Dus wat nu?

Oké. Mijn ergste nachtmerrie is nu uitgekomen. Het lijkt erop dat haat, boosheid, onverdraagzaamheid, vrouwenhaat en xenofobie is gelegitimeerd. We zijn zojuist getuige geweest van een verkiezingsseizoen waarin de tien niet-deugden van lichaam, spraak en geest zijn nu politiek de norm. Ik ben op Dukkha-overload. Angst, stress en angst op steroïden. Ik maak me zorgen over een man die nu zijn vinger op de nucleaire knop heeft en denkt dat klimaatverandering slechts een gekunstelde hoax is. Hoe ga ik hier op persoonlijk vlak mee om?

Ik zie slechts twee alternatieven. Mijn eerste neiging is om in bed te kruipen, mijn hoofd te bedekken met mijn dekentje en daar gewoon de komende vier (of God verhoede acht) jaar te blijven. Of heb ik een ander alternatief? Ik heb de afgelopen vijf jaar de Dharma bestudeerd. Is dit slechts een intellectuele exercitie geweest? Misschien is dit het moment om alles wat ik heb geleerd te gebruiken en te gebruiken. Maar bewaar toch mijn dekentje als back-up voor het geval dat.

Dit is een uitstekende gelegenheid om te werken aan eigenschappen als geduld, tolerantie en standvastigheid. (Foto door ruimteamoebe)

Dus zo voelt samsara aan. Als alles altijd volgens plan zou verlopen, zou de Dharma overbodig zijn. Ik denk dat ik dankbaar moet zijn dat het leven niet zo is. Dit is een uitgelezen kans om te werken aan kwaliteiten als geduld, verdraagzaamheid en standvastigheid. Het is duidelijk dat ik gehecht ben geraakt aan mijn politieke ideologie en niet kan bevatten dat andere mensen de wereld niet zien zoals ik. Iedereen wil gewoon gelukkig zijn en niet lijden. Maar als je onwetendheid gooit, boosheid en gehechtheid in de mix vind je het hele scala aan gedachten, spraak en acties die opduiken om dat geluk te vinden, inclusief acties die duidelijk schadelijk zijn voor jezelf en anderen. Het is duidelijk dat ik veel te veel verwachtte van samsara en het 'geluk' van dit leven. Ik moet mijn verlangens en verwachtingen bijstellen. Weg naar beneden!

Zeker, de dingen zien er op dit moment erg somber uit. Maar alles is in beweging en niets duurt eeuwig. Ik moet mezelf er constant aan herinneren dat ook dit voorbij zal gaan. Als controlefreak wil ik echter dat het NU voorbij gaat. Hoeveel controle heb ik over mijn landgenoten? Slechts één stem die ik op 8 november heb uitgebracht. Maar ik heb enorme controle over mijn geest als ik ervoor kies om het uit te oefenen. Ik kan ervoor kiezen om niet boos en verbitterd te worden en in plaats daarvan mijn liefde, mededogen en gelijkmoedigheid te behouden, zelfs voor de mensen die op de man/het kind hebben gestemd. Waar is mijn dekentje?

We zijn allemaal leeg van inherent bestaan ​​en kunnen daarom veranderen. Ja, zelfs jij weet wie. Ik heb geen probleem met de ultieme Donald Trump die niet bestaat. Het is de conventionele die ik zo onaanvaardbaar vind.

Het is tijd om terug te keren naar mijn kussen en mezelf eraan te herinneren dat dit leven maar een kort moment in de tijd is. Het is voorbij voordat ik het weet. Waar het echt om gaat is de karma die ik nu aan het creëren ben en de levens die ik daardoor in de toekomst zal ervaren. Uiteindelijk zal dit boeddhistische pad leiden tot bevrijding van wedergeboorte en lijden. Op dit moment zou ik tevreden zijn met bevrijding van de Amerikaanse politiek!

Ik weet dat je nu overspoeld moet worden met e-mails. Duizenden mensen over de hele wereld kijken naar jou voor begeleiding. Ik werk hier zelf doorheen alsof ik rouw om het verlies van een naast familielid. Het antwoord voor mij is de Dharma. Meer dan ooit vind ik hier toevlucht en antwoorden. Het boeddhistische wereldbeeld redt me van totale wanhoop. Bedankt voor je vriendelijkheid en lessen.