De vleesetende demon van twijfel

• Twijfel kwelt ons wanneer we gefocust zijn op bevrijding
• We herkennen het vaak niet twijfelen als een aandoening

De Acht Gevaren 20: De vleesetende demon van twijfelen, deel 1 (Download)

Oké. Dus we zijn op het laatste gevaar. Nou, niet de echt laatste, maar de laatste in deze verzen. Het heet de vleesetende demon van twijfelen.

Zwervend in de ruimte van de donkerste verwarring,
Het kwellen van degenen die streven naar ultieme doelen,
Het is venijnig dodelijk voor de bevrijding:
De vleesetende demon van twijfelen— bescherm ons alstublieft tegen dit gevaar!

We vragen Tara's wijsheid om ons hiertegen te beschermen.

Dus, "zwervend in de ruimte van de donkerste verwarring." Dat betekent gebaseerd op onwetendheid. Dus de geest is … en met onwetendheid bedoelen we niet alleen, zoals, niet in staat zijn om de ultieme realiteit duidelijk te zien. We bedoelen het aangrijpen om te bestaan ​​op de tegenovergestelde manier van hoe het werkelijk bestaat. En dus als we het hier hebben over 'verwarring', hebben we het niet alleen over verwarring zoals je 's ochtends opstaat en je pantoffels niet kunt vinden. We hebben het niet over zo'n verwarring. Of verwarring zoals nadat je dronken bent geworden. We hebben het hier over de onwetendheid die ten grondslag ligt aan samsara.

Dus, "zwervend in de ruimte van de donkerste verwarring, kwellend degenen die streven naar ultieme doelen." De uiteindelijke doelen zijn bevrijding en natuurlijk verlichting. Bevrijding als je een . bent toehoorder of eenzame beoefenaar van de realisatie. Volledige verlichting, of volledig ontwaken, als je een Mahayana-beoefenaar bent. En dus als je echt gefocust bent op bevrijding of verlichting, twijfelen kwelt je. Het wordt iets dat je totaal niet met rust laat. Het zal je niet toestaan ​​het pad te volgen en je doel te volgen, en te gaan waar je heen wilt, omdat je daar vastzit en zegt: "Nou zou dit moeten", of "is het deze kant op of die kant op?" En daarom zeggen ze altijd dat proberen te oefenen - met dat soort... twijfelen- is als proberen te naaien met een tweepuntige naald, weet je, je kunt gewoon nergens komen.

En dus kunnen we daar staan ​​en gewoon gaan: "Nou, is de... Buddha een goede gids, of geen goede gids? Is de Dharma waar of niet waar? Heeft de Sangha bestaan ​​of niet bestaan? Is mijn geest echt de bron van geluk en lijden, of … misschien is er God … misschien is er de president, of is er mijn man … zij zijn de oorzaak van mijn geluk en lijden.” Iets externs. En weet je, je kunt geen conclusie trekken. En je staat daar, en dit is het soort... twijfelen die meestal tot de verkeerde conclusie neigt. Niet de twijfelen dat gaat naar de goede kant. Dus het is een misleiding twijfelen.

En dus wil je eigenlijk oefenen, maar dan laat je geest je niet toe omdat je niet zeker weet of oefenen ergens toe leidt, of het de moeite waard is. Jij zelfs twijfelen de instructies, zodat u niet weet hoe u moet oefenen. "Doe ik ademen? meditatie, of doe ik analytisch meditatie? Misschien moet ik wat visualisatie doen. Er zijn te veel dingen. Wat oefen ik?” We zijn er allemaal erg bekend mee, nietwaar?

Dus dit soort twijfelen kwelt ons. En als we geen duidelijkheid krijgen, gaan we er gewoon in zitten en echt oefenen, want onze geest laat het ons niet toe.

Een soort van: "Oh, nou, tantrais het hoogste wat ik kan, dus misschien moet ik dat nu doen. Maar dan heb ik niet de juiste basis, maar die kan ik later halen. Maar wat is eigenlijk de juiste basis? Ik weet het niet echt."

Dus dan kunnen we niet bewegen.

En ik denk dat een van de lastige dingen over twijfelen is dat we het vaak niet als een aandoening herkennen. We blijven gewoon in die staat van verwarring en verbijstering zonder tegen onszelf te zeggen: "Oh, dit is een gekwelde gemoedstoestand. Ja, ik denk niet dat oefenen echt de moeite waard is. Hoe dan ook, ik kan het niet goed doen, zelfs als ik het deed." Je weet wel? Dit soort twijfels. Twijfelen aan onszelf, het pad, aan alles twijfelen. En we herkennen het niet als een aandoening. We denken dat het een juiste manier van denken is. In feite denken we dat de meeste van onze aandoeningen de juiste manier van denken zijn. En dat is waarom we "zwerven in de ruimte van de donkerste verwarring". [Gelach]

Dat is een begin twijfelen. We praten er nog even over. Maar weet je, probeer gewoon - als je geest in die toestand komt - vooral omdat je geest zo ongelukkig en zo gekweld is - een stapje terug doen en zeggen: als je geest ongelukkig en gekweld is, is er een aandoening aanwezig. Oké? Dus doe een stap achteruit en zeg: "Welke aandoening is dit?" En vaak zeg je bij dit soort dingen: "Oh, het is... twijfelen.” Het is niet boosheid, is het? Het is geen wrok. Maar het is twijfelen.