Aandacht voor het leven

Ik begon vorige week aan mijn eenentwintigste jaar (in de gevangenis). Wauw, de tijd vliegt.

Ik las een boek genaamd Wat zou Buddha Do? door Franz Metcalf toen een van de vragen me opviel. Wat zou Buddha doen als hij voelde dat het leven aan hem voorbij ging? Het antwoord was: “Aandacht leeft; onoplettendheid sterft. De attente stopt nooit; de onoplettenden zijn al dood.” (Dhammapada 21)

Dat heeft mij. Ik heb heel wat jaren onoplettend doorgebracht, me niet bekommerd om de resultaten die mijn acties voor mezelf of anderen teweegbrachten. Het deed me denken aan het oude gezegde: "Als het leven je citroenen geeft...", behalve dat ik geen limonade maakte. Ik gooide de citroenen naar mensen en situaties.

Tegenwoordig vind ik het veel gemakkelijker om dingen gewoon los te laten. Ik word niet zo snel boos als vroeger. Ik sta mezelf niet toe om gewoon toe te geven aan dat o zo gewone gevoel in de gevangenis van gewoon opgeven. Ik oefen nu bijna zes jaar, dus deze positieve manier van denken is niet van de ene op de andere dag ontstaan. Nu vraag ik me af: “Waarom? Waarom boos worden? Waarom reageren? Waarom opgeven?”

Ik probeer elke dag boeddhistische gedachten toe te passen op mijn daden. Ik ben niet perfect en heb slechte dagen. Ik blijf daar echter niet. Elke dag zet ik een stap vooruit. Ik ben in leven. Zelfs in deze verknipte wereld waarin ik (wij) leef, leef ik (jij).

Een andere WWBD (What Would Buddha Wel doen): “WWBD om burn-out te voorkomen?” Zijne Heiligheid de Dalai Lama zei:

Matige inspanning gedurende een lange tijd is belangrijk, ongeacht wat u probeert te doen. Men roept zichzelf mislukking op door in het begin extreem hard te werken, veel te proberen en het na korte tijd op te geven.

Ik heb zo vaak gefaald. Ik wilde het zo snel. Zelfs toen ik voor het eerst begon met oefenen, wilde ik nu verlichting. Ik kan me niet de exacte woorden herinneren die mijn wortelleraar zei, maar de kern was om het gewoon te laten gebeuren en geduld te hebben omdat het misschien niet zal gebeuren in dit leven.

Dus nu blijft mijn persoonlijke praktijk hetzelfde. Vandaag leef ik een beter leven voor mezelf en voor het welzijn van iedereen om me heen. Het boeddhisme heeft mijn leven op bijna elk niveau verbeterd. Compassie, zorgzaamheid, liefde staan ​​vandaag op de voorgrond van mijn gedachten.

Lees boeddhistische literatuur. Het maakt niet uit welke sekte, gewoon lezen en studeren en mediteren op wat je leest. Je geest zal helder worden. Deuren gaan open. Ik probeer vroeg naar huis te gaan, maar zelfs als ik dat niet doe, zal ik attent blijven. Ik zal in leven blijven.