Monnik of non worden?

Motivatie is het belangrijkste.

Hier moet ik een kanttekening plaatsen, dat mensen soms aan kloosterlingen denken en zeggen: "Oh, je ontsnapt gewoon aan de realiteit, je ontsnapt aan de onrust van het gewone leven door in een klooster te gaan wonen."

En mijn antwoord daarop is, als alles wat je moest doen om je onwetendheid te stoppen, boosheid en gehechtheid en alle onrust die ze in je leven veroorzaken, als je alleen maar van kleding zou hoeven veranderen en je haar zou veranderen, dan zou iedereen het doen!

Ik bedoel wat een eenvoudige manier om aan al je problemen te ontsnappen en je problemen te stoppen: verander je kleren en scheer je hoofd!

Maar helaas gaan al onze kwellingen met ons mee het klooster in. Het enige goede dat de immigratiedienst zou kunnen doen, is onze ellende buiten de deur houden! Maar dat doen ze helaas niet. Dus het gaat allemaal met ons mee het klooster in.

En in het lekenleven, als je problemen hebt op je werk, ga je naar huis, naar je familie. Ze begrijpen je, ze houden van je, daar krijg je steun. Of af en toe, als er familieproblemen zijn, kun je aan het werk, je collega's begrijpen je enzovoort.

In een klooster leef, eet, deel je kamers met, bid je, mediteren, studeren, afwassen, alles met dezelfde mensen. En er is geen manier om aan hen te ontsnappen! En het is niet dat we aan andere mensen moeten ontsnappen, want zij zijn niet de bron van onze ellende. Het zijn onze aandoeningen die ontstaan ​​in relatie tot andere mensen.

Maar er is geen manier om in een klooster naar je familie te gaan die van je houdt, waar je versterking en liefde en aanmoediging en een dikke knuffel krijgt. Dat kan niet in een klooster. Je moet daar blijven en al je fouten zijn recht voor je neus. En je moet met ze samenwerken!

Dus als mensen denken aan kloosterlijk leven als ontsnapping, lach ik, want dat is het helemaal niet.

Dat gezegd hebbende, wat is de motivatie om een kloosterlijk? Het is duidelijk niet om te ontsnappen! Als je wilt ontsnappen, kun je beter als leek blijven en een fijne omgeving om jezelf heen creëren.

Dus onze motivatie moet op zijn minst de . zijn vastberadenheid om vrij te zijn van samsara. In ieder geval enig gevoel dat dit cyclische bestaan ​​van constant wedergeboorte de een na de ander, dat dit onbevredigend is en we weten dat er een hogere staat van geluk is en dat we dat willen bereiken. Het is misschien niet een volledig ontwikkeld, 100 procent perfect aspiratie voor bevrijding, maar tenminste dat.

Ook als we onze motivatie zelfs verder kunnen brengen en denken dat we volledig ontwaakte Boeddha's willen worden, zodat we echt het meest effectief kunnen werken voor het welzijn van bewuste wezens, dat heet bodhicitta. Als we die motivatie kunnen genereren, is dat het beste.

Dus dat moet onze drijfveer zijn.