De vastberadenheid om vrij te zijn

De vastberadenheid begrijpen om vrij te zijn van samsara

• Betekenis van Tibetaans ng jong en Engels "verzaking"
• Samsarisch gehechtheid en verzaking
• Analogie van twee tijgers en een aardbei
• Afzien van lijden en de oorzaken ervan
• Ethisch gedrag en afzien van schade
• Concentratie ontwikkelen, de geest in bedwang houden
• Wijsheid die onwetendheid en lijden vernietigt

Open hart, heldere geest 08: The vastberadenheid om vrij te zijn (Download)

Vragen en antwoorden

• De effecten van negatieve acties
• Ethisch gedrag en concentratie
• Opvattingen over het zelf
• De zaden van karma

Open hart, heldere geest 08: Q&A (Download)

Het onderwerp waar we deze week mee bezig zijn is de vastberadenheid om vrij te zijn. Het is een van de drie hoofdaspecten van het pad, dus het is een heel belangrijk onderwerp. Het is belangrijk om goed te begrijpen wat het betekent, omdat er veel misverstanden over bestaan.

verzaking

De Tibetaanse term is ngé jung. Het wordt vaak vertaald als verzaking, Maar ngé betekent definitief, en jung betekent ontstaan. Je wilt 'zeker opstaan', 'zeker opkomen', waaruit? Van lijden en verwarring. Als we het hebben over verzaking, waar we afstand van willen doen is lijden en verwarring. Echter, het woord verzaking is een beetje lastig in het Engels, want als we horen "verzaking” we denken dat we afstand doen van geluk, nietwaar? Oh, die persoon is zo afstandelijk, wat betekent dat ze geen van de dingen doen die andere mensen doen om gelukkig te zijn. We krijgen het beeld dat een verzaker iemand is die rondloopt zonder schoenen, en vreselijk eten, en samengeklit haar en die zo veel lijden omdat ze al dit geluk hebben opgegeven. Maar wie wil afstand doen van geluk? We zien af ​​van lijden. We zien af ​​van onbevredigend voorwaarden.

De vraag komt, "Ach, dus dan kan ik afstand doen en ik kan naar de bar gaan, en ik kan naar een pub, en ik kan naar de disco gaan, en ik kan naar de film gaan. Want ik doe geen afstand van geluk, en al die dingen maken me gelukkig!” Dan is de vraag om na te gaan: maken ze je echt gelukkig? Dat is de vraag. Maken dat soort dingen je echt gelukkig? Brengen ze je echt rust in je hoofd?

Als we kijken naar veel van de dingen waar we aan gehecht zijn - en we hebben allemaal verschillende dingen - zullen sommigen van jullie misschien denken: "Oh, een bar, dat is een goede plek, daar wil ik heen!" Sommige mensen zeiden misschien: "Oh, een bar, wat een sleur! Ik wil naar de bakker, vergeet de bar, geef me de bakker!” We hebben er allemaal onze eigen versie van, maar wat het ook is waar we ons aan vastklampen voor zelfgenoegzaamheid, brengt dat echt geluk? Of blijkt het toch niet bevredigend te zijn? En daarom iets dat we niet erg zouden vinden om los te laten als er een staat van groter geluk is, van grotere voldoening - begrijp je wat ik zeg? Omdat we als wezens die ronddwalen in een cyclisch bestaan, erg gehecht zijn aan de onmiddellijke geneugten die we krijgen door contact met zinsobjecten, zijn we daar een beetje verslaafd aan. We hebben allemaal onze eigen zinsobjecten waar we van genieten, en wat de ene persoon leuk vindt, de andere persoon niet, maar wat het ook is, we zijn een beetje verslaafd aan ons eigen merk ervan.

We zijn eigenlijk heel bekrompen, zo klein en smal omdat we denken dat alleen die dingen geluk brengen, of het nu de bar of de bakker is of het bureau (zakenkantoor) als je een workaholic bent. We denken: "Dat zal geluk brengen." Dat is niet onze eigen ervaring, eigenlijk! Want we hebben allemaal die dingen gehad en ze zijn een tijdje leuk, maar daarna laten ze ons een beetje plat achter, omdat we terug zijn op dezelfde plek waar we eerder waren. Wat we er ook uit hebben gehaald, of we nu een alcoholist, een 'bakkerij' of een workaholic zijn, we zijn terug waar we begonnen nadat we hebben gedaan wat het ook was.

