de fixer

Ik ben altijd een fixer geweest. Als er een probleem was, zou ik het oplossen. Als arts (nu gepensioneerd) kwamen patiënten met gezondheidsproblemen naar mij toe en verwachtten dat ik ze oploste. Meestal, maar niet altijd, zou ik dat kunnen doen. Dus toen ik de Dharma ontmoette en het Mahayana-boeddhisme begon te beoefenen, had ik al een heel sterk aspiratie om niet alleen voor mezelf maar ook voor de rest van de wereld van nut te zijn. Ik was voorgeprogrammeerd om wakker te worden ten behoeve van alle levende wezens. Het heeft even geduurd voordat ik me realiseerde dat ik nauwelijks aan mijn eigen kwellingen en negatieve dingen kan werken karma in dit leven, laat staan ​​dat van alle anderen. Zelfs de Buddha met zijn bekwame middelen, alwetendheid en helderziendheid waren niet in staat het lijden van levende wezens te elimineren. Hij kon de weg wijzen naar geluk en bevrijding van lijden, maar hij kon ons niet schoppend en schreeuwend uit samsara sleuren. Wij als individuen hebben een persoonlijke verantwoordelijkheid.

Zonder bekwame middelen, kunnen pogingen om problemen op te lossen onbedoelde gevolgen hebben. Enkele jaren geleden werkte mijn vrouw, Juliet, voor een werkgever met heel andere sociaal-politieke en religieuze achtergronden . dan zij deed. Hij aarzelde niet om deze mee te nemen . naar de werkvloer. Als werknemer voelde Juliet zich terughoudend om haar mening te uiten. Dit heeft tot veel geleid boosheid en frustratie van haar kant die meestal 's avonds aan de eettafel naar buiten kwam. Ik zou geduldig luisteren en suggesties doen. Ik merkte dat ik in haar deelde boosheid en frustratie. Achteraf gezien zouden enkele van mijn suggesties over wat ze moest zeggen en doen haar waarschijnlijk hebben ontslagen. Ik deed en kon haar probleem niet oplossen. De oplossing kwam uiteindelijk via de Dharma. Julia las het boek Werken met woede en woonde een retraite bij in de abdij over dit onderwerp. Ze ontdekte dat ze haar externe werkomgeving niet kon repareren. In plaats daarvan moest ze van gedachten veranderen door het verhaal dat ze zichzelf vertelde te veranderen. Ze begon veel positieve dingen op het werk te vinden en kon de negatieven over het hoofd zien.

Er is heel weinig dat we daadwerkelijk kunnen controleren in onze externe wereld. We hebben echter volledige controle over onze interne wereld als we ervoor kiezen om die controle te ontwikkelen en uit te oefenen. Ik realiseer me maar langzaam dat het boeddhisme in de eerste plaats gaat over het transformeren en onderwerpen van de geest. Natuurlijk is er het sociaal geëngageerde boeddhisme en we zijn geroepen om mee te doen wanneer we kunnen om onrecht en wereldproblemen te corrigeren. Maar we kunnen dat niet effectief doen als onze geest totaal uit de hand loopt met misleide gedachten en emoties. Samsara is geen plaats maar een gemoedstoestand. En nirvana is ook geen plaats maar een gemoedstoestand. Zelfs de zes perfecties en de achtvoudig pad, waarbij deugdzame acties van betrokken zijn lichaam en spraak, moeten beginnen met een positieve gemoedstoestand. Men kan geld doneren aan een goed doel. Maar als deze daad van vrijgevigheid niet wordt voorafgegaan door een geest van vrijgevigheid, zal het in plaats daarvan waarschijnlijk voortkomen uit een egocentrische motivatie.

Dus ik heb nul procent kans om de wereld te 'repareren' in dit of een toekomstig leven. Ik heb echter een kans van 100 procent om mijn eigen kwellingen en negatieve te elimineren karma op een dag. En daarmee kan ik de goede eigenschappen van een Buddha en geleidelijk aan het vermogen verwerven om anderen naar waar geluk en vrijheid van lijden te leiden. Kortom, meneer Fix-It moet eerst aan zichzelf werken.