Een krans van advies

Beste vriend,

Dankje voor je brief. Ik ben erg blij te horen van uw interesse om de wijding als boeddhistische non op zich te nemen. De kwestie van de wijding is complex en fascinerend. De ervaring van elke persoon die ordent is uniek en hangt van veel factoren af. Allereerst raad ik je aan de secties van het boek te lezen Sakyadhita: Dochters van de Buddha die te maken hebben met wijding en kloosters in het Westen. Dit kan een aantal van uw vragen beantwoorden en zal geen twijfelen nog meer opvoeden. Volgens de boeddhistische traditie is het teken dat de dharma op een plaats is gevestigd, de aanwezigheid van a kloosterlijk sangha. Het is mijn oprechte wens dat een sterke sangha gevestigd zijn in het Westen, dus ik ben erg blij om mijn ervaring met u te delen.

Ik ben 19 jaar gelukkig gewijd: 13 jaar in India en 6 jaar in Hawai'i. Ik heb in de loop der jaren echter veel vrienden gehad die tot priester zijn gewijd, maar die geen gewaden meer dragen. Hun ervaring brengt problemen aan het licht die serieus moeten worden overwogen door iedereen die overweegt om wijding te vragen.

De wens om te wijden is buitengewoon deugdzaam, zeker het resultaat van positieve acties en gebeden. De kloosterlijk levensstijl is geweldig voor de beoefening van dharma, maar een westers zijn? kloosterlijk is niet altijd gemakkelijk. Het boeddhisme is nieuw in het Westen en er is nog maar weinig steun voor westerse kloosterlingen op welk niveau dan ook. Of het nu in India of het Westen is, de problemen van het leven kunnen niet eenvoudig worden opgelost door het ontvangen van wijding.

Een van de eerste dingen om te overwegen is iemands motivatie om te ordenen. Als het is om een ​​vreedzaam leven te leiden, om te ontsnappen aan de problemen van de wereld, om menselijke relaties te vermijden, om je terug te trekken uit emotionele problemen, of om materiële steun te krijgen, zal het ontvangen van wijding geen van deze garanderen. De hoogste motivatie is om de Buddhavan ganser harte om zichzelf en anderen te bevrijden van het cyclische bestaan. Leken kunnen oefenen met de Buddha's leringen ook van ganser harte, maar wat een gewijde beoefenaar onderscheidt, is de diepe toewijding. Het ontvangen van leken, beginners of volledige wijdingen is een levenslange toewijding om verschillende niveaus van voorschriften. Om een ​​van deze verplichtingen aan te gaan, is een grondig begrip van de boeddhistische leringen vereist en een vastberadenheid om ze in praktijk te brengen.

Voorwaarde voor het nemen van een van deze wijdingen is: toevlucht nemen in de Buddha, Dharma, en Sangha, wat betekent dat je een boeddhist wordt. Daarom is het belangrijk om na te denken over je affiniteit met deze spirituele traditie voordat je een verbintenis aangaat. Het is ook belangrijk om na te denken over iemands vastberadenheid om de voorschriften voordat u ze inneemt. De novice- en volledige wijdingen vertegenwoordigen een steeds serieuzere toewijding aan de beoefening van de dharma. Deze wijdingen brengen meer verantwoordelijkheden en een grotere zichtbaarheid met zich mee: het dragen van gewaden, het scheren van het hoofd, het houden van extra voorschriften, en het handhaven van het verwachte gedrag van een boeddhist kloosterlijk.

Het aangaan van deze verplichtingen is een geleidelijk proces van steeds grotere toewijding aan het boeddhistische pad. Hoewel ik van kinds af aan boeddhist was en al vele jaren non wilde worden, begon ik met: toevlucht nemen in een formele ceremonie met mijn leraar. Toen nam ik de twee lay voorschriften Ik wist zeker dat ik het kon houden. Elk jaar voegde ik er nog een toe voorschrift tot ik er vijf had. Na het houden van de vijf lekenvoorschriften voor een aantal jaren en toen ik me op mijn gemak bij hen voelde, duurde het nog een aantal jaren om mijn leven te vereenvoudigen voordat ik non werd. Toen ik Ven ontmoette. Nyanaponika, de beroemde German monnik, in Sri Lanka en vertelde hem over mijn aspiratie om non te worden, adviseerde hij me: "Zorg ervoor dat je nergens voor wegloopt." Dit bleek een zeer gedegen advies. Het zette me aan het denken over mijn motivatie en serieus na te denken of ik er klaar voor was kloosterlijk leven.

Het is mogelijk om acht . te nemen voorschriften voor het leven, inclusief het celibaat, en in de wereld blijven leven. Zo iemand kan gewone kleding dragen, een gewone baan hebben en een gewoon kapsel dragen, maar privé onderhouden voorschriften vergelijkbaar met een kloosterlijk. Rustig een celibatair leven leiden is buitengewoon deugdzaam, maar kan ook heel moeilijk zijn. Aangezien niets uitwendig iemand van een leek onderscheidt, is het gemakkelijk om in wereldse zaken te raken en zijn eigen te verliezen kloosterlijk op te lossen.

