Ego, een Tibetaans boeddhistisch perspectief

"Ego" is een dubbelzinnig Engels woord met meerdere betekenissen, en we moeten oppassen of en hoe we het in het boeddhisme gebruiken. De oorspronkelijke, psychoanalytische betekenis ervan verwijst naar een deel van de geest dat bemiddelt tussen de dierlijke instincten van het id, de waarden van het superego en de eisen van de omgeving. Als zodanig is het ego een neutrale psychologische functie. Vervolgens ging 'ego' in de algemene samenleving verwijzen naar het zelf en later naar een verwaand en opgeblazen zelfgevoel. In boeddhistische kringen wordt het woord met een minachtende betekenis gebruikt, maar het wordt zelden echt gedefinieerd. Uit deze dubbelzinnigheid ontstaat veel verwarring.

Als we 'ego' als een negatieve connotatie beschouwen, zou het kunnen verwijzen naar ofwel de zelfgrijpende onwetendheid die de wortel is van het cyclische bestaan, ofwel de egocentrische houding die ons ervan weerhoudt onpartijdige liefde, mededogen en bodhicitta (altruïsme) voor alle levende wezens. Zelfgrijpende onwetendheid is de onwetendheid die niet alleen onduidelijk is over de werkelijke aard van personen en fenomenen (dat wil zeggen dat ze geen onafhankelijk bestaan ​​hebben), maar ook actief hun aard verkeerd interpreteert, in de veronderstelling dat ze op eigen kracht, onafhankelijk, van hun eigen kant bestaan. Zelfgrijpende onwetendheid wordt tegengegaan door: meditatie onzelfzuchtigheid (anatta) en moet worden geëlimineerd om zowel het nirvana van een arhat als de volledige verlichting van een Buddha.

egocentrisme, aan de andere kant, is niet de wortel van het cyclische bestaan, hoewel het zeker onze grove verontrustende houding voedt. Het is de houding die ons eigen geluk belangrijker vindt dan dat van alle anderen. In zijn grove vorm, egocentrisme vindt ons eigen gewone geluk belangrijker dan het geluk van anderen - het zorgt ervoor dat we naar een fluitje van een cent grijpen voordat iemand het kan krijgen, koppig vasthouden aan onze mening en verstrikt raken in schuldgevoelens. In zijn subtiele vorm zoekt de egocentrische houding onze eigen persoonlijke bevrijding van het cyclische bestaan ​​zonder mededogend toegewijd te zijn om anderen naar bevrijding te leiden. egocentrisme moet worden geëlimineerd om volledige verlichting te bereiken en wordt tegengegaan door meditatie over gelijkmoedigheid, liefde, mededogen, de nadelen van egocentrisme, de voordelen van het koesteren van anderen, en bodhicitta.

We kunnen ons afvragen: "Waarom zulke kieskeurige onderscheidingen maken over de betekenis van "ego" als we allemaal weten dat het slecht is en moet worden geëlimineerd?" Als we geen onderscheid maken tussen de zelfgrijpende onwetendheid en egocentrisme, zullen we ze niet kunnen identificeren wanneer ze in onze geest opkomen, noch zullen we in staat zijn om de juiste tegengiffen op hen toe te passen. Omdat we willen mediteren effectief is, is het maken van deze onderscheidingen essentieel.