cyclische bestaan ​​observeert, compassie die levende wezens observeert die worden gekwalificeerd door vergankelijkheid, en compassie die levende wezens observeert die worden gekwalificeerd door leegte. Denken aan levende wezens die gekwalificeerd zijn door vergankelijkheid of leegte is een volledig nieuw idee in het Westen. We denken meestal aan mededogen voor wezens met gevoel met fysieke en emotionele pijn, maar we denken niet aan mededogen voor mensen die van nature vergankelijk of leeg zijn.

Een ander belangrijk onderwerp met betrekking tot het cultiveren van compassie is ethisch gedrag. Een van de belangrijkste bijdragen van Je Rinpoche aan het boeddhisme in Tibet was het nieuw leven inblazen van het boeddhisme vinayaof kloosterlijk discipline. Ook in onze tijd moet het belang van ethisch handelen worden benadrukt; helaas zijn er de afgelopen jaren veel schandalen geweest vanwege het ongepaste gedrag van sommige kloosterlingen. Ik word vaak uitgenodigd om les te geven in Oost-Azië en Zuidoost-Azië, en helaas heeft het Tibetaans boeddhisme bij veel mensen geen goede reputatie. Het wordt in de eerste plaats geassocieerd met Tantra en het beeld van mensen van tantrische beoefenaars is dat ze drinken en seks hebben. Veel lama naar deze regio reizen en initiaties geven. Ze luiden klokken, spelen trommels, enzovoort, maar ze onderwijzen niet altijd de Dharma. Als gevolg hiervan denken sommige boeddhisten daar dat het Tibetaans boeddhisme niet echt boeddhisme is, maar dichter bij magie en waarzeggerij staat. Dit maakt me verdrietig omdat onze traditie zo rijk is.

Het gedrag van sommige kloosterlingen die in deze gebieden lesgeven, heeft er ook toe geleid dat veel mensen het Tibetaans boeddhisme in het algemeen belasteren, evenals Zijne Heiligheid en Dalai Lama. Dit gebeurt omdat sommige monniken hun niet houden voorschrift seksueel gedrag te vermijden. Dit is misschien moeilijk te erkennen, maar ik breng dit naar voren omdat het een belangrijke kwestie is die moet worden aangepakt en gecorrigeerd. Wij zijn allemaal verantwoordelijk voor het hooghouden van Je Rinpoche's nalatenschap, of we nu gewijd zijn of leken, geleerden of beoefenaars. Om deze erfenis door te geven aan toekomstige generaties, is ethisch gedrag cruciaal, vooral van de kant van kloosterlingen.

Een ander moeilijk onderwerp zijn kloosterlingen die naar deze regio's gaan om donaties te zoeken, zogenaamd voor hun kloosters, maar eigenlijk voor hun eigen portemonnee of voor hun families. Ook hierdoor krijgen mensen een slecht beeld van het Tibetaans boeddhisme.

Als we Je Rinpoche waarderen, zullen we ons best doen om zijn leringen over mededogen en ethisch gedrag in praktijk te brengen. Ik weet dat Je Tsongkhapa mijn leven heeft gered. Ik ben geboren en opgegroeid in Amerika in een tijd dat de Dharma niet wijdverbreid was. Als jong persoon was ik op zoek naar zingeving en toen ik de leringen van Je Rinpoche tegenkwam, gaf dat doel en betekenis aan mijn leven. Zijn leringen hebben zoveel potentieel om individuen, samenlevingen en de wereld te helpen, maar om dat te laten gebeuren, moeten we dit door ons eigen voorbeeld laten zien. In dat opzicht zou ik de inspanningen van het Reimagining Doguling Tibetan Settlement-project willen prijzen, dat zijn goede werk voortzet om de rijke erfenis van het Tibetaans boeddhisme en de cultuur te behouden en te verspreiden. Uw activiteiten, van het werken aan het verbeteren van de infrastructuur van de nederzetting voor de lokale bevolking en bezoekers, tot het ondersteunen van de gezondheidszorg en voeding voor kloosterlingen (vooral de nonnen), tot het ondersteunen van de kloosters en nonnenkloosters waar deze leringen worden onderwezen en bewaard, zijn opmerkelijk. Mogen al onze inspanningen ervoor zorgen dat de leringen van Je Rinpoche en de kostbare Dharma blijven bloeien in de wereld.

Voor de audioversie en het transcript van deze talk, zie “Misvattingen over mededogen ophelderen"