Een worden kloosterlijk is heel anders, aangezien de gewaden en het geschoren hoofd iemands toewijding aan het spirituele leven aankondigen en iemands afstand nemen van wereldse zaken zoals seks, alcohol en amusement. Op deze manier zichtbaar zijn heeft zijn voor- en nadelen. Het beschermt iemand tegen wereldse betrokkenheid, geeft anderen een gemakkelijk herkenbare spirituele hulpbron en is een constante herinnering aan iemands spirituele aspiraties. Tegelijkertijd hebben mensen verwachtingen van wat een spiritueel persoon zou moeten zijn en verwachten ze dat de kloosterlingen daaraan voldoen. Tenzij iemands motivatie sterk is, kunnen dergelijke verwachtingen beklemmend gaan aanvoelen.

Voor mij is de wijding vaak gepaard gegaan met een strijd om levensonderhoud. Een van de eerste dingen die u moet overwegen, is hoe u zichzelf kunt onderhouden. Er zijn maar heel weinig kloosters die westerse kloosterlingen ondersteunen, en Dharmacentra bieden westerse kloosterlingen vaak alleen kost en inwoning. Daarom, sommige Tibetaanse lama zeggen dat het voor kloosterlingen mogelijk is om in een baan te werken. Tenzij je onafhankelijk rijk bent of een of andere manier van levensonderhoud vindt, kan het nodig zijn om te werken, maar ik vind niet dat het nodig of gepast is voor kloosterlingen om lekenkleding en lang haar te dragen. Ik heb jarenlang in ziekenhuizen en universiteiten gewerkt met badjassen en een kaalgeschoren hoofd. De gewaden trekken de aandacht, wat ongemakkelijk kan zijn. Nadenken over de waarde van voorschriften helpt bij het ontwikkelen van zelfvertrouwen, terwijl het nadenken over compassie voor levende wezens anderen op hun gemak stelt. Na verloop van tijd raken mensen gewend aan de gewaden en komen ze vaak om spiritueel advies te vragen. De gewaden lijken vertrouwen te wekken en dienen om mensen te herinneren aan hun eigen spirituele dimensie. Sommige mensen zeggen dat het beter is om gewone kleding te dragen en geïntegreerd te zijn in de samenleving, maar ik wil niet geïntegreerd worden in de samenleving, omdat mijn doelen en interesses heel anders zijn dan de mainstream.

Ik raad mensen aan die geïnteresseerd zijn in wijding om te beginnen met het ontvangen van de lay voorschriften en oefen met ze totdat ze zich op hun gemak voelen. Ondertussen kun je door te lezen en te praten met mensen die gewaden dragen of zijn geweest, onderzoek doen naar de kwestie van een kloosterlijk in de westerse samenleving, zowel de voordelen als de uitdagingen begrijpend. Ook moet u goed nadenken over de kwestie van financiële steun, aangezien u van welke kant dan ook weinig steun kunt verwachten.

Een worden kloosterlijk is een levenslange verbintenis en houdt in dat wordt geprobeerd te leven volgens de zeer strikte regels van discipline die zijn opgesteld ten tijde van de Buddha. Het is goed om duidelijk te zijn over deze code van discipline, evenals over de sociale en culturele verwachtingen die ermee gemoeid zijn alvorens te ordenen. Hoewel het mogelijk is om van gedachten te veranderen en terug te keren naar het lekenleven, is het over het algemeen een teleurstellende ervaring, zowel voor de persoon als voor de mensen eromheen. Momenteel zijn er zeer weinig ideale plaatsen voor westerse kloosterlingen, dus het is moeilijk om correct gedrag te leren. Cursussen het aanbieden van opleiding voor toekomstige en nieuwe kloosterlingen is hard nodig.

Een ander ding om te overwegen is de genderkwestie. Of het nu in westerse of Aziatische samenlevingen is, monniken en nonnen worden vaak verschillend behandeld. Monniken, vooral Aziatische monniken, krijgen respect en materiële steun, terwijl nonnen, vooral westerse nonnen, soms worden verwaarloosd. Dergelijke ervaringen met gender- en rassendiscriminatie kunnen behoorlijk ontmoedigend zijn. Attitudes veranderen snel en vrouwen kunnen een zeer positieve bijdrage leveren door hun capaciteiten te demonstreren. De meest effectieve benadering in Aziatische samenlevingen lijkt nederigheid, oprechtheid en doorzettingsvermogen te zijn.

Wat me in staat stelde om door de jaren heen gelukkig te leven als non, was door te leren mijn houding ten opzichte van moeilijke situaties te veranderen. Als ik geen geld had, zou ik nadenken over verzaking. Als ik obstakels tegenkwam, dacht ik na over karma rijpen. Als ik ziek was, dacht ik na over de vier edele waarheden. Als ik me ontoereikend voelde, dacht ik na over Buddha natuur, het potentieel voor alle wezens om verlichting te manifesteren. Lofprijs hielp me nederigheid te ontwikkelen, terwijl vernederingen me hielpen innerlijke kracht te ontwikkelen.

Mijn leraar herinnerde me eraan om na te denken over de zeldzaamheid van wijding, en verheug me voortdurend in mijn geluk. Genereren bodhicitta, de houding die verlichting wenst te bereiken in het belang van alle levende wezens, is een van de meest waardevolle boeddhistische leringen voor het handhaven van een gestage beoefening en het omgaan met moeilijkheden in kloosterlijk leven wanneer ze zich voordoen. Met oprechtheid en een pure motivatie kunnen alle moeilijkheden worden overwonnen en zelfs nuttig zijn voor onze beoefening. Als u nog vragen heeft, aarzel dan niet om me opnieuw te schrijven.

Geluk in de Dharma,

Karma Lekshe Tsomo