persoonlijke demonen

Onlangs stond de omgang met mijn eigen persoonlijke demonen voorop in mijn boeddhistische beoefening, en ik moest ze onder de loep nemen om ermee om te gaan en ze onder controle te krijgen. Persoonlijke demonen zijn die dingen, gedachten en angsten die ongevraagd in ons leven lijken te komen, in een tijd waarin we het meest kwetsbaar zijn en daarom alles wat we doormaken veel intenser en pijnlijker lijken te maken.

Persoonlijke demonen lijken in ons leven te komen wanneer we het meest kwetsbaar zijn. (Foto door Emmanuel)

Bijvoorbeeld: ik ben onlangs begonnen met een Vajrasattva zuivering retraite met 82 andere mensen over de hele wereld. Sommigen zitten in verschillende staten of landen in de gevangenis, sommigen in een abdij, en ze hebben allemaal te maken met het feit dat we veel negatieve dingen willen en moeten zuiveren. karma gemaakt gedurende vele levens. Op de eerste avond van de retraite heb ik de 100 lettergreep opgenomen mantra die we zouden moeten reciteren, voor me zodat ik het kon zien omdat ik het nog niet uit mijn hoofd had geleerd. Het doel was om het 108 keer te reciteren terwijl we visualiseren Vajrasattva zijn zuiverende nectar in ons gieten. Het kostte me ongeveer 45 minuten om dit te doen, en daarna deden mijn knieën en rug zo'n pijn. Ik voelde me ellendig en dacht niet dat ik dit nog 90 dagen zou volhouden. Ik ben dan ook helemaal gestopt met deelname.

Binnen een paar dagen begon ik een medicijn dat ik gebruikte te misbruiken, haalde mijn altaar neer en liet al mijn demonen de volledige heerschappij over mijn geest hebben. Ik dook in alle wereldse zorgen die op den duur alleen maar tot lijden leiden. Dit soort gedrag en denkprocessen lijken mij te overkomen wanneer ik in mijn praktijk op een punt kom waarop ik op het punt sta vooruitgang te boeken of iets goeds voor mezelf te beginnen. Dan doe ik twee stappen vooruit en drie stappen terug. Ik schijn door deze waanzin heen te werken, maar ten koste van drie of vier weken van mijn praktijk die stilstaat. Het wordt na een tijdje behoorlijk oud en ik ben deze persoonlijke demonen nauwkeuriger gaan bekijken om te onderscheiden wat er precies aan de hand is. Ik geloof dat het een soort zelfdestructieve manier van denken is die ik in een periode van 45 jaar in mijn gedachten heb laten sluipen. Ik denk dat het begon toen ik jong was: bepaalde mensen zouden me dom noemen, en ik begon te geloven dat dat waar was. Toen ik ouder werd, leek het alsof ik niets goed kon doen omdat ik dom was. Dus ik begon te denken dat de dingen automatisch slecht zouden gaan, wat ik ook probeerde te doen.

Ik herinner me momenten van begin twintig toen er iets goeds op mijn pad kwam. Ik zou het als positief herkennen en een beetje paranoïde beginnen te denken: "Ok, wat gaat er mis?" Jarenlang zou deze tape in mijn gedachten blijven spelen en zou worden versterkt omdat ik iets zou doen waardoor het elke keer mis zou gaan.

Pas onlangs begon ik te begrijpen dat wat er is gebeurd, zelf-sabotage is. Door deze dingen te noemen die ik zou doen om de goede dingen in mijn leven demonen te maken, nam ik elke verantwoordelijkheid weg die ik moest nemen voor mijn acties en legde het op een externe bron alsof het iets was dat ik niet kon beheersen. Ik bedroog mezelf en veroorzaakte mijn eigen lijden. Deze manier van denken werd in de loop der jaren een gewoonte waardoor ik niet kon of wilde zien wat ik mezelf aandeed. Nu ik me realiseer dat het mijn eigen denkproces is dat de schuld is en niet een of andere kwade duivel die alle goede en positieve dingen die op mijn pad komen vernietigen. Ik ben nu beter in staat om deze manier van denken te beheersen en maak een aantal stappen voorwaarts in een positief leven dat me ontsnapte toen ik dacht dat ik geen controle had over wat er met me gebeurde.

Ik zit nu weer op mijn kussen als onderdeel van de retraite. Als een van deze demonen nu naar boven komt, glimlach ik naar mezelf en adem ik.