Onze identiteit ontwarren

Een vraag van een praktijkbeoefenaar beantwoorden

Iemand schreef een vraag. Hij verklaarde: ‘Eenheid is een belangrijke factor in het succes van elke groep. Eenheid komt voort uit een gezond gevoel van trots en liefde voor de groep waarin men zich bevindt. Gezien de actualiteit heeft mijn vraag betrekking op etnische groepen. Hoe kan de boeddhist die deel uitmaakt van een etnische groep de eenheid in stand houden en prediken voor zijn etnische groep, terwijl hij de boeddhistische leringen van geen zelf in praktijk brengt? Eenheid is zo identiteitsgedreven. Hoe predikt een boeddhist eenheid aan een verdeelde etnische groep zoals Afro-Amerikanen of Latino's, die zelfhaat koesteren en toch de leer van het niet-zelf hooghouden?'

Dit zijn goede vragen – echt doordachte vragen! We behoren allemaal tot verschillende groepen, of ze nu etnisch, religieus, raciaal, sociaal-economisch zijn – wat het ook is. Ik denk dat wat belangrijk is, in welke groep we ook behoren, is om te onthouden dat ze slechts geconditioneerd zijn fenomenen. Ze duren niet eeuwig en ontstaan ​​door oorzaken en oorzaken voorwaarden. Ze hebben geen inherente aard. We kunnen dus ons hele leven bepaalde “conventionele identiteiten” hebben, maar deze identiteiten zijn niet wie we zijn. Het zijn gewoon dingen waarmee we, voor welke periode dan ook, geassocieerd worden. Zij zijn wij niet. 

Er zijn verschillende manieren om naar identiteiten te kijken. Eén manier is zoals ik suggereer: ze zijn gewoon geconditioneerd fenomenen waar we tijdelijk bij horen en die wij niet zijn. Ze zijn gebaseerd op conventies. Meestal zijn het nuttige conventies. Ik weet dat ik tot de groep behoor die ‘vrouwen’ wordt genoemd. Het is erg handig om te weten welke openbare badkamer je moet gebruiken. Ik hoef er geen enorme identiteit van te maken. Op dezelfde manier zie ik de identiteit van een Amerikaan: dat laat me weten naar welke douanelijn ik moet gaan als ik in het land aankom. Maar ik maak er niet zo'n groot probleem van. Het is geen sterke identiteit.

Identiteiten en slachtofferschap

We kunnen ervoor kiezen om onze identiteit heel sterk te maken. Ik zou een ‘rah-rah’-Amerikaan kunnen worden: ‘Amerika eerst. Amerika beste. Alles Amerikaans.” In relatie tot mijn identiteit als vrouw zou ik een identiteit kunnen aannemen van “Het hele systeem is tegen mij opgezet. Ik weet al voordat ik begin dat ze de baan liever aan een man geven. En zelfs als ik het krijg, gaan ze een man meer betalen dan mij. En als we naar bestuursvergaderingen gaan, zullen ze me afsnijden en mijn stem niet laten horen.” Ik zou er een hele identiteit van kunnen maken. 

Ik had een Joodse achtergrond. Oh, mijn hemel, over identiteiten gesproken! Ik ging naar Israël en schreef daarna een artikel met de titel ‘In het land van identiteiten’. Daar groei je op met het idee: “We bestaan ​​al duizend jaar. Ze hebben geprobeerd ons te vermoorden en uit te roeien, maar dat is nog niet gelukt. Wij zijn het uitverkoren volk.” Er zijn allemaal dit soort dingen. En ik zei alleen maar: 'Ik kom uit die etnische groep. Ik hou van vegetarische kippensoep. Ik weet hoe ik in het Jiddisch moet vloeken. Maar ik ontwikkel geen identiteit die gebaseerd is op vervolging, omdat ik mijn leven niet wil leiden met een identiteit die gebaseerd is op vervolging en slachtofferschap.” 

Iedereen hier heeft verschillende identiteiten, dus we kunnen ze lichtzinnig behandelen als conventies die nuttig zijn, of we kunnen er harde en snelle identiteiten over maken. Het punt is dat wanneer we een harde en snelle identiteit vormen, we tegenwoordig over het algemeen de neiging hebben om van onszelf een slachtoffer te maken. Vrouwen zijn dus slachtoffers; Latino's zijn slachtoffers; Afro-Amerikanen zijn slachtoffers. En nu heb je blanke protestantse mannen die het slachtoffer zijn – dat is een van de fundamenten van de blanke supremacistische beweging. “Ze pakken ons land van ons af.” Je kunt zoveel identiteiten opbouwen, en tegenwoordig zijn zoveel van deze identiteiten gebaseerd op het slachtoffer zijn. 