Waar we afstand van doen is niet het plezier. We doen afstand van deze onbevrediging in ons leven, dit onvermogen om een ​​vredige geest te vinden, of enige vorm van voldoening in ons leven te hebben. Dit gevoel alsof we altijd hier, daar, hier en daar heen moeten, in een gevaarlijk streven naar plezier. Wat we vaak strijden voor geluk noemden. Als we het hebben over verzaking, dat is het teken van het opgeven van een laagwaardig geluk. Wanneer we die term vertalen als "definitieve opkomst" of "vastberadenheid om vrij te zijn', dan kijken we naar de positieve kant van 'Ik wil uit de doos komen waarin ik me bevind' en 'Ik wil absoluut gelukkig worden. Ik ben vastbesloten om vrij te zijn van mijn lijden en bevrijding te bereiken.” Dat is gebaseerd op de wetenschap dat er naast zintuiglijk geluk ook andere vormen van geluk bestaan.

Er is het geluk dat voortkomt uit meditatieve concentratie. Er is het geluk dat voortkomt uit het toepassen van de Dharma in ons dagelijks leven en het loslaten van een heleboel dingen die onze geest zo beperkt en strak houden. En dan is er natuurlijk het ultieme geluk om de geest volledig te kunnen zuiveren en volledige verlichting te bereiken, en echt in staat te zijn om alle wezens ten goede te komen.

We hebben niet veel ervaring met de hogere niveaus van geluk. In het begin lijkt het een beetje eng. We kijken meer naar de verzaking kant en zeg: 'Dat is eng. Ik wil deze dingen niet opgeven, omdat ik niet weet of ik iets beters zal krijgen.” Maar dan is een deel ervan het besef dat je het plezier en geluk dat je had niet opgeeft, je geeft het lijden op dat het met zich meebracht, en je geeft de gehechtheid naar het object dat het lijden veroorzaakte. Het is niet het object dat ons lijden bezorgt, het is onze gehechtheid wanneer de geest is gebonden aan het object dat zoveel pijn veroorzaakt. We geven dat op en streven naar een staat die daarvan vrij is, en die vrijheid op zich is iets zaligs en rustig, en zeer bevredigend.

Dat is een beetje praten over het woord en wat we proberen te doen. Alleen dit hele idee van het opgeven van ellende, en opluchting van onbevredigend wegduwen voorwaarden, in plaats van vast te houden aan onbevredigend voorwaarden, denkend dat ze geluk zijn terwijl ze dat niet zijn.

Ze vertellen het verhaal, een of ander dwaas verhaal, van de man die een tijger achter hem aan had, dus hij sprong van een klif, maar er was een tijger op de bodem van de klif. Hij greep een tak en hangt daar dus aan de tak tussen de twee tijgers. En daar groeit een aardbei en dus zei hij: "O, wat een prachtige aardbei. Nu kan ik genieten.”

Verschillende tradities gebruiken dit verhaal op verschillende manieren. Maar ik kijk er altijd naar als, als je tussen twee tijgers zit, wat voor soort geluk haal je dan uit een aardbei? Ik bedoel, ja, het zou het hele plezier moeten zijn om in het moment te zijn. Ze vertellen vaak het verhaal: ja, wees gewoon in het moment. Wees niet bang voor de tijger die je eerder achtervolgde, en wees niet bang voor de tijger die gaat komen. Maar geniet gewoon van de aardbei en wees in het moment. Sommige mensen vertellen het verhaal zo, maar persoonlijk doet me dat niet veel. Ik denk niet dat ik echt voldoening ga vinden in een aardbei, als ik aan een tak tussen twee tijgers hang. Als je het zo bekijkt, wat wil je dan doen? Je wilt helemaal uit die situatie komen. Wat je echt wilt doen, is leren vliegen. Vergeet de aardbeien, leer vliegen! Want dat zou je helemaal uit de situatie halen.

Vaak worden we in ons leven geconfronteerd met zoveel verwarring en zoveel verwarrende keuzes. “Moet ik dit doen? Moet ik dat doen? Waar krijg ik meer plezier van?” Of: 'Wat gaat me minder pijn geven? Want er is een tijger hier, en die tijger daar, en het is tijd om door dit alles te navigeren.' Maar dat is nog steeds denken binnen de kaders. "Hoe kan ik door mijn leven navigeren, zodat ik zoveel mogelijk plezier kan krijgen en zoveel mogelijk pijn kan vermijden?" Terwijl waar we spiritueel naar streven, is om onszelf te bevrijden van die onbevredigende toestand om helemaal in dat hokje te zitten. Laten we helemaal uit deze puinhoop komen.

