Toewijding en zelfacceptatie

• Toewijding en beoordeling
• Hoe de kwellingen de een na de ander in onze geest opkomen
• Het belang van het kunnen identificeren en erkennen van onze aandoeningen
• Zelfacceptatie ontwikkelen en comfortabel zijn met wie we zijn

De acht gevaren 22: conclusie (Download)

Dus we eindigden ongeveer twijfelen. En dus hier is het toewijdingsgedeelte. Het zegt:

Door deze lofprijzingen en verzoeken aan u,
onderdrukken voorwaarden ongunstig voor de beoefening van de dharma
En laten we een lang leven hebben, verdienste, glorie, overvloed,
En andere bevorderlijk voorwaarden zoals we willen!

Dus dat is het toewijdingsvers nadat we Tara om haar inspiratie hebben gevraagd om met deze verschillende gevaren om te gaan. Oké?

Dus om te bekijken wat ze zijn:

• Onze favoriet: de leeuw van trots
• De olifant van onwetendheid
• het vuur van boosheid
• De slang van jaloezie
• De dieven van vervormde weergaven
• De ketting van gierigheid
• de vloed van gehechtheid
• En dan, de vleesetende demon van twijfelen

Ze zijn binnen Hoe u uw geest kunt bevrijden. En het is een heel mooi vragend gebed van Tara.

Een ding dat gemeen is met al die aandoeningen waarvoor we Tara's hulp vragen, is dat ze de een na de ander in onze gedachten opkomen. Nietwaar? En we beschouwen onszelf vaak graag als zeer ervaren beoefenaars en spirituele mensen, nietwaar? We zijn niet zoals de rest van die mensen in de samenleving die zo hebzuchtig zijn, die liegen, die verslavingsproblemen hebben... je weet wel, de politici, de CEO's...

We zijn niet zoals die mensen. We zijn niet zoals de mensen die op de automatische piloot leven, gewoon op de oude manier door hun leven gaan, op zoek naar plezier. Wij zijn heilige spirituele mensen. We hebben zo lang geoefend, weet je. Drie maanden. [gelach] Misschien drie jaar. Zelfs 30 jaar. Je weet wel? Maar we zijn erg heilig. We zijn erg gerealiseerd. Bijna bodhisattva's, maar misschien volgende week. Maar toch komen al deze beproevingen in onze gedachten, de een na de ander.

Er is hier dus enige onenigheid. Ja? Maar we erkennen niet graag dat er onenigheid is. We zitten een beetje gevangen in ons imago. En we denken graag op die manier over onszelf, dat we erg heilig zijn. En dat beeld geven we ook graag weer aan andere mensen. Creëer dat: “Ik ben iemand die je de Dharma kan leren. Volg me gewoon." Je weet wel? En toch is onze geest gek. Onze geest is gek.

En dus is het moeilijk om dat aan onszelf toe te geven. En het is beschamend om het aan anderen toe te geven. En dus blokkeren we het vaak gewoon volledig en zeggen: "Oh, het gaat goed." Ken je die? Je praat met degene met wie je werkt, en [klinkt boos] en de persoon met wie je werkt zegt: "Het klinkt alsof je van streek bent." "NEE, ik ben NIET boos!" [gelach] Zo zijn we. Zijn wij niet? "Ik ben niet overstuur! Je projecteert JOUW spullen op MIJ! Laat me alleen!" [Ziet er onschuldig uit] Omdat we erg spirituele beoefenaars zijn. [gelach] Zodat we niet boos worden. Er valt dus niets te erkennen. Je weet wel?

Maar zie je, dit is het punt van leven in gemeenschap. Iedereen weet dat we van streek zijn, of we nu zeggen van niet of niet. En als we hebzuchtig zijn, weet iedereen dat we hebzuchtig zijn, of we het nu toegeven of niet. Soms zijn wij de laatsten die het weten. [gelach] Iedereen weet het heel goed. 'Oh, die en die heeft een probleem met jaloezie. Die-en-die heeft een probleem met arrogantie.” Die mensen hebben geen idee. Komt als een grote verrassing. Soms ben je aan het retraite en: “Oh! Ik heb een probleem met jaloezie.” En dan weet natuurlijk de hele gemeenschap dat. Waarom duurde het zolang? Maar dit is zoals we zijn, nietwaar?

Dus het is soms een heel erg nederige ervaring om te moeten toegeven dat we net als iedereen zijn. We willen gelukkig zijn. We willen niet lijden. Onze geest zit vol rotzooi. En we hebben zoveel geluk dat we de Dharma hebben ontmoet. Maar het is een zeer vernederende ervaring om dat toe te geven. Maar het is heel belangrijk dat we dat doen. En dit is het soort transparantie dat we in de gemeenschap creëren. Omdat je je reizen niet te lang kunt vasthouden. Nou, we proberen het. Maar weet je, onze reizen worden een beetje verpest door in een gemeenschap te leven, omdat we nergens heen kunnen om ons te verstoppen. Als je op jezelf woont, kun je je ergens verstoppen. Maar als je in gemeenschap leeft... vooral als het buiten sneeuwt. Waar ga je heen om je te verstoppen? Je weet wel? Je kunt niet te lang buiten in de sneeuw blijven. In de zomer is het misschien makkelijker. Maar weet je, uiteindelijk moet je hier komen eten.

En dus gaat het om comfortabel worden met wie we zijn. Ja, we zijn onvolmaakte wezens. Ja, onze geest - we verliezen het soms. En we hebben aandoeningen. En dat is oké. Iedereen weet het. We kunnen het toegeven. Je hoeft je nergens voor te schamen. Het is gewoon wat de realiteit is. Is het niet? Dus we geven het toe. En dat kan dan een hoop zelfacceptatie opleveren. En de zelfacceptatie is een van de belangrijkste dingen die we nodig hebben om onze aandoeningen te verhelpen en het tegengif voor onze aandoeningen toe te passen. Want als we niet accepteren dat we ze hebben, en we accepteren niet dat we ze hebben, dan staan ​​we niet open voor het toepassen van tegengif, omdat we denken dat dat niet nodig is. Want het is natuurlijk de schuld van iedereen. Dat is een gegeven, toch?

Dus weet je, gewoon een soort van, terugkomend op onze menselijkheid. Je weet wel? En gewoon zijn wie we zijn, en het toegeven, en er oké mee zijn. En er tegelijkertijd aan werken. En dus is het allemaal heel menselijk. Het is heel normaal. En ik denk de bodhisattva de praktijk moet op die manier heel menselijk en heel normaal zijn. Het gaat er niet om een ​​exotisch persoon te zijn die licht uitstraalt in de atmosfeer, die iedereen ziet en voor wie hij op zijn knieën valt [met de handpalmen tegen elkaar]. Natuurlijk kunnen de bodhisattva's in de soetra's zo worden afgebeeld, maar ze zijn in het zuivere land. U kijkt naar het voorbeeld van Zijne Heiligheid de Dalai Lama, en zo is hij niet. Hij is gewoon heel normaal. Heel normaal. En voelt zich er helemaal prettig bij. Dus dit is een soort model voor ons.