อิสรภาพจากการตรึงทั้งสี่

ขอแสดงความนับถือ ผู้นำศาสนาฮินดู!

จากพระโอษฐ์ของพระศากยปะผู้ยิ่งใหญ่ : ผู้ปรารถนาจะแสวงหาผู้ยิ่งใหญ่ ความสุข ของพระนิพพานต้องแยกออกจากการตรึงทั้งสี่ การตรึงทั้งสี่นี้คือ

1. ติดอยู่กับชีวิตนี้
2. ถูกตรึงอยู่ในสามอาณาจักรแห่งการดำรงอยู่ของวัฏจักร,
3. ยึดมั่นในสวัสดิภาพของตนเอง
4. ยึดติดอยู่กับสิ่งของและลักษณะ [ที่มีอยู่โดยเนื้อแท้]

ยาแก้พิษของพวกเขามีสี่อย่างเช่นกัน:

1. เป็นยาแก้พิษในการตรึงครั้งแรก รำพึง เกี่ยวกับความตายและความไม่เที่ยง
2. เป็นยาแก้พิษครั้งที่สอง ไตร่ตรองถึงความผิดพลาดของการดำรงอยู่ของวัฏจักร;
3. เป็นยาแก้พิษที่สาม ไตร่ตรอง โพธิจิตต์;
4. เป็นยาแก้พิษที่สี่ ไตร่ตรองทุกอย่าง ปรากฏการณ์ เหมือนไร้ตัวตน เหมือนความฝันหรือมายา

ผลกระทบสี่ประการของการไตร่ตรองและความคุ้นเคยดังกล่าวเกิดขึ้น:

1. ที่การปฏิบัติของท่านเข้าถึงพระธรรม
2. ว่าการปฏิบัติของคุณเข้าใกล้เส้นทาง
3. ว่าข้อผิดพลาดบนเส้นทางถูกกำจัด
4. และ—ผล [หลัก] ของความเข้าใจและความคุ้นเคยเช่นนั้น—ที่ [จิต] ผิดพลาดเกิดขึ้นเป็น Buddhaของสะสมปัญญาอันอัศจรรย์

ประการแรก ยาถอนพิษที่จะยึดติดอยู่กับชีวิตนี้ ไตร่ตรองถึงความตายและความไม่เที่ยง

• พิจารณาว่าเวลามรณะไม่มีกำหนด
• คิดว่า เงื่อนไข เพราะความตายมีมากมาย
• พิจารณาให้ถี่ถ้วนว่าเมื่อถึงแก่กรรมแล้วท่านจะไม่ได้รับประโยชน์จากสิ่งใดเลย [ยกเว้นธรรมะ]

เมื่อสร้างความคิดเหล่านี้แล้ว ย่อมเกิดความอยากจากใจที่จะปฏิบัติธรรมเท่านั้น ขณะนั้น [การปฏิบัติของท่าน] เข้าถึงพระธรรม

จากนั้นในฐานะยาแก้พิษที่จะตรึงอยู่ในสามอาณาจักรแห่งการดำรงอยู่ของวัฏจักร ไตร่ตรองถึงข้อบกพร่องของการดำรงอยู่ของวัฏจักร คุณจึงอาจสงสัยว่า “แม้ชีวิตนี้จะมีข้อบกพร่องเช่นนั้น คนอื่น—ราชาที่หมุนวงล้อ, พรหม, อัครา, และอื่นๆ—ล้วนมีความสุขอย่างยิ่งมิใช่หรือ?” ไม่เลย พวกมันไม่ล่วงเกินธรรมชาติของทุกขะ ชีวิตของพวกเขาคงอยู่นานหลายชั่วอายุคน แต่จบลงด้วยความตาย และทรัพยากรของพวกเขานั้นกว้างขวาง แต่จบลงด้วยการทำลายล้าง ยิ่งกว่านั้น การเกิดเป็นนรกในนรกโดยปราศจากการผ่อนปรนก็มีอันตรายเช่นกัน ฉะนั้น เมื่อพิจารณาและคุ้นเคยกับความคิดที่ว่าแม้ [สิ่งมีชีวิต] ทั้งหมดเหล่านี้ไม่ล่วงเกินธรรมชาติของทุก ๆ ตัว เธอก็กลายเป็นผู้ปฏิบัติเข้าใกล้มรรค ในเมื่อโลกทั้งสามไม่ล่วงเกินธรรมชาติของทุกภาค พึงสร้างสติสัมปชัญญะว่า “ข้าพเจ้าต้องการ ความสุข แห่งพระนิพพาน” และเป็นผู้ปฏิบัติธรรมทั้งปวงเพื่อการนั้น