Door afstand te doen van het lijden, willen we ook de oorzaken van het lijden loslaten. En hier gaan we een stap achteruit. We beginnen te zien dat sommige van de dingen waar we erg aan gehecht zijn, ons eigenlijk veel problemen opleveren. We beginnen in te zien dat naar de bar gaan leuk is, maar dan kom je dronken thuis en voel je je de volgende dag niet lekker; en naar de bakker gaan is leuk, maar dan kom je al die kilo's aan en voel je je echt ongemakkelijk, en je dokter is niet erg blij met je en je krijgt diabetes; of je wordt een workaholic en uiteindelijk is dat ook niet erg bevredigend, je krijgt het geld en het prestige, maar dan lijdt je gezinsleven, en zoveel andere dingen lijden eronder.

Waar ik op doel is dat deze dingen er aantrekkelijk uitzien, maar als we ze nader bekijken, brengen ze niet eens het onmiddellijke geluk dat we altijd willen. Ze geven ons misschien een instant rush, maar zelfs in dit leven brengen ze veel problemen en moeilijkheden met zich mee. En door ze na te jagen, creëren we negatief karma die onze geest vertroebelt, onze geest verduistert, ons in meer pijnlijke situaties brengt.

Afstand doen van de oorzaken van lijden

Wanneer we de verzaking van het lijden, van het onbevredigende voorwaarden, het is ook afstand doen van de oorzaken, wat veel te maken heeft met de gehechtheid en hunkering en vastklampen dat we al deze dingen moeten doen om mee te beginnen. Als we al deze dingen niet zo geweldig zouden vinden om mee te beginnen, en er naar hunkeren en ons eraan vastklampen, dan zouden we later niet alle problemen hebben.

Begrijp je wat ik zeg? Het is alsof je geen wasmachine hebt, je niet bang hoeft te zijn dat je wasmachine kapot gaat. Het is alsof je geen bijlagen hebt voor bepaalde dingen, dan hoef je je geen zorgen te maken of je dat object wel of niet hebt. Je geest is daar nog evenwichtiger, gelijkmoediger.

We willen de lijdende gevoelens opgeven en we willen de oorzaken van die lijdende gevoelens opgeven. De basisoorzaken zijn de gehechtheid en onwetendheid en boosheid waardoor we betrokken raken bij veel verschillende dingen die vervolgens de karma rijpen zodat we lijdende gevoelens kunnen hebben. Of ervoor zorgen dat we betrokken raken bij de externe objecten en mensen, en dan genereren we verwarring, gehechtheid en  boosheid en we creëren meer negatieve acties die de zaden planten voor meer lijden in de toekomst. We doen niet alleen afstand van de lijdende gevoelens en de ellendige situaties, maar van alle oorzaken die ons in die situaties brengen, in het bijzonder gehechtheid en hunkering, en dan natuurlijk ook haat en wrok en boosheid, en trots, en jaloezie en verwarring: al dat soort dingen.

Ethisch gedrag

Wat er gebeurt, is dat hoe meer we vrij willen zijn van lijden, hoe meer we de oorzaken van lijden willen stoppen. En hier komt ethisch gedrag om de hoek kijken, want als we goed ethisch handelen, zijn we bezig met het afzweren van de oorzaken van ellende. Begrijp je wat ik zeg? Ethisch gedrag gaat dus niet alleen over goed zijn. Het gaat over wat wijsheid hebben en weten: "Oh, dit veroorzaakt ellende. Ik doe afstand van de oorzaak van de ellende.” Ik blijf bij goed ethisch gedrag, want als ik dat doe, dan laat ik de handelingen die ellende veroorzaken achter me, ik creëer meer handelingen die geluk brengen.

Ethisch gedrag is de wens om geen kwaad te doen. Als je zo over ethisch gedrag denkt, is het geen stel regels die iemand ons oplegt, het is de wens om geen schade te berokkenen. Hoe meer we die wens om niet te schaden vergroten, hoe meer we ons distantiëren van de oorzaken van onze eigen ellende. Waar is het niet? Hoe meer we die wens om geen kwaad te doen cultiveren, hoe meer we ons distantiëren van de onwetendheid, boosheid en gehechtheid die de oorzaak zijn van onze eigen ellende. Ethisch handelen is iets dat we voor onszelf doen, voor ons eigen voordeel, en natuurlijk doen we het ook voor het welzijn van anderen. Want als we zien dat anderen gelukkig willen zijn en niet willen lijden, dan willen we geen schadelijke acties ondernemen waardoor ze lijden. Als we ons ethisch gedragen, laten we de oorzaken van onze eigen ellende varen en stoppen we andere mensen ellende te bezorgen. Het werkt in het voordeel van onszelf en anderen.

