Compassie en ethiek in het publieke discours

Toen ik de vorige keer sprak over enkele gevolgen van de schietpartij in Tucson, had ik het over politici, CEO’s en leiders van welk soort onderneming dan ook – inclusief gezinnen, het gezin, de leiders van het gezin of in religieuze instellingen – en het belang van ethisch gedrag in relatie daarmee.

Ethiek verwarren met religie

Ik dacht dat we in dit land in verwarring zijn geraakt over de verschillen tussen het seculiere leven, ethisch gedrag, religie en theologie. We hebben veel misvattingen over deze dingen, omdat we in naam van het secularisme ‘scheiding van kerk en staat’ hebben gezegd. En dat is eerlijk genoeg; Daar ben ik het echt mee eens. Maar wat we hebben gedaan is dat we ethisch gedrag hebben geassocieerd met de kerk, met religie, en door kerk en staat te scheiden, lijkt het alsof de leiders niet verplicht zijn om ook een goed moreel voorbeeld te tonen of zelfs maar moraliteit en ethisch gedrag te brengen. vriendelijkheid of medeleven in de manier waarop ze met het publiek praten. 

De meeste leiders in onze samenleving praten over geld: geld, de economie, de oorlog. En ze denken dat leiderschap inhoudt dat het land materieel welvarend en materieel veilig moet worden gemaakt, maar ze denken niet na over de sociale gevolgen van de manier waarop we dat aanpakken. Ze denken ook niet na over de ethische implicaties daarvan. Ik denk dat dat heel belangrijk is. 

Dus ik denk dat wat er is gebeurd is dat sommige mensen hebben erkend dat we meer vriendelijkheid, mededogen en ethiek nodig hebben in het publieke discours. Ze zeggen: “Ah, religie!” En dan verwarren ze ethisch gedrag, mededogen en vriendelijkheid met religie, en dan wordt religie ook een politieke kracht. Ze zeggen: “We moeten onze theologie erbij halen”, omdat ze theologie met ethiek en theologie met mededogen hebben verward. “We moeten onze theologie in het nationale discours en in de politiek brengen. We moeten ervoor zorgen dat onze theologie gehoord wordt.” 

Maar ik denk niet dat dat het geval is, vooral niet in een cultuur die multireligieus is. In plaats daarvan moeten we ons baseren op wat zijn heiligheid noemde seculiere ethiek, die alle mensen kan aanspreken, ongeacht hun religieuze achtergrond of ongeacht hun politieke achtergrond. Het zijn gewoon de fundamentele menselijke waarden van goedheid die werkelijk verloren zijn gegaan in ons openbare leven, in het politieke leven en in het zakenleven.

De leiding van Ashoka

Als je naar de grote boeddhistische leider Ashoka in het verleden kijkt, zul je zien dat wat hem zo groot maakte niet was dat hij boeddhistische ideeën als wedergeboorte verspreidde. karma en verlichting. In plaats daarvan sprak hij over ethisch gedrag, vriendelijkheid en mededogen. Hij leefde in de 3e eeuw voor Christus. Hij verenigde India destijds echt. Hij was eigenlijk een behoorlijk grote krijger, en het was na één veldslag waarin hij heel veel mensen had gedood, dat hij alleen maar keek naar wat hij had gedaan en zei: ‘Dit is verkeerd.’ En hij veranderde zijn bestuursmethode volledig. Als je tegenwoordig naar India gaat, zijn er veel Ashoka-pilaren omdat hij deze pilaren door het hele land zou oprichten, waarbij hij sprak over het doen van goede werken in de gemeenschap, over het ten goede komen aan mensen, over niet stelen, over het respecteren van elkaar; hij sprak over dit soort dingen om de bevolking echt te onderwijzen. Het had niets met religie te maken, maar een van de dingen die hem zo'n groot leider maakten, is dat hij dat deed.

Ik denk dat we meer van dat soort leiderschap nodig hebben in onze samenleving, in plaats van het religieuze of politieke gekibbel en de harde taal. En zoals ik het gisteren al had: dit is wat we voor jonge mensen modelleren over hoe belangrijk mensen met elkaar praten. Mijn God! Het staat helemaal ondersteboven. We hebben een manier nodig om methoden te modelleren die iedereen kunnen aanspreken, die de samenleving bij elkaar kunnen houden.

Waar onze leiderschapskwaliteiten ook een rol spelen – en we hebben allemaal wel een aantal leiderschapskwaliteiten in verschillende contexten – zijn we misschien niet betrokken bij de politiek of het zakenleven, maar we zijn wel betrokken bij religie, ethisch gedrag en het verspreiden van compassie. Waar we ook bij betrokken zijn, onze voorbeelden doen ertoe. In een gezin moeten ook de ouders ethisch handelen als de kinderen ethisch willen handelen. En het geldt ook voor leraren in ons schoolsysteem, maatschappelijk werkers, politieagenten en iedereen op welk gebied dan ook waarin hun leiderschap opvalt. Als we dat doen vanuit het perspectief van vriendelijkheid en medelevende ethiek, kan dit een zeer krachtige stem hebben in onze samenleving. Ik denk dat dat heel erg is wat we nodig hebben.

Ik was erg ontroerd door een artikel dat iemand ons stuurde over een vrouw die politieagent was en ook assistent-procureur-generaal, en zij zat ook op de reclasseringsafdeling. Ze is een leerling van Thich Nhat Hanh geworden en geeft mindfulnesslessen meditatie aan politie. Ze zei dat toen ze het voor het eerst hoorde, haar onmiddellijke reactie was: 'Dat kan ik niet. Ik kan het niet mediteren. Ik kan het boeddhisme niet beoefenen. Ik ben een agent. Ik draag een pistool.” En toen besefte ze: ‘Nee, dat kan ik’, omdat iemand tegen haar zei: ‘Maar van alle mensen die wapens dragen, zouden de bewuste mensen de mensen moeten zijn die ze dragen.’ [gelach] Dat zette haar aan de slag met haar praktijk, en ze geeft nu cursussen voor mensen die wapens dragen. Ze zegt dat het geweldig is om te zien hoe de agenten hun kogelvrije vesten uittrekken en dan gaan zitten en mediteren. Ik denk dat dit meer is wat we nodig hebben in onze samenleving.