Dharma beoefenen met een psychische aandoening

Welke ziekte we ook hebben, het zal onze praktijk beïnvloeden. Het belangrijkste punt is hoe we onze ziekte benaderen. Het is cruciaal om te onthouden dat we niet de ziekte zijn, we zijn niet de diagnose. Het is maar één aspect van vele aspecten van ons leven. We hebben intelligentie, we hebben mededogen, we hebben het vermogen om onze aandacht op veel verschillende onderwerpen te richten.

Het hebben van de diagnose schizofrenie is niet anders dan het hebben van de diagnose diabetes. Beide hebben specifieke symptomen die behandelbaar zijn. Als diabetes niet wordt behandeld, stijgt de bloedsuikerspiegel, beschadigt andere organen en bemoeilijkt het denken. Als schizofrenie niet wordt behandeld, heeft de geest gedachten die niet in overeenstemming zijn met de werkelijkheid, en raakt men in de war en is men vaak angstig en bang. Beide ziekten reageren op medicijnen.

In het boeddhisme proberen we te onthouden dat vele, vele oorzaken elk moment van ervaring creëren, dus alles is aan verandering onderhevig. Vergankelijkheid is goed omdat we medicijnen kunnen nemen en de symptomen verminderen. Soms veroorzaakt het medicijn effecten die niet prettig zijn, dus het is cruciaal om samen te werken met de persoon die het medicijn voorschrijft om een ​​evenwicht te vinden dat de symptomen onder controle houdt zonder sterke bijwerkingen. Zodra dit is bereikt, kan de persoon zich concentreren op het beoefenen van de Dharma.

In je Dharma-beoefening zou je mediteren elke dag focussen op de adem of op het beeld van de Buddha, wat het vermogen versterkt om je aandacht te houden op datgene waar je je op wilt concentreren. Wij ook mediteren gebruik lamrim meditaties, dit zijn analytische meditaties die ons helpen om onze geest te begrijpen en om in de loop van de tijd en met oefening langzaam de manier waarop we denken te transformeren. Ieder mens heeft obstakels bij het beoefenen van de Dharma. Dit maakt deel uit van de eerste nobele waarheid die de Buddha onderwezen. Voor sommigen is het hebzucht, voor anderen is het jaloezie, voor anderen is het leven in een oorlogsgebied en niet kunnen oefenen, voor anderen is het een ziekte. Dus accepteren we onze obstakels met compassie voor onszelf. Elke dag proberen we opnieuw te oefenen om te onthouden dat alles van moment tot moment verandert en we oefenen ook met het accepteren en aanpassen aan elk moment dat zich voordoet. 

Als psychiatrisch verpleegkundige heb ik nooit medicijnen voorgeschreven zonder cognitieve therapie. Als de patiënt een therapeut had, ondersteunden de therapeut en ik de patiënt samen. Ik werkte met een paar mensen met schizofrenie, beheerde hun medicijnen en kwam elke week bij elkaar voor gesprekstherapie. De gesprekstherapie hielp hen de ziekte te begrijpen, te weten waardoor de symptomen erger werden (zoals recreatieve drugs en alcohol), en ze leerden psychotische gedachten te herkennen, zodat ze mij konden bellen en het medicijn kon worden aangepast. Ik heb ook met hen samengewerkt om de negatieve symptomen van de ziekte te beheersen en met hun families om hen te leren over de symptomen, effecten van medicijnen en mogelijke bijwerkingen, en hoe ze contact kunnen maken met hun geliefde. En tot slot werkte ik met hen rond hun verdriet rond het hebben van deze ziekte en om te accepteren wat ze konden doen versus wat ze hoopten te doen in hun leven. Alle mensen met wie ik werkte, waren buitengewoon intelligent en aardig, en ik voelde me zo verdrietig over de gevolgen van de ziekte voor hen.

Cognitieve gedragstherapie, evenals het leren van specifieke copingmethoden, helpt bij het aanpakken van symptomen van schizofrenie. Een combinatie van gesprekstherapieën en antipsychotica wordt vaak gebruikt. Net als een persoon met diabetes die naar de dokter gaat en medicijnen slikt en naar een gedragstherapeut gaat om te leren omgaan met dieetbeperkingen en symptomen, gaan mensen met een psychische aandoening naar een gedragstherapeut om te leren omgaan met symptomen. Therapie ondersteunt mensen met schizofrenie bij het nastreven van hun levensdoelen. Door therapie en medicatie samen te hebben, kunnen mensen met schizofrenie minder opflakkeringen van symptomen hebben en meer focus en energie kunnen steken in het beoefenen van Dharma.