Het hele ding over hoe ethisch gedrag zo belangrijk is op dit pad is om deze reden: als we de wens om schade te veroorzaken opgeven, geven we ook op om de oorzaak van lijden voor onszelf te creëren. Dat is de eerste stap op het pad - dat opgeven van het veroorzaken van schade.

Nu is het heel interessant voor ons om in onze geest te kijken, omdat we altijd de woorden uitspuwen: 'Ik wil niemand kwaad doen. Ik wil een zachtaardige boeddhistische beoefenaar zijn. Ik wil geen kwaad doen." Nou... kijk, het is heel interessant om een ​​beetje in onze gedachten te kijken, en soms hoe we een beetje tintelen van het ongemakkelijk maken van je-weet-wel-wie, en we herinneren ons niet dat we iets met hen hebben gedaan, nietwaar? ? Iemand heeft je iets aangedaan en je krijgt gewoon de juiste Aghr! en dan zie je er achteraf zo onschuldig uit.

Of het is gewoon dat je weet dat we soms dit soort rebellie in ons hebben, dit soort "Mmmm." Ken je die? "… dwing me!" Of we hebben allemaal verschillende kleine manieren, op de een of andere manier het gevoel alsof we andere mensen aftroeven. We schaden ze niet per se fysiek. Sommige mensen willen de doodstraf en bommen laten vallen, maar soms vinden we het niet erg om hun gevoelens een beetje te kwetsen. We vinden het niet erg om ze te beledigen, we vinden het niet erg om ze zich ongemakkelijk te laten voelen. Onze geest krijgt hier echt een soort buzz van, het is als "Oh ... ik ben krachtiger. Ik kan iemand kwaad doen... Mmmhm.' Maar dan laten we dat niet zien, want we zouden geen goed mens zijn als we ons zo zouden gedragen.

Het is best interessant voor ons om te kijken naar deze wens om schade op te geven, het is eigenlijk niet zo gemakkelijk, ja, niet zo gemakkelijk. Het vereist een beetje naar onszelf kijken. Waarom denk ik dat het mij goed zal doen om iemand anders kwaad te doen? Waarom heb ik het gevoel dat het me krachtig gaat maken? Of mij meer aanzien geven? Of me een soort gevoel van controle geven? Ik kan in principe iemand lastigvallen, nietwaar? We worden soms high van het lastigvallen van mensen. En we zijn zo onschuldig. “Mmm, heb je daar last van? Het spijt me zeer." "Je zou echt gehecht moeten zijn aan (onhoorbaar: 23:10)." 'Ik bedoelde het niet kwaad. Je bent gewoon overgevoelig en gehecht.”

We moeten een beetje kijken wat dat mechanisme in onze geest is, als we dit hele ding begrijpen. Ja, andere mensen geen dingen aandoen, best interessant toch? We leerden het soms als kinderen. Als je je herinnert wanneer je een kind bent, krijg je gewoon een soort van: "Ik weet hoe ik mama en papa boos kan maken." En dan op school: "Ik weet hoe ik mijn leraren gek kan maken." En dan: "Ik weet hoe ik iets moet doen om iemand anders echt te storen." Gewoon kijken naar die geest, die ego-identiteit, dat haalt iets uit het gevoel dat ik enige macht heb als ik andere mensen ongemakkelijk kan maken.

Zoals ik al zei, ethisch handelen is het opgeven van de wens om dat te doen. Het is dat opgeven, dat opgeven. Als we macht willen hebben, krijgen we daar geen macht doorheen. Met andere woorden, onze geest kijkt nauwkeuriger naar wat macht is en wat niet. Het is in staat zijn om iemand anders iets aan te doen, of je nu een bom op ze laat vallen of de doodstraf of ze lastigvalt, wat het ook is. Is dat het soort macht dat echt de moeite waard is om te hebben? We doen wat introspectie langs die lijn, dus we beginnen die wens om kwaad te doen op te geven.

