De behoefte aan kloosters in het Westen

Historisch gezien zijn kloosters de opslagplaats van de Dharma geweest, zowel in termen van mensen als in termen van Dharma-geschriften en standbeelden, en als een ruimte waar mensen konden komen oefenen.

Dus de rol van de kloosters en kloosters is om de Dharma te belichamen, te bestuderen, in praktijk te brengen, te onderwijzen, ervoor te zorgen dat de Dharma in toekomstige generaties kan bestaan. Ik denk dat dat iets heel belangrijks is, dat één individu alleen niet kan.

Als ik bijvoorbeeld een lekenleraar was, als mensen moeilijkheden hadden en hulp nodig hadden, of als ze van streek waren of speciaal onderwijs nodig hadden, als ze bij mij thuis aanbelden en zeiden: "Kun je me helpen?" Misschien zou ik een baby vasthouden en zou er een huilende peuter zijn en zou mijn man in de buurt zijn, en zou ik moeten zeggen: "Sorry!"

Terwijl er in een klooster een fysieke plek is waar mensen in de wereld weten dat ze terecht kunnen als ze advies nodig hebben, als ze onderricht nodig hebben, als ze op retraite willen, als ze die inspiratie nodig hebben.

En door die fysieke plek te hebben, profiteren zelfs mensen die hier niet komen. We krijgen zoveel e-mails van mensen die hier nog nooit zijn geweest, die zeggen: “Bedankt voor je bestaan. Het is heel inspirerend voor mij om te weten dat er mensen zijn die bewust liefde en mededogen en wijsheid cultiveren in de huidige samenleving.”

Mensen zijn zo dankbaar om te weten dat er een groep mensen op een plek is die dat doet. Dat geeft hen hoop en inspiratie voor de wereld.

Ik denk ook dat kloosters op veel manieren fungeren als het geweten van de samenleving. Omdat hier een groep mensen is. We leven een eenvoudige levensstijl. We doen geen zaken, verkopen dingen, kopen dingen. Onze economie is een economie van vrijgevigheid. We geven vrijelijk, mensen doneren aan ons, zij geven vrijelijk.

Dus het vraagt ​​​​de samenleving, is dit hele gedoe om geld te verdienen echt zinvol? Hier zijn deze kloosterlingen die elke dag dezelfde kleren dragen, en ze hebben geen seks, en ze kijken niet de hele tijd naar Netflix, hoe kunnen ze gelukkig zijn?! En toch kijken we naar ze, en het zijn gelukkige mensen.

Dus het zet de algemene samenleving aan het denken wat echt geluk is, en wat echt de oorzaak van geluk is? Geluk proberen te vinden door op de bedrijfsladder te klimmen, door meer bezittingen te krijgen, door hierheen te gaan en dit en dat te doen en het ene exotische ding na het andere te hebben, en een triljoen vriendjes of vriendinnetjes, maar hier zijn mensen die dat niet hebben en zij zijn blij. Hoe is dat?

Dus het zet ons aan het twijfelen. Alleen al door het bestaan ​​van kloosterlingen in een klooster stelt het die vraag over de behoefte aan materiële goederen, de behoefte aan alles wat het moderne leven is geworden.

Ook kloosters, in ieder geval veel, ik kan niet voor allemaal spreken, probeer plaatsen te zijn die vriendelijk zijn voor het milieu.

Mensen komen hier en ze zeggen: "Ik dacht dat ik veel recycleerde, maar als ik kijk naar wat jullie mensen doen, gooien jullie bijna niets weg!" En ze komen er echt uit met het gevoel, wauw, er is meer dat ik kan doen op het gebied van recycling en hergebruik.

We proberen niet zo veel te rijden. In plaats van gewoon, oké, ik wil dit in de winkel, ga naar buiten en rijd, of ik heb zin om hier of daar heen te gaan, ga naar buiten en rijd, we proberen veel boodschappen bij elkaar te doen, en dan gaan mensen uit als het nodig is .

Dus het stelt dat ook voor de samenleving, over hoe we vriendelijker kunnen zijn voor het milieu, wat kunnen we echt doen in onze levensstijl?