De drie keer transformeren

Het verleden, het heden en de toekomst zijn voor mij moeilijke onderwerpen om over te schrijven, omdat alle drie de keren zoveel ellende en lijden voor me in petto hebben. Ik erken echter de noodzaak om deze drie keer te bekijken en hun effect op mij en anderen te erkennen om het lijden dat ze voor mij en anderen hebben gedragen te overstijgen.

Als persoon die al meer dan 25 jaar opgesloten zit, is het verleden een tijd waaraan ik zelden kon ontsnappen. In het verleden heb ik vaak last gehad van ernstige schuldgevoelens, angstgevoelens, wroeging en haat, en als ik aan het verleden denk, komen deze emoties nu ook in mij naar boven. Zelden vond ik geluk in het verleden. Nog zeldzamer vond ik veel reden om te vertrekken.

Toen ik op zeventien en een half jaar in de gevangenis kwam, merkte ik dat ik weinig voorbereid was op de eenzaamheid, angst en verraad die ik voelde op het moment dat ik me realiseerde dat ik alleen was met honderden andere jonge mannen die alleen probeerden zichzelf gelukkig te maken door iedereen om hen heen ongelukkig maken.

Mijn dagen werden besteed aan het uiten van mijn frustratie over de omgeving door anderen aan te vallen. Mijn nachten zouden worden doorgebracht met huilen van wanhoop over alle pijn in mijn kindertijd. Het leek erop dat wanneer mijn 'heden' onaangenaam waren, ik me tot mijn verleden zou wenden. Ook al was mijn verleden pijnlijk, het was vertrouwd en ik wist wat ik kon verwachten. Ik weet zeker dat ik me daar prettig bij voelde, in tegenstelling tot de onbekende pijn en het lijden van het 'heden'.

Omdat ik steeds terugkeerde naar het verleden, kwam ik vast te zitten in een zelfdestructieve cyclus die me ervan weerhield veranderingen in mijn toekomst aan te brengen. Daardoor bleef ik steeds dezelfde fouten herbeleven en begaan. Zelfs vandaag de dag zijn er zaden van die cyclus van zelfsabotage en negatieve emoties die ik niet heb losgelaten. Deze houden me in het rijk van het lijden.

Ook al zijn er resten van de negatieve overtuigingen en denkpatronen die mijn cyclische bestaan ​​voortzetten, ik wil je niet de indruk geven dat alles wee is voor mij en dat ik voortdurend in pijn en lijden leef.

In mijn heden zijn er veel kansen om de Dharma te leven en te ervaren en om mededogen en liefdevolle vriendelijkheid te cultiveren, die de negatieve gedachten, gevoelens en emoties die betrokken zijn bij het herbeleven van ongeluk en pijn, zullen uitwissen. Ik zou eraan kunnen toevoegen dat het beoefenen van Dharma, het loslaten van negatieve gevoelens en het cultiveren van positieve gevoelens alleen in het heden kan worden bereikt, want het is alleen in het hier en nu dat we bestaan.

Een van de belangrijkste componenten die onze pijn en ons lijden vergroten, is: gehechtheid. Ik merk dat wanneer ik een herinnering aan geluk in het verleden vasthoud, of zelfs maar naar een moment van geluk in het heden kijk en het probeer te vergelijken met een moment uit het verleden, ik mezelf van elk geluk beroof. Dit komt door het vasthouden aan en het vergelijken van dat moment met een ander.

Het is alleen door ons geluk op een bepaald moment te accepteren en niet te wensen dat het lang duurt of het te vergelijken met een andere tijd dat we het echt ervaren en ervan genieten op dat moment. Als we het niet gewoon ervaren voor wat het is, is het niet langer ons geluk en wordt het ons gehechtheid.

Er is een Sanskriet spreekwoord dat zegt:

Gisteren is maar een droom; morgen is slechts een visioen. Maar vandaag goed geleefd maakt elk gisteren een droom van geluk en elke morgen een visioen van hoop. Zie er dus goed uit tot op de dag van vandaag.

Dit vat min of meer samen wat ik probeer over te brengen: wanneer we goed in het heden leven, transformeren we ons lijden uit het verleden en brengen we hoop in onze toekomst door niet gehecht te zijn aan het heden, maar door het simpelweg te leven.

In de gevangenis leeft bijna iedereen die ik heb ontmoet in het verleden of in de toekomst. Voor sommigen bevat het verleden herinneringen aan gelukkigere tijden, dus leven ze daar in hun gedachten, alleen door het tempo van hun dagelijkse bestaan ​​in de gevangenis, zich niet bewust dat ze hun lijden vergroten zodra hun 'heden' worden het verleden. Hun potentiële geluk wordt vervangen door het lijden van hun pogingen om zich in het verleden te verbergen en hun heden te negeren.

Dan zijn er mensen die alleen voor de toekomst leven, in de overtuiging dat als ze eenmaal uit de gevangenis komen, het leven geweldig zal zijn, de dingen gemakkelijker zullen zijn en dat ze gelukkig zullen zijn. Ze overtuigen zichzelf ervan dat door zich voor te stellen dat het deze keer beter gaat, ze betere mensen, betere ouders en leden van de samenleving zullen zijn als ze eenmaal zijn vrijgelaten. Ze vertellen zichzelf dat die dingen automatisch waar zullen worden en dat ze gemakkelijk de eigenschappen zullen hebben die ze zich voorstellen. We bedriegen onszelf met dit soort denken omdat het hier en nu slechts één plek is waar we de veranderingen kunnen aanbrengen die nodig zijn om betere mensen te zijn. De enige tijd om het geluk te creëren dat we zoeken, is het huidige moment.

Door in het huidige moment te leven, kunnen we echt leven en ons lijden transformeren in begrip door diep in hun oorzaken te kijken en de veranderingen aan te brengen die nodig zijn om geluk te produceren. Een van de manieren om dit te doen is door te erkennen dat verleden of toekomst niet iets is om aan vast te houden of om erin te ontsnappen, want zodra we proberen ons heden te negeren en in het verleden of de toekomst te leven, verdubbelt ons lijden.

Thich Nhat Hanh zegt dat zelfs als ons heden pijnlijk is, als we er goed voor zorgen, ons verleden zal veranderen. Evenzo, als we goed voor het heden zorgen en zo ons verleden transformeren, zullen we weten hoe we op de juiste manier met onze toekomst moeten omgaan. Bovendien zullen we nu een stuk gelukkiger zijn.

Vrede voor jou!