Er is de verzaking, en ethisch gedrag is de eerste stap die we zetten: het helpt ons om ons leven in goede banen te leiden. Bevrijd ons gewoon volledig van deze situatie van vastzitten in laaggradig geluk. Wat wij cyclisch bestaan ​​of samsara noemen, steeds opnieuw moeten herrijzen, onder invloed van onwetendheid.

Concentratie

De volgende stap daarna is dat we concentratie ontwikkelen, zodat we in staat zullen zijn om de geest te focussen, in plaats van de geest te hebben als een dolle olifant die rondrent, of als een aap die van tak naar tak slingert. Ethisch gedrag gaat vóór concentratie. Nu waarom? Ten eerste is het gemakkelijker omdat we met ethisch gedrag fysieke en verbale handelingen aan banden leggen; met concentratie houden we de geest in bedwang. Het in bedwang houden van de geest is moeilijker te doen dan fysieke en verbale acties. We moeten dus beginnen met het ethische gedrag dat de schadelijke fysieke en verbale acties opgeeft, en dan doorgaan naar de concentratie die de negatieve mentale houding opgeeft. Als we het fysiek en verbaal pijn doen van mensen niet opgeven, hoe kunnen we dan in hemelsnaam de mentale aandoeningen opgeven die ervoor zorgen dat we ze kwaad willen doen?

Het punt is, en dit is belangrijk om echt in ons leven te zien, is dat de... lichaam en de mond beweegt niet zonder motivatie. Er is altijd eerst een motivatie in de geest. Daarom is werken met de geest moeilijker dan met de lichaam en spraak, omdat de geest op de eerste plaats komt. De motivatie in de geest staat voorop. Dan, na die motivatie om de mond te laten bewegen en de lichaam iets doen, er is een soort tijd daar, voordat de lichaam en spraak reageren. Daarom is het gemakkelijker om de verbale en fysieke negatieve acties te stoppen dan de mentale, en daarom komt ethisch gedrag op de eerste plaats, en vervolgens wordt daarop concentratie gebouwd.

En als we veel onethische activiteiten doen, gaat de geest daar allemaal over nadenken en ronddraaien. Als we dan gaan zitten om mediteren, in plaats van ons te kunnen concentreren, gaan we onze volgende manier bedenken om iemand kwaad te doen, of we gaan ons schuldig voelen omdat we dat hebben gedaan. Onethisch gedrag maakt meditatieve concentratie moeilijk, omdat het onze geest afleidt van het object van meditatie, en in samenzwering of in wroeging en schuld.

Wijsheid

Dan kan het op die basis van concentratie, zodat de geest stabieler wordt en niet wordt geteisterd door alle negatieve emoties, het op één punt gericht op een object kan blijven, dan wordt het op die basis mogelijk om wijsheid te ontwikkelen, en die wijsheid dringt door in de aard van de werkelijkheid, ziet het de dingen zoals ze zijn. En wanneer het dat doet, fungeert het als een tegenkracht voor de onwetendheid. Wanneer de onwetendheid wordt opgegeven, dan is de gehechtheid, de haat, wrok, jaloezie, arrogantie, al dit soort dingen die voortkomen uit de onwetendheid, dan worden ze ook verwijderd.

Daarom hebben we dit proces in drie fasen: ethisch gedrag, concentratie en wijsheid. Ze heten de drie hogere trainingen in het boeddhisme. Als we het pad naar bevrijding beschrijven, is het hierop gebaseerd drie hogere trainingen: ethisch gedrag, concentratie en wijsheid. Door die te oefenen, kunnen we dat realiseren vastberadenheid om vrij te zijn die we hadden.

De vastberadenheid om vrij te zijn wil al het lijden en de verwarring die we hebben afsnijden. Door deze drievoudige training doen we het eigenlijk om het pad te oefenen dat dat doet. Het brengt de geest in een staat waarin er vrijheid is van al deze aandoeningen. Die bevrijding van de kwellingen en de onbevredigende resultaten die ze brengen - alleen die vrijheid zelf - is zo'n staat van opluchting en gelukzaligheid. En daarbovenop, als we dat gebruiken om voor het welzijn van anderen te werken, en ons echt inzetten om anderen van dienst te zijn en te helpen en hen ook op dat pad naar bevrijding te leiden, dan is er nog meer een gevoel van vreugde en gelukzaligheid, omdat je echt weet dat je niet alleen uitkijkt naar je eigen bevrijding, maar je hebt echt een geest, een hart, van liefde en mededogen voor iedereen, en je wilt echt dat iedereen gelukkig is.