Ik herinner me dat vorig jaar rond Halloween zoveel mensen erg overstuur raakten omdat verschillende mensen die niet tot een bepaalde etnische groep behoorden zich tijdens Halloween verkleedden als leden van die etnische groep. Sommige mensen raakten daardoor zo beledigd. Andere mensen zeggen dat wanneer iemand die niet tot hun etnische groep behoort, het voedsel van hun etnische groep kookt, dit culturele toe-eigening is en dat je het niet zou moeten doen. In deze situaties wordt alles: “Dit is mijn identiteit, en daarom zou je mij één, twee, drie, vier moeten behandelen. En jij behandelt mij niet zo, dus ben ik van streek en boos en van streek, beledigd en beledigd, en daarom heb ik het recht om bla, bla, bla. En je moet niet bluh, bluh, bluh.” Mijn god, het is vermoeiend, totaal vermoeiend!

Als antwoord op deze persoon die een heel goede vraag stelt, denk ik dat we kunnen kijken naar de identiteiten die we hebben en de groepen waartoe we behoren en de goede eigenschappen kunnen zien. Die goede eigenschappen gelden niet noodzakelijkerwijs voor iedereen in de groep. We moeten ons ook enkele slechte eigenschappen realiseren van de groepen waartoe we behoren. En nogmaals, de slechte eigenschappen gelden niet voor iedereen in de groep. 

Omdat je een joodse achtergrond hebt, is het heel interessant hoe je met bepaalde dingen opgroeit. “De Joden zijn intelligent. Onderwijs vinden wij belangrijk. Je zou met een joodse man moeten trouwen. Het zijn veel betere echtgenoten.” Dit was vóór Weiner en die andere man in New York; dit was vóór hen. ‘Trouw met een Joodse man. Het zijn betere echtgenoten en intelligenter.” Maar de Joden hadden iets heel leuks, waarbij ze ook over al hun fouten spraken en elkaar belachelijk maakten. Als je kijkt Fiddler op het dak, mensen maken werkelijk grapjes over de joodse cultuur, en de joden staan ​​zichzelf toe om hun eigen cultuur belachelijk te maken. Maar God verbiedt dat iemand anders grapjes maakt over hun cultuur. Dat werkt niet, oké? Het komt allemaal hierdoor gehechtheid en het maken van een identiteit. 

Als je tot een groep behoort, zorg dan dat je een positieve identiteit hebt. Wees je bewust van het valse. Maar maak alles niet zo zwaar en beperkend, want als de identiteiten zo sterk en beperkend worden, hebben we de neiging onszelf tot slachtoffer te maken en hebben we ook de neiging onszelf met anderen te vergelijken. En als we onszelf met anderen vergelijken, komen we natuurlijk altijd minder dan uit. Af en toe komen we er beter uit dan, maar dan blijft het overgaan in dit hele gedoe van “Nou, mijn groep is beter dan hun groep omdat we wel bla, bla, bla, maar ze waarderen ons niet,” of “Mijn groep is minder dan vanwege nee, nee, nee, en die mensen behandelen ons ongepast.

Dit zijn allemaal slechts conventies. Ze zijn niet wie wij zijn. We hoeven er niet zo'n groot probleem van te maken. Als je trots wilt zijn op een groepsidentiteit, wees er dan trots op een bewust wezen te zijn. Wees er niet eens trots op dat je een mens bent. Omdat we soms als menselijke wezens het idee hebben dat ‘ik als mens een betere intelligentie heb dan alle andere dieren en insecten’, en dat ons dan toestemming geeft om ze niet goed te behandelen, om de natuur te domineren en haar in overeenstemming te brengen met wat je wilt, wat helemaal niet helpt.

Boeddhistische visie op identiteit

Als je echt een identiteit wilt, wees dan heel inclusief. We zijn allemaal bewuste wezens. We willen allemaal geluk. Niemand van ons wil lijden. Daarom, als het lijdt, moet het geëlimineerd worden. Het maakt niet uit van wie het is. Als het geluk is, moet het verworven worden. Het maakt niet uit van wie het is. En als je dat soort identiteit ontwikkelt, zie je de goede eigenschappen van bewuste wezens: ze zijn aardig voor ons geweest, zijn aardig voor ons, zullen aardig voor ons zijn. Je brengt het in evenwicht door de slechte eigenschappen van bewuste wezens te zien: ze staan ​​onder invloed van aandoeningen en karma. Op die manier krijg je een redelijker kijk op verschillende levende wezens en hoe je ze moet benaderen en hoe je erop moet reageren, zonder dat je geest zo verstrikt raakt in jaloezie, competitie, vergelijking, slachtofferschap, arrogantie – al dit soort dingen.

