Enkele gedachten over de beoefening van dankbaarheid

Het is belangrijk om elke dag dankbaar te zijn. Veel religieuze en inheemse overtuigingen nemen dankbaarheid op in hun dagelijkse praktijken. Als we dankbaarheid in ons dagelijks leven gedenken, zullen we de zin van ons leven vervullen: gelukkig zijn. Zijne Heiligheid de Dalai Lama herinnert ons er vaak aan. We worden gelukkiger door vriendelijker te worden, wat het minste is wat we in dit leven kunnen doen - niet om kwaad te doen, maar om onszelf en anderen tot voordeel te zijn.

Ik ben erg dankbaar dat ik meer dan 10 jaar in de abdij heb mogen wonen en trainen. De cultuur van de abdij is zodanig dat alles van de deken 's nachts, de elektriciteit, het ochtendontbijt, de kloosterlijk kleding, de boeken, het tuingereedschap, de huizen, zelfs het bezit is allemaal te danken aan donaties van gelijkgestemde mensen die ons werk steunen. Is dat niet genoeg reden om dankbaar te zijn? Zoveel mensen vertrouwen op wat Eerwaarde Chodron en de abdijgemeenschap doen ten behoeve van levende wezens en zijn overtuigd van de capaciteiten van de abdij om vrede te brengen in deze chaotische wereld.

Maar zelfs als we niet in een abdij wonen, zijn er nog zoveel mogelijkheden om dankbaar te zijn. Elke dag hebben velen van ons (niet allemaal) in de VS of Europa de mogelijkheid om gewoon het water open te draaien en schoon drinkbaar water te hebben. Of we gaan 's avonds naar bed en hebben een warme deken, een dak boven ons hoofd. Er zijn zoveel daklozen over de hele wereld. Ik was geschokt toen ik zoveel arme en dakloze mensen in Duitsland zag na terugkomst uit de VS. Ik ben dankbaar dat ik een huis heb om in te wonen, maar ik maak er een punt van om altijd voedsel te geven aan daklozen; het is het minste wat ik kan doen.

En, zoals geïnstrueerd in de zevenpuntige oorzaak-en-gevolg-instructies, moeten we ons de vriendelijkheid herinneren van alle moederwezens, te beginnen met onze eigen moeder. Dit is een oefening in dankbaarheid. Veel Tibetaanse leraren dringen er bij ons op aan om onze moeder en vader in dit leven dankbaar te zijn, zelfs als er moeilijkheden in onze relatie zijn geweest. Maar we leven, en anderen hebben ons geholpen volwassen te worden. Onze moeder toonde ons een van de krachtigste soorten liefde door ons in haar baarmoeder te dragen en ervoor te zorgen dat we na onze geboorte alles hadden wat we nodig hadden. Nu kunnen we op eigen benen staan.

Als we de dankbaarheid voor onze moeder verliezen, verliezen we de dankbaarheid voor het hele leven. En als we doorgaan met het oefenen van de zevenpuntige oorzaak-en-gevolg-instructies om alle voelende wezens te zien als onze moeders uit vorige levens en ze met dankbaarheid te ontmoeten, zullen we vanzelf op een punt komen waarop we hun vriendelijkheid willen terugbetalen. Dit zal zeker bijdragen aan ons eigen geluk want als onze moeders gelukkig zijn, zullen wij ook gelukkig zijn. En aangezien het meeste wat onze moeder van ons verlangt, is dat we gelukkig zijn en de oorzaken van geluk hebben, gaan we de wensen van onze moeder vervullen.

Daarom oefenen we, om de vriendelijkheid van onze moeder terug te betalen, een gelukkige geest te hebben door het tegengif te oefenen om boosheid, hebzucht en onwetendheid. Als we onze moeders willen bedanken, laten we dan gelukkig, dankbaar, vreugdevol, behulpzaam en ijverig zijn in het ten goede komen van hen en alle levende wezens volgens onze eigen capaciteiten.