แม้ว่าคุณจะสร้าง [ความตระหนักรู้นี้] ในความต่อเนื่องของคุณในลักษณะนี้ หากคุณแสวงหา ความสุข ของตนเองเพียงผู้เดียวเพราะไม่ได้บำเพ็ญเพียร โพธิจิตต์คุณจะกลายเป็น [ผู้ฟัง] ผู้ทำลายศัตรูหรือผู้สำนึกโดดเดี่ยว ดังนั้น เพื่อเป็นยาถอนพิษจากการยึดติดกับสวัสดิภาพของตนเอง โพธิจิตต์. เมื่อคุณเพิ่งทำความคุ้นเคยและสร้างการรับรู้ [นี้] ที่คิดว่า:

การจะปลดปล่อยตนเองให้เป็นอิสระจากโลกทั้งสามซึ่งอยู่ในธรรมชาติของทุคคานี้ไม่เป็นประโยชน์ เพราะในบรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ ไม่มีสักคนเดียวที่มิได้ประพฤติตนเป็นบิดามารดาของข้าพเจ้า หากสรรพสัตว์เหล่านี้บรรลุถึงความสูงสุด ความสุข แห่งพระนิพพาน ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าจะเกิดเป็นนรกเป็นอีณแล้วอีออน ก็สมควรแล้ว

ครั้นแล้วความหลงผิดครั้งแรกบนทางที่ยึดติดอยู่กับสวัสดิภาพของตนเองก็หมดไป

ถึงแม้ว่าท่านได้สร้าง [ความตระหนักเช่นนั้น] และทำความคุ้นเคยในลักษณะนี้ แต่หากท่านเข้าใจถึงการดำรงอยู่ที่แท้จริง ท่านก็ไม่อาจบรรลุสัพพัญญูได้ ดังนั้น เพื่อเป็นยาแก้พิษที่จะตรึงอยู่กับสิ่งของและลักษณะ [ที่มีอยู่โดยเนื้อแท้] ท่านต้องไตร่ตรองให้ถ้วนทั่ว ปรากฏการณ์ อย่างเสียสละ นอกจากนี้ทั้งหมด ปรากฏการณ์ มีลักษณะของการไม่ถูกจัดตั้งขึ้นแม้เป็นสิ่งใด เมื่อความนึกคิดของการมีอยู่จริงเกิดขึ้น นั่นคือการดูถูกตนเอง ขณะถูกตรึง [on .] ปรากฏการณ์] ว่างเปล่า [ของการดำรงอยู่] คือมุมมองของการทำลายล้าง [ดังนั้น] รับรู้ทั้งหมด ปรากฏการณ์ ให้เป็นเหมือนความฝัน นอกจากนี้ โดยการผสมตัวตนในฝันของคุณกับรูปลักษณ์และการทำสมาธิ การปรากฏก็ [ถูกมองว่า] เป็นเท็จเช่นกัน หากคุณไตร่ตรองและ รำพึง ซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความคิดที่ว่าสิ่งที่ปรากฏเป็นเหมือนความเท็จ ความผิดพลาดครั้งที่สองบนเส้นทาง—การตรึงอยู่กับสิ่งของและลักษณะ [ที่มีอยู่โดยเนื้อแท้]—ถูกขจัดออกไป

อย่างนี้ เมื่อ [จิต] ที่หลงผิดทั้งหลายถูกกำจัดและดับไป ผลก็ย่อมเกิด. เรียกว่า “จิตหลงทางเป็นปัญญา” อันเป็นความบริบูรณ์ของอ Buddha, ความสำเร็จของ ร่างกาย, ปัญญา, และอื่นๆ : สูงสุดที่นึกไม่ถึง ความสุข.

คำสอนเรื่องอิสรภาพจากการตรึงทั้งสี่นี้พูดโดยลอร์ดแห่งโยคี Drakpa Gyaltsen