Publiek: Als boeddhisten hebben we de mogelijkheid om onze identiteit te gebruiken ten behoeve van anderen, vooral als we een identiteit hebben of tot een groep behoren die zich doorgaans niet met het boeddhisme identificeert. Omdat we dan de mogelijkheid hebben om de Dharma met hen te delen. Door het feit dat ze zich identificeren met wie we zijn, kunnen ze zich tot ons verhouden of dat komt omdat we dezelfde taal spreken, omdat we dezelfde huidskleur hebben, omdat we hetzelfde geslacht hebben. Eén daarvan zijn affiniteiten die mensen naar ons toe trekken. Als boeddhisten geeft dat ons de kans om met hen te delen en met hen om te gaan vanuit een boeddhistisch perspectief, wat zeer nuttig is.

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Dat is een heel goed punt, en we hebben bepaalde identiteiten die conventioneel zijn. En we kunnen ze gebruiken zoals u voorstelde: om verbinding te maken met andere mensen en hen kennis te laten maken met het boeddhisme. Dat is helemaal waar. Maar nogmaals, we houden niet vast aan die identiteit: 'Ik ga alleen Latino's lesgeven omdat ze mijn groep zijn', of 'Ik ga alleen vrouwen lesgeven', of 'Ik ga alleen vrouwelijke Latino's lesgeven'. .” Maar dat is waar.

Publiek: Ik denk dat veel van de verwarring met betrekking tot etniciteit ook te wijten is aan geografie. Hier in de Verenigde Staten wordt Afrikaans bijvoorbeeld als zwart beschouwd. Aziatisch wordt als Chinees beschouwd. Latino wordt beschouwd als Zuid-Amerika. Maar als je naar deze termen kijkt, is er veel diversiteit. Azië is bijvoorbeeld heel divers. Indiërs zijn ook Aziatisch. Ook zijn mensen uit het Midden-Oosten en Joden technisch gezien Aziatisch – afkomstig uit West-Azië. Hetzelfde geldt voor de term Latino: Frans, Roemeens, Italiaans, Spaans, Portugees – dit zijn ook allemaal Latijns-Amerikaanse landen. En dan is Afrika heel divers; Je hebt daar veel stammen – inheemse groepen die zich niet identificeren als zwart of wit. Ze identificeren zich als rode mensen, net als indianen. Eigenlijk stam ik af van een van de inheemse volkeren. Ze wonen voornamelijk in de Sahara-woestijn. Ze zijn een matriarchale cultuur gebaseerd op vrouwelijke afkomst en de mannen sluieren zichzelf, niet de vrouwen – de mannen sluieren zichzelf. Het is dus een heel unieke woestijncultuur – inheems, net als de indianen. Het zijn ook inheemse Afrikanen. 

En hier in de Verenigde Staten wordt de term Kaukasisch gebruikt om Blank te betekenen, maar eigenlijk kwamen de oorspronkelijke blanke mensen uit het Kaukasusgebergte, net als Tsjetsjenen, Georgiërs en dergelijke. En wat grappig is, is dat in Rusland de echte blanke mensen zwart worden genoemd. Ik denk dat we in de VS veel verwarring hebben met geografie. Veel mensen weten niet waar de oorspronkelijke Kaukasus ligt, of dat het oorspronkelijke Afrika in Noord-Afrika lag, in Tunesië, Libië, Marokko. Dat heette Afrika. Hetzelfde geldt voor het oorspronkelijke Azië; dat was het hedendaagse Turkije, in het Midden-Oosten. Mensen raken in de war met deze termen, en ik denk dat dit tot veel daarvan leidt. En zoals je ook zei over de slachtoffermentaliteit, als een ‘minderheid en gemengde etniciteit’, heb ik dat ervaren. En vele anderen hebben dat ook ervaren. Maar zoals u zei: wij kunnen geen slachtoffers zijn. Daar moeten we uit opstaan. 

Omdat ik hier in de Sravasti-abdij ben, met veel verschillende etnische groepen, zie ik alleen maar mede-boeddhisten. Ik zie hun cultuur, maar ik heb niet het gevoel dat dit alleen maar westers is. Ik heb gewoon het gevoel dat het een andere boeddhist is met wie ik de dharma deel. Dus bedankt voor het delen.