Mediteren op leegte met behulp van de vierpuntsanalyse

Ik zou graag iets willen zeggen over leegte, omdat we de nieuwe module, Module 4, doen, die over leegte gaat en het derde hoofdaspect van het pad. Er is een punt dat een paar jaar geleden in mijn gedachten werd verduidelijkt en dat ik verrast was toen ik het hoorde. Het was me niet eerder duidelijk. Het is omdat de geshes het soms leren zoals ik het begreep. Op dit punt kwam het ook in me op deze zomer toen we studeerden met [onhoorbaar] omdat een van mijn Dharma-broeders, die echt een zeer goede geleerde is, hetzelfde idee had als ik vroeger ook had. Ik denk dat het iets is dat ik in die vierde module heb uitgelegd dat er een kleine aanpassing moet worden gemaakt, en sommigen van jullie hebben dit misschien ook.

In de vierpuntsanalyse is het eerste punt het identificeren van het object van ontkenning. Het tweede punt is zien dat als dingen bestonden zoals ze voor ons lijken te bestaan, zoals ze voor ons verschijnen, dan zouden de dingen ofwel één en hetzelfde moeten zijn met hun basis van aanduiding of volledig anders en niet gerelateerd aan hun basis van aanwijzing. Dan, in het derde punt, kijk je of ze één zijn. Op het vierde punt zie je of ze verschillend zijn.

De manier waarop het vaak wordt onderwezen, en dit is de manier waarop ik dacht dat het zou moeten zijn, is dat je op zoek bent naar het inherent bestaande zelf om te zien of je het kunt vinden, hetzij in de lichaam of in de geest. Zo wordt het vaak uitgelegd. De manier waarop Je Rinpoche het leert, is dat je niet op zoek bent naar het inherent bestaande zelf, maar onderzoekt hoe het zelf bestaat? Hoe bestaat het zelf, en als het inherent zou bestaan, dan zou het ofwel inherent één en hetzelfde moeten zijn met de aggregaten, of inherent verschillend en los van de aggregaten?

Je ziet dat er hier een subtiel verschil is. Je bent niet op zoek naar het inherent bestaande zelf. Je onderzoekt hoe het zelf bestaat, en als het inherent zou bestaan, zou het ofwel inherent één of inherent verschillend moeten zijn. Dan ga je na: als het inherent één zou zijn, wat voor problemen komen er dan. Er zijn veel problemen die zich voordoen, want als het zelf en de aggregaten inherent één waren, dan zouden ze hetzelfde aantal moeten zijn. Je hebt één zelf, je zou één aggregaat moeten hebben. Of als je vijf aggregaten hebt, zou je vijf ikken moeten hebben.

Als ze dan inherent één waren, zou het hebben van een zelf totaal overbodig zijn omdat het zelf al een van de aggregaten is, dus je zou het woord of iets dergelijks niet eens nodig hebben. Er zijn allerlei soorten problemen, dat zijn er maar een paar.

Er zijn veel andere problemen die zich voordoen. Alsof je de . niet kon ervaren karma die je eerder hebt gemaakt, enzovoort, enzovoort. Evenzo, als ze inherent gescheiden waren, dan zou je ook niet de kunnen ervaren karma die je eerder hebt gemaakt. De lichaam en de geest zou op de ene plaats kunnen zijn en het zelf zou op een andere plaats kunnen zijn. Als je punt drie en vier doet, ben je niet op zoek naar het inherent bestaande zelf, je onderzoekt hoe het zelf bestaat. Als het inherent zou bestaan, zou het ofwel inherent één en hetzelfde moeten zijn, of het zou inherent verschillend moeten zijn. Dat is wat je onderzoekt. Het is een iets andere nadruk dan het zoeken naar het inherent bestaande zelf, omdat je alleen dit gevoel van ik onderzoekt, het conventionele ik - hoe bestaat het? Als het inherent zou bestaan, wat zouden dan de gevolgen zijn? Die vertakkingen zijn absurd, dus daarom kan het niet inherent bestaan.

Publiek: onhoorbaar

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Nee. Waarom identificeer je het object van ontkenning? Omdat je in het begin kijkt naar hoe de dingen aan je verschijnen en hoe je jezelf voorhoudt om te bestaan. Als je ernaar kijkt als: "Oh, dit is het object van ontkenning", dan verminder je de impact al, terwijl als je het gevoel krijgt van "Oh, dit is hoe het ik voor mij lijkt te bestaan. Dit is hoe ik voel dat ik besta', en je hebt zo'n sterk gevoel dat 'dit moet bestaan; daar is absoluut geen twijfel over.” Zoals: "Als dit niet bestond, wat bestaat er dan wel?"

