Logica en debat in het boeddhisme

Denk ik dat het nodig is om boeddhistische logica en debat te leren om vooruitgang te boeken op het pad?

Er zijn zoveel verschillende manieren waarop mensen vooruitgang kunnen boeken op het pad, omdat iedereen een andere instelling heeft. En de Buddha zag duidelijk dat er niet één manier is om koekjes te snijden, dat mensen verschillende neigingen en verschillende neigingen hadden, dus er moesten verschillende manieren van oefenen zijn.

Persoonlijk vind ik het leuk om de redenering en filosofische dingen en debatten te leren, maar ik zie dat het niet altijd voor iedereen werkt. Een andere manier van oefenen is misschien meer geschikt voor sommige mensen, waar ze zich op dat moment bevinden. Net zoals de filosofische studies geschikter kunnen zijn voor een andere groep mensen, afhankelijk van waar ze zich op dat moment bevinden.

Ik denk dat het ook afhangt van hoe de filosofische studies worden onderwezen. Omdat de manier waarop ze gewoonlijk worden onderwezen, is dat je een syllogisme krijgt: "Geluid is vergankelijk omdat het een product is van oorzaken." Dan leer je alles over syllogismen en goede redenen en verkeerde redenen op basis van syllogismen zoals. Sommige mensen krabben hun hoofd en zeggen: "Wacht even, ik weet dat geluid niet permanent is, je drukt op de bel en hoort het geluid veranderen."

Als het zomaar wordt onderwezen, zien deze mensen de waarde niet van het leren van die manier van denken. Wat we hier hebben gedaan, is dat we syllogismen hebben gemaakt over hoe onze geest denkt en de verhalen die onze eigen geest ons vertelt. Zoals we alleen in ons dagelijks leven zien, trekken we conclusies: die persoon mag me niet omdat ze grof tegen me spraken.

Dat is een syllogisme, we hebben het in ons hoofd verzonnen, we hebben een bepaalde redenering, maar als we die onderzoeken zien we dat redeneren totaal onlogisch is.

Gewoon omdat iemand grof sprak. Nou, allereerst, wat is onbeschofte taal? Weten we zeker dat ze onbeleefd waren, of was het gewoon dat we het niet leuk vonden wat ze zeiden? Of misschien hadden ze buikpijn? Dus hoe weten we zelfs of het onbeschofte taal was? En ten tweede, zelfs als het onbeschofte taal zou zijn, betekent dat niet noodzakelijkerwijs dat iemand ons niet aardig vindt.

Dus ik heb ontdekt dat als je syllogismen maakt die betrekking hebben op het leven van mensen, ze de waarde van dat soort onderzoek kunnen inzien. We hebben het hier gedaan en we hebben er veel plezier mee gehad.

Mijn ervaring is, met de filosofische studie, dat het erg nuttig is om je te helpen helder te leren denken. Want om een ​​vraag te stellen, moet je heel duidelijk zijn, welke informatie heb je, wat wil je weten?

Wat je in het algemeen vaak zult zien Dharma-praatjes als mensen vragen stellen, ze steken hun hand op en dan praten ze vijf minuten lang, over dit en dat en zo en zo, en aan het eind weet je echt niet wat hun vraag is. En zelfs als je hen vraagt: "Kunt u alstublieft uw vraag in het kort zeggen?", is het moeilijk voor hen om het te doen.

Dus de filosofische studies, persoonlijk gesproken, ze helpen me echt helderder te denken, wat is het dat mijn vraag is? Wat is het dat ik echt wil zeggen? In plaats van al mijn kronkelende gedachten en ongewone manier om ideeën aan elkaar te knopen die we allemaal hebben!

Dus ik denk dat het heel, heel nuttig kan zijn voor mensen.