Je moet zo'n zekerheid hebben in je gevoel dat ik inherent besta om de redenering om indruk te maken om je te laten zien dat het onmogelijk is om te bestaan ​​zoals jij je voelt. Daarom identificeer je eerst het object dat moet worden ontkend en daarom zeg je niet van tevoren tegen jezelf: "Oh dit is het object dat moet worden ontkend, dus ik zal het natuurlijk niet kunnen vinden." want dan wordt het minder sterk. Terwijl als je het voelt: “Oh, ik weet zeker dat dit bestaat. Dit ben ik. Als ik van nature zou bestaan, dan zouden dit de gevolgen zijn.”

Publiek: onhoorbaar

VTC: Dat is waarom je dat gevoel oproept dat zo sterk is, en als het ik dan echt bestond, inherent zoals het lijkt, dan zou het ofwel inherent één moeten zijn of inherent gescheiden, dan laat je zien dat het niet zo is, en dan,' Oh, wel, het kan niet bestaan ​​zoals het lijkt zoals ik denk dat het bestaat. O mijn God."

Publiek: onhoorbaar

VTC: Ja, want we stellen onze eigen opvatting van onszelf echt ter discussie, dus we moeten heel duidelijk voor ogen hebben wat die opvatting is. Natuurlijk is het aangehouden object onjuist, maar we beginnen niet te zeggen: "Oh, het is allemaal fout, dus ik weet al dat het niet bestaat, dus nu ga ik bewijzen dat het niet bestaat", omdat dat zal geen impact hebben. Het is als: "Oh wacht, dit ben ik. Dit is hoe ik me voel. Als iemand mijn naam zegt of als ik me gewoon voel, is er een gevoel van binnen als beton." Geen fysiek concreet, maar mentaal concreet. Dat is wat je onderzoekt.

Ik heb deze zomer ook gezien, door met sommige mensen te praten, dat je de analogieën die de leraren gebruiken goed moet begrijpen, en dat je de bijvoeglijke naamwoorden die ze gebruiken op de juiste manier moet begrijpen. Als ik bijvoorbeeld zeg dat het inherent bestaande ik lijkt op een concreet ik, kunnen sommige mensen het verkeerd begrijpen en denken: "Oh, het ik lijkt op iets dat vorm is." Betonachtige vorm, zodat er een vorm in zit. Dat is niet de betekenis van beton. Of als we een vast ik zeggen, denken ze misschien weer aan iets dat van vorm is gemaakt, en dat is niet de betekenis. Dat zijn woorden die we gebruiken voor fysieke dingen, maar hier hebben we het over een andere manier om naar iets te kijken. Niet dat het een solide of concrete vorm lijkt, maar het is er echt.

Er zijn veel van dat soort dingen, dus je moet echt goed luisteren en ervoor zorgen dat je het begrijpt, en dit is de waarde van de discussie om ervoor te zorgen dat we goed begrijpen wat er wordt gezegd.

Publiek: onhoorbaar

VTC: Het tweede punt is dat als het zelf inherent zou bestaan, zoals het lijkt, het ofwel één zou moeten zijn met de aggregaten of anders zou moeten zijn dan de aggregaten. Er is geen derde keus.

Als iets onafhankelijk van andere factoren bestaat, zou je het moeten kunnen identificeren, en er zijn maar twee plaatsen waar je het kunt identificeren - het zal ofwel één en hetzelfde zijn met de aggregaten of het zal iets totaal anders zijn dan de aggregaten. Je zult niet kunnen zeggen dat iets dat inherent bestaat, ook afhankelijk ontstaat, zoals we het vanmorgen hadden: "Het is inherent aanwezig, maar het moet ook worden geproduceerd."

Nee. Als het inherent bestaat, moet het ofwel inherent één zijn, ofwel inherent gescheiden. Het kan niet beide zijn, want iets dat inherent bestaat, is onafhankelijk. Het moet zo discreet en vindbaar zijn. Je ziet dat er geen derde mogelijkheid is, een beetje van dit, een beetje van dat, ja het kan afhankelijk zijn van ontstaan ​​en moet ook worden veroorzaakt door oorzaken en voorwaarden. Nee, dat heeft allemaal geen zin.

Publiek: onhoorbaar

VTC: Oh, het spijt me, het kan onafhankelijk zijn, maar het moet ook worden geproduceerd.

Gewoon om dat punt te verduidelijken voor de mensen die Module 4 doen en ook voor alle anderen, die misschien moeten overwegen om Module